Rheumatoid arthritis and pregnancy : 15 case reports

Amaç: Romatoid artrit (RA), yetişkin populasyonun yaklaşık %1-2’sinde görülmekte olup, kadınlarda görülme sıklığı, erkeklerden fazladır. RA’lı kadınların önemli bir kısmı da reprodüktif çağdadır. RA’nın aktivitesi gebelikte genellikle azalırken, bir kısmında ise semptomlar daha da kötüleşir. RA tedavisinde kullanılan ilaçların, gebelik üzerine etkisi tam bilinmediğinden dolayı, gebelik sürecinde hastalığın tedavisi tartışmalıdır. Bu yazıda amacımız, kliniğimiz de gebelik ve RA tanıları ile takip edilen olguların antenatal ve postnatal dönemdeki klinik özelliklerinin irdelenmesidir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya RA tanısıyla takip edilen 15 hasta dahil edilmiştir. Gebelik öncesi kullanılan tedavi kesilmiş ve hastalar sadece prednol ve parasetamol almıştır. Bu sürede gebelerin takibi aynı klinisyen tarafından yapılmıştır. Ultrasonografi ile seri fetal ölçümler ve 3. trimestırda non-reaktif stres (NST) testi yapıldı. Gebelik boyunca her ay RA açısından klinik muayene yapıldı. Ayrıca her ay laboratuvar testlerinden tam kan sayımı, biokimya ile eritrosit sedimentasyon hızı (ESH) ve C-reaktif protein (CRP) çalışıldı. İstatiksel analiz SPPS 17.0 programı ile yapıldı. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 26.7 ± 1.2 (20-32) idi. Onbeş, hastanın ondördünde gebelik öncesinde RA mevcut iken, sadece bir tanesi hamilelik döneminde yeni tanı almıştır. Oniki RA’lı gebede semptomlar düzelirken, ikisinde şiddetlendiği gözlenmiştir. Gebelikte yeni tanı alan RA hastasına perinatal dönemde prednol ve sadece ağrı kesici olarak parasetamol verilirken, postpartum dönemde sulfasalazin başlanmıştır. Postpartum dönemde onbir hastada semptomlar yeniden şiddetlendi ve bunlara sulfasalazin başlandı. RA semptomları gebelikte azalan olgularda laboratuvar bulgularının gebelik haftası ilerledikçe azaldığı görülürken, klinik bulguların da aynı şekilde gerilediği izlenmiştir. ESH ve CRP ile hassas eklem sayısı ve şiş eklem sayısı arasında pozitif korelasyon olduğu tespit edilmiştir (r= 0.678, p: 0.02). Sonuç: RA’sı olan hastalara gebelik öncesinde kullandıkları ilaçların gebelikte zararlı olabileceği ve gebelik döneminde semptomların değişebileceği hakkında danış- manlık verilmelidir. RA’sı olan gebeler, gebelik döneminde yakından takip edilerek semptomlara yönelik tedavi uygulanmalıdır. Postpartum dönemde semptomların yeniden şiddetlenebileceği akılda tutulmalı ve hastalar bu konuda uyarılmalıdır. Ayrıca gebelik öncesi metotreksat kullanan hastalara emzirme döneminde de bu ilacın kontrendike olduğu anlatılmalıdır ve bunun yerine diğer ilaçlar düşünülmelidir.Aim: Rheumatoid arthritis (RA) is seen approximately 1-2% of adult population and is more common in women than men. A significant number of these women with RA is in the reproductive age. While the activity of RA during pregnancy usually decreases, the symptoms are getting worse in a part. As the insufficient knowledge about whether the drugs for RA are safe in pregnancy, the treatment of this disease is difficult. In the present study, the prognosis of RA in patients before pregnancy, perinatal and postpartum period was reported.Material and Methods: A total of 15 patients with RA were included to this study. The treatment was stopped for RA before pregnacy and the patients received just prednol and paracetamol. At this time, the monitoring of pregnants was conducted by the same clinician. Serial ultrasonography and non-reactive stres test(NST) in the 3’rd trimestere were done. Clinical examination was done every month during pregnancy in term of RA. Moreover, the laboratory tests (complete blood count, biochemical, erythrocyte sedimentation rate (ESR) and C-reactive protein (CRP) ) were studied. The statistical analyse was performed with SPSS 17.0 for windows Results: The mean age of patients was 26.7 ± 1.2 (range 20-32). While the RA was present ın fourteen of fifteen patients before pregnancy, just one of them has taken a new diagnosis. The symptoms of twelve pregnants with RA was decreased and was observed to be aggravated in two other of pregnants. The patient with RA who was diagnosed newly in pregnancy, received just analgesic (paracetamol) and prednol in the perinatal period and methotraxate (mtx) was started in the postpartum period. In the postpartum period, a total of eleven patients' symptoms were re-aggravated and thereby, methotrexate and sulfasalazine were given again to seven of them. While laboratory findings in cases of decreased RA symptoms in pregnancy were decreasing with increasing gestastional age, the clinical findings also were regressed. There was a positive correlation between ESH, CRP with tender joint count and swollen joint count (r= 0.678, p: 0.02). Conclusion: The patients with RA should be counseled before pregnancy and monitorized closely and treated for symptoms during pregnancy. Re-aggravation of symptoms in the postpartum period should be kept in mind and patients should be warned about this. In addition, the patients who received methotrexate before pregnancy, should be told that this drug is contraindicated during breast feeding period and other medications should be considered instead of this dru

Thymoquinone attenuates trauma induced spinal cord damage in an animal model

BACKGROUND: Spinal cord injury (SCI) is one of the most devastating conditions leading to neurological impairment and disabilities. The aim of the study was to investigate the potential neuroprotective effect of thymoquinone (TQ) histopathologically in an experimental model of traumatic spinal cord injury (SCI). METHODS: Twenty-four male Wistar albino rats were randomly divided into 4 groups: control group; SCI group; SCI-induced and 10 mg/kg/day TQ administered group; SCI-induced and 30 mg/kg/day TQ administered group. TQ was given as intraperitoneal for three days prior to injury and four days following injury. Spinal cord segment between T8 and T10 were taken for histopathologic examination. Hemorrhage, spongiosis and liquefactive necrosis were analyzed semiquantatively for histopathological changes. RESULTS: Administration of TQ at a dose of 10 mg/kg did not cause any significant change on the histological features of neuronal degeneration as compared to the SCI group (p=0.269); however, 30 mg/kg TQ significantly decreased the histological features of spinal cord damage below that of the SCI group (p=0.011). CONCLUSION: Data from this study suggest that TQ supplementation attenuates trauma induced spinal cord damage. Thus, TQ needs to be taken into consideration, for it may have a neuroprotective effect in trauma induced spinal cord damageBACKGROUND: Spinal cord injury (SCI) is one of the most devastating conditions leading to neurological impairment and disabilities. The aim of the study was to investigate the potential neuroprotective effect of thymoquinone (TQ) histopathologically in an experimental model of traumatic spinal cord injury (SCI). METHODS: Twenty-four male Wistar albino rats were randomly divided into 4 groups: control group; SCI group; SCI-induced and 10 mg/kg/day TQ administered group; SCI-induced and 30 mg/kg/day TQ administered group. TQ was given as intraperitoneal for three days prior to injury and four days following injury. Spinal cord segment between T8 and T10 were taken for histopathologic examination. Hemorrhage, spongiosis and liquefactive necrosis were analyzed semiquantatively for histopathological changes. RESULTS: Administration of TQ at a dose of 10 mg/kg did not cause any significant change on the histological features of neuronal degeneration as compared to the SCI group (p=0.269); however, 30 mg/kg TQ significantly decreased the histological features of spinal cord damage below that of the SCI group (p=0.011). CONCLUSION: Data from this study suggest that TQ supplementation attenuates trauma induced spinal cord damage. Thus, TQ needs to be taken into consideration, for it may have a neuroprotective effect in trauma induced spinal cord damag

Romatoid Artrit ve Ankilozan spondilitte vitamin D’nin hastalık aktivitesi ile ilişkisi

Amaç: Vitamin D eksikliğinin, romatoid artrit (RA) ve ankilozan spondilit (AS) gibi otoimmun hastalıklarda başlatıcı bir neden mi yoksa hastalık aktivitesiyle ilişkili mi olduğu hala merak edilen bir konudur. Çalışmamızın amacı, Th1 baskın hastalıklardan olan RA ve AS hastalarında serum vitamin D seviyeleri ile hastalık aktiviteleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, retrospektif olarak 92 RA’li hasta, 100 AS’li hasta ve 62 sağlıklı kontrolün dosyalarından elde edilmiş bilgileri içermektedir. Çalışmaya alınanların yaşı, cinsiyeti, hastalık süreleri, kullandığı ilaçlar, vitamin D seviyeleri, kalsiyum, C-reaktif protein (CRP) ve eritrosit sedimentasyon hızı (ESH) değerleri kayıt edildi. Hastalık aktiviteleri RA’li hastalarda hastalık aktivite skoru-28 (DAS28) ile, AS’li hastalarda ise bath ankilozan spondilit hastalık aktivite indeksi (BASDAİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Vitamin D seviyeleri tüm gruplarda düşüktü. AS hastalarında, vitamin D seviyeleri ile BASDAİ, ESH ve CRP arasında istatiksel olarak negatif korelasyon yoktu (sırasıyla, r=-0.059, p=0.560, r=-0.072, p=0.473, r=-0.112, p=0.268). RA’li hastalarda ise vitamin D düzeyi ile DAS28 arasında anlamlı negatif korelasyon yoktu (r=-0.090, p=0.392). Tartışma: Çalışmamızda, tüm gruplarda vitamin D seviyeleri düşük bulundu ve bu vitamin D eksikliğinin, RA ve AS’in etyolojisinden ziyade hastalık aktivitesi ile ilişkili olabileceğini akla getirmektedir.Aim: Vitamin D deficiency in autoimmune disorders such as rheumatoid arthritis (RA) and ankylosing spondylitis (AS), whether an initiator cause or associated with disease activity is still wondered. The aim of our study is to investigate the association between serum vitamin D levels and disease activity in subjects with RA and AS which are known to be Th1 dominant diseases. Material and Method: The study included the data of 92 patients with RA, 100 patients with AS and 62 healthy controls, which were retrospectively obtained from the patient files. The age, gender, duration of the disease, medications, levels of vitamin D, calcium, C-reactive protein (CRP) and erythrocyte sedimentation rate (ESR) were recorded. Disease activities were evaluated by Disease Activity Score-28 (DAS28) in patients with RA and Bath Ankylosing Spondylitis Disease Index (BASDAI) in patients with AS. Results: Vitamin D levels were low in all groups. In AS patients, there was no statistical negative correlation among vitamin D levels and BASDAI, erythrocyte sedimentation rate (ESR) and C-reactive protein (CRP) (r=-0.059, p=0.560, r=-0.072, p=0.473, r=-0.112, p=0.268, respectively). In RA patients, there was also no significant negative correlation between vitamin D levels and DAS28 (r=-0.090, p=0.392). Discussion: In our study, low serum vitamin D levels were found in all groups, and it is suggested that vitamin D deficiency may be associated with the disease activity rather than the etiology of RA and AS

Evaluation of forensic cases applying to electromyography laboratory

AMAÇ: Nöromusküler bozuklukların değerlendirilmesinde elektrodiagnostik çalışmalar adli olgulara ait raporların doğruluk ve güvenirliği açısından oldukça önemlidir. Bu çalışmada elektromiyografi laboratuvarına gelen hastalar arasındaki adli olguların sıklığını, yaralanma nedenlerini ve en sık etkilenen periferik sinir yaralanmalarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. YÖNTEMLER: Elektromiyografi (EMG) laboratuvarında 01.Ocak.2011’den 30.Nisan.2013‘e kadar yapılan tüm değerlendirme sonuç raporları retrospektif olarak incelenerek adli olgulara ait veriler çalışma kapsamına alınmıştır. Olgulara ait yaş, cinsiyet, adli olayın tipi, etkilenen vücut bölümleri ve yaralanan periferik sinirler değerlendirilmiştir. BULGULAR: Belirtilen süre içerisinde adli olguların oranının %6.43 olduğu belirlenmiştir. Olguların 198’i erkek ve 37’si kadın oldukları görülmüştür. Yaralanma nedeni olarak en sık kesici-delici alet, ikinci sıklıkta ise trafik kazasına bağlı yaralanmalar olduğu tespit edilmiştir. Çalışmamızda enjeksiyona bağlı nöropati gelişen olguların oranı %12,3 idi. En sık yaralanan bölge sağ üst ekstremite ve en sık median sinirde hasar olduğu görüldü. Alt ekstremite de ise en sık siyatik sinir yaralanması mevcut olduğu tespit edildi. 117 olguda tek sinir, 44 olguda çift sinir lezyonunu olduğu belirlendi. SONUÇ: Bu çalışmada sonuç olarak, periferik sinir yaralanmalarının erkeklerde sık görüldüğü, diğer çalışmalardan farklı olarak yaralanma nedeninin en sık kesici delici alet yaralanmaları olduğu ve en sık median sinirin etkilendiği belirlenmiştir.OBJECTIVE: Electrodiagnostic studies about the evaluation of neuromuscular disorders are significant for the accuracy and reliability of reports of the forensic cases. Frequency of the forensic cases among patients applying to the electromyography laboratory, causes of the injuries, and the mostly affected peripheral nerves were tried to understand in the present study. METHODS: The study was performed, retrospectively. All of the results between January 2011 and April 2013 were scanned in the electromyography laboratory. Just the results about the forensic cases were studied. RESULTS: Ratio of the forensic cases was 6.43%. There were 198 males and 37 females. Most frequently injuries due to the cutting devices and secondly injuries due to the traffic accidents were detected. Injection neuropathies were 12.3% of all. Right upper extremity and the median nerve were the most commonly affected organs. Sciatic nerve injury was the most frequently seen injury in the lower extremities. There were one nerve injury in 117 and two nerve injuries in 44 cases. CONCLUSION: As a result of in this study, peripheral nerve injury was higher in males. Cutting device injuries were the most frequent causes and the median nerve was the most commonly affected nerve as different results from the previous studie

Evaluation of oculer findings in rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis patients

Amaç: Romatoid artrit ve ankilozan spondilitte eklem bulguları dışında göz tutulumları da görülebilmektedir. Bu çalışmanın amacı, romatoid artrit ve ankilozan spondilit hastaları arasında göz tutulumu sıklığını, tipini belirlemek ve hastalık aktiviteleri ile arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Metaryal ve metod: Çalışmamıza 37 romatoid artritli ve 47 ankilozan spondilitli hasta alınmıştır. Hastalarda tam kan sayımı, biyokimyasal parametreler, eritrosit sedimentasyon hızı, C-reaktif protein düzeylerine bakılmıştır. Hastalık aktivitesi romatoid artritli hastalarda hastalık aktivite skoru 28, ankilozan spondilitli hastalarda ise bath ankilozan spondilit hastalık aktivite indeksi ile değerlendirilmiştir. Ankilozan spondilitli hastaların spinal hareket durumlarını belirlemede bath ankilozan spondilit metroloji indeksi kullanılmıştır. Tüm hastalara ayrıntılı göz muayenesi göz kliniğinde aynı hekim tarafından yapılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda romatoid artritli hastaların %35.1'inde kuru göz, %13.5'unda punktat keratit, %8.1'inde arka subkapsüler katarakt saptanmıştır. Romatoid artritli hastalarda kuru göz ile yaş, hastalık süresi, hastalık aktivite skoru, eritrosit sedimentasyon hızı, ve C-reaktif protein değerleri arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır (p>0.05). Ankilozan sponilit hastalarının %19.1'inde göz kuruluğu, %17.1'inde glokom, %10.6'ınde üveit, %6.4'ünde subkapsüler katarakt saptanmıştır. Ankilozan spondilitli üveiti olan hastaların hastalık süresinin olmayanlara göre anlamlı olarak daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p= 0.036). Ancak üveiti olan hastalarla olmayanlar arasında yaş, hastalık aktivite indeksi, metroloji indeksi, eritrosit sedimentasyon hızı ve C-reaktif protein değerleri arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır (p>0.05). Sonuç: Bu çalışmada sonuç olarak, romatoid artritli ve ankilozan spondilit hastalarında kuru göz en sık rastlanan göz bulgusudur. Ankilozan spondilitli hastalarda üveit ile hastalık süresi arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. Ancak hastalık aktivite göstergeleriyle romatoid artritli hastalarda kuru göz, ankilozan spondilitli hastalarda üveit arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır.Backgraund: Also except the articular findings, the eye involvement can be seen in rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis. The aim of this study is to determine the the incidence and type of ocular involvement, and to assess the relationship between the disease activities and ocular findings. Methods: Thirty-sevenrheumatoid arthritisankylosing spondylitis patients and 47 patients were included in our study. The complete blood count, biochemical parameters, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein levels were measured. The disease activities were evaluated by disease activity score 28 in patients with rheumatoid arthritis and bath ankylosing spondylitis disease index in patients with ankylosing spondylitis . Bath ankylosing spondylitis metrology index was used to determine the status of the spinal motion in patients. The comprehensive eye examination of all patients were ankylosing spondylitis performed by the same physician at the outpatient clinic. Results: In our study, 35.1% dry eye, 13.5% punctate keratitis, 8.1% posterior subcapsular cataracts were determined in patients with . No significant association was found between dry eye and rheumatoid arthritis age, disease duration, disease activity score, erythrocyte sedimentation rate, and C-reactive protein levels in rheumatoid arthritis(p>0.05). Also, patients 19.1% dry eye, 17.1% glaucoma, 10.6% uveitis, 6.4% subcapsular cataracts were determined in patients with . The duration of illness of ankylosing spondylitis patients with uveitis were found to be significantly higher than those without uveitis in ankylosing spondylitisp= 0.036) (. However, no significant association was found between uveitis and age, disease activity index, metrology index, erythrocyte sedimentation rate and C-reactive protein levels (p> 0.05). Conclusions: As a result of in this study, dry eye was found to be the most common ocular finding in patients with and . There was significant association between uveitis and rheumatoid arthritisankylosing spondylitis duration of the disease in patients. However, there were no significant association ankylosing spondylitis between indicators of disease activity and dry eye in patients, and uveitis in rheumatoid arthritisankylosing spondylitis patients

Assessment of the relationship between bone mineral density and disease activity in ankylosing spondylitis patients with osteopenia

Amaç: Ankilozan Spondilit (AS), kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Lokal sitokin salınımı ve immobiliteye bağlı olarak AS’de spinal osteopeni yaygındır. Bu çalışmada, osteopenisi olan Ankilozan Spondilitli hastalarda kemik mineral yoğunluğu ile hastalık aktivitesi arasındaki ilişkiyi değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: 61 AS’li hasta (26K, 35E) çalışmaya alındı. Hastaların; hastalık süresi, sabah tutukluğu süresi, schober testi, Eritrosit sedimentasyon hızı (ESH) ve C reaktif protein (CRP) değerleri kaydedildi. Hastalık aktivitesi Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index (BASDAI) ile değerlendirildi. Kemik mineral yoğunluğu (KMY) GE/LUNAR DPX PRO cihazı kullanılarak ölçüldü. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 38,67±10,81, ortalama hastalık süresi 7,87±7,09 yıl idi. 34 (%55,7) hastada osteopeni vardı. Bu hastaların ortalama lomber ve femur KMY değerleri 1,03±0,16 ve 0,88±0,09 olarak bulundu. 27 (%44,3) hastanın KMY ölçümleri normal sınırlardaydı. Bu hastaların ortalama lomber ve femur KMY değerleri 1,20±0,11 ve 1,11±0,15 olarak bulundu. KMY değerleri normal olan grupla osteopeni olan grup arasında ESH, CRP, ve BASDAI değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Osteopenisi olan grupta, KMY değerleri ile ESH, CRP, ve BASDAI değerleri arasında bir korelasyon saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızda, osteopenisi olan AS’li hastalarda kemik mineral yoğunluğu ile hastalık aktivitesi arasında ilişki bulunmamıştır.Aim: Ankylosing Spondylitis (AS) is a chronic inflammatory disease. Spinal osteopenia is common in AS, probably due to immobility and local cytokine release. In this study, we evaluated the relationship between bone mineral density and disease activity in Ankylosing Spondylitis patients with osteopenia. Meterial and Methods: Sixty one AS patients (26F, 35M) were enrolled in this study. The disease duration, morning stiffness, Schober tests, Erythrocyte Sedimentation Rate (ESR) and C Reactive Protein (CRP) were analyzed and recorded. Disease activity was evaluated by Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index (BASDAI). Bone mineral density (BMD) was measured by using GE/LUNAR DPX PRO equipment. Results: The mean age and disease duration of the patients were 38.67±10.81 and 7.87±7.09 year. There was osteopenia in 34 (%55.7) patients. Spine and femur BMD values of this patients were 1.03±0.16 and 0.88±0.09. BMD measurements of 27 (%44.3) patient were found normally. Spine and femur BMD values of this patients were 1.20±0.11 and 1.11±0.15. There was not statistically significant difference between osteopenia and normal group in ESR, CRP, and BASDAI values (p>0.05). There was not correlation between BMD values and ESR, CRP, and BASDAI values in osteopenia group (p>0.05). Conclusion: In our study, we did not find relationship between bone mineral density and disease activity in AS patients with osteopenia