Neutralization efficiency of alcohol based products used for rapid hand disinfection

Background. Alcohols are the most commonly used active substances in preparations for quick hand disinfection. They should be bactericidal in very short contact time. PN-EN 13727 + A2: 2015-12 standard, for testing hygienic and surgical handrub disinfection preparations, provides mandatory test conditions of disinfectants in contact times with the range of 30 s to 60 s (hygienic handrub disinfection) and 60 s to 5 min (surgical handrub disinfection). A short contact times for hand hygiene products require a short time of neutralization process. For contact times less than or equal to 10 minutes, the estimated neutralization time is 10 s ± 1 s. Neutralization is a process that abolishes the action of disinfectants. Correct application of this process allows for proper use of disinfectants in practice and its biocidal effect. Objectives. Verification of the effectiveness of 10-second neutralization time of alcohol based preparations for hygienic handrub disinfection. Materials and Method. Neutralization of two products with different ethanol content (89% and 70%) for hygienic handrub disinfection according to PN-EN 13727 + A2: 2015-12 was investigated. The effectiveness of the neutralizer was assessed by determining toxicity of neutralizer, activity of residual effects of the tested products and their derivatives produced during neutralization (10 s) for test organisms (Staphylococcus aureus ATCC 6538; Pseudomonas aeruginosa ATCC 15442; Enterococcus hirae ATCC 10541; Escherichia coli K12 NCTC 10538). Results. The 10-second neutralization time was sufficient to eliminate the residual activity of products for hygienic handrub disinfection with differentiated ethanol concentration. The neutralizer used did not show toxicity to bacteria and did not produce toxic products with tested preparations after neutralization. Conclusions. The use of 10-second neutralization time allows in a precise way designate the contact times for hygienic handrub disinfection products.Wprowadzenie. Alkohole są substancjami aktywnymi najczęściej stosowanymi w preparatach do szybkiej dezynfekcji rąk. Powinny one działać dezynfekcyjnie w bardzo krótkich czasach kontaktu. Norma PN-EN 13727+A2: 2015-12 przeznaczona do badania preparatów do higienicznej i chirurgicznej dezynfekcji rąk przewiduje obligatoryjne warunki badania preparatów w czasach kontaktu w zakresie od 30 s do 60 s (higieniczna dezynfekcja rąk) i od 60 s do 5 minut (chirurgiczna dezynfekcja rąk). Krótkie czasy kontaktu produktów przeznaczonych do higieny rąk wymagają zastosowania krótkiego procesu neutralizacji. Dla czasów kontaktu poniżej lub równych 10 minut przewidziany czas neutralizacji wynosi 10 s ± 1s. Neutralizacja jest procesem znoszącym działanie preparatów dezynfekcyjnych. Prawidłowe wykonanie tego procesu warunkuje prawidłowe zastosowanie preparatu w praktyce i jego działanie biobójcze. Cel. Sprawdzenie skuteczności 10-sekundowego czasu neutralizacji wobec preparatów na bazie alkoholu przeznaczonych do higienicznej dezynfekcji rąk. Materiały i metody. Badano etap neutralizacji dwóch produktów o różnej zawartości etanolu (89% i 70%) przeznaczonych do higienicznej dezynfekcji rąk wg normy PN-EN 13727+A2: 2015-12. Skuteczność neutralizatora oceniano poprzez określenie braku wpływu toksyczności neutralizatora oraz działania resztkowego badanych produktów lub ich pochodnych powstałych w czasie neutralizacji (10 s ± 1s) na badane organizmy testowe (Staphylococcus aureus ATCC 6538; Pseudomonas aeruginosa ATCC 15442; Enterococcus hirae ATCC 10541; Escherichia coli K12 NCTC 10538). Wyniki. 10-sekundowy czas neutralizacji był wystarczający do zniesienia aktywności produktów o zróżnicowanej zawartości etanolu przeznaczonych do higienicznej dezynfekcji rąk. Zastosowany neutralizator nie wykazywał działania toksycznego wobec bakterii oraz nie tworzył toksycznych produktów z badanymi preparatami po neutralizacji. Wnioski. Zastosowanie 10-sekundowego czasu neutralizacji pozwala w precyzyjny sposób wyznaczyć czasy działania produktów przeznaczonych do higienicznej dezynfekcji rąk

Microbiological assessment of efficiency chemothermal disinfection of blood contaminated hospital textiles

W procesie prania bielizny szpitalnej zanieczyszczonej krwią powinna być stosowana dezynfekcja termiczna. Obecnie jest coraz więcej bielizny szpitalnej wykonanej z materiałów bawełniano-poliestrowych, które nie mogą być poddane działaniu wysokiej temperatury-dezynfekcji termicznej. Przeprowadzanie dezynfekcji chemiczno-termicznej w coraz niższych temperaturach stwarza drobnoustrojom większą możliwość przeżywania procesu prania. Celem badań było przygotowanie nowej metody oceny mikrobiologicznej chemiczno-termicznej dezynfekcji w procesie prania bielizny szpitalnej zanieczyszczonej krwią. W badaniach określano działanie bakteriobójcze środków przeznaczonych do chemiczno-termicznej dezynfekcji w procesie prania symulując w laboratorium procesy prania zgodnie z metodą PZH -DF/05/03. W celu określenia efektu bakteriobójczego dla bielizny szpitalnej zanieczyszczonej krwią zastosowano bawełniane nośniki zaszczepione Enterococcus faecium oraz substancje obciążające - wysokie stężenia albuminy i/lub erytrocytów baranich, imitujące ludzką krew. Badania wykazały; że działanie bakteriobójcze środków do chemiczno-termicznej dezynfekcji bielizny szpitalnej o dużym zanieczyszczeniu organicznym (krew; itp.) powinny być oceniane metodą nośnikową w następujących warunkach: organizm testowy - Enterococcus faecium, substancje obciążające - 6g/l albuminy dodawanej do preparatu.Thermal disinfection should be applied to laundering procedures of hospital textiles contaminated with blood. Currently; there is an increasing number of hospital textiles composed of cotton-polyester blends that cannot endure high temperatures of thermal disinfection. Besides, decreasing the temperature of chemothermal disinfection enhances the possibility of microorganisms to survive the laundering procedure. The aim of this study was to prepare a new methodfor the microbiological evaluation of disinfecting laundering procedures for hospital textiles contaminated with blood. The bactericidal activity of chemical disinfectants for chemothermal disinfection was determined by simulating a laundering procedure for hospital textiles in the laboratory according to procedure of National Institute of Hygiene-DF/05/03. Bioindicators cotton carriers inoculated with Enterococcus faecium were used for determinating the antibacterial effects for hospital textiles contaminated with blood. High concentrations of bovine albumin and/or sheep erythrocytes were used as substrate for simulating human blood. The results showed that the bactericidal activity of chemical disinfectants for chemothermal disinfection hospital textiles in the event of massive organic contamination - heavily soiled with blood, shall be evaluated using carrier test in following conditions: test organism- Enterococcus faecium, interfering substances - 6g/l bovine albumin solution added to preparation

Glucoprotamin antimicrobial activity against selected standard antibiotic-resistant bacteria and reference strains used in the assessment of disinfection efficacy

Background. The ability of bacteria to develop common mechanisms of resistance to antibiotics and disinfectants raises doubts about the effectiveness of disinfection processes. Glucoprotamin (GP) is an antimicrobial active substance which is widely used to the disinfection in medical area. Objective. The aim of study was to compare GP’s effectiveness with susceptibility of reference strains used for the evaluation of bactericidal efficacy of disinfectants Staphylococcus aureus (S. aureus); Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa) and standard antibiotic-resistant strains: meticillin-resistant S. aureus (MRSA) and tetracycline-resistant P. aeruginosa (PAO-LAC). Materials and Methods. Minimum inhibitory concentrations (MICs) of GP and minimum bactericidal concentrations (MBCs) against tested strains were evaluated by serial broth dilution technique. GP’s efficiency was examined according to qualitative (phenol coefficient GP-PC) and quantitative (EN 1040: 2006) test methods. Results. Gram-negative strains were more tolerant to GP than Gram-positive strains among tested strains. MRSA and S. aureus exhibited similar susceptibility to GP. PAO-LAC had significantly lower susceptibility to GP than P. aeruginosa (P≤0,05). There were no differences in GP efficiency against these strains based on GP-PC. According to PN-EN 1040: 2006 standard average obligatory reduction ≥ 5 log10, was demonstrated in the active concentration of GP (84 mg/l) at obligatory 5 min contact time for PAO-LAC and P. aeruginosa. The differences in basis bactericidal activity between PAO-LAC and P. aeruginosa were obtained in the active concentration at 10 and 15 min contact time (P≤0,05). Conclusions. Variation in a susceptibility of reference strains and antibiotic-resistant standard strains has no meaning at used clinically GP concentrations, which are higher than concentration causing basis bactericidal activity of GP.Wprowadzenie. Zdolność bakterii do rozwijania wspólnych mechanizmów oporności na antybiotyki i preparaty dezynfekcyjne wywołuje wątpliwości dotyczące skuteczności procesów dezynfekcji. Glukoprotamina (GP) jest substancją aktywną szeroko stosowaną do dezynfekcji w obszarze medycznym. Cel. Porównanie skuteczności działania glukoprotaminy wobec szczepów referencyjnych stosowanych w ocenie skuteczności bakteriobójczej preparatów dezynfekcyjnych Staphylococcus aureus (S. aureus); Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa) i wobec szczepów antybiotykoopornych: metycylinoopornego szczepu S. aureus (MRSA) i tetracyklinoopornego szczepu P. aeruginosa (PAO-LAC). Materiały i metody. Minimalne stężenia hamujące (MICs) i minimalne stężenia bójcze (MBCs) GP były oszacowane wobec badanych szczepów z zastosowaniem metody seryjnych rozcieńczeń w bulionie. Skuteczność GP była badana wg metod jakościowych (współczynnik fenolowy (GP-PC) i ilościowych (EN 1040: 2006). Wyniki. Badane szczepy Gram-ujemne były bardziej tolerancyjne na GP niż szczepy Gram-dodatnie. MRSA i S. aureus wykazywały podobną wrażliwość na GP. PAO-LAC wykazywał znacząco niższą wrażliwość na GP niż P. aeruginosa (P≤0,05). Nie stwierdzono różnic w skuteczności GP wobec badanych szczepów na podstawie GP-PC. Wg normy PN-EN 1040: 2006, średnia wymagana redukcja (log10) ≥ 5 była uzyskana przy aktywnym stężeniu GP (84 mg/l) w obligatoryjnym czasie kontaktu 5 min dla PAO-LAC i P. aeruginosa. Różnice w podstawowej bakteriobójczej aktywności PAO-LAC i P. aeruginosa stwierdzono w stężeniu aktywnym, w czasach kontaktu 10 i 15 min (P≤0,05). Wnioski. Zmiany wrażliwości szczepów referencyjnych i antybiotykoopornych nie mają znaczenia przy zastosowaniu stężeń użytkowych GP, które są wyższe niż stężenia odpowiedzialne za podstawowe działanie bakteriobójcze GP

Effect of adaptation process of Pseudomonas aeruginosa to didecyldimethylammonium chloride in 2-propanol on bactericidal efficiency of this active substance

Background. Microorganisms are characterized by two types of resistance innate and acquired. Innate resistance is associated with the construction of the surface structures. Wide use of active substances as antimicrobial compounds, especially in inhibitory concentrations, may promote the acquisition of bacterial resistance to these substances in the process of adaptation. Objective. The aim of the study was to determine changes in efficiency of didecyldimethylammonium chloride in 2-propanol (CMAP) against the Pseudomonas aeruginosa strains, which were adapted to this active substance. Materials and Method. Adaptation studies were conducted using two strains: P. aeruginosa ATCC 15442 (PA), which is used in estimation of biocide efficiency and tetracycline-resistant P. aeruginosa ATCC 47085 (PAO-LAC) strain. These strains were adapted to the active substance Bardac22: 50% v/v didecyldimethylammonium chloride in 20% v/v 2-propanol (CMAP) according to the National Institute of Hygiene procedure. After adaptation, obtained isolates were classified to three groups and passaged to solid media: A – strains unadapted passaged onto slant medium without active substance, control group; B – strains with adaptive resistance passaged onto slant medium with 375 mg/l CMAP; C – strains with adaptive resistance passaged onto slant medium without CMAP. Changes in susceptibility of examined strains were determined on the basis of minimum inhibitory concentrations (MICs) by broth dilution method. The minimum bactericidal concentrations (MBCs) were determined by subculture P. aeruginosa strains on solid media without CMAP. The efficiency of CMAP against isolates obtained after adaptation processes was evaluated by using phenol coefficient (PC). Results. There were no differences in the adaptation process between two strains of P. aeruginosa: PA and PAO-LAC. Both isolates obtained after the adaptation process was characterized by approximately 6-8 fold higher MICs compared to the MICs of these strains before the adaptation. Strains passaged to a solid media characterized a variable sensitivity to CMAP. As compared to a control group A, the isolates of PA and PAO-LAC from group B and isolate PA from group C exhibited the highest and stable insensitivity (MIC from > 700 to >1000 mg/l) to 48-49 passages. Isolates from group C of PAO-LAC maintained insusceptibility up to 20th passage (MIC >375 mg/l). There were no statistically significant changes in the CMAP bactericidal efficacy against isolates of reduced sensitivity. Conclusions. Adaptation of P. aeruginosa strains to didecyldimethylammonium chloride in 2-propanol does not significantly change bactericidal efficacy of this active substance against isolates with reduced sensitivity. Antibiotic-resistant strain PAO-LAC showed a similar adaptability and a similar sensitivity to the CMAP as a strain PA used to assess the effectiveness of disinfectants.Wprowadzenie. Mikroorganizmy charakteryzują się dwoma rodzajami oporności wrodzoną i nabytą. Oporność wrodzona jest związana z budową ich struktur powierzchniowych. Szerokie wykorzystanie substancji czynnych, jako związków antybakteryjnych, szczególnie w stężeniach hamujących, może sprzyjać nabywaniu przez bakterie oporności na substancje czynne w procesie adaptacji. Cel. Określenie zmian w efektywności działania chlorku didecylodimetyloamoniowego w 2-propanolu (CMAP) wobec szczepów P. aeruginosa zaadaptowanych do tej substancji. Materiały i metody. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem dwóch szczepów: P. aeruginosa ATCC 15442 (PA), stosowanego w badaniach oceny skuteczności preparatów dezynfekcyjnych oraz tetracyklinoopornego szczepu P. aeruginosa ATCC 47085 (PAO-LAC). Szczepy P. aeruginosa były adaptowane do badanej substancji czynnej z zastosowaniem procedury opracowanej w Państwowym Zakładzie Higieny. Po procesie adaptacji, izolaty były klasyfikowane i pasażowane na podłoża stałe: A – szczepy nieadaptowane, pasażowane na podłoża bez substancji czynnej, kontrola; B – szczepy posiadające oporność adaptacyjną, pasażowane na podłoża zawierające 375 mg/l CMAP; C – szczepy posiadające oporność adaptacyjną, pasażowane na podłoża bez CMAP. Zmiany wrażliwości na CMAP badanych szczepów określano na podstawie minimalnych stężeń hamujących (MIC) i bójczych (MBC). Skuteczność bakteriobójcza CMAP była wyznaczana z zastosowaniem współczynnika fenolowego (PC). Wyniki. Nie zaobserwowano różnic w procesie adaptacji szczepów P. aeruginosa: PA i PAO-LAC. Izolaty, uzyskane po procesie adaptacji, cechowały 6-8 razy wyższe wartości MIC niż szczepy przed adaptacją. Szczepy pasażowane na podłoża stałe charakteryzowały się zmienną wrażliwością na CMAP. W porównaniu do kontrolnej grupy A, izolaty PA i PAO-LAC z grupy B oraz izolaty PA z gr C wykazywały najwyższą i stabilną niewrażliwość (od MIC > 700 do >1000 mg/l) do 48-49 pasażu. Izolaty PAO-LAC z grupy C utrzymywały niewrażliwość do 20 pasażu (MIC >375 mg/l). Nie stwierdzono natomiast istotnych statystycznie zmian w skuteczności bakteriobójczej CMAP wobec izolatów o zmniejszonej wrażliwości. Wnioski. Adaptacja szczepów P. aeruginosa do CMAP nie powoduje znaczących zmian w bakteriobójczym działaniu tej substancji. Szczep antybiotykooporny wykazywał podobną zdolność adaptacji i podobną wrażliwość na CMAP jak szczep stosowany do oceny skuteczności preparatów dezynfekcyjnych

Effect of different drying conditions for the viability of Candida albicans present on carriers

Background. Problems in substantial under recovery of Pseudomonas aeruginosa and Candida albicans from carriers have been demonstrated for laboratories performing phase 2, step 2 efficacy tests on disinfectants relative to levels required by the EN 13697 standard. It was thus necessary to determine recoveries of these microorganisms following procedural losses incurred during drying and to optimise drying conditions such that recoveries then complied with the standard. Objectives. The aim of the study was to establish optimal drying conditions for the recovery of Candida albicans ATCC 10231 from carriers. Materials and Methods. The evaluation was performed according to the EN 13697:2001 standard procedure. A test suspension of Candida albicans and interfering substance were inoculated onto the surface of carriers (2 cm diameter stainless steel discs) and then dried under different conditions consisting of: a 37°C incubation with and without an incubator fan as well as at 23°C (room temperature) in a laminar air flow cabinet. Carriers were dried until the surfaces appeared visibly dry and the number of surviving organisms then recovered from the surface were quantified. The following were calculated for colony forming units (cfu); N (log10 cfu in a 0.05 ml test suspension), NC (the control log10 cfu in neutralizing medium), Nts (cfu numbers remaining on the surface) and the N-NC difference which should not exceed 2 log10 when microorganism recoveries are adequate and without any toxicity effects of the neutralising medium. Experiments was conducted using validating procedure (NC) which is performed with distilled water. Results. Drying at 37°C adversely affected the survival of Candida albicans and prevented the levels of microbial recovery from carriers to reach those specified by the EN 13697 standard. However, drying at around room temperatures of 23°C reduced Candida albicans mortality and increased recoveries from the carrier to levels compliant with the standard, where the N-NC differences were not greater than 2 log10. Conclusions. The viability of Candida albicans ATCC 10231 is sufficiently improved when carriers are dried at 23°C, even if the drying time exceeds 60 minutes. The density of the initial test suspension (N) should also be increased.Wprowadzenie. Laboratoria wykonujące badania skuteczności środków dezynfekcyjnych fazy 2 etapu 2 (metody nośnikowe), przede wszystkim według normy EN 13697, zasygnalizowały problemy z odzyskiwaniem z nośników Pseudomonas aeruginosa i Candida albicans na poziomie wymaganym w normie. Konieczne było podjęcie badań dotyczących wpływu warunków suszenia zaszczepionych nośników na odzysk oraz wyznaczenia optymalnych warunków odzyskiwania drobnoustrojów po suszeniu inoculum. Cel. Celem niniejszych badań była ocena wpływu różnych warunków suszenia nośników z naniesioną zawiesiną Candida albicans ATCC 10231 na odzysk tych drobnoustrojów. Materiał i metody. Badania wykonano zgodnie z procedurą stosowaną w normie EN 13697: 2001. Zawiesinę testową Candida albicans oraz substancje obciążające nanoszono na powierzchnie testowe (dyski stalowe o średnicy 2 cm) i suszono w różnych warunkach: 37oC w cieplarce bez nawiewu, 37oC w cieplarce z nawiewem, 23oC w komorze laminarnej z nawiewem. Nośniki suszono do momentu uzyskania powierzchni wizualnie suchej. Po suszeniu liczba żywych organizmów odzyskanych z powierzchni była określana ilościowo. Z liczby jednostek tworzących kolonie (jkt) obliczano: N (log10 jtk w 0,05 ml zawiesiny testowej), NC (log10 jtk na nośniku w kontroli neutralizowania), Nts (liczba jkt, która pozostała na powierzchni nośnika) oraz różnicę N-NC, która w przypadku prawidłowego odzysku drobnoustrojów i braku toksycznego działania neutralizatora nie powinna przekraczać 2. Badanie wykonano, jako badanie walidacyjne NC, z użyciem wody destylowanej. Wyniki. Suszenie w temperaturze 37oC niekorzystnie wpływało na przeżywalność Candida albicans i uniemożliwiało uzyskanie odzysku drobnoustrojów z nośnika na poziomie wymaganym w normie EN 13697. Suszenie w temperaturze pokojowej (około 23oC) zmniejszało śmiertelność Candida albicans i zwiększało odzysk drobnoustrojów z nośnika, pozwalając na spełnienie wymagania normy, wg którego różnica N-NC jest nie większa niż 2 w dziesiętnej skali logarytmicznej. Wnioski. W celu zwiększenia przeżywalności Candida albicans ATCC 10231 nośniki należy suszyć w temperaturze 23oC, nawet, jeżeli czas suszenia przekracza 60 min. Wskazane jest również zwiększenie gęstości testowej zawiesiny wyjściowej (N)