Evaluation of public’s perception of scar cosmesis after thyroidectomy: Results of a survey of Turkish versus South Korean individuals

Purpose: Visible scars on the neck caused by thyroid surgery give rise to significant aesthetic, functional, and psychosocial problems. The objective of this study is to comparatively investigate the public perception of neck scar cosmesis in Turkish and South Korean populations. Methods: This survey was prepared to collect participants’ demographic and socioeconomic data and determine their perception of scar cosmesis on the neck and consisted of 15 questions. One thousand thirty-nine individuals who did not undergo thyroid surgery completed the survey. The P-values of <0.05 were deemed to indicate statistical significance. Results: There were 1,039 respondents, of whom 525 (50.5%) were Turkish and 514 (49.5%) were South Korean. South Korean respondents stated that they would be significantly more uncomfortable with the thought of having a scar due to thyroid surgery, compared to the Turkish respondents (P < 0.001). The South Korean respondents stated that they would be significantly more concerned about the scar’s length, thickness, and darkening color, compared to the Turkish respondents (P < 0.001 for all cases). Conclusion: Patients’ expectations, which are affected by various sociodemographic factors and cultural characteristics, are as important as the medical condition when deciding on the type of thyroid surgery. The study findings clearly indicated that the South Korean population would be significantly more uncomfortable with having a scar on the neck, compared to the Turkish population. Therefore, in selected cases, a scarless thyroidectomy approach, such as transoral endoscopic thyroidectomy, vestibular approach may be preferable for societies like South Korea

Normal ve gebe tavşanlarda intramammar demir ve C vitamini enjeksiyonunun etkilerinin araştırılması

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Deneysel Cerrahi ve Araştırma Bilim Dalı Laboratuvarında 1996 -1997 yıllarında gerçekleştirilen bu çalışmada, aynı merkezde gerçekleştirilmiş olan " Demir ve C Vitaminin Tavşan Meme Dokusu Üzerine Etkileri " isimli çalışmadaki 18 adet tavşan kullanılmıştır. Üç gruba ayrılmış olan ve gruplara göre sırası ile sadece Demir, Demir ve C vitamini, sadece C vitamini enjekte edilmiş tavşanlara enjeksiyondan 6 ay ve bir yıl sonra olmak üzere histopatolojik incelemeler için mastektomi uygulanmış ve ferritin, CEA, Ca 15-3 gibi tümör belirliyicileri için kan örnekleri alınmıştır. Elde edilen sonuçlar bir bütün olarak ele alındığında demirin birinci yıl sonunda aynı tavşanlardaki kontrol mastektomi piyeslerine kıyasla nükleer atipi ve duktal hiperplazi gibi premalign kabul edilebilecek lezyonlar oluşturduğu ve bunun istatistiki olarak anlamlı olduğu gözlenmiştir. Ancak demirin diğer gruplar üzerine istatistiki anlamlılık oluşturamaması ve tümör belirliyicilerin histopatolojik değişikliklerle uyum göstermemesi kesin bir yorum yapmamızı engellemektedir. Çalışmanın daha fazla denek ile daha uzun sürede ve çeşitli dozlarla uygulanmasının daha anlamlı sonuçlara ulaştıracağı kanısındayız. 5

Duodenal ülser perforasyonları : 119 olgunun incelenmesi

Between 1992 and 1997,119 patients with duodenal ulcer perforation were retrospectvely evaluated in Ege Univer-sity Medical School Department of General Surgery. 95 of them were male and 24 were female. Mean age went 51.1. Sixty two of these patients underwent surgical treatment for perforation closure (52.1 %), 57 of them (47.9 %) were treated both with perforation closure and definitive ulcer surgery. Fifteen (12.6 %) of 119 patients who were surgically treated for duodenal ulcer perforation deceised in the postoperative period. The results indicated that other ongoing illnesses and the duration of perforation were also major prognostic factors besides the surgical treatment of choice in order to determine the survival of patients.Duodenal ülser perforasyonu nedeniyle Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nda 1992-1997 yıllan arasında opere edilen 119 hasta retrospektif olarak incelendi. Olguların 95'i erkek, 24'ü kadın idi. Ortalama yaş 51.1 olarak saptandı. Alimışiki olguda (% 52.1) perforasyonun kapatılmasına yönelik girişim uygulanırken 57 olguya (% 47.9) ilave olarak definitif ülser cerrahisi de uygulandı. Duodenal ülser perforasyonu nedeniyle opere edilen 119 hastanın 15'i (% 12.6) postoperatif dönemde kaybedildi. Yandaş hastalıkların ve perforasyon süresinin hastanın sağkalımını belirlemede ameliyat seçimi kadar önemli faktörler olduğu kaydedildi

Tiroid cerrahisi sırasında insidental olarak saptanan paratiroid adenomu ve faringoözofageal divertikül

Pharyngoeosophageal diverticula are the most common type of di- verticula of the eosophagus and are often encountered in the elderly. Parathyroid adenomas are the most common cause of primary hyper- parathyroidism. In this case report, we present the case of a 73 year old female patient who was admitted to the endocrinology outpatient clinic in our hospital, complaining of profuse weight gain. The patient was later operated on due to the discovery of a multinodular goitre Incidentally, the patient appeared to have a synchronous parathyroid adenoma and Zenker diverticulum, both of which were diagnosed intraoperatively. A total thyroidectomy along with excision of the ad- enoma and stapler-assisted diverticulectomy was performed. The patient did well during her postoperative course. To our knowledge, this is the first report in the literature of a patient that was operated on due to a multinodular goitre with synchronous parathyroid adenoma and Zenker diverticulum.Faringo özofageal divertiküller, özofagusun en sık görülen divertikülleridir ve sıklıkla ileri yaşta görülür. Parati- roid adenomu ise primer hiperparatiroidizmin en sık rastlanan sebebidir. Bu olgu bildirisinde, 73 yaşında, “kilo alma” şikayeti ile endokrinoloji polikliniğine başvuran ve yapılan tetkiklerinde multinodüler guatr saptanıp tiro- idektomi uygulanan bayan bir hasta irdelenmektedir. Hastada, ameliyat sırasında insidental olarak paratiroid adenomu ve özofagusta faringoözofageal Zenker divertikülü saptandı. Hastaya total tiroidektomi, paratiroid adenom eksizyonu ve stapler eşliğinde divertikül eksizyonu uygulandı. Ameliyat sonrası dönemde hastada herhangi bir sorun gelişmedi. Bilgimize göre, multinodüler guatr nedeniyle ameliyat edilip ameliyat sırasında insidental olarak hem paratiroid adenomunun hem Zenker divertikülünün saptandığı bu olgu, literatürde ilk olgu olma özelliğini taşımaktadır

Primer gastrik lenfomada cerrahi tedavinin yeri

The etiology, diagnosis and treatment of primary gastric lymphoma are by no means clear. In the study, 23 patients, who were performed surgery due to histopathologically confirmed primary gastric lymphoma, between 1989 and 1997 at our department were retrospectively evaluated. All patients were evaluated in terms of preoperative symptoms, diagnostic methods, surgical treatment, early postoperative mortality and morbidity and the results were reviewed under literature. Primary surgical resection was performed in 78% of the patients and laparotomy+biopsy and/or gastroenterostomy was performed in 22%. Postoperative chemotherapy was performed in nine patients (%39). In the present study with no seen mortality, morbidity rate was 27%. As more is learned about the immunology of the gastrointestinal tract and the natural history of extranodal lymphoinas, especially the early stage and MALT tumors, perhaps optimal and less invasive treatment regimens will become modified. At present, it appears that surgery still plays an important role in diagnosis, staging and treatment of primary gastric lymphoma and is an integral part of multidisciplinary approach to this disease.Primer gastrik lenfomanın etiyolojisi, tanısı ve tedavisi halen netlik kazanmamıştır. Çalışmamızda, 1989-1997 yılları arasında kliniğimizde, histopatolojik olarak primer gastrik lenfoma tanısı nedeniyle cerrahi uygulanan 23 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar, preoperatif semptomlar, tanı yöntemleri, cerrahi tedavi, postoperatif erken dönem mortalite ve morbidite yönünden incelendi ve sonuçlar literatür eşliğinde gözden geçirildi. Çalışmamızdaki olguların %78'ine rezektif cerrahi girişim uygulanırken, %22 olguya laparotomi+btyopsi / gastroenterostomi uygulandı. On olguya (%43) postoperatif kemoterapi uygulandı. Mortalitenin görülmediği bu seride, morbidite oranımız %26 olarak belirlendi. Gastrointestinal sistemin immünolojisi ve ekstranodal lenfomaların oluşumu hakkında bilgi sahibi olundukça, özellikle erken evre ve MALT tümörleri için, optimal ve daha az invaziv tedavi seçenekleri geliştirilecektir. Bugün için görünen, cerrahinin primer gastrik lenfomanın tanısı, evrelemesi ve tedavisinde hala en önemli rolü oynadığı ve hastalığa multidisipliner yaklaşımın büyük kısmını oluşturduğudur