Empathy, a Facility to Reduce Conflict Among Individuals and Societies, and the Qur’ān

The aim of this study is to clarify whether the content of empathy, which is considered the process that motivates prosocial behaviour and prevents individuals and people doing harm to each other, is in harmony with the Qurʾān or not. If Muslims understand each other and non-Muslims as well, this will help in decreasing the conflicts and contribute to world peace. In this paper, to present the theoretical framework of empathy we will consider the concepts closely related to empathy such as sympathy and altruism etc. After that, we will discuss the verses that appear to be related to empathy in the Qurʾān. During that effort, a risk of exceeding our human level awaits us: To claim that we can empathize with God. Can we put ourselves in His place? I must say from the perspective of the Muslim approach “No!” Nevertheless, considering both classical and modern era Qur’anic commentaries, we can investigate God’s Book sent to the prophet Muḥammad (pbuh) to understand His intention. This is quite normal unless we claim that our level of understanding is absolute. According to preliminary findings, people are encouraged by the Qurʾān to do self-criticism, to keep themselves away from transgression, and not to take revenge. We suggest that, taken together, the logic behind these recommendations is for us to develop a sense of empathy in any situation of conflict

The Semantic Rewiev of the Root “Shb” In Quran

As in all languages, Arabic and accordingly Quran which was revealed in a clear, fluent form of Arabic language, have words and concepts that are used in various meanings. The root “SHB” is one of these words which express different meanings depending on its context. This word is used ninety seven times in name and verb form in Quran to express “the togetherness/conversation which is constituted in different places and times, by people who have different ideas and beliefs, among themselves (believer- believer or nonbeliever – nonbeliever) and with others (believer – nonbeliever) in this world and in the Hereafter”. In this study, the basic/root meaning of the root “SHB” is identified firstly by the help of classical dictionaries, commentaries of Quran, and poems. Then the use of this word in Quran in name and verb forms is pointed, and its meanings which differ according to the verse, to the attaching words and to the context are identified

Hakan Uğur, Tevrat’ın Kur’an’a Arzı -Kur’an’ın Tevrat’ta Tasdik Ettiği Konular-, Emin Yayınları, Bursa, 2011, 400 Sayfa.

Eser, yazarın 2008 yılında tamamlamış olduğu “Kur’an’ın Tasdik Ettiği Tevrat’taki Konular” isimli doktora tezinin 2011 yılında “Tevrat’ın Kur’an’a Arzı-Kur’an’ın Tevrat’ta Tasdik Ettiği Konular” ismiyle basılmasıyla yayın hayatına kazandırılmıştır. Kur’an ve Tevrat’taki konular bu çalışmanın öncesinde ve sonrasında genellikle mukayeseli bir biçimde çalışılmıştır. Gerek Kur’an ve Tefsir alanında gerekse Dinler Tarihi alanında kıssalar, tarihi olaylar, hükümler, uygulamalar gibi pek çok açıdan Kur’an ve Tevrat’a dair özellikle mukayese içeren tezler ve eserler bulunmaktadır. Bu çalışmanın alandaki diğer eserlerden farkı Kur’an’ın Tevrat’ı tasdik edici olmasının ne mânaya geldiğini izah etmesi ve Tevrat’ta yer alan hangi konuları doğrulayıcı olduğunu derli toplu bir şekilde ortaya koymasıdır

A Sociological Study on the Origin of the Act of Sin -The Case of Adam's Story-

This study is a theoretical work in the field of sociology of religion which aims to explain the origin of the act of sin and the fundamental motives of crime and deviation tendencies in this context, from Adam’s story in the Qur'an, the main source of Islam. Sin is regarded as a negative act in religious-cultural sense where one struggles for life and tries to protect itself. Though a direct correlation cannot be established with belief values, the sense of sin can be effective in shaping our everyday life and controlling our behavior. Adam’s story is worthy of examination in this context as it carries the qualification of being a religious text that allows us to study the nature of sin. This is based on the Qur'anic text which we think is the simplest form of expression. Adam and Eve, Satan, Abel and Cain are the actors of this story and prototypes helping us to analyze the nature of sin. In this sense, sin acts in the form of various crimes and deviance behaviors as the result of man's eternity of property, power and status struggle in the person of these prototypes. Some theories which have been put forward about crimes and deviations can give a certain explanation on the subject. Also there is the possibility of giving more comprehensive factual explanations about the act of sin which contains a great deal of crime and deviant behavior, moving from the story of Adam

İslam tasavvufunda bir kadin olarak Meryem

Hz. Meryem’in İslam tasavvufundaki yerini anlayabilmek için az da olsa tasavvuftan bahsetmemiz gerekecektir: Yaygın bir anlayışa göre tasavvufun sözlük anlamı yün giymektir.[1] Çünkü yün elbise gösterişsiz bir kıyafet olup, avret yerlerini örtmek için giyilirdi. Terim anlamı olarak Tasavvuf, kalben temiz olmak, Ashab-ı suffe gibi olmak; devamlı ibadet etmektir. Kötü huyları terketmek, güzel huylar edinmektir. Kimseden incinmemek, kimseyi incitmemek, herkesin yükünü çekmek, kimseye yük olmamaktır. Kâmil yani, olgun insan olmak, Allah ile beraber olmaktır. Kişinin nefsine karşı giriştiği barışı olmayan bir savaştır.[2] Bunlara benzer tasavvufun pek çok tanımı yapılmıştır. Bu tanımları bir cümlede toplamak mümkün değildir. Çünkü tasavvuf bir yaşama biçimidir, Allah’ın sevgisini ve onun hoşnutluğunu kazanma yarışıdır. Bunun yolları ve metotları sayılmayacak kadar çoktur. Müslümanlar Allah’a ulaşma ve O’nun rızasını elde etme amacıyla örnekler aramışlardır. Örnek olarak en başta Hz. Muhammed (a.s.)i almaları tabi karşılanmalıydı. Öyle de olmuştur. Hz. Muhammed (a.s.), ümmeti için her yönüyle örnek olduğu gibi sûfî hayat tarzı için de çok önemli bir örnektir. Nitekim O şöyle buyurmuştur: “İhsan, Allah’ı görüyormuş gibi ibadet etmektir, zira sen O’nu görmüyorsan da O seni görüyor.”[3] Bu hadisten anlaşılan hedef ibadet esnasında Yaratıcı ile kul arasında tam bir iletişimin kurulması gerektiğidir. Başka bir hadiste yine Peygamber buyurmuştur ki; “Allah Teâla buyuruyor: Bir Allah dostuna düşmanlık edene karşı, ben savaş açarım. Kul bana en çok kendisine farz kıldığım şeyleri yapmakla yaklaşır. Nafile ibadetlerle de bana yaklaşmaya devam eder. Sonuçta o derece yaklaşır ki, ben onu severim. Ben onu seversem onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benimle işitir, benimle görür, benimle tutar, benimle yürür.”[4] İslam’ın genel prensipleri çerçevesinde bu hadisten panteist bir anlayış çıkaramayacağımıza göre bir müslümanın bu hadisten anlayacağı şeyı, çok heyecan verici bir dînî coşkunluk olması gayet doğaldır. Müslüman bir mistiğe ufuk ve yön veren hadisler ve sünnet örnekleri sayılmayacak kadar çoktur. Engin bir kültür ve zengin bir yaşam tarzına sahip olan İslam Tasavvufunun mensupları sadece Peygamber ve sahabe örneği ile yetinmemişlerdir. Kur’an-ı Kerimde övülen her insanı arınma modeli olarak kabul etmişlerdir. Çünkü Kur’an bir Müslüman için Allah’ın ezeli ve ebedi olan kelam sıfatından süzülüp gelen bir Kelâm-ı Kadîm’dir, yani kutsal bir kitaptır

Evaluation of Conflicting Traditions about the Holy Prophet’s Meeting with the Jinn

The Jinn, which is regarded as the third kind of entity apart from the angel and the human being, has been the subject matter of several separate works written by both Muslims and non-Muslims in the past and present. In short, such works deal with the nature of jinns and their characteristics, and they cover matters such as the beliefs about jinns in several religions and cultures and their relationship with human beings. Apart from the fact that the primary source of Islam, namely, the Quran, has a separate chapter called al-Jinn (The Jinn) /72, it provides information about jinns in many verses in several other chapters. Traditions also provide plenty of information about jinns. One example of such information is on the question whether the Holy Prophet have met with jinns. A study of the traditions on this matter reveals the fact that there are ṣaḥīḥ (authentic) traditions that appear to be in conflict with each other and/or with some of the verses in the Quran. In this paper, we have analyzed and evaluated the relevant traditions in order to reconcile these contradictions, thus we aimed to clarify the matter. The question on whether the Holy Prophet met with jinns is often discussed within the context of narrations coming from Ibn al-Masʿūd and Ibn ʿAbbās. While the traditions coming from Ibn al-Masʿūd indicate that the Prophet met with jinns, a tradition narrated by Ibn ʿAbbās says the opposite. In the present work, we have analyzed the outwardly conflicting traditions narrated by both companions along with traditions narrated by other companions on this matter in the light of the chronology of the revelation of the Quran. As a result, we have concluded that the Holy Prophet have met with jinns as narrated by Ibn al-Masʿūd and that the report narrated by Ibn ʿAbbās was about the first years of Islam

Nur risaleleri nedir, ne değildir?

Taha Toros Arşivi, Dosya No: 112-Bediüzzaman Said-i Nursiİstanbul Kalkınma Ajansı (TR10/14/YEN/0033) İstanbul Development Agency (TR10/14/YEN/0033