The analysis of CFTR mutations in men with azoospermia, oligozoospermia and asthenozoospermia

Mutations in cystic fibrosis transductance regulator gene (CFTR ) are known to result in some forms of male infertility. An association between CFTR gene mutations and obstructive azoospermia in cystic fibrosis (CF) and in congenital unilateral and bilateral absence of vas deferens (CUAVD, CBAVD) has been proven. However, the role of CFTR gene mutations in the etiology of non-obstructive azoospermia, as well as in the regulation of spermatogenesis remains unsolved. Objectives: The aim of the study was to evaluate the frequency of CFTR mutations in patients diagnosed with different forms of spermatogenesis impairment Material: The molecular analyses were performed in the group of 93 infertile men, diagnosed with either azoospermia, oligospermia or asthenoteratozoospermia. Results: The results of the study revealed the presence of F508del and IVS8-T in 5,4% of analyzed cases. No difference in CFTR gene mutations frequencies among patients with azoospermia, oligospermia and asthenoteratozoospermia has been observed. Conclusion: The CFTR gene mutations frequency in men with nonobstructive azoospermia, oligozoospermia and asthenozoospermia is similar to those observed in general population

Wilms tumor (nephroblastoma) – clinical and genetic aspects

Nephroblastoma (Wilms tumor – WT) is the most common kidney tumor among the pediatric population, fifth among malignant neoplasms and third among solid tumors. The most common type of WT is sporadic and unilateral. WT occurs either as an isolated, nonsyndromic WT or as syndromic one belonging to the spectrum of a variety of genetic syndromes. Molecular genetic testing should be considered in nonsyndromic WT and include a multigene panel or whole exome sequencing (WES); in syndromic cases single-gene testing, DNA methylation panel and chromosomal microarray. Outcomes of treatment in WT patients remain very good, but there are still subgroups with poor prognosis and increased relapse rates, especially in the blastemic and disseminated anaplasia types. WT survivors have increased risk of chronic kidney disease (CKD). They need further follow-up, not only by oncologists but also by nephrologists, to preserve kidney function or slow down CKD progression

Lack of relationship between 174G_C promoter polymorphism of the IL-6 gene and indices of metabolic syndrome in non-obese healthy subjects

Wstęp: W ostatnim czasie pojawiły się doniesienia na temat związku polimorfizmu 174G_C genu interleukiny 6 (IL-6) z wskaźnikami zespołu metabolicznego. Jednak problem ten nie był badany u osób z należną masą ciała. Celem opisanych badań było znalezienie związku między zawartością tkanki tłuszczowej brzusznej a wybranymi zapalnymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy i polimorfizmem 174G_C genu IL-6 u zdrowych osób z należną masą ciała. Materiał i metody: Badano związek między cechami antropometrycznymi, takimi jak: masa ciała, wzrost, wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index), obwód talii, stosunek obwodu talii do obwodu bioder (WHR, waist-to-hip index), dystrybucja tkanki tłuszczowej (DXA), stężeniem białka C-reaktywnego (CRP, C-reactive protein) i IL-6 oraz wskaźnikami insulinowrażliwości/oporności a polimorfizmem 174G_C IL-6. Grupę badaną stanowiło 232 zdrowe nieotyłe kobiety (wiek 31,4 &#177; 5,5 lat) oraz 199 mężczyzn (wiek 30,3 &#177; 6,0 lat). Wyniki: Autorzy stwierdzili, że genotyp CC występował u 15,56%, CG u 52,74%, a GG u 31,7% badanych. Stężenia IL-6 i CRP nie różniły się pomiędzy genotypami. Nie było także różnic odnośnie BMI i WHR. Jedyne różnice pomiędzy genotypami, widoczne tylko w grupie mężczyzn dotyczyły całkowitej zawartości tkanki tłuszczowej (genotyp CC wykazywał większą zawartość tłuszczu niż CG i GG), różnica ta była istotna statystycznie między CC a GG (p < 0,05), oraz depozytu gynoidalnego (wyższe wartości u genotypu CC niż u CG i GG), różnica ta była istotna statystycznie między CC a GG (p < 0,025) oraz między CC i CG (p < 0,05). Parametry biochemiczne i wrażliwość na insulinę nie różniły się pomiędzy genotypami. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują na brak związku między polimorfizmem 174G_C IL-6 a zaburzeniami metabolicznymi u osób zdrowych z należną masą ciała.Introduction: Homozygosity for interleukin-6 (IL-6) 174G_C promoter polymorphism has recently been associated with indices of metabolic syndrome; however, this problem has not been investigated in non-obese subjects. The aim of this study was to explore the relation between abdominal fat distribution and some inflammatory risk factors of atheromatosis and IL-6 174G_C gene polymorphism in non-obese healthy subjects. Material and methods: Relationships were investigated between anthropometric variables, i.e. weight, height, BMI, waist circumference (WC), waist-to-hip ratio (WHR), body fat distribution (DXA), serum CRP and IL-6, insulin sensitivity/resistance indices, and IL-6 174G_C gene polymorphism, in healthy non-obese Polish subjects: 232 women (age 31.4 &#177; 5.5 years) and 199 men (age 30.3 &#177; 6.0 years). Results: The genetic study revealed that the CC genotype was observed in 15.56% of subjects, the CG genotype in 52.74%, and the GG genotype in 31.7%. IL-6 and CRP concentration did not differ among the genotypes. There were also no differences regarding BMI and WHR. The only differences among genotypes, observed only in men, were those concerning total fat (CC had higher fat content than CG and GG); the difference being statistically significant between CC and GG (p < 0.05), and gynoidal fat deposit (CC had higher gynoidal fat deposit than CG and GG); the difference being statistically significant between CC and GG (p < 0.025) and between CC and CG (p < 0.05). Biochemical parameters and insulin sensitivity did not differ among the genotypes. Conclusions: These data show that IL-6 174G_C polymorphism is not associated with features describing metabolic syndrome in nonobese healthy subjects

Uncommon constellation of multiglandular deficiency with 2 mutations in AIRE gene in an 18-year-old girl — 12 years of observation

Zespoły autoimmunologicznej niewydolności wielogruczołowej (APS) składają się z różnych zaburzeń, zarówno endokrynnych, jak i nieendokrynnych. Zespoły te są złożone i występują z różnymi objawami. Wczesne wykrycie zaburzeń może zapobiec wielu poważnym skutkom klinicznym, które są zazwyczaj wynikiem opóźnionego rozpoznania. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki, której objawy kliniczne przemawiają za zespołem autoimmunologicznej niewydolności wielogruczołowej. W ciągu 12 lat obserwacji i leczenia, autoimmunologiczne tło, z wyjątkiem stwierdzenia podwyższonego miana przeciwciał przeciw peroksydazie i przeciw tyreoglobulinie, nie zostało potwierdzone, podobnie jak krytyczna mutacja w genie AIRE. U pacjentki zidentyfikowano 5 polimorfizmów i 2 mutacje w eksonie 1 genu AIRE. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 514–518)Autoimmune polyglandular syndromes (APS) consist of a variety of endocrine and non-endocrine disorders. The syndromes are complex and their occurrence in life does not follow any pattern. Early detection of such disorders may prevent many serious clinical consequences which are usually a result of delayed diagnosis. We present the case of a female patient whose clinical symptoms very strongly suggested APS, however neither autoimmune background except elevated anti-thyroid peroxidase and anti-thyroglobulin antibodies of multiglandular deficiency, nor critical mutations in the AIRE gene have been confirmed or detected, yet we identified five polymorphisms and two mutations in exon1 of gene AIRE during 12 years of observation and treatment. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 514–518

Rapid-FISH – fast and reliable method of detecting common numerical chromosomal aberrations in prenatal diagnosis

Abstract Objective: In recent years, new possibilities of prenatal diagnosis have opened up, due to the development of techniques which guarantee shorter time of obtaining results. One of those methods, called Rapid-FISH (rapid fluorescence in situ hybridization), for detecting numerical aberrations of chromosomes 13, 18, 21, X and Y without culturing, enables to have the results in 2-5 days. The time necessary to obtain fetal karyotype result with the usage of the classical cytogenetic methods is about 2-3 weeks and depends mainly on the culture growth rate. Design: The aim of the study was to evaluate the effectiveness of the Rapid-FISH technique in detecting numerical chromosome aberrations of 13, 21, 18, X and Y in amniocytes’ nuclei from amniotic fluid. Materials and Methods: Rapid-FISH and cytogenetic analysis has been performed for 161 pregnancies in the Department of Genetics at Wroclaw Medical University during years 2005 and 2006. The FISH was performed using AneuVysion kit (Vysis), according to a standard protocol. Results: All normal and abnormal results were confirmed by classical cytogenetic method (GTG banding and karyotyping). Additional chromosomal aberrations, not possible to be detected in FISH, were observed in case of two patients with normal results from FISH analysis. Conclusions: Rapid-FISH is a reliable and fast method for detecting numerical chromosomal aberrations in prenatal diagnosis and should be implemented as a routine diagnostic procedure in pregnancies with high risk of fetal aneuploidy (of chromosomes 13, 18, 21, X i Y)

The role of 1691G>A (Leiden) mutation in Factor V gene, 20210G>A in prothrombin gene and 677C>T in MTHFR gene in etiology of early pregnancy loss

Summary Objectives: The objective of this study was to investigate the prevalence of common hereditary risk factors for thrombophilia (mutations 1691G>A, 20210G>A and 677C>T variant in factor V Leiden (FV), prothrombin (FII) and MTHFR gene, respectively) – in a cohort of women with early pregnancy loss. Material and methods: Frequency of mutations in FV, FII and MTHFR was assessed by PCR-RFLP or minisequencing in a cohort of 313 women with a history of at least two miscarriages and the control group consisting of 200 women without obstetric complications. Results: Compared with controls, neither FV mutation (3.2% vs 3%; p=0.45) nor the MTHFR 677TT variant (8.4% vs 11.1%; p=0.58) was more prevalent in the patients. Mutation in FII gene was more frequent in the patients (3.5% vs 0.5%; p=0.03) when compared with controls, however, the frequency of this mutation in controls was lower than estimated frequency in the population

Wilms tumor (nephroblastoma) – clinical and genetic aspects

Nephroblastoma (Wilms tumor – WT) is the most common kidney tumor among the pediatric population, fifth among malignant neoplasms and third among solid tumors. The most common type of WT is sporadic and unilateral. WT occurs either as an isolated, nonsyndromic WT or as syndromic one belonging to the spectrum of a variety of genetic syndromes. Molecular genetic testing should be considered in nonsyndromic WT and include a multigene panel or whole exome sequencing (WES); in syndromic cases single-gene testing, DNA methylation panel and chromosomal microarray. Outcomes of treatment in WT patients remain very good, but there are still subgroups with poor prognosis and increased relapse rates, especially in the blastemic and disseminated anaplasia types. WT survivors have increased risk of chronic kidney disease (CKD). They need further follow-up, not only by oncologists but also by nephrologists, to preserve kidney function or slow down CKD progression.Nephroblastoma (Wilms tumor – WT) is the most common kidney tumor among the pediatric population, fifth among malignant neoplasms and third among solid tumors. The most common type of WT is sporadic and unilateral. WT occurs either as an isolated, nonsyndromic WT or as syndromic one belonging to the spectrum of a variety of genetic syndromes. Molecular genetic testing should be considered in nonsyndromic WT and include a multigene panel or whole exome sequencing (WES); in syndromic cases single-gene testing, DNA methylation panel and chromosomal microarray. Outcomes of treatment in WT patients remain very good, but there are still subgroups with poor prognosis and increased relapse rates, especially in the blastemic and disseminated anaplasia types. WT survivors have increased risk of chronic kidney disease (CKD). They need further follow-up, not only by oncologists but also by nephrologists, to preserve kidney function or slow down CKD progression

Polimorfizmy genu reduktazy metylenotetrahydrofolianowej a skuteczność leczenia i działania niepożądane w trakcie terapii metotreksatem u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Wstęp: Obecnie dużą nadzieję wiąże się z indywidualizacją leczeniachorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Opróczczynników klinicznych pomocna w ustaleniu indywidualnych zaleceńmoże być predyspozycja genetyczna. Celem pracy było okreś -lenie roli i wpływu polimorfizmów genu reduktazy metyleno -tetrahydrofolianowej: MTHFR C677T i A1298C na skutecznośći działania niepożądane w trakcie terapii metotreksatem (MTX)chorych na RZS. Materiał i metody: Badaniem zostało objętych 273 chorych na RZSspełniających kryteria American Rheumatism Association (ARA)z 1987 r. Wszyscy chorzy byli leczeni MTX (15–25 mg tygodniowo)minimum 6 miesięcy lub lek został u nich odstawiony wcześniejz powodu wystąpienia działań niepożądanych. Oceniano klinicznąi biochemiczną aktywność choroby. Biorąc pod uwagę działanianiepożądane, wyróżniono trzy grupy chorych: bez działań niepożądanych,z lekkimi i średnimi oraz ciężkimi działaniami niepożądanymi.Genomowe DNA było izolowane z limfocytów krwi obwodowej,a następnie amplifikowane metodą reakcji łańcuchowejpolimerazy (polymerase chain reaction – PCR). W kolejnym etapieprodukty reakcji zostały poddane działaniu enzymów restrykcyjnych. Wyniki: Ostateczne wyniki analizowano w grupie 240 chorych.Dobrą odpowiedź na leczenie stwierdzono w 6. miesiącu u 33%,umiarkowaną poprawę u 43%, a brak poprawy u 24% chorych.Działania niepożądane wystąpiły łącznie u 53% chorych, a u 16,5%były przyczyną odstawienia leku. Badając skuteczność terapii MTXw zależności od badanych polimorfizmów, nie wykazano istotnościstatystycznej. Biorąc pod uwagę wszystkie działania niepożądane,to istotnie statystycznie częściej występowały one u chorychz genotypem MTHFR 677TT i 677CT w porównaniu z 677CC(OR = 1,97, p < 0,01). Częściej stwierdzono zwiększenie aktywnościaminotransferaz u chorych z genotypem MTHFR 677CT i 677TTw porównaniu z MTHFR 677CC (p = 0,02, OR = 3,4). Wnioski: Polimorfizm MTHFR 677CC był związany z mniejszą liczbądziałań niepożądanych. Badania polimorfizmów genów mogąpozwolić na wyróżnienie grupy pacjentów predysponowanych dowystąpienia działań niepożądanych. Badania farmakogenetycznemogą przyczynić się do skuteczniejszej indywidualizacji leczeniachorych na RZS