Edilizia residenziale nel paesaggio urbanistico di Tolemaide in Cirenaica

The article presents the private houses of Ptolemais’ inhabitants in the context of the history and urban development of a city with a thousand-year-long history. Four periods can be distinguished in the history of Ptolemais: the first since the creation of the city’s final spatial development plan in the 2nd century BC until the Jewish Revolt in 115–117 AD; the second in the 2nd–3rd centuries AD under the sign of development and growing aspirations of Ptolemais; the third in the 4th century AD until the first half of the 5th century AD, when the city served as the capital of the province of Libya Superior; and the fourth, from the end of the 5th century AD until the mid-7th century AD, in which Ptolemais, after a short period of crisis related to the nomad invasions, flourished again until the appearance of the Arabs, marking the end of the ancient city, although not the end of settlement in its area. Within this historical framework, changes in the city’s buildings and the transformation of private houses can be identified, and various cultural influences associated with the arrival of new residents at different times with their baggage of experience or with the more or less significant presence of representatives of the civil and military administration of the Roman Empire can be seen

Jean-Christophe Couvenhes (Ed.), L’Hellénisme, d’une rive à l’autre de la Méditerranée, Mélanges offerts à André Laronde. Paris, De Boccard, 2012 (De l’archéologie à l’histoire)

Żelazowski Jerzy. Jean-Christophe Couvenhes (Ed.), L’Hellénisme, d’une rive à l’autre de la Méditerranée, Mélanges offerts à André Laronde. Paris, De Boccard, 2012 (De l’archéologie à l’histoire). In: L'antiquité classique, Tome 84, 2015. pp. 501-504

Alberto Dalla Rosa, Cura et tutela. Le origini del potere imperiale sulle province proconsolari. Stuttgart, Franz Steiner Verlag, 2014

Żelazowski Jerzy. Alberto Dalla Rosa, Cura et tutela. Le origini del potere imperiale sulle province proconsolari. Stuttgart, Franz Steiner Verlag, 2014. In: L'antiquité classique, Tome 85, 2016. pp. 483-485

Witold Dobrowolski (1939–2019)

The recollections of Prof. W. Dobrowolski focus mainly on his activity at the National Museum in Warsaw (1960–2011) and his scholarly accomplishments. The creator of modern Etruscology in Poland in the 1960s, he contributed greatly to promoting knowledge of Etruscan civilization among Polish society. He won his international fame with the documentation of Etruscan tombs and their painterly decoration in the modern period. Furthermore, W. Dobrowolski was an unquestioned expert in Greek pottery, particularly from the Vilnius and Gołuchów collections kept at the National Museum in Warsaw, and was capable of applying his deepened iconographic analyses to museum displays. His passion being Greek art as a universal and topical model for artistic and esthetical values, he was greatly committed to promoting ancient art in Poland as an organizer of several dozen exhibitions at local museums, author of numerous encyclopaedic entries and chapters in art history textbooks. Moreover, he authored and curated some big and important exhibitions at the National Museum in Warsaw, where he also had a significant impact on the permanent Ancient Art Gallery which existed until 2011. Dobrowolski’s studies in Polish collecting of ancient historical pieces in the 18th and 19th centuries paved him the way to important analyses of the presence of the Antiquity in European and Polish culture that were the academic focus in the last period of his life.Wspomnienie o prof. W. Dobrowolskim analizuje głównie jego działalność w Muzeum Narodowym w Warszawie (1960–2011) i osiągnięcia naukowe. Był twórcą współczesnej etruskologii w Polsce w latach 60. XX w., wydatnie przyczyniając się do upowszechnienia w polskim społeczeństwie wiedzy o cywilizacji etruskiej. Sławę międzynarodową przyniosły mu studia nad dokumentacją grobowców etruskich i ich dekoracji malarskiej w czasach nowożytnych. W. Dobrowolski był też niekwestionowanym ekspertem w zakresie greckiej ceramiki, szczególnie z kolekcji wilanowskiej i gołuchowskiej przechowywanej w Muzeum Narodowym w Warszawie, a swoje pogłębione analizy ikonograficzne umiał także przenosić do muzealnej ekspozycji. Pasjonowała go sztuka grecka jako uniwersalny i ciągle aktualny wzorzec wartości artystycznych i estetycznych, dlatego też z dużym zaangażowaniem zajmował się popularyzacją sztuki antycznej w Polsce jako organizator kilkudziesięciu wystaw w lokalnych muzeach, autor wielu haseł w encyklopediach i rozdziałów w podręcznikach historii sztuki. Był też autorem i kuratorem kilku dużych i ważnych wystaw w Muzeum Narodowym w Warszawie, w którym też bardzo mocno odcisnął swoje piętno przy aranżowaniu stałej ekspozycji Galerii Sztuki Starożytnej istniejącej do 2011 roku. Studia nad polskim kolekcjonerstwem zabytków antycznych w XVIII i XIX w. utorowały mu drogę do ważnych analiz obecności tradycji antyku w kulturze europejskiej i polskiej, które szczególnie go zajmowały w ostatnim okresie życia

Mbishkrime të reja nga Shkodra të gjetura gjatë kërkimeve arkeologjike polako-shqiptare

Łajtar Adam, Shpuza Saïmir, Żelazowski Jerzy. Mbishkrime të reja nga Shkodra të gjetura gjatë kërkimeve arkeologjike polako-shqiptare. In: Iliria, vol. 39, 2015. pp. 171-194