Anevrizmal subaraknoid hemorajide yeni bir molekül: Dendroaspis natriüretik peptid

WOS: 000331663300009PubMed ID: 24535789AIM: Dendroaspis natriuretic peptide (DNP) is the most recently identified member of the natriuretic peptide family. Although DNP has similar structure and function to other members, it is genetically different. The other members are known to cause vasorelaxation but the effects of DNP on vascular structure still remains unclear. In this study, we aimed to find out the role of DNP in the development of vasospasm following aneurysmal SAH (subarachnoid hemorrhage). MATERIAL and METHODS: DNP levels of 17 patients diagnosed with aneurysmal SAH and 25 volunteers as control were measured. All SAH patients were treated with aneurysm clip. Five ml of venous blood sample was obtained on postoperative 1,3 and 7th days from each patient. Additionally, DNP levels were determined by obtaining cerebrospinal fluid (CSF) postoperative 1,3 and 7th days. RESULTS: Statistically significant difference was observed between cerebrospinal fluid DNP levels on day 1 and day 3 (P<0.05). CONCLUSION:This study suggests that DNP can be anticipated among molecules leading development of vasospasm. The findings of present study are believed to encourage further studies regarding receptors and receptor specific drugs.AMAÇ: Dendroaspis natriüretik peptid (DNP), natriüretik peptid ailesinin en yeni üyesidir. Yapısal olarak diğer üyelerine benzemesine rağmen genetik olarak farklıdır. Diğer üyelerin vazorelaksasyona neden olduğu bilinmesine rağmen DNP nin insanın vasküler yapısındaki etkisi bilinmemektedir. Bu çalışmada Anevrizmal SAH (subaraknoid hemoraji) sonrası vazospazm gelişiminde DNP nin rolunü araştırdık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Anevrizmal SAH tanısı konan 17 hasta ve 25 gönüllü kontrol grubunda DNP düzeyleri araştırıldı. Tüm SAH hastaları anevrizma klibi ile tedavi edildi. Postoperatif dönemde 5ml venöz kan 1., 3., 7. günlerde alındı. 1., 3., 7. günlerde Beyin Omurilik Sıvısı (BOS) alınarak DNP düzeyleri incelendi. BULGULAR: Olguların 1.gün BOS’taki DNP düzeyleri 3.gündeki DNP düzeylerinden anlamlı derecede yüksektir (P<0,05). SONUÇ: Bu çalışma, DNP’nin vazospazm gelişmesinde etkenlerden biri olabileceğini düşündürmektedir. Çalışmamızın gelecekte reseptör düzeyinde yapılacak çalışmalar ve bu reseptörlere özgü yeni ilaç çalışmalarını cesaretlendireceğine inanmaktayız

Hipofiz abselerinin tanı ve tedavisi: Olgu serisi ve literatür değerlendirilmesi

AMAÇ: Hipofiz absesi merkezi sinir sistemi (MSS) infeksiyonu, kitle etkisi ve endokrin bozuklukları ile karakterize bir hastalıktır. Bu apseler genellikle kan beyin bariyerinin yıkıldığı hematojen yolla yayılan paranasal sinüzit, sepsis gibi durumulara bağlı oluşur. Bu yazıda literatür ışığında preoperatif tanısı pitüiter apse olan dört olgu tartışılmaktadır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Ayrıntılı klinik, hormonal incelemeleri ve görüntüleme testleri takiben hipofiz adenomu ve diğer sellar patolojileri olan 210 olgu Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Beyin Cerrahisi kliniğinde ameliyat edildi. BULGUlAR: Tüm hastalar tanı sırasında ateş, toksemi ve endokrin bozukluklarının sistemik belirtilerini gösterdi. Bu olgularda, hastalığın preoperatif tanısı karakteristik MRG bulguları sayesinde yapıldı. Bu dört olgu transnazal transsfenoidal yaklaşımla opere edildi ve histopatolojik, mikrobiyolojik çalışmalar cerrahi numunelere yapıldı. SONUÇ: Hipofiz apseleri yüksek mortalite riskinden sorumlu nadir bir hastalık grubudur. Mortalite ve morbidite erken cerrahi drenaj ve uygun antibiyotik tedavisi ile azaltılabilir. Ayrıca, bu durumlarda hipofizer yetmezlik, cerrahi komplikasyonlar ve enfeksiyon yönünden yakından takip edilmelidir.AIM: Pituitary abscess is a disorder characterized with central nervous system (CNS) infection, mass effect, and endocrine dysfunction. These abscesses generally occur due to hematogenous spread in conditions such as paranasal sinusitis, sepsis, and where the blood brain barrier breaks down. This paper aims to discuss four cases of preoperatively diagnosed pituitary abscess in the light of the literature. MATERIAL and METHODS: Following detailed clinical and hormonal examinations and imaging tests, 210 cases of pituitary adenoma and other sellar pathologies were operated on at the Neurosurgery clinic of G&ouml;ztepe Training and Research Hospital. Results: All the patients showed fever, systemic signs of toxemia and endocrine dysfunction at the time of diagnosis. In these cases, a preoperative diagnosis of the disease was made thanks to characteristic MRI findings. The four cases were operated by the transnasal transsphenoidal approach and histopathological and microbiological studies were performed for surgical specimens. CONCLUSION: Pituitary abscesses are rare disorders responsible for a high mortality risk. Mortality and morbidity can be reduced by early surgical drainage and appropriate antibiotic treatments. Additionally, these cases should be closely followed-up in terms of pituitary insufficiency, surgical complications and infection

Benign meningiomalarda MMP-11 ekspresyonu

WHO sınıflaması tümörlerin histolojik özellikleri değerlendirilerek yapılan bir sınıflama olup, onların biyolojik davranışlarının anlaşılmasında yetersiz kalmaktadır. Son zamanlarda tümörlerin biyolojik davranışlarını gösteren ekstrasellüler matriks komponentleri ile ilgili çalışmaların sayısı artmaktadır. MMP-11; MMP ailesi üyesi olan bir metalloproteinaz olup diğer aile üyelerinden etki mekanizması,subtrat yelpazesi,ve ekspresyon paterni bakımından farklılık gösterir. Çalışmamızda; 55 benign meningioma olgusu incelendi.Bunların 29' u transisyonel,16' sı meningotelyamatöz,8' i fibroblastik alttipte idi. Meningotelyamatöz olanlarda MMP-11 ekspresyon katsayısının yüksek(%75), fibroblastik olanlarda düşük (%87.5) olduğu tespit edildi. Ki-67 düzeyi MMP-11 ekspresyon katsayısı yüksek olgularda anlamlı derecede yüksek iken diğerlerinde düşük bulundu. Rekurrens gösteren olgularda istatistiksel olarak anlamlı sonuç çıkmasa da, rekurrens gösteren 7 olgunun 5'inde MMP-11 ekpresyon katsayısı yüksekti. Bu çalımaya göre Grade I meningiomalarda MMP-11 eksprese edilmektedir. MMP-11 ekpresyonu meningotelyamatöz tümörlerde daha yüksek iken fibroblastiklerde düşüktür. MMP-11 ekspresyonu yüksek tümörlerde Ki-67 ekspresyonu da yüksektir.The WHO categorises tumours based on their histological properties; however, this classification falls short of understanding their biological behaviours. Recently, there has been an increase in the number of studies on extracellular matrix components with the aim of understanding the biological behaviours of tumours. MMP-11 is a metalloproteinase from the MMP family that has a different expression pattern, mechanism of action, and substrate range compared with the other members of this family. Of the 55 benign meningioma cases examined, 29 were transitional, 16 were meningothelial, and 8 were fibroblastic in nature. In the meningotheliomatous cases, the MMP-11 expression score was high (75%), whereas it was low in the fibrous cases (87.5%). The Ki-67 levels in the cases with high MMP-11 expression scores were significantly higher than those of cases with low MMP-11 expression scores. Although there was no statistically significant correlation between recurrence and the MMP-11 expression score, 5 out of 7 cases with recurrence were found to have high MMP-11 expression scores. According to our study, MMP-11 is expressed in Grade I meningiomas. The level of MMP-11 expression appears to be high in the meningotheliomatous tumours and low in the fibrous subtypes. The tumours with a high level of MMP-11 expression also demonstrated high Ki-67 values

Anevrizmal subaraknoid hemorajide yeni bir molekül: Dendroaspis natriüretik peptid

WOS: 000331663300009PubMed ID: 24535789AIM: Dendroaspis natriuretic peptide (DNP) is the most recently identified member of the natriuretic peptide family. Although DNP has similar structure and function to other members, it is genetically different. The other members are known to cause vasorelaxation but the effects of DNP on vascular structure still remains unclear. In this study, we aimed to find out the role of DNP in the development of vasospasm following aneurysmal SAH (subarachnoid hemorrhage). MATERIAL and METHODS: DNP levels of 17 patients diagnosed with aneurysmal SAH and 25 volunteers as control were measured. All SAH patients were treated with aneurysm clip. Five ml of venous blood sample was obtained on postoperative 1,3 and 7th days from each patient. Additionally, DNP levels were determined by obtaining cerebrospinal fluid (CSF) postoperative 1,3 and 7th days. RESULTS: Statistically significant difference was observed between cerebrospinal fluid DNP levels on day 1 and day 3 (P<0.05). CONCLUSION:This study suggests that DNP can be anticipated among molecules leading development of vasospasm. The findings of present study are believed to encourage further studies regarding receptors and receptor specific drugs.AMAÇ: Dendroaspis natriüretik peptid (DNP), natriüretik peptid ailesinin en yeni üyesidir. Yapısal olarak diğer üyelerine benzemesine rağmen genetik olarak farklıdır. Diğer üyelerin vazorelaksasyona neden olduğu bilinmesine rağmen DNP nin insanın vasküler yapısındaki etkisi bilinmemektedir. Bu çalışmada Anevrizmal SAH (subaraknoid hemoraji) sonrası vazospazm gelişiminde DNP nin rolunü araştırdık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Anevrizmal SAH tanısı konan 17 hasta ve 25 gönüllü kontrol grubunda DNP düzeyleri araştırıldı. Tüm SAH hastaları anevrizma klibi ile tedavi edildi. Postoperatif dönemde 5ml venöz kan 1., 3., 7. günlerde alındı. 1., 3., 7. günlerde Beyin Omurilik Sıvısı (BOS) alınarak DNP düzeyleri incelendi. BULGULAR: Olguların 1.gün BOS’taki DNP düzeyleri 3.gündeki DNP düzeylerinden anlamlı derecede yüksektir (P<0,05). SONUÇ: Bu çalışma, DNP’nin vazospazm gelişmesinde etkenlerden biri olabileceğini düşündürmektedir. Çalışmamızın gelecekte reseptör düzeyinde yapılacak çalışmalar ve bu reseptörlere özgü yeni ilaç çalışmalarını cesaretlendireceğine inanmaktayız

Pituiter adenomunda immünohistokimyasal profil ile ACE geni insersiyon/delesyon korelasyonunun incelenmesi

AMAÇ: Anjiotensin Converting Enzim (ACE) genindeki bir delesyon Anjiotensin 2 de bir artış sağlayarak çeşitli organlarda neoplastik gelişmelere neden olur. Biz bu çalışmada hipofiz adenomlu hastalarda ACE geninde insersiyon /delesyon polimorfizmini belirleyerek kontrol grubuyla karşılaştırmayı amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya hipofiz adenomu nedeniyle opere edilen hastaların hem tümör dokusundan hemde venöz kandan Miller metodu kulanarak örnekler alındı ve DNA ları izole edildi. Sekans çalışması için 17q 23 deki ACE geninin intron 16 bölgesi hedef seçildi. DNA örnekleri için,HACE 3s, HACE 3as primerleri PCR da kullanıldı. BULGULAR: Opere edilen 21 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma grubunda hastaların %44 de D/D alleli, %33 de I/D alleli, %23 de I/I alleli tanımlandı.Tüm çalışma grubunda %60 oranında D alleli tanımlandı. İmmünohistokimyasal profile göre ise Cushing adenomunda %100 oranında D/D polimorfizmi görüldü. SONUÇ: Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında özellikle Grade 3-4 olan hipofiz adenomlu hastalarda yüksek oranda ACE geninde delesyon varlığı hipofiz adenomu gelişiminde ACE geninin bir risk faktörü olabileceğini düşündürmektedir.AIM: The deletion polymorphism of the angiotensin-converting enzyme (ACE) genome causes neoplastic development in several organs by increasing the angiotensin 2 (A2) formation. In this study, we aimed to identify the ACE genome insertion/deletion polymorphism in pituitary adenomas and to compare it with the control group. MATERIAL and METHODS: Patients operated for pituitary adenomas were included in the study. Genomic DNA was extracted from tumoral tissues and peripheral blood samples of the patients by using the Miller method. Primary sequence was selected via targeting the polymorphic region of intron 16 of ACE genome 17q23. DNA samples were multiplied by PCR using HACE3s and HACE3as primers. results: Twenty-one operated cases were studied. In the study group; 44 % of the patients were identified as D/D, 33% of them as I/D and 23% of them as I/I. In 60%, D allele was identified. According to immunohistochemical investigation, we found that 100% of the patients with Cushing adenoma were D/D alleles. CONCLUSION: Presence of high rate of ACE genome deletion in patients with pituitary adenoma and grade 3-4 patients suggest that ACE genome polymorphism can be a risk factor for the development of pituitary adenomas

Benign meningiomalarda MMP-11 ekspresyonu

The WHO categorises tumours based on their histological properties; however, this classification falls short of understanding their biological behaviours. Recently, there has been an increase in the number of studies on extracellular matrix components with the aim of understanding the biological behaviours of tumours. MMP-11 is a metalloproteinase from the MMP family that has a different expression pattern, mechanism of action, and substrate range compared with the other members of this family. Of the 55 benign meningioma cases examined, 29 were transitional, 16 were meningothelial, and 8 were fibroblastic in nature. In the meningotheliomatous cases, the MMP-11 expression score was high (75%), whereas it was low in the fibrous cases (87.5%). The Ki-67 levels in the cases with high MMP-11 expression scores were significantly higher than those of cases with low MMP-11 expression scores. Although there was no statistically significant correlation between recurrence and the MMP-11 expression score, 5 out of 7 cases with recurrence were found to have high MMP-11 expression scores. According to our study, MMP-11 is expressed in Grade I meningiomas. The level of MMP-11 expression appears to be high in the meningotheliomatous tumours and low in the fibrous subtypes. The tumours with a high level of MMP-11 expression also demonstrated high Ki-67 values.WHO sınıflaması tümörlerin histolojik özellikleri değerlendirilerek yapılan bir sınıflama olup, onların biyolojik davranışlarının anlaşılmasında yetersiz kalmaktadır. Son zamanlarda tümörlerin biyolojik davranışlarını gösteren ekstrasellüler matriks komponentleri ile ilgili çalışmaların sayısı artmaktadır. MMP-11; MMP ailesi üyesi olan bir metalloproteinaz olup diğer aile üyelerinden etki mekanizması,subtrat yelpazesi,ve ekspresyon paterni bakımından farklılık gösterir. Çalışmamızda; 55 benign meningioma olgusu incelendi.Bunların 29' u transisyonel,16' sı meningotelyamatöz,8' i fibroblastik alttipte idi. Meningotelyamatöz olanlarda MMP-11 ekspresyon katsayısının yüksek(%75), fibroblastik olanlarda düşük (%87.5) olduğu tespit edildi. Ki-67 düzeyi MMP-11 ekspresyon katsayısı yüksek olgularda anlamlı derecede yüksek iken diğerlerinde düşük bulundu. Rekurrens gösteren olgularda istatistiksel olarak anlamlı sonuç çıkmasa da, rekurrens gösteren 7 olgunun 5'inde MMP-11 ekpresyon katsayısı yüksekti. Bu çalımaya göre Grade I meningiomalarda MMP-11 eksprese edilmektedir. MMP-11 ekpresyonu meningotelyamatöz tümörlerde daha yüksek iken fibroblastiklerde düşüktür. MMP-11 ekspresyonu yüksek tümörlerde Ki-67 ekspresyonu da yüksektir