16 Eskalowane hiperfrakcjonowanie w radioterapii nowotworów regionu głowy i szyi – 5-letnie wyniki leczenia

Cel pracyOcena 5-letnich wyników leczenia nowotworów regionu głowy i szyi w aspekcie wyleczalności miejscowej i późnych powikłań popromiennych.Materiał i metodykaW latach 1988–1992 w Centrum Onkologii-Instytucie w Gliwicach leczono promieniami wg systemu eskalowanego Hiperfrakconowania 48 chorych na płaskonabtonkowego raka jamy ustnej (34 pts), garłta środkowego (11 pts) i krtani (3 pts). U 4 chorych kliniczne zaàwansowanie raka ocenionego jako stopień T1, u 27 na T2 i u 2 na T4; u czterechnie moźna było określićc zaawansowania – TX.U wszystkich chorych radioterapia była jedynym leczeniem, a jego technika polegała na napromienianiu dwóch pól boznych na przeciwległych. W pierwszym etapie chorzy otrzymywali dawkę 32 Gy w 20 frakcjach po 1,6 Gy (2×1,6 Gy/ tydzień), wyłąctczają soboty i niedziele. Eskalacja dawki – co drugi dzień leczenia o 0,2 Gy/dzień – następowała po planowanej przerwie (po dawce 32 Gy). Dawka całkowita mieściła się w zakresie 62,2 – 74 Gy.WynikiPomimo stosunkowo wysokiego odsetka całkowitych regresji zanotowanych bezpośrednio po zakończeniu leczenia (75%), 5-letnia wyleczalnoąć miejscowa w całej grupie pacjentów wyniosła 58% i w zależności od stopnia zawansowania przedstawia się następująco: 100% dla T1 i TX, 55% dla T2, 45% dla T3 i 0% dla T4. Przebieg ostrego odczynu popromiennego był u większości chorych znacznie bardziej nasilony w porównaniu do typowego odczynu występujątcego przy konwencjonalnym napromienianiu. U wszystkich pacjentów wystątPiło rozlane popromienne zapalenie błony śluzowej, a jego przebieg w zwiątzku z obecnościąt przerwy był dwufazowy.WnioskiZastosowanie eskalowanego hiperfrakcjonowania w radioterapii nowotworów regionu głowy i szyi nie przyniosło poprawy wyników leczenia w porównaniu do konwencjonalnych schematów napromieniania.Możliwe przyczyny takiego wyniku to: dłuzsza niż zaplanowana przerwa pomiędzy dwoma etapami leczenia, jej umiejscowienie (w 13 dniu od rozpoczęcia radioterapii), ryzyko błędu geograficznego w drugiej (eskalowanej) części leczenia

Radiobiological basis, incidence and kinetics of acute mucosal reaction after different fractionation schemes

The paper is presented essential practical knowledge about acute mucosal reactions as an effect of radiation therapy in patients with head and neck cancers. The authors have presented their own experience with mucosal reactions in the course of different fractionation schedules. The practical use of Accumulated Dose in Time and Dose-Time Ratio as a parameters of the risk, intensity and overall heaviness of radiation mucositis is proposed

Escalated hyperfractionation in radiotherapy for head and neck cancer – 5-year results

PurposeTo evaluate 5-year results of escalated hyperfractionation schedule in aspect of local tumour control (LTC) and late radiation toxicity.Material and methodsForty eight patients with squamous cell carcinoma of oral cavity (34 pts), oropharynx (11 pts) and larynx (3) in stage T1-4N0-1 have been treated at Centre of Oncology in Gliwice, between the years 1988–92. There were four patients with T1 primary tumour, 27 with T2, 11 with T3 and 2 with T4; in 4 patients the tumour stage remains unknown (TX). All the patients were treated by radiation therapy alone, using the technique of two opposed parallel fields and hyperfractionation with escalation of the dose per fraction during the second part of the treatment schedule. The total dose ranged between 62,2 and 74 Gy. The median follow-up was 62 months.ResultsDespite of the relative high proportion of complete local regressions (75%), the 5-year LTC rate of 54% was noted in the whole group of patients. Stage-related LTC rates were as follows: 100% for TX tumours, 50% for T1, 55% for T2, 45% for T3 and 0% for T4. Acute radiation reactions were more intensive than those usually observed during conventional radiotherapy; all patients experienced a confluent mucositis and two waves of acute mucosal reaction because of treatment gap were observed during the radiation course. Severe late radiation toxicity (grade IV) was noted in two patients (4%).ConclusionsLong-term tumour control results of escalated hyperfractionation radiotherapy may suggest that there is no benefit of a such regimen. However, in the majority of patients the treatment course differed markedly from protocol assumptions

31/Palliative effectiveness and tolerance of endobronchial HDR brachytherapy in patients with lung cancer -the preliminary experience of Oncology Centre in Gliwice, Department of Brachytherapy

AlmEndobronchial HDR brachytherapy (E-HDR-BT) is a well-established method of palliative treatment in patients with lung cancer. There is, however, no consensus on optimal radiation and the rate of complications. The aim of the work is to evaluate early effectiveness and tolerance of E-HDR-BT in palliative treatment of patients with lung cancer treated in Oncology Centre in Gliwice.Material and methodsSince 2000 in Oncology Centre in Gliwice HDR (Ir192) E-HDR-BT is used in palliative treatment of patients with bronchial obturation due to lung cancer. Regression of bronchial obturation and improvement in dyspnoea, cough and haemoptysis after therapy was analyzed for the first thirty patients. The total dose was 18 Gy, calculated at 1cm from the source, in 3 fraction (of 6 Gy) given everyweek.ResultsTwenty-five patients finished therapy as planned. Five patients didn’t complete treatment: two of them (6.6%) died because of massive haemoptysis; one patients suffered from exaggeration of angina pectoris, one patients developed high hectic fever not responding for antibacterial treatment, one suffered from exaggeration of their symptoms prohibiting continuation of the treatment. Changes in obturation of the bronchi and in patient's symptoms are shown in Table 1.Table 1Changes in obturation of the bronchi and in patient's symptom.SymptomsImprovementNochangesExaggerationObturation #/%22/88%3/12%0Dyspnoea #/%15/54%11/40%2/7%Cough #/%4/27%10/67%2/7%Haemoptysis #/%2/14%10/72%2/14%More detailed analysis of improvements in symptoms has been carried out according to own scoring system for dyspnoea, cough and haemoptysis. Mean duration of palliative response was 55 days (1–405). Mean survival time was 114 days (2–406).ConclusionE-HOR-BT is an effective method of palliation of symptoms related to bronchial obturation in course of lung cancer. The most frequent serious treatment complication of E-HOR-BTwas massive haemoptysis

Badanie stężeń ditlenku węgla w pomieszczeniach szkolnych z uwzględnieniem wpływu termomodernizacji budynku

Indoor air quality (IAQ) in schools is an important public health concern. Particular attention should be paid to children, because they are more vulnerable to air pollution than adults. Although carbon dioxide is not considered a toxic air pollutant, its concentrations inside buildings may have a negative impact on users. The most commonly described health problems include tiredness and its effects (headaches, bad mood, poor attentiveness). Carbon dioxide concentrations are often used as a surrogate for the rate of outside supply air per occupant. Permissible concentration of carbon dioxide in confined spaces is 1,000 ppm. This minimum sanitary requirement is recommended by the European Office of the WHO and ASHRAE. The Polish Committee for Standardization has established general guidelines concerning the quality of air inside non-residential buildings. This standard was drawn up based on EU directives, through classification of IAQ, as it is influenced by the CO2 concentrations above the outdoor level (ΔCO2). Based on the above regulations, the increase in indoor CO2 concentrations in relation to CO2 concentrations in outdoor air (CO2) were measured along with physical parameters (temperature and relative humidity) to evaluate IAQ in the classrooms of two primary schools built in the nineteenth century in Poland. More than 100-year-old buildings built of bricks before World War II are a frequent occurrence in rural schools in the area of Upper Silesia, Poland. One of the school buildings underwent thermal effectiveness improvement while the other has not been modernized in these terms yet. The aim of the research was to check the extent to which thermal modernization of an old public building influences indoor air quality in the context of concentrations of carbon dioxide. The measurement period was chosen for late spring in order to avoid the impact of municipal emissions (so-called low emissions) common in rural areas. The average concentration of carbon dioxide in school rooms after thermal modernization (WTM) were higher than the concentrations observed in the school not subjected to thermal modernization (NTM). The CO2 concentrations ranged from 1,287±333 ppm to 2,146±386 ppm and from 936±196 ppm to 1,878±567 ppm in WTM and NTM school buildings, respectively. The results clearly indicate a higher occurrence of poor air quality (up to 70% of time during the school days) in the thermally improved school building compared to the one without thermal improvement (up to 52% of the time). The measurements also showed that the exposure of school children to elevated carbon dioxide concentrations during classes was higher in thermally improved primary school buildings, which in turn may represent a health concern.Pomimo iż ditlenek węgla nie jest uważany za trujące zanieczyszczenie powietrza, poziomy jego stężeń wewnątrz budynków mogą skutkować negatywnym wpływem na użytkowników danych pomieszczeń. Wśród najczęściej opisywanych problemów zdrowotnych wymienia się uczucie zmęczenia i jego konsekwencje (bóle głowy, złe samopoczucie, kłopoty z koncentracją). W celu oceny potencjalnych skutków zdrowotnych dokonano pomiarów stężeń ditlenku węgla wraz z parametrami fizycznymi (temperaturą i wilgotnością względną) w pomieszczeniach dwóch szkół podstawowych zbudowanych w XIX wieku. Budynek jednej z nich został poddany termomodernizacji, w drugim jej nie przeprowadzono. Uzyskane wyniki wskazują na częstsze występowanie niskiej jakości powietrza w szkole poddanej termomodernizacji (do 70% czasu w ciągu dnia nauki) w porównaniu do szkoły bez termomodernizacji (do 52% czasu). Przeprowadzone badania wskazują, iż uczniowie budynku szkoły podstawowej poddanego termomodernizacji są częściej narażeni na podwyższone stężenia ditlenku węgla w czasie lekcji aniżeli uczniowie budynku szkoły niepoddanego termomodernizacji, co w konsekwencji może dla nich stanowić zagrożenie zdrowotne