Obstetric results of the multicenter, nationwide, scientific-educational program for pregnant women with gestational diabetes mellitus (GDM)

Objectives: The aim of the present study was to compare the obstetric results in women with GDM in a Polish population based on the criterion for the diagnosis of GDM. Material and methods: The study was a questionnaire study covering the data of 2853 patients with GDM treated in centers nationwide in the years 2011–2013. The principles of self-control, glycemic targets and treatment were based on the then-current PDA guidelines. Analysis of the collected data included an assessment of obstetric results based on the diagnostic criteria for GDM. Depending on the result of the glucose tolerance test, the patients were divided into subgroups. Results: 6.28% of births were preterm, and 47% were caesarean. A significant difference was observed in the number of preterm births between a subgroups: PDA(+) meeting only criterion 0’ and a PDA(+)meeting only criterion 120’ (16.67% vs. 5.83%); and between WHO(+) subgroup meeting only criterion 0’ with respect to the subgroup PDA(+) meeting only criterion 0’ (4.69% vs. 16.67%). Significant difference was found in the frequency of LGA between the WHO(-)PDA(+) and WHO(+)PDA(-) subgroups (6,57% vs. 14.93%), and between the WHO(-)PDA(+) group and a group of isolated hyperglycemia in 60’(6.57% vs. 12.5%). Also a significant positive correlation was observed between birth weight, the occurrence of LGA and macrosomia, and maternal weight and BMI before pregnancy. Conclusions: The results of the analysis indicate the new criteria have greater sensitivity in the prediction of prematurity and birth weight. However, it cannot be ruled out that the final results were affected by the therapeutic intervention employed

Analiza czynników matczynych i wyników położniczych u kobiet z cukrzycą ciążową. Wyniki programu naukowo-edukacyjnego „Dbamy o Mamy”

Aim. The aim of the study was to analyze maternal factors and obstetric outcomes in the women with gestational diabetes mellitus (GDM) in the polish population.Material and methods. The programme “We care for the Mothers” was a prospective, multicenter observational study that allowed to establish a database of 2853 patients with gestational diabetes treated between 2011 and 2013 in 42 diabetological departments in Poland. Diagnostic criteria, blood glucose self-control principles, glycemic targets and treatment principles were based on the guidelines of the Polish Diabetes Association 2011. The programme was based on the questionnaire, in which data concerning medical history (including obstetric data), anthropometric data, data concerning GDM treatment as well as the data concerning current pregnancy were gathered. All the data were then statistically analyzed.Results. 75 g OGTT result was available in 2497 women, of which GDM was ultimately diagnosed in 2408 patients. The mean age at the diagnosis was 30.59 ± 4.88 years (15.9% women > 35 years of age), BMI before conception was 24.75 kg/m2. The most frequent GDM risk factors were: history of pregnancy (61.46%), history of diabetes in the family (49.21) as well as overweight and obesity in the women (40.16%). At least one GDM risk factor was noted in 86.97% of the analyzed population. Insulin therapy was introduced in 23.83%; the higher BMI prior to conception the higher the frequency if insulin therapy was. Preterm delivery were observed in 6.36%, and 47% of deliveries was ended via cesarean section. Mean birth weight of the neonate was 3344 g; LGA and macrosomy rate was 8.59% and 9.77%, respectively. In the women with overweight or obesity, comparing to the group with normal weight, higher rate of LGA (p < 0.05) and higher neonatal birth weight (p < 0.001) was observed. No correlation between birth weight, LGA, SGA nor macrosomy of the neonates and gestational weight gain, fasting or postload glycemia in 75 g OGTT was observed. No significant differences in obstetric outcomes were noted as concerned GDM treatment, age and the number of previous pregnancies.Conclusions. The women that suffer from GDM in Poland are usually around 30 years old, with normal weight, history of pregnancy in the past and at leastone GDM risk factor. One in four women requires insulin therapy. Women with GDM usually give birth to a full-term newborn with normal birth weight, and in about 10% the neonate with excessive birth weight, significantly more often in overweight or obese mothers. Neither age of the women, OGTT result, nor the mode of treatment have the impact on obstetric outcomes.Wstęp. Celem badania była analiza czynników matczynych oraz wyników położniczych u kobiet z cukrzycą ciążową (GDM) w populacji polskiej.Materiał i metody. Program „Dbamy o Mamy” miał charakter prospektywnego, wieloośrodkowego badania obserwacyjnego, który pozwolił na stworzenie bazy danych 2853 pacjentek z cukrzycą ciążową leczonych w latach 2011–2013 w 42 ośrodkach diabetologicznych z całej Polski. Kryteria rozpoznania, zasady samokontroli, docelowe wartości glikemii oraz zasady leczenia pacjentek były oparte na zaleceniach Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego z 2011 roku. Program opierał się na badaniu kwestionariuszowym, w którym zbierano dane z wywiadu ogólnego i położniczego, dane antropometryczne pacjentki, dane dotyczące sposobu leczenia GDM oraz dane położnicze dotyczące aktualnej ciąży. Uzyskane dane poddano analizie statystycznej.Wyniki. Wynik 75 g OGTT dostępny był u 2497 kobiet, z czego cukrzycę ciążową rozpoznano ostatecznie u 2408 pacjentek. Średni wiek w chwili rozpoznania wynosił 30,59 ± 4,88 roku (15,9% kobiet > 35. rż.), BMI przed ciążą wyniósł 24,75 kg/m2. Najczęstszymi czynnikami ryzyka GDM były wielorództwo (61,46%), rodzinne obciążenie cukrzycą (49,21%) oraz nadwaga i otyłość (40,16%). Przynajmniej jeden czynnik ryzyka GDM stwierdzono u 86,97% wszystkich badanych. Leczenie insuliną zastosowano u 23,83%, częstość insulinoterapii wzrastała wraz ze wzrostem BMI przed ciążą. Porody przedwczesne wystąpiły u 6,36%, a 47% zakończono drogą cięcia cesarskiego. Średnia masa urodzeniowa noworodka wyniosła 3344 g; częstość LGA i makrosomii to odpowiednio 8,59% i 9,77%. U kobiet z nadwagą lub otyłością zanotowano istotnie większą częstość LGA w porównaniu z grupą z prawidłową masą ciała (p < 0,05) oraz istotnie wyższą masę urodzeniową noworodka (p < 0,001). Nie stwierdzono natomiast korelacji pomiędzy masą urodzeniową, LGA, SGA i makrosomią noworodków a przyrostem masy ciała w okresie ciąży, glikemią na czczo i w 2. godzinie 75 g OGTT. Nie zanotowano istotnych różnic w zakresie wyników położniczych w zależności od sposobu leczenia GDM, wieku ani liczby przebytych ciąż.Wnioski. Na cukrzycę ciążową w Polsce chorują najczęściej kobiety około 30. roku życia, z prawidłową masą ciała, wieloródki, z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka wystąpienia GDM. Co czwarta ciężarna wymaga insulinoterapii. Kobiety z GDM zwykle rodzą noworodka donoszonego z prawidłową masą ciała, w niespełna 10% przypadków jest to noworodek z nadmierną masą urodzeniową, istotnie częściej w przypadku występowania nadwagi lub otyłości u kobiety przed ciążą. Wiek ciężarnych, wynik testu OGTT ani sposób leczenia nie wpływają na wyniki położnicze

Wpływ karmienia piersią na stężenia glukozy, odpowiedź insulinową i stężenia CRP u kobiet z przebytą GDM rozpoznaną według kryteriów WHO – prospektywna obserwacja 18-miesięczna.

Introduction. Gestational diabetes mellitus (GDM) is defined as glucose intolerance with an onset or first recognition during pregnancy. Previous GDM predisposes the woman to prediabetes or overt diabetes later in life. Lactation seems to have a protective impact on metabolic profile of the women with previous GDM but the results of available studies are conflicting. The aim of our study was to prospectively investigate in a 18-month observation whether lactation duration and intensity influences glucose and insulin response among women with prior GDM, diagnosed according to WHO criteria. Material and methods. The study population consisted of 144 white caucasian women that were initially included in the study. During enrollment visit, between 26th and 30th week of gestation, maternal medical history, the result of 75 g oral glucose tolerance test (75 g OGTT), and anthropometric parameters were collected. Blood samples were collected for additional tests. Final analysis comprised 68 subjects (47.2%) that participated in the follow-up visit 18 months after delivery. Data on delivery and lactation as well as anthropometric data were gathered and 75 g OGTT was performed. The participants were then compared according to lactation duration [longer (> 12 weeks) or shorter (£ 12 weeks)] or lactation intensity [more intensively (> 70% of the total infant milk consumption coming from breastfeeding) or less intensively (< 70% of the total infant milk consumption coming from breastfeeding)]. Results. 53 (78%) women breastfed more than 12 weeks, and 52 (76%) had intensive lactation. The women lactating longer than 12 weeks had significantly higher body weight (p = 0.038) and BMI (p = 0.001) than the women lactating for a shorter period of time. There was a 3-fold higher number of women treated with insulin in the group lactating for a longer period of time (p = 0.038). The women lactating more intensively had significantly lower HOMA 2 IR (p = 0.019) compared to the women breastfeeding less intensively. They had also lower HOMA 2 %B (p = 0.05). The number of subjects with isolated impaired glucose tolerance was significantly higher in the women lactating less intensively (18.7% vs. 1.9%, p = 0.037). A significant negative correlation between lactation duration and fasting glucose concentration (r = –0.282, p < 0.05) as well as fasting insulin concentration (r = –0.251, p < 0.05) was detected. Similar correlation was noticed as concerns 2-h post-load insulin concentration (p = 0.05). Moreover, a significant negative correlation between lactation intensity and fasting insulin concentration (r = –0.251, p < 0.05) was found. In multiple regression model analysis, prepregnancy BMI and gestational weight gain appeared to be the strongest factors influencing the obtained results. Neither lactation duration nor intensity appeared as the significant factors in the model. Conclusions. Our data provide evidence that lactation may have favorable effects on insulin and glucose response after delivery among women with prior GDM who are at high future cardiometabolic risk. The effects seems to be more evident with longer lactation duration as well as higher lactation intensity.Cukrzyca ciążowa (GDM) jest definiowana jako zaburzenie tolerancji glukozy które występuje lub jest po raz pierwszy rozpoznawane w czasie ciąży. Wystąpienie GDM predysponuje kobietę do wystąpienia stanu przedcukrzycowego lub jawnej cukrzycy w późniejszym czasie. Karmienie piersią wydaje się mieć ochronny wpływ na profil metaboliczny kobiet po ciąży powikłanej GDM, choć wyniki dostępnych badań są niejednoznaczne. Celem naszego badania była prospektywna 18 miesięczna obserwacja wpływu czasu trwania i intensywności karmienia piersią na odpowiedź glikemiczną i insulinową u kobiet po GDM rozpoznanym według kryteriów WHO 2013. Populacja badania składała się ze 144 kobiet, które zostały początkowo włączone do badania. Podczas pierwszej wizyty, pomiędzy 26 a 30 tygodniem ciąży, zbierano od pacjentki wywiad medyczny, wyniki 75g OGTT oraz wykonywano pomiary antropometryczne. Dodatkowo pobierano próbki krwi do dalszych analiz. Do ostatecznej analizy włączono 68 pacjentek (47,2%) które wzięły udział w wizycie kontrolnej 18 miesięcy po porodzie. Podczas tej wizyty zbierano dane dotyczące porodu, karmienia piersią, jak również dane antropometryczne, oraz wykonywano 75g. OGTT. Pacjentki porównano według kryterium długości karmienia piersią (powyżej 12 tygodni lub poniżej 12 tygodni), oraz według intensywności karmieni piersią – bardziej intensywnie (>70% całkowitego karmienia dziecka przypadało na karmienie piersią) lub mniej intensywnie

Wpływ karmienia piersią na stężenie glukozy, odpowiedź insulinową i stężenia białka C-reaktywnego u kobiet z przebytą cukrzycą ciążową rozpoznaną według kryteriów WHO — prospektywna obserwacja 18-miesięczna

Wstęp. Cukrzycę ciążową (GDM) definiuje się jako zaburzenie tolerancji glukozy, które występuje lub jest po raz pierwszy rozpoznawane w czasie ciąży. Wystąpienie GDM predysponuje kobietę do wystąpienia stanu przedcukrzycowego lub jawnej cukrzycy w późniejszym czasie. Karmienie piersią wydaje się wywieraćochronny wpływ na profil metaboliczny kobiet po ciąży powikłanej GDM, choć wyniki dostępnych badań są niejednoznaczne. Celem opisywanego badania była prospektywna 18-miesięczna obserwacja wpływu czasu trwania i intensywności karmienia piersią na odpowiedź glikemiczną i insulinową u kobiet po GDM rozpoznanym według kryteriów WHO 2013. Materiał i metody. Populacja badana składała się ze 144 kobiet, które zostały pierwotnie włączone do badania. Podczas pierwszej wizyty, pomiędzy 26. a 30. tygodniem ciąży, zbierano od pacjentek wywiad medyczny, wyniki doustnego testu obciążenia 75 g glukozy (OGTT 75 g) oraz wykonywano pomiary antropometryczne. Dodatkowo pobierano próbki krwi do dalszych analiz. Do ostatecznej analizy włączono 68 pacjentek (47,2%), które zgłosiły się na wizytę kontrolną 18 miesięcy po porodzie. Podczas tej wizyty zbierano dane dotyczące porodu, karmienia piersią, jak również dane antropometryczne oraz wykonywano OGTT 75 g. Pacjentki porównano w odniesieniu do kryterium długości karmienia piersią (powyżej 12 tygodni lub poniżej 12 tygodni) oraz intensywności karmienia piersią — bardziej intensywnie (> 70% całkowitego karmienia dziecka przypadało na karmienie piersią) lub mniej intensywnie (< 70% całkowitego karmienia przypadało na karmienie piersią). Wyniki. Pięćdziesiąt trzy kobiety (78%) karmiły piersią dłużej niż 12 tygodni, a 52 kobiety (76%) karmiły intensywnie. Pacjentki, które karmiły dłużej niż 12 tygodni, cechowały się istotnie większą masą ciała (p = 0,038) i wyższym wskaźnikiem masy ciała (BMI) (p = 0,0001) niż kobiety, które karmiły krócej. W grupie, która karmiła dłużej, 3-krotnie więcej kobiet było leczonych insuliną (p = 0,038). Kobiety które karmiły bardziej intensywnie, cechowały się istotnie niższym wskaźnikiem HOMA2-IR (p = 0,019) niż kobiety, które karmiły mniej intensywnie; charakteryzowały się one również niższym wskaźnikiem HOMA2-%B (p = 0,05). Liczba pacjentek z izolowaną nietolerancją glukozy była istotnie wyższa w grupie karmiącej mniej intensywnie (18,7% vs. 1,9%, p = 0,037). Zaobserwowano istotną statystycznie ujemną korelację pomiędzy czasem karmienia a stężeniem glukozy na czczo (r = –0,282, p < 0,05) oraz stężeniem insuliny na czczo (r = –0,251, p < 0,05). Analogiczną korelację zaobserwowano w odniesieniu do stężenia insuliny w 2. godzinie OGTT (p = 0,05). Dodatkowo zaobserwowano istotną ujemną korelację pomiędzy intensywnością karmienia piersią a stężeniem insuliny na czczo (r = –0,251, p < 0,05). W analizie modelu wielokrotnej regresji liniowej przedciążowy najsilniejszymi czynnikami wpływającymi na uzyskany wynik były BMI oraz przyrost masy ciała. Ani czas trwania karmienia piersią, ani jego intensywność nie okazały się w tym modelu istotnymi czynnikami. Wnioski. Uzyskane w niniejszym badaniu wyniki potwierdzają, że karmienie piersią może mieć korzystny wpływ na glikemię i odpowiedź insulinową po porodzie u kobiet po przebytej GDM, które znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka kardiometabolicznego. Efekty wydają się bardziej istotne przy dłuższym czasie i większej intensywności karmienia piersią