ANALISIS PENGGUNAAN ILMU AL-BAYAN DALAM DIALOG AL-QURAN

Ilmu al-Bayan merupakan suatu usul dan kaedah bagi menyampaikan suatu makna menerusi pelbagai bentuk susunan bahasa supaya makna yang dikehendaki menjadi lebih jelas. Sastera Arab klasik sebelum penurunan al-Qur’an banyak mengekspresikan maksud dalam bentuk tashbih, majaz dan isti’arah yang merupakan gaya bahasa dalam ilmu al-Bayan. Kajian ini mengemukakan analisis penggunaan Ilmu al-Bayan dalam ayat-ayat dialog al-Qur’an. Dapatan menunjukkan ayatayat dialog didominasi oleh penggunaan empat gaya bahasa ilmu tersebut iaitu Kiasan (al-Kinayah), al-Majaz, al-Isti‘arah dan al-Tanasub al-Bayani.   Al-Bayan is the branch of Quranic science that becomes a root and methodology for conveying a meaning through various forms of language structure so that the desired meaning becomes clearer. Mainly, classical Arabic literature before the revelation of the Qur'an express meaning in the form tashbih, Majaz and isti'arah which is in the style of al-Bayan. This study presents an analysis of the use of al-Bayan in the verses of the Qur'anic dialog. The findings indicate passages of dialogue is dominated by the use of four of the stylistic knowledge of metaphor (al-Kinayah), al-Majaz, al-isti'arah and al-Tanasub alBayani