Leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc - bronchodylatacja i przeciwzapalna farmakoterapia celowana

Currently available pharmacological treatment of COPD relies mostly on prophylaxis (smoking cessation) and symptomatic treatment, i.e. inhaled anticholinergic agents, β2-agonists and phosphodiesterase inhibitors, aiming in their bronchodilatation capacity. Inhaled corticosteroid therapy is mainly prescribed in far advanced stages of the disease and its role in disease modification is still controversial. The authors analize currently available treatment modalities with regards to their potential anti-inflammatory and pleiotropic mode of action, which may lead to disease course modification. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 1: 32-38Stosowane obecnie farmakologiczne leczenie POChP opiera się na profilaktyce - terapii antynikotynowej oraz leczeniu objawowym, czyli stosowaniu wziewnych leków antycholinergicznych, β2-agonistów, inhibitorów fosfodiesterazy, głównie pod kątem ich skuteczności bronchodylatacyjnej. W zaawansowanym stadium stabilnej choroby zaleca się leczenie wziewnymi steroidami kory nadnerczy, chociaż ich wpływ na przebieg choroby w dalszym ciagu wzbudza kontrowersje. Autorzy niniejszej pracy zanalizowali wybrane grupy leków stosowanych w POChP pod kątem ich potencjalnego mechanizmu działania przeciwzapalnego i plejotropowego, który może mieć wpływ na modyfikację przebiegu choroby. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 1: 32-3

Histone dependent signalization during pharmacotherapy of chronic obstructive pulmonary disease

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest czwartą co do częstości przyczyną zgonów na świecie. Molekularne mechanizmy odpowiadające za rozwój choroby nie zostały dotychczas poznane, ale wiadomo, że u podłoża POChP leży przewlekły proces zapalny i stres oksydacyjny/nitrozacyjny spowodowany paleniem tytoniu. Wyniki ostatnich badań wskazują, że zaburzenia funkcji histonów, które prowadzą, poprzez wzrost transkrypcji genów, do syntezy cytokin prozapalnych, mogą odgrywać zasadniczą rolę w patomechanizmie choroby. Reakcje acetylacji i deacetylacji histonów wpływają na ich aktywność transkrypcyjną, a zmiany intensywności tych reakcji, wywołane przez leki, mogą stanowić interesujące pole do dalszych badań. W artykule autorzy prezentują aktualne opinie na temat roli steroidów jako inhibitorów stanu zapalnego, jak również zjawiska steroidooporności. Wyniki badań, w których oceniano aktywność przeciwzapalną i zdolność do hamowania stresu oksydacyjnego takich leków, jak teofilina i N-acetylocysteina, mogą prowadzić do zastosowania tych leków w leczeniu przyczynowym POChP, jednakże obserwacje te wymagają potwierdzenia w przebiegu dalszych badań.Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is a 4th major cause of morbidity and mortality worldwide. Cigarette smoking and oxidative/nitrosative stress leading to chronic inflammation is considered as a major cause of COPD but up to now, details of molecular pathways responsible for development of disease are unknown. Recent reports indicate the role of disruption in histone function in promoting synthesis of inflammatory cytokines through increased gene transcription which underlies disease development. Core histone acetylation/deacetylation regulate their transcription activity and drug induced changes of its intensity may be an interesting field of further research. In this article the opinions about the role of steroids as inhibitors of the inflammatory process as well as resistance to steroids have been presented. Findings from studies which aimed to explore the anti-inflammatory activity of drugs such as theophylline and N-acetylcysteine and their ability to suppress oxidative stress may suggest the usefullness of these drugs in causative treatment of COPD. However, further studies are necessary to confirm these findings

Posttranslational p53 phosphorylation in non small cell lung cancer cells after radio/chemotherapy

Wstęp: Jednym z najważniejszych regulatorów cyklu komórkowego i apoptozy jest białko p53. Wiele czynników zmienia ekspresję tego białka i modyfikuje jego funkcje. Celem badań autorów było określenie stabilności i wybranych potranslacyjnych modyfikacji białka p53 w przebiegu terapii raka płuca. Materiał i metody: Oceniano zmiany ilości markera uszkodzenia DNA - poli-ADP-rybozy, ploidię DNA, ekspresję antygenu proliferacyjnego Ki-67, ekspresję natywnego i zmutowanego p53 oraz intensywność reakcji fosforylacji wybranych reszt serynowych tego białka, C-końcowej Ser392 i N-końcowych Ser15 i Ser20 w próbkach pobranych w trakcie bronchoskopii chorych na nawrotowego niedrobnokomórkowego raka płuca przed radio- i chemioterapią i po niej. Badania objęły 23 pacjentów będących po zabiegu chirurgicznym w stadiach I-IIIA.Wyniki: Terapia obniżyła liczbę komórek będących w fazie G2/M, ale zwiększyła frakcję komórek w fazie S o około 50%. Zwiększyła także ekspresję białka p53 oraz ilość białka fosforylowanego w pozycjach Ser392 i Ser20, a zmiany te korelowały ze zmianami ilości poli-ADP-rybozy i ekspresją Ki-67. Wnioski: Uzyskane przez autorów wyniki wskazują, że oprócz zmian ekspresji białka p53 jego potranslacyjna fosforylacja uczestniczy w regulacji proliferacji komórek nowotworowych pod wpływem leków.Introduction: p53 protein is a critical regulator of cell cycle and apoptosis. Many stimuli change its expression and modify its functions. The aim of our work was to determine stability and chosen posttranslational modification of p53 protein during the treatment of lung cancer. Material and methods: We investigated levels of poly-ADP-ribose- a marker of cellular DNA damage, DNA ploidy, Ki-67 expression, wild type and mutated p53 protein expression and intensity of phosphorylation of chosen p53 serine sites: C-terminal Ser392, and N-terminal Ser15, and Ser20 in fiberoptic bronchoscopy biopsy samples taken from patients suffering from recurrent squamous cell lung cancer before and after radio/chemotherapy. Analysis was based on results obtained from 23 patients after surgery in I-IIIA clinical stage of the disease. Results: Therapy lowered the number of G2/M cells, but increased S fraction cell population in about 50%. Therapy increased p53 expression and p53 phosphorylation at Ser392 and Ser20, and these changes correlated with poly-ADP-ribose levels and Ki-67 expression. Conclusions: Our results indicate that apart from changes in p53 quantity, p53 posttranslational phosphorylation play a role in regulation of neoplastic cells proliferation in response to drugs

Problems in “age” dating of groundwater drained by the Pieniny springs

W artykule zaprezentowano wyniki oznaczeń trytu w wodach z czterech źródeł usytuowanych na terenie Pienińskiego Par¬ku Narodowego. Za pomocą programu FLOWPC podjęto próbę oszacowania trytowego wieku wód w systemie hydrogeologicznym, tj. czasu wymiany wody w zbiornikach drenowanych przez źródła. Z uwagi na skomplikowany porowo-szczelinowy system krążenia wód i niewielkie obszary zasilania najbardziej prawdopodobne wyniki uzyskuje się dla modeli dyspersyjnych i eksponencjalno-tłokowych. Uzyskane wyniki szacowania wieku wód, niezależnie od przyjętego modelu i jego parametrów, potwierdzają stosunkowo młody wiek wód, nieprzekraczający najprawdopodobniej 30 lat, i świadczą o drenowaniu przez badane źródła wód współczesnego zasilania infiltracyjnego.The paper presents the results of tritium determinations in four springs located within the Pieniny National Park. The attempt of assessing the age of groundwater, i.e. the groundwater tritium turnover time in the drained reservoirs was made using the FLOWPC computer code application. Due to the complex fissure-pore groundwater circulation system as well as relatively small recharge areas, the most reliable results were obtained for dispersion and exponential-piston flow models. The obtained groundwater age estimations, regar¬dless of the assumed model and its parameters, corroborated the relatively young age of studied waters, presumably not exceeding 30 years. This proves that the studied springs in the Pieniny National Park are recharged mainly by modern infiltration

Leczenie Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc-Bronchodylatacja I Przeciwzapalna Farmakoterapia Celowana

Stosowane obecnie farmakologiczne leczenie POChP opiera się na profilaktyce - terapii antynikotynowej oraz leczeniu objawowym, czyli stosowaniu wziewnych leków antycholinergicznych, β₂-agonistów, inhibitorów fosfodiesterazy, głównie pod kątem ich skuteczności bronchodylatacyjnej. W zaawansowanym stadium stabilnej choroby zaleca się leczenie wziewnymi steroidami kory nadnerczy, chociaż ich wpływ na przebieg choroby w dalszym ciagu wzbudza kontrowersje. Autorzy niniejszej pracy zanalizowali wybrane grupy leków stosowanych w POChP pod kątem ich potencjalnego mechanizmu działania przeciwzapalnego i plejotropowego, który może mieć wpływ na modyfikację przebiegu choroby