Nöroşirurji Kliniğinde Çalışan Hemşirelerin Beyin Tümörü Olan Hastalar ile Yaşadıkları İletişim Güçlüklerine İlişkin Deneyimleri: Nitel Bir Çalışma

Amaç: Etkili hasta-hemşire iletişimi hemşirelik bakımının kalitesine ilişkin temel bir gösterge ve hasta güvenliği konusudur. Etkili iletişim, özellikle beyin tümörü gibi iletişim sorununa yol açma riski yüksek olan rahatsızlıkları olan veya bu açıdan sınırlılık yaşayan hastalarda daha da önemlidir. Beyin tümörü olan hastaların hemşirelik bakımında bireyselleştirilmiş ve bütüncül bir yaklaşım ile terapötik iletişim sürdürülmelidir. Ancak, bakım sürecini etkileyen çeşitli nedenler bu süreci olumsuz yönde etkileyebilir. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma, nöroşirurji hemşirelerinin beyin tümörü olan hastalara bakım verirken yaşadıkları iletişim güçlükleri ve baş etme yöntemlerine ilişkin deneyimlerini belirlemek amacı ile yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemi ile gerçekleştirilen nitel bir çalışma olarak planlandı. Amaçlı örnekleme yöntemi ile belirlenen 10 hemşire ile derinlemesine, yüz yüze bireysel görüşme yapıldı. Bulgular: Elde edilen bulgular hemşirelerin yaşadıkları iletişim güçlükleri, baş etme yöntemleri ve çözüm önerileri olmak üzere üç grupta ele alındı. Hemşirelerin yaşadıkları iletişim güçlüklerine yönelik hasta ile ilişkili faktörler ve kurum ile ilişkili faktörler ana temaları ve alt temaları belirlendi. Baş etme yöntemleri ile ilişkili olarak; terapötik ve terapötik olmayan yöntemler ana temaları saptandı. Çözüm önerilerinin ise, terapötik bakım ortamının güçlendirilmesi ve hemşirenin güçlendirilmesi temaları altında toplandığı görüldü. Sonuç: Hemşirelerin iletişim güçlüğü yaşadığı durumların ve nedenlerinin çok boyutlu olduğu görüldü. Hemşirelerin iletişim güçlüğü ile baş etmede çoğunlukla terapötik iletişim yöntemlerini kullandığı ve bireyin bakım gereksinimlerini karşılayarak sorunları ile baş ettikleri ancak zaman zaman terapötik olmayan iletişime yöneldikleri belirlendi. Hemşirelerin yaşadığı iletişim güçlüğünü azaltmaya ilişkin önerilerin hayata geçirilmesi için mesleki faaliyetler ile kurumsal düzenlemeler gerektiği saptandı. Araştırmadan elde edilen bulguların, hemşirelerin yaşadıkları iletişim güçlüklerinin azaltılması/ortadan kaldırılmasında hemşirelere ve çözüm stratejilerinin belirlenmesinde yöneticilere rehberlik edeceği düşünülmektedir