Powikłania żołądkowo-jelitowe i wątrobowe związane z leczeniem lapatynibem

Lapatynib jest doustnym niskocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozyny (TKI) receptora HER2 (ErbB2) oraz receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu 1 (HER1, ErbB1, EGFR). W badaniach klinicznych II i III fazy wykazano jego skuteczność w leczeniu rozsianego lub zaawansowanego miejscowo raka piersi, ograniczoną wyłącznie do guzów HER2-dodatnich. W obecnie prowadzonym badaniu klinicznym oceniany jest wpływ leczenia uzupełniającego lapatynibem w skojarzeniu z chemioterapią ± trastuzumabem u chorych na wczesnego raka piersi. Leczenie lapatynibem wiąże się z ryzykiem wystąpienia specyficznych dla tej grupy leków działań niepożądanych, wśród których najczęstszym jest biegunka i toksyczności skórne. Ich występowanie może ograniczać możliwość prowadzenia przewlekłego leczenia. Powikłania wątrobowe są rzadkie, ale w niektórych przypadkach mogą zagrażać życiu. Celem tej pracy jest przedstawienie patomechanizmu, częstości występowania oraz postępowania u chorych z powikłaniami ze strony układu pokarmowego leczonych lapatynibem

Radiotherapy or axillary lymph node dissection in breast cancer patients with positive sentinel lymph nodes?

Over the years the surgical management of localized breast cancer has become less aggressive. Complete resection of the primary tumour with negative margins replaced mastectomy and is currently a standard of care in a vast ma­jority of women with early breast cancer. Also, an introduction of sentinel lymph node biopsy allowed for giving up axillary lymph node dissection in the patients with pathologically negative sentinel nodes. This development has led to a decrease of morbidity such as lymphedema. However, the standard management of axilla in the patients with positive sentinel lymph nodes remains controversial. Recent studies demonstrated that in the patients with 1 or 2 positive sentinel lymph nodes who undergo breast conserving surgery followed by conventionally fractionated whole-breast radiotherapy, a completion axillary lymph node dissection can be avoided. Furthermore, evidence from three two-phase non-inferiority studies comparing radiotherapy with complete lymph node dissection did not show any significant differences in either overall and disease-free survival, or local control and decrease of the percentage of patients with local adverse effects in radiotherapy arms. However, there are several methodological drawbacks and clinical limitations of these studies, which prevent from general omission of completion axillary lymph node dissection in breast cancer patients with positive sentinel lymph nodes. The debate held during V Annual Conference of Nowotwory Journal of Oncology and resulting article discusses the optimal management of axilla in this population

The Hosei University Economic Review vol.69 No.3 : Colophon

The management of elderly cancer patients is a major health problem in Western countries due to theaging of the population and steady increase in cancer incidence with advancing age. Currently in WesternEurope and the United States, more than 60% of all cancers are diagnosed in patients older than65 years. Due to the minimal participation of this population in clinical trials, evidence based recommendationregarding optimal treatment of elderly is lacking. Observational studies are showing that elderlypatients are not included in screening programs, are suboptimally diagnosed and receive suboptimaltreatment. Physiological changes related to age, comorbidities, and concomitant medications influencepharmacology of antineoplastic agents and consequently efficacy and safety of therapy. Comprehensivegeriatric assessment including performance status, functional status, cognitive function, nutritional status,comorbidities, geriatric syndromes, and potential interaction among concomitant medications is essentialto plan optimal treatment. Choice of treatment in this population should be based on the chance toachieve benefits, such as improved survival or better quality of life, life expectancy and patients condition.Leczenie onkologiczne chorych w podeszłym wieku jest jednym z problemów zdrowotnych w rozwiniętychkrajach, co wynika ze starzenia się społeczeństwa i stałego wzrostu zachorowalności na nowotwory związanegoz wiekiem. W krajach zachodniej Europy i Ameryki Północnej ponad 60% wszystkich nowotworówwystępuje u osób powyżej 65. roku życia. Z powodu niewielkiego udziału tej populacji w badaniachklinicznych brak dowodów naukowych pozwalających na opracowanie zaleceń dotyczących przeciwnowotworowegoleczenia. Dane z badań obserwacyjnych wskazują, że udział starszych osób w przesiewowychbadaniach jest ograniczony, a diagnostyka i leczenie są suboptymalne. Fizjologiczne zmiany związanez procesem starzenia, współistniejące choroby i ich leczenie mogą wpływać na farmakokinetykę lekówprzeciwnowotworowych, a w konsekwencji na skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Dlatego ustalenieoptymalnego postępowania wymaga przeprowadzenia kompleksowej oceny chorych uwzględniającejich stan sprawności ogólnej, samodzielność funkcjonowania, funkcje poznawcze, współistniejące chorobyi zespoły geriatryczne, odżywienie oraz możliwe interakcje pomiędzy stosowanymi lekami. Wybórleczenia w tej populacji powinien być uzależniony od prawdopodobieństwa uzyskania realnych korzyści,czyli wydłużenia czasu ogólnego przeżycia lub poprawy jego jakości, a także prognozowanej długościżycia oraz stanu biologicznego chorych

Is there a sufficient evidence to confirm that physical activity decreases cancer risk and improves outcomes?

Wyniki badań obserwacyjnych wskazują, że styl życia — w tym dieta i aktywność fizyczna — wpływa na ryzyko zachorowania na szereg nowotworów oraz na rokowanie. Chociaż większość danych dotyczy związku pomiędzy otyłością a nowotworami, dostępne dowody naukowe świadczą o tym, że aktywność fizyczna może być samodzielnym czynnikiem ryzyka i czynnikiem rokowniczym. Ponieważ dowody te pochodzą przede wszystkim z badań obserwacyjnych i badań interwencyjnych oceniających wpływ aktywności fizycznej na wskaźniki metaboliczne, hormonalne i zapalne, które mogą mieć wpływ na rozwój nowotworów — są obarczone ryzykiem błędów. Aby uznać, że aktywność fizyczna jest dobrze udokumentowaną metodą zmniejszającą ryzyko zachorowania i poprawiającą rokowanie, konieczne są badania z randomizacją, których punktem końcowym będą parametry przeżycia związane z nowotworem. W świetle braku dowodów o odpowiedniej wiarygodności taki wniosek nie jest uzasadniony.Epidemiological data suggest that life style, including diet and physical activity — factors determining body mass, is associated with an increased risk of several cancers and with poor outcomes. Although most studies focus on obesity, there is also evidence that decreased physical activity alone may be a risk factor of cancer and predictor of poor prognosis. However, available data is limited to observational studies and few randomized trials assessing the impact of physical activity on endocrine, metabolic and infammatory biomarkers, which may be associated with cancer risk and outcomes. Observed association between physical activity and cancer could be biased and/or confounded. Data from randomized trials, which have cancer outcomes as primary end points is needed to conclude that increased physical activity is well documented method of cancer prevention and improves prognosis. With the lack of level one evidence such conclusion is not justified

Powikłania żołądkowo-jelitowe i wątrobowe związane z leczeniem lapatynibem

Lapatinib is oral receptor tyrosine kinase inhibitor, inhibiting both HER2 (ErbB-2) and HER1 (ErbB1) receptors.Its efficacy in the treatment of metastatic and locally advanced breast cancer limited to HER2 overexpressingtumors was confirmed in several phase II and phase III clinical trials. In ongoing trial, activityof lapatinib in combination with chemotherapy ± trastuzumab in adjuvant setting is investigated. Severaltoxicities are specific to lapatinib. The most common are diarrhea and skin toxicities (rash). Hepatic toxicityare rare but can be life threatening. These side effects may limit prolonged treatment. The aim of this articleis to review the incidence and mechanism of gastrointestinal and hepatic lapatinib-associated adverseeffects and also provide recommendation how to manage them in clinical practice.Lapatynib jest doustnym niskocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozyny (TKI) receptora HER2 (ErbB2)oraz receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu 1 (HER1, ErbB1, EGFR). W badaniach klinicznych IIi III fazy wykazano jego skuteczność w leczeniu rozsianego lub zaawansowanego miejscowo raka piersi,ograniczoną wyłącznie do guzów HER2-dodatnich. W obecnie prowadzonym badaniu klinicznym ocenianyjest wpływ leczenia uzupełniającego lapatynibem w skojarzeniu z chemioterapią ± trastuzumabemu chorych na wczesnego raka piersi. Leczenie lapatynibem wiąże się z ryzykiem wystąpienia specyficznychdla tej grupy leków działań niepożądanych, wśród których najczęstszym jest biegunka i toksycznościskórne. Ich występowanie może ograniczać możliwość prowadzenia przewlekłego leczenia. Powikłaniawątrobowe są rzadkie, ale w niektórych przypadkach mogą zagrażać życiu. Celem tej pracy jest przedstawieniepatomechanizmu, częstości występowania oraz postępowania u chorych z powikłaniami zestrony układu pokarmowego leczonych lapatynibem

KRAS status as a molecular predictive fac

Przeciwciała monoklonalne hamujące aktywność receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) stanowią nową grupę leków stosowanych w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego. Ponieważ niezależnie od stosowanego preparatu i schematu leczenia ich aktywność w populacji ogólnej jest ograniczona, podstawowy problem stanowi określenie podgrup chorych, którzy mogliby odnieść korzyści z leczenia. Ostatnio opublikowane wyniki dużych badań klinicznych wskazują, że stan KRAS jest wiarygodnym molekularnym wskaźnikiem predykcyjnym odpowiedzi i wydłużenia przeżycia. Dostępne dane wskazują, że chorych z mutacją KRAS nie należy leczyć przeciwciałami monoklonalnymi anty-EGFR, ponieważ nie tylko nie przynosi im to korzyści, ale następstwem stosowania tych leków mogą być gorsze wyniki leczenia przy jednoczesnym narażeniu na wystąpienie działań niepożądanych. Ustalenie stanu KRAS u chorych na raka jelita grubego powinno poprzedzać decyzję dołączenia do leczenia przeciwciał monoklonalnych.Anti-epidermal growth factor receptor (EGFR) antibodies are new class of agents used in the treatment of metastatic colorectal cancer. Since activity of EGFR-inhibitors in general population is limited, regardless of the agent and regimen, the major issue now is to define factors which can be used in selecting patients for such treatment. In recently reported large clinical studies, KRAS mutations has been shown to be highly predictive of response and survival benefit from EGFR inhibitors. Available data indicates that patients with mutated KRAS are not good candidates for treatment with anti-EGFR monoclonal antibodies because it is ineffective and expose them to unnecessary toxicities. What is more, some data suggest that adding EGFR inhibitor to chemotherapy in this population can even lead to poorer outcome. As KRAS mutational status is a reliable negative predictive biomarker, it must be tested prior to initiating EGFR-targeted therapies

Niedokrwistość u chorej na raka jajnika leczonej pochodnymi platyny

We are presenting a case of an elderly woman diagnosed with ovarian cancer, treated in Department ofOncology, Lower Silesian Oncology Center in Wroclaw. Due to substantial sensitivity to platinum compoundsshe received 6 lines of platinum based chemotherapy. First and second line of chemotherapywas tolerated very well, but during subsequent lines of treatment with carboplatin she developed symptomaticanemia, which significantly influenced her quality of life and professional activity. Decrease ofchemotherapy dose intensity was also necessary. Initially she received blood transfusion, then darbepoetintreatment was initiated. She continued 5th and 6th line of chemotherapy with symptomatic improvement.W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku chorej w podeszłym wieku z rozpoznaniem raka jajnikao wieloletnim przebiegu, leczonej na Oddziale Chemioterapii Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu.Ze względu na znaczną wrażliwość na terapię pochodnymi platyny chora otrzymała 6 linii leczeniaz udziałem tej grupy leków cytotoksycznych. O ile leczenie 1. i 2. linii było dobrze tolerowane, o tyle podczaschemioterapii karboplatyną w leczeniu 3., 4., 5. i 6. linii wystąpiła objawowa niedokrwistość znaczącoograniczającą komfort życia i aktywność zawodową chorej oraz wymagająca zmniejszenia intensywnościdawki. W leczeniu wspomagającym początkowo przetaczano koncentrat krwinek czerwonych (KKCz),następnie podawano darbepoetynę. Zastosowanie czynnika stymulującego erytropoezę (CzSE) pozwoliłona kontynuowanie chemioterapii 5. i 6. linii z bardzo dobrą odpowiedzią objawową

False positive result of beta subunit of hCG testing in a patient with stage IA testicular germ cell tumor during routine follow-up

Surowicze markery nowotworowe: alfa fetoproteina (AFP), podjednostka beta ludzkiej gonadotropiny łożyskowej (β-hCG) oraz dehydrogenaza mleczanowa (LDH) odgrywają ważną rolę w ocenie zaawansowania oraz w monitorowaniu chorych na zarodkowe nowotwory. W pracy przedstawiono opis chorego na nienasieniaka jądra w stopniu IA poddanego orchidektomii, u którego w 9. miesiącu aktywnej obserwacji stwierdzono podwyższone stężenie β -hCG. Pomimo braku zmian w badaniach tomograficznych klatki piersiowej, brzucha i miednicy, u chorego rozpoznano nawrót. Podczas zbierania wywiadu chorego zapytano o stosowanie kanabinoidów. Przyznał, że przed wykonaniem badań laboratoryjnych palił marihuanę. Powtórzono badanie markerów nowotworowych, w którym stężenie β -hCG zmniejszyło się do wartości prawidłowych. Stwierdzono fałszywie dodatni wynik oceny β-hCG, co zaoszczędziło choremu niepotrzebnego leczenia. Opisany przypadek świadczy o konieczności ostrożnej interpretacji wyników pomiaru surowiczych markerów nowotworowych oraz starannego zbierania wywiadu z uwzględnieniem stosowania kanabinoidów. W przypadku wątpliwości należy powtórzyć badanie po okresie abstynencji.Serum tumor markers: alpha-fetoprotein (AFP), beta-human chorionic gonadotropin (beta-hCG), and lactase dehydrogenase (LDH) play an important role in the staging and monitoring of germ cell tumors. We report a case of a patient diagnosed with stage IA testicular nonseminoma. After orchidectomy patient was routinely followed with monthly AFP, beta-HCG, and LDH measurement. CT of abdomen and chest were performed. In ninth month of follow up, elevation of the beta subunit of hCG was found. The patient was diagnosed with biochemical relapse because of elevated HCG level with the absence of metastases in CT of chest, pelvis and abdomen. After questioning about cannabinoids use he admitted to smoking marihuana prior to blood testing. Repeated test showed normalization of the HCG value. Previously elevated HCG level was assumed as false-positive. He was spared unnecessary chemotherapy. This case highlights the need for interpreting tumor-marker elevations with caution.Querying patients about marijuana use and retesting hCG levels after a period of abstinence from cannabinoids is strongly recommended

Miejsce eksemestanu w leczeniu rozsianego raka piersi u chorych po menopauzie

„Third generation” aromatase inhibitors (AIs) are compounds with proven efficacy in the treatment ofearly and advanced hormone sensitive breast cancer in postmenopausal women. Due to the distinctmechanism of interaction with aromatase, AIs are divided into steroidal (exemestane) and nonsteroidal(anastrozole, letrozole) inhibitors. AIs inhibit activity of aromatase — an enzyme involved in the conversionof androgens (testosterone, androstenedione) into estrogens (estrone, 17-beta estradiol). In several phaseIII studies all „third generation” AIs shown to be superior to tamoxifen and progestins in advanced breastcancer. Due to partial non-cross resistance, sequential use of steroidal and nonsteroidal AIs may provideconsiderable clinical benefit. Since non-steroidal AIs are typically used in first-line treatment, exemestaneconstitutes a valuable second or third line treatment option. Recently, a combination of exemestane witheverolimus, an m-TOR (mammalian target of rapamycine) inhibitor, has been shown to provide clinicalbenefit in patients progressing on nonsteroidal AIs.Inhibitory aromatazy (IA) tzw. „trzeciej generacji” należą do grupy leków o potwierdzonej skuteczności w leczeniu wczesnego i uogólnionego, hormonowrażliwego raka piersi u chorych po menopauzie. Z uwagi na mechanizm działania wyróżnia się dwa rodzaje IA: niesteroidowe (anastrozol, letrozol) oraz steroidowe (eksemestan). Efektem końcowym IA jest zahamowanie aktywności enzymu – aromatazy, który uczestniczy w konwersji androgenów (testosteronu, androstendionu) w estrogeny (estron, 17-beta estradiol). W kilku badaniach klinicznych III fazy wykazano przewagę IA „trzeciej generacji” nad tamoksyfenem (TAM) i progestagenami w leczeniu chorych na zaawansowanego raka piersi. Ponadto częściowy brak oporności krzyżowej pomiędzy niesteroidowymi i steroidowymi IA pozwala uzyskać kliniczną korzyść pod wpływem ich sekwencyjnego stosowania. Ponieważ w pierwszej linii leczenia stosowane są najczęściej niesteroidowe IA, eksemestan może być wartościową opcją leczenia 2. i 3. linii. Niedawno wykazano, że dodanie inhibitora m-TOR (ang. mammalian target of rapamycine) – ewerolimusu do eksemenstanu pozwala zwiększyć jego skuteczność u chorych z progresją po wcześniejszym leczeniu niesteroidowymi IA

Powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego u chorych na nowotwory w wieku podeszłym

Cardiac toxicities are potentially serious, even life-threatening side effects of antineoplastic treatment.Several commonly used cytotoxic and molecularly targeted agents are associated with risk of theseevents. Elderly cancer compared to younger are more susceptible to cardiac toxic effects. On the otherhand, not advanced age but pre-existing cardiac function and comorbidities are the most important riskfactors. Therefore it is essential to screen elderly patients for risk factors before initiating treatment, useagents with optimal therapeutic index, modify treatment schedule (weekly use or prolonging the infusiontime of anthracyclines) and perform rigorous monitoring of cardiac function.Powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego stanowią kategorię poważnych działań niepożądanychleczenia przeciwnowotworowego. Wiele spośród powszechnie stosowanych leków cytotoksycznychoraz ukierunkowanych molekularnie wiąże się z ryzykiem ich wystąpienia. Chorzy w wieku podeszłym,w porównaniu z młodszymi, są w większym stopniu narażeni na powikłania kardiologiczne. Jednocześnienie sam wiek metrykalny, ale stan układu sercowo-naczyniowego i choroby współistniejące determinująryzyko powikłań. Dlatego niezwykle ważny jest staranny dobór chorych uwzględniający te czynniki,stosowanie preparatów o możliwie korzystnym indeksie terapeutycznym, modyfikacja podawania lekówcytotoksycznych (np. frakcjonowanie dawek lub wydłużenie wlewów antracyklin), a także staranne monitorowaniestanu układu sercowo-naczyniowego podczas leczenia