Development and validation of an LC-MS/MS method for the quantification of KRASG12C inhibitor opnurasib in several mouse matrices and its application in a pharmacokinetic mouse study

Opnurasib (JDQ-443) is a highly potent and promising KRASG12C inhibitor that is currently under clinical investigation. Results of the ongoing clinical research demonstrated the acceptable safety profile and clinical activity of this drug candidate as a single agent for patients with NSCLC harboring KRASG12C mutations. In this early stage of development, a deeper insight into pharmacokinetic properties in both preclinical and clinical investigations of this drug is very important. Thus, a reliable quantification method is required. To date, no quantitative bioanalytical assay of opnurasib was publicly available. In this study we present a validated assay to quantify opnurasib in mouse plasma and eight mouse tissue-related matrices utilizing liquid chromatography-tandem mass spectrometry. Erlotinib was used as internal standard and acetonitrile was utilized to treat 10 µl of the sample with protein precipitation in a 96-well plate format. Separation and detection were achieved using a BEH C18 column under basic chromatographic conditions and a triple quadrupole mass spectrometer, respectively. We have fully validated this assay for mouse plasma and partially for eight mouse tissue-related matrices over the range of 2–2000 ng/ml. The accuracy and precision of the assay fulfilled international guidelines (EMA & U.S. FDA) over the validated range. The method was proven selective and sensitive to quantify opnurasib down to 2 ng/ml in all investigated matrices. The recoveries of both analyte and internal standard in mouse plasma were ∼100 % with no significant matrix effect in any of the matrices. Opnurasib in mouse plasma was stable up to 12 h at room temperature, and up to 8 h at room temperature in tissue homogenates (except for kidney up to 4 h). This presented method has been successfully applied to quantify opnurasib in preclinical samples from a mouse study and demonstrated its usability to support preclinical pharmacokinetic studies

In a real-life setting, direct-acting antivirals to people who inject drugs with chronic hepatitis c in Turkey

Background: People who inject drugs (PWID) should be treated in order to eliminate hepatitis C virus in the world. The aim of this study was to compare direct-acting antivirals treatment of hepatitis C virus for PWID and non-PWID in a real-life setting. Methods: We performed a prospective, non-randomized, observational multicenter cohort study in 37 centers. All patients treated with direct-acting antivirals between April 1, 2017, and February 28, 2019, were included. In total, 2713 patients were included in the study among which 250 were PWID and 2463 were non-PWID. Besides patient characteristics, treatment response, follow-up, and side effects of treatment were also analyzed. Results: Genotype 1a and 3 were more prevalent in PWID-infected patients (20.4% vs 9.9% and 46.8% vs 5.3%). The number of naïve patients was higher in PWID (90.7% vs 60.0%), while the number of patients with cirrhosis was higher in non-PWID (14.1% vs 3.7%). The loss of follow-up was higher in PWID (29.6% vs 13.6%). There was no difference in the sustained virologic response at 12 weeks after treatment (98.3% vs 98.4%), but the end of treatment response was lower in PWID (96.2% vs 99.0%). In addition, the rate of treatment completion was lower in PWID (74% vs 94.4%). Conclusion: Direct-acting antivirals were safe and effective in PWID. Primary measures should be taken to prevent the loss of follow-up and poor adherence in PWID patients in order to achieve World Health Organization’s objective of eliminating viral hepatitis

Military tuberculosis and tuberculous meningitis occuring following cuboidal osteomyelitis due to tuberculosis: Case report

Tüberküloz (tbc) dünyada en yaygın infeksiyonlardan biridir. Akciğer dışı organ ve doku tüberkülozlarına ekstrapulmoner tbc adı verilir. Ekstrapulmoner tutulum tüm tbc olgularının yaklaşık % 20'sinde görülmektedir. Bu yazıda, küboid kemikteki tüberküloza sekonder olarak tbc meninjit ve miliyer tbc gelişen 25 yaşında bir erkek olgu sunulmuştur. Literatürde tüberküloza bağlı meninjit.ve kraniyal kemik osteomyeliti birlikteliği bildirilmiştir, ancak ekstrakraniyal kemik ostemyeliti ve tbc meninjit ile miliyer tbc birlikteliğine rastlanmamıştır. Bu olgu; aynı anda tüberküloza bağlı birden çok organ tutulumu görülmesi nedeniyle yayınlanmaya değer bulunmuştur.Tuberculosis is one of the most common infectious diseases in the world. Tuberculosis that involves organs and tissues other than lungs is named as extrapulmoner tuberculosis. Extrapulmonary involvement is seen in about 20% of all tuberculosis cases. In this report, a 25-year-old male with miliary tbc and tbc meningitis occuring following cuboidal osteomyelitis due to tuberculosis is presented. In the literature some cases are presented with tbc meningitis and cranial osteomyelitis that occur together, but there has been no case with concurrent extracranial tbc osteomyelitis and tbc meningitis. This case is presented because of tuberculous multiorgan involvement

Nosocomial meningitis with dual agents and treatment with intraventricular gentamicin

Nozokomiyal santral sinir sistemi enfeksiyonları, tüm nozokomiyal enfeksiyonların %0.4'ünden sorumludur. Nozokomiyal menenjit etkenleri toplum kökenli menenjit etkenlerinden farklı olup, morbidite ve mortalite oranları oldukça yüksektir. Prognozu etkileyen en önemli faktör ise etkene yönelik doğru antibakteriyel tedavi seçimidir. Bu raporda, lomber disk hernisi operasyonu sonrasında, Klebsiella pneumoniae ve Acinetobacter spp.'nin birlikte etken olduğu nozokomiyal menenjit gelişen 64 yaşında bir kadın hasta sunulmaktadır. Olgunun üç kez nöroşirürjik operasyon geçirmesi ve uzun süreli (29 gün) eksternal ventriküler drenaj (EVD) kateteri olması, risk faktörleri olarak değerlendirilmiştir. Olguya, postoperatif beşinci günde klinik ve laboratuvar bulgularına dayanılarak nozokomiyal menenjit tanısı konulmuş ve ampirik olarak meropenem (3 x 2 g, IV) ve vankomisin (2 x 1 g, IV) tedavisi verilmiştir. Aynı gün alınan beyin omurilik sıvısı (BOS) ve kan kültürlerinde, genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) üreten K. pneumoniae (amikasin, imipenem, meropenem, sefoksitin, siprofloksasin, piperasilin-tazobaktam ve trimetoprim/sülfametoksazole duyarlı) üremiştir. Meropenem tedavisinin sekizinci gününde hastanın kliniğinde bir değişiklik olmamış; BOS incelemesinde yüksek lökosit (1300/mm3) ve gram-negatif basil varlığı saptanmış, BOS kültüründe de GSBL pozitif K. pneumoniae (antibiyotik duyarlılığı bir önceki suş ile aynı) üremesi devam etmiştir. Buruın üzerine tedaviye siprofloksasin (3 x 400 mg, IV) eklenmiş ve EVD kateteri değiştirilmiştir. Meropenem tedavisinin on üçüncü, siprofloksasin tedavisinin beşinci gününde, BOS ve kan kültüründe GSBL pozitif K. pneumoniae (antibiyotik duyarlılığı bir önceki suş ile aynı) ve Acinetobacter spp. (gentamisin, tobramisin, netilmisin, siprofloksasin, levofloksasin ve sefepime duyarlı) üremesi nedeniyle tedaviye intraventriküler gentamisin (15 mg/gün) ve IV gentamisin (3 x 120 mg) eklenmiştir. Olgu üç haftalık intraventriküler antibiyotik tedavisi sonunda primer hastalığının sekelleri dışında yeni bir sekel gelişmeksizin iyileşmiştir. Bu olgu, GSBL pozitif K. pneumoniae ve Acinetobacter spp.'nin birlikte etken olduğu, yerli ve yabancı literatür taramalarında ulaşabildiğimiz kadarıyla ilk nozokomiyal menenjit olgusu olması nedeniyle sunulmuştur.Nosocomial central nervous system infections constitute 0.4% of all nosocomial infections. The responsible pathogens of nosocomial meningitis are quite different from community-acquired meningitis with high rates of morbidity and mortality. The most important prognostic factor is the appropriate choice of pathogen-specific antibacterial therapy. In this report, a 64 years old woman with nosocomial meningitis caused by Klebsiella pneumoniae and Acinetobacter spp. after lumbar disc hernia operation, has been presented. The risk factors were detected as recent history of neurosurgical operation for three times and long term (29 days) use of external ventricular drainaige (EVD) catheter. Empirical meropenem (3 x 2 g, IV) and vancomycin (2x1 g, IV) therapy was initiated upon the diagnosis of nosocomial meningitis based on the clinical and laboratory findings on the postoperative fifth day. Extended-spectrum beta-lactamase (ESBL) producing K. pneumoniae (susceptible to amikacin, imipenem, meropenem, cefoxitine, ciprofloxacin, piperasillin-tazobactam and trimethoprim/sulfamethoxazole) was recovered from cerebrospinal fluid (CSF) and blood samples obtained on the same day. There was no change in the status of the patient on the eighth day of meropenem therapy, with high leukocyte number (1300/mm3) and presence of gram-negative bacilli in CSF, and ESBL positive K. pneumoniae (antibiotic susceptibility pattern same with the previous isolate) growth in CSF culture. Thereupon intravenous ciprofloxacin (3 x 400 mg) was added to the therapy and her EVD has been changed. However, ESBL positive K. pneumoniae (antibiotic susceptibility pattern same with the previous isolate) together with Acinetobacter spp. (susceptible to gentamycin, tobramycin, netilmicin, ciprofloxacin, levofloxacin and cefepime) were isolated from CSF and blood cultures obtained on the 13th day of meropenem and fifth day of ciprofloxacin therapy. Therefore intraventricular and intravenous gentamicin (15 mg/days and 3 x 120 mg, respectively) were added to the therapy. The patient recovered at the end of three weeks treatment without any additional sequela other than her primary illness. This case was the first case of nosocomial meningitis due to ESBL positive K. pneumoniae together with Acinetobacter spp. in the available literature

Posttraumatic tibial osteomyelitis caused by Pseudomonas putida

Pseudomonas putida, toprakta yaşayan, metabolik özellikleri değişken olan, Gram-negatif nonfermentatif bir basildir. Bu yazıda trafik kazası sonrasında P. putida’nın etken olduğu tibial osteomiyelit gelişen 18 yaşında bir erkek hasta sunuldu. Hastada sağ fibula ve tibiada açık parçalı kırık vardı ve kırık alanı toz, toprak gibi maddelerle kontamine olmuştu. Tedavide, açık kırık alanına cerrahi debridman uygulandı, irigasyonla yara alanındaki yabancı maddeler temizlendi. Sağ tibiaya kırık redüksiyonu yapıldı ve eksternal fiksatör uygulandı. Ampirik antibiyotik tedavisine rağmen ameliyat sonrası beşinci günde hastanın çivi dibinden akıntısı vardı. Tekrarlanan debridman ve irigasyon sırasında yumuşak dokudan ve kemikten alınan kültür örneklerinde P. putida üredi. Hasta dört hafta süreyle uygulanan parenteral antibiyotik tedavisi sonrasında sekel kalmaksızın iyileşti. Literatürde bu mikroorganizmanın etken olduğu osteomiyelit bildirimine rastlanmamıştır.Pseudomonas putida is a Gram-negative, nonfermentative, saprophytic soil bacterium with versatile metabolical features. We presented an 18-year-old male patient who developed tibial osteomyelitis due to P. putida after a traffic accident. He had open comminuted fractures in the right fibula and tibia and the site of open fracture was contaminated with dust and soil. He underwent surgical debridement and irrigation of the fracture site followed by fracture reduction and application of an external fixator. Despite empirical antibiotic treatment, there was a discharge from the pin tract on the postoperative fifth day. Cultures obtained from soft tissue and bone during repeat debridement and irrigation yielded P. putida. The patient recovered after four weeks of parenteral antibiotic treatment without any sequela. A case of posttraumatic tibial osteomyelitis caused by P. putida has hitherto not been reported in the literature

Okuloglanduler ve orofaringeal tularemi: Olgu sunumu ve literatür derlemesi

Tularemi hastalığı küçük, Gram-negatif, pleomorfik kokobasil olan Francisella tularensis bakterisi ile oluşur. Okuloglanduler tularemi nadir görülen bir formdur. Okologlanduler tularemi ile ilgili az sayıda yayın vardır, PubMed taramasında günümüze kadar 20'den az yayın bulunmaktadır. Bu yazıda okuloglanduler ve orofaringeal tularemi tanısı konulan, 31 yaşında bir bayan olgu sunuldu ve okuloglanduler tularemi ile ilgili yayınlar derlendi. Olgu hastanemize üç haftadır devam eden ani başlangıçlı ateş, halsizlik, baş ağrısı, boğaz ağrısı, sol gözde kızarıklık, üst göz kapağında şişlik, göz yaşında artma ve sol preaurikuler bölgede ağrısız şişlik ve genel vücut ağrısı ile başvurdu, göz travması öyküsü yoktu. Tulareminin endemik olduğu bir köyde oturuyordu, hayvan teması öyküsü yoktu. Klinik bulgularla okuloglanduler ve orofaringeal tularemi tanısı konuldu, tanı mikroaglütinasyon testi ve PCR ile konfirme edildi. Olgu siprofloksasin tedavisinin sekizinci gününde tamamen iyileşti. Tularemi, ateş, boğaz ağrısı, konjunktivit ve servikal kitlesi olan ve özellikle penisilin veya sefalosporin tedavisine yanıt vermeyen ve tulareminin endemik olduğu bölgeden gelen olgularda akla gelmelidir.Tularemia is caused by a small, Gram-negative, pleomorphic coccobacillus, Francisella tularensis. Oculoglandular tularemia is a rare clinical form. There are few reports about oculoglandular tularemia, and less than 20 cases with oculaglandular tularemia have been reported in PubMed up to date. We reviewed the literature about oculoglandular tularemia, and reported a 31-year-old woman with oculoglandular and oropharyngeal tularemia. She admitted to our hospital with a three-week history of sudden onset of fever, fatigue, headache, sore throat, swollen left upper lid, injected and erythematous left eye, epiphora, preauricular nontender lump on the left and generalized aches, but there was no history of eye injury. She was living in a village where tularemia is endemic, but no history of encountering with an animal. The clinical diagnosis of oculoglandular and orophayngeal tularemia was confirmed by microagglutination test and PCR. She was fully improved on the eighth day of the ciprofloxacine treatment. Tularemia should come to mind in patients with fever, severe throat, conjunctivitis and cervical masses especially unresponsive to penicillin or cephalosporine therapy, coming from a tularemia endemic area

A severe case of Weil's disease

Leptospira türleri tarafından oluşturulan leptospiroz, grip benzeri hafif hastalıktan hayatı tehdit edici akut forma kadar değişebilen klinik özellikler gösteren bir enfeksiyon hastalığıdır. Bu raporda, leptospirozun en ağır seyirli formu olan ve karaciğer, böbrek ve akciğer gibi çoklu organ tutulumu ile karakterize bir Weil hastalığı olgusu sunulmaktadır. On gün önce dereye girme ve yüzerken su yutma öyküsü olan 43 yaşında erkek hasta, halsizlik, öksürük, kanlı balgam, tüm vücutta sararma ve idrar renginde koyulaşma şikayetleriyle başvurmuştur. Akut böbrek yetmezliği, bilateral akciğer infiltrasyonu, hiperbilirubinemi, lökositoz ve trombositopeni saptanan hasta hemodiyalize alınmıştır. Hastadan kan, idrar ve balgam kültürleri ile serolojik testler için serum örnekleri alınarak seftriakson ve siprofloksasin tedavisi uygulanmıştır. Kültürlerinde patojen mikroorganizma üretilemeyen hastanın 10 gün arayla alınan iki serum örneğinde mikroskobik agiütinasyon testi (MAT) ile Leptospira antikor pozitifliği saptanmıştır. İlk serumda L.semeranga Patoc I'e karşı 1/200 titrede pozitif olan antikor düzeyi, ikinci örnekte L.icterohaemorrhagiae Wijnberg ve L.semeranga Patoc I 'e karşı 1/400 titrelerde tespit edilmiştir. Hastamız erken başlanılan antibiyotik ve destek tedavisiyle tamamen iyileşmiştir. Sonuç olarak, bu rapor ile çoklu organ tutulumu ile seyreden Weil hastalığına dikkat çekilmesi amaçlanmıştır.Leptospirosis which is caused by Leptospira species, may present with clinical features that vary from a mild flu-like illness to an acute life-threatening condition. Weil's disease, the most severe form of leptospirosis is characterized by multiorgan involvement including liver, kidney and lungs. In this report a severe Weil's disease was presented. A 43 years old male patient who had a history of swallowing water while swimming in the creek, was admitted to the hospital with the complaints of weakness, cough, bloody sputum, generalized jaundice and dark urine. Acute renal failure, bilateral lung infiltration, hyperbilirubinemia, leukocytosis and thrombocytopenia were detected,and the patient has undergone to hemodialysis. Ceftriaxone and ciprofloxacin treatment was applied to the patient after collection of blood, urine and sputum cultures and serum samples for serological tests. None of the cultures yielded pathogenic microorganisms. Microscopic agglutination test (MAT) was applied to two serum samples which were collected with 10 days interval. The first serum sample revealed antibody positivity at 1/200 titer against Lsemeranga Patoc I, while the second serum revealed antibody positivity at 1/400 titer against both Lsemeranga Patoc I and Licterohaemorrhagiae Wijnberg. By the administration of antibiotic therapy and early supportive care the patient was cured completely. In conclusion Weil's disease should be taken into consideration in the patients with multiple organ involvements

Infective endocarditis due to high level Aminoglycosido resistant enterococcus faecalis and methicillin resistant Coagulase-negatife staphylococci presenting with rheumatic manifestations

Klinik belirti ve bulguları çok geniş olan enfektif endokardit (EE), nadiren romatolojik bulgularla seyredebilmektedir. Yüksek düzey aminoglikozidlere dirençli enterokokların etken olduğu EE tedavisi, bakterisidal etkili kombinasyonların olmaması nedeniyle ciddi bir sorundur. Bu raporda, lökositoklastik vaskülit ve hızlı ilerleyen glomerülonefrit şeklinde seyreden, yüksek düzey aminoglikozidlere dirençli (YDAD) Enterococcus faecalis ve metisiline dirençli koagülaz-negatif stafilokok (MR-KNS) etkenli bir EE olgusu su¬nulmuştur. Kırk sekiz yaşında kadın hasta, halsizlik ve alt ekstremitelerinde purpurik döküntü şikayetiyle hastanemize başvurmuştur. Gelişinde ateşi ve lökositozu olmayan hastanın, cilt biyopsisinde lökositoklastik vaskülit saptanmış ve steroid tedavisi başlanmıştır, izleminin 12. gününde hızlı ilerleyen glomerülonefrit gelişen, plazmaferez ve hemodiyaliz desteği alan hastanın yapılan transtorasik ekokardiyografisinde mitral kapakta 1x1.5 cm vejetasyon saptanmıştır. EE ön tanısıyla vankomisin ve gentamisin tedavisi başlanan hastanın tüm kan kültürlerinde YDAD E. faecalis ve iki kan kültüründe ek olarak MR-KNS üremiştir. Tedavisi vankomisin ve ampisilin olarak düzenlenen hastanın, tedavi sonrası kan kültürlerinde üreme saptanmamış, ateşi olmamış, böbrek fonksiyonları düzelmiş ve tedavisinin 20. gününde tekrarlanan ekokardiyografisinde vejetasyon boyutlarında küçülme saptanmıştır. İzleminin 42. günü yapılan ekokardiyografisinde ise yeni gelişen vejetasyon ile ileri mitral yetmezlik saptanmış ve hastaya mitral kapak replasmanı yapılmıştır. Antibiyotik tedavisi toplam 12 haftaya tamamlanan hasta şifa ile taburcu edilmiştir. Sonuç olarak EE, lökositoklastik vaskülitve hızlı ilerleyen glomerülonefrit ile başvuran hastaların ayırıcı tanısında düşünülmeli, etkin tedavi alternatiflerinin olmadığı YDAD enterokok etkenli EE'lerde en uygun tedavi yaklaşımın tanımlanabilmesi için klinisyenler tedavi deneyimlerini paylaşmalıdır.Infective endocarditis has variable clinical presentations and may present with rheumatologic manifestations. Infective endocarditis due to high level aminoglycoside resistant enterococci represents a severe therapeutic challenge as none of the currently recommended treatment regimens are bactericidal against these isolates. In this report, a case of infective endocarditis with double aetiology, high level aminoglycoside resistant Enterococcus faecalis together with methicillin-resistant coagulase-negative staphylococci (MR-CNS), presenting with leukocytoclastic vasculitis and rapidly progressive glomerulonephritis, has been presented. A 48-years-old woman was admitted to our hospital with malaise and non-pruritic purpural rush on her lower extremities. On admission she had no fever or leukocytosis. Skin biopsy showed leukocytoclastic vasculitis and steroid therapy was started. On 12th day of admission rapidly progressive glomerulonephritis was diagnosed and she received plasmapheresis and haemodialysis support. Transthoracic echocardiography (TTE) demonstrated 1 x 1.5 cm vegetation on the mitral valve. An initial diagnosis of infective endocarditis was made and empirical treatment with vancomycin and gentamicin was started. All blood cultures yielded high level aminoglycoside resistant E. faecalis and additionally two of them yielded MR-CNS. Vancomycin was administered in combination with high do se ampicillin and repeated blood cultures taken after administration of ampicillin, revealed no growth. The patient remained afebrile, renal functions improved and a repeat TTE done on 20th day of ampicillin therapy showed waning of the vegetation. On 42nd day of treatment repeat TTE showed new vegetation on the mitral valve and severe valve insufficiency, so the patient was scheduled for mitral valve replacement. She was treated for 12 weeks with vancomycin and ampicillin and recovered successfully. In conclusion; infective endocarditis should be considered in the differential diagnosis of leukocytoclastic vasculitis and rapidly progressive glomerulonephritis. Physicians should document their treatment outcomes and experience with high level aminoglycoside resistant enterococcal infective endocarditis, which is a therapeutic challenge, so that the best therapeutic options can be identified

Cryptococcus neoformans meningitis in a HIV negative miliary tuberculosis suspected patients

Cryptococcus neoformans tarafından oluşturulan kriptokokoz, solunum yollarının asemptomatik kolonizasyonundan herhangi bir organın tutulumuyla seyreden geniş bir klinik tabloya yol açabilir. Enfeksiyon, insan immünyetmezlik virusu (HIV) pozitif kişiler gibi immünsüpresif hastalar arasında daha yaygındır. Bu raporda HIV negatif olan, pulmoner infiltrasyonları miliyer tüberkülozu düşündüren kriptokok menenjitli bir olgu sunulmaktadır. Yetmiş yaşında erkek hasta bilinç bulanıklığı, üç haftadır devam eden baş ağrısı, kilo kaybı ve yorgunluk nedeniyle hastaneye başvurmuştur. Ense sertliği ve şuur bulanıklığı dışında fizik muayenesi doğaldır. Beyin omurilik sıvısı (BOS) incelemesinde lökosit 120/mm3 (%80 polimorfo-nükleer lökosit) olarak saptanmış, BOS'un Gram boyalı incelemesinde zayıf boyanan gram-pozitif mayalar görülmüştür. Hastaya ampirik olarak lipozomal amfoterisin B, seftriakson ve ampisilin tedavisi başlanmıştır. BOS kültüründe C. neoformans üremesi saptanınca seftriakson ve ampisilin kesilmiş, hastanın bilinci tedavinin 24. saatinde açılmıştır. Periferik kan akım-sitometrik incelemesinde mutlak CD4+ T lenfositleri ve CD8+28+ T lenfositlerinde belirgin azalma, doğal öldürücü hücre oranlarında ise belirgin artış saptanmıştır. Serum immünglobulin ve kompleman seviyeleri normal bulunmuştur. Kraniyal manyetik rezonans görüntüleme ve bilgisayarlı abdomen tomografisi normal olup, akciğer tomografisinde her iki akciğerde çoklu milimetrik nodüler infiltrasyonlar ve her iki apekste fibrotik değişiklikler izlenmiştir. Tüberküloza yönelik mikrobiyolojik yöntemlerle olumlu bîr sonuç alınamamasına rağmen, uzun süreli öksürük yakınmasının olması, akciğer tomografisinde miliyer infiltrasyonların varlığı, tüberkülin testinin anerjik saptanması, çocukluk döneminde geçirilmiş pulmoner tüberküloz hikayesi nedeniyle hastaya ampirik olarak antitüberküloz tedavisi de başlanmıştır. İki hafta sonra amfoterisin B kesilerek flukonazol tedavisi sekiz hafta süreyle uygulanmıştır. Antitüberküloz tedavi dokuz aya tamamlanmıştır. Antitüberküloz tedavinin dördüncü ayında çekilen kontrol akciğer tomografisinde lezyonların tamamen düzeldiği görülmüştür. Bu sunumda, HIV negatif hastalarda da kriptokok enfeksiyonunun görülebileceği, kriptokok enfeksiyonu ile tüberküloz enfeksiyonunun hem bir arada olabileceği, hem de her iki enfeksiyonun akciğer tutulumunda radyolojik görünümün birbirine karışabileceğinin vurgulanması amaçlanmıştır.Cryptococcosis caused by Cryptococcus neoformans has a wide range of clinical presentations, varying from asymptomatic colonization of the respiratory airways to the dissemination of infection into different parts of body. It is more common among immunosupressed patients such as human immunodeficiency virus (HIV) positive ones. In this report we present a case with C. neoformans meningitis and miliary pulmonary infiltrates suggesting pulmonary tuberculosis without HIV infection. A-70-years-old male was admitted to the hospital with mental confusion, 3-weeks history of headache, weight loss, dry cough and fatigue. Physical examination was normal except neck stiffness. Cerebrospinal fluid (CSF) white cell count was 120/mm3 (80% polimorphonuclear cells). Gram staining of CSF revealed poorly stained gram-positive yeast cells. Empirical therapy with lipozomal amphotericin B, ceftriaxone and ampicillin combination was started. When C. neoformans growth was detected on CSF culture, ceftriaxone and ampicillin were discontinued. Patient became conscious at 24th hour of the treatment. Peripheric blood floW-cytometric analysis revealed a significant decrease in absolute CD4+ T lymphocytes, and in CD8+28+ T lymphocytes in addition a significant increase in natural killer cell ratio. Blood immunoglobulin and complement levels were found normal. Cranial magnetic resonance imaging and computerized tomography (CT) of the abdomen were normal, however, chest CT revealed multiple parenchymal millimetric nodular infiltrations on both sides and minimal fibrotic alterations. Acid-fast staining of CSF, tuberculosis culture, tuberculosis PCR results and repeated HIV serology were found negative. Despite the lack of microbiological confirmation, empirical antituberculosis treatment was also started with the suspicion of miliary tuberculosis as the patient had a symptom of long-term dry cough, miliary infiltrations on chest CT, anergic tuberculin skin test and a history of pulmonary tuberculosis in childhood. After two weeks, amphotericin B was changed to oral fluconazole which was continued for an additional eight weeks. Antituberculosis therapy was given for nine months. Control chest CT taken after four months of antituberculosis therapy revealed improvement of the lesions. This presentation emphasizes the fact that cryptococcal infections may develop in HIV negative patients, even together with tuberculosis in certain cases and radiological findings of the two infections may be confusing when both of them invade the lungs