Пад знакам вечнасцi. Памяцi Максiма Танка

Кузюковіч П., Проста добры чалавек, [у:] Максім Танк. На камні, жалезе і золаце: успаміны, эсэ, прысвячэнні, Мінск 2012, с. 189.Мікуліч М. У., Максім Танк і сучасная беларуская лірыка, Мінск 1994.Мікуліч М., Максім Танк. Талент, заручаны з небам, Мінск 2012, с. 294.Танк М., Глыток вады: вершы, Мінск 1964. – Цэнтральная навуковая бібліятэка імя Я.Коласа НАН Беларусі, аддзел рэдкіх кніг і рукапісаў. КГ . 2978Танк М., Збор калосся: вершы (1983–1988), Мінск 1989. – Цэнтральная навуковая бібліятэка імя Я.Коласа НАН Беларусі, аддзел рэдкіх кніг і рукапісаў. Б – ХХ . Нр – 7007Танк M., Збор твораў у 13 т., Мінск 2008, т. 6, с. 310.Танк М., Збор твораў у 13 т., Мінск 2009, т. 9, с. 328.Танк M., Збор твораў у 13 т., Мінск 2010, т. 10, с. 268.Шамякін І., Паклон чалавеку і паэту, “Літаратура і мастацтва” 1992, 11 верасня.477-483747748

Аўтарскія стратэгіі ў беларускай і італьянскай жаночай паэзіі міжваеннага перыяду (Наталля Арсеннева, Яўгенія Пфляўмбаўм, Антонія Поццы)

The article deals with the problem of the author’s strategies on the example of Belarusian and Italian women's poetry of the interwar period, in particular, Belarusian poetesses Natallia Arsiennieva, Jaughenia Pflaumbaum and Italian poetess Antonia Pozzi. There are several common themes in their works11: beauty /magnificence, creativity/ of the poetry, nature and its close connection with the emotional state of the lyrical character, as well as distancing from social motives. The article examines how the authorial strategies of poetesses changed during this period.Artykuł podejmuje problem strategii autorskich na przykładzie białoruskiej i włoskiej poezji kobiecej okresu międzywojennego, w szczególności białoruskich poetek Natalii Arsienniewej, Jewgienii Pflaumbaum i włoskiej poetki Antonii Pozzi. W ich twórczości można wyodrębnić kilka wspólnych tematów: piękno/wspaniałość, twórczości/poezji, natury i jej ścisłego związku ze stanem emocjonalnym lirycznej bohaterki, a także dystansowanie się od motywów społecznych. W artykule analizuje się, jak w tym okresie zmieniały się autorskie strategie poetek.У артыкуле разглядаецца праблема аўтарскіх стратэгій на прыкладзе беларускай і італьянскай жаночай паэзіі міжваеннага перыяду, у прыватнасці беларускіх паэтак Наталлі Арсенневай, Яўгеніі Пфляўмбаўм і італьянскай паэткі Антоніі Поццы. У іх творчасці можна выдзеліць некалькі агульных тэмаў: красы / хараства, творчасці / паэзіі, прыроды і яе цеснай сувязі з эмацыйным станам лірычнай гераіні, а таксама дыстанцыянаванне ад сацыяльных матываў. У артыкуле даследуецца, якім чынам змяняліся аўтарскія стратэгіі паэтак на працягу дадзенага перыяду

Belarusian women's poetry of the first half of the XX century in a literary context

The present article examines the development of Belarusian women's poetry in the context of the literary process of the 20th century, identifies the most significant representatives of the “women's guild”, determines their role in the history of Belarusian literature.В представленной статье рассматривается развитие белорусской женской поэзии в контексте литературного процесса ХХ в., определяются наиболее значимые представительницы “женского цеха”, определяется их роль в истории белорусской литературы

Методыка выкладання беларускай літаратуры : вучэб. дапам.

рассматриваются вопросы теории и истории методики преподавания белорусской литературы и организации внеклассной работы по литературе в учреждениях общего среднего образования

Станаўленне і дынаміка эпісталярнай нормы беларускай літаратурная мовы: на матэрыяле эпісталаграфіі канца XIX - пачатку XX ст.

In this paper the author outlines an evolution of the Belarusian system of epistolary models of the end of the 19 th century – the beginning of the 20 th century. This system develops under influence of Polish system (the end of the 19 th century – the 10s of the 20 th century) and Russian system (starting from the end of 20-ties of the 20 th century), also under influence of purism opinions of the Belarusian cultured intelligentsia doing the rate on the use of the own language resources and on preservation of national identity and an originality of the Belarusian language (the 20-ties of the 20 th century; the 90-ties of the 20 th century – the beginning of the 21 th century). = Рассматривается развитие белорусской системы эпистолярных моделей конца XIX – начала XX в. Отмечается, что она развивается под влиянием польской (конец XІX – 10-е гг. XX в.) и русской (начиная с конца 20-х гг. XX в.) системы, а также под влиянием пуристических взглядов белорусской культурной интеллигенции, делающей ставку на использование собственных языковых ресурсов и на сохранение национальной идентичности и своеобразия белорусского языка (20-е гг. XX в.; 90-е гг. XX – начало XXI в.)

Праблемы атрыбуцыі вершаванага драматургічнага абразка Atwieczerek

This article analyses the problem of attribution of the theatre vignette Evening: An Occasion in aTavern near Falkovičy based on well-known and more obscure publications. The hypothesis about H. Marcinkievič being the author of this play originally belongs to R.Ziamkievič. Although he did not have concrete proof of said authorship (the section titles of the play were wrongly indicated), he was earnest in sharing his hypothesis, as he informed F. Aliachnovič and A. Šlubski. M. Pijatuchovič, on the other hand, had adifferent outlook on the authorship of Evening.... In all fairness, he does not address the question of authorship at all in the prologue to his planned publications of A. Rypinski’s manuscripts, but it is likely that he mentioned during his lectures with Belarusian State University Students that the vignette was written by A. Viaryha-Dareŭski (we say this on the basis of later articles by A. Adamovič). M. Larčanka and L. Fihłoŭskaja, apparently lacking knowledge on A. Rypinski’s manuscripts, found the vignette in „Leningrad archives and libraries,” listed as written by Sazanovič. It is interesting that researchers have described the subject of the play in quite ageneral manner, as „the daily life of peasants under lordship,” which corresponds with the illustration of the text in the manuscripts of A. Rypinski. After the publication of Evening... in 1988, most researchers (V.Rahojša, H. Kisialioŭ, U. Marchel) have positioned themselves in favour of H. Marcinkievič’s authorship, even though V. Skałaban did propose not to rush to any final conclusions. The analysis of philological publications, the style of Polish-language works by H. Marcinkievič, as well as certain circumstances of literary life in Viciebsk between the end of the 1850s and the beginning of the 1860s allow us to voice some doubts about H. Marcinkievič being the actual author of Evening: An Occasion in aTavern near Falkovičyk. An equally likely author could be either A. Viaryha-Dareŭski or Sazanovič.Artykuł analizuje problem atrybucji obrazka dramatycznego Adwiaczorak: Akazija u karczmie pad Falkowiczami [Podwieczorek: Okazja w karczmie pod Falkowicami] na podstawie znanych i mało znanych publikacji. Hipotezę dotycząca H. Marcinkiewicza jako autora utworu wysnuł R. Ziamkiewicz. Nie miał dokładnych informacji (błędnie podał podtytuł sztuki), ale przekazał ją innym: poinformował F. Alachnowicza i A. Szlubskiego. M. Pijatuchowicz wyraził inny punkt widzenia na autorstwo Adwiaczorka... Jednak w przedmowie do planowanej publikacji rękopisów A. Rypinskiego nie poruszył kwestii autorstwa, choć w wykładach skierowanych do studentów Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego stwierdził, iż obrazek napisał A. Wiaryha-Dareuski (wiadomo na podstawie późniejszych artykułów A. Adamowicza). M. Łarczanka i L. Fihłouskaja, najwyraźniej nie wiedząc nic o rękopisach A. Rypinskiego, odkryli podczas kwerendy w archiwach/bibiotekach w ówczesnym Leningradzie sztukę Adwiaczorak… napisaną przez niejakiego Sazanowicza. Co ciekawe, badacze dość ogólnie scharakteryzowali temat utworu – „życie chłopów pańszczyźnianych”, co generalnie odpowiada tematowi tekstu z rękopisów A. Rypinskiego. Po publikacji w 1988 r. Adwiaczorka… większość badaczy (W. Rahojsza, H. Kisialou, U. Marchel) jednoznacznie opowiedzieli się za autorstwem H. Marcinkiewicza, chociaż W. Skałaban sugerował, aby nie spieszyć się z ostatecznymi wnioskami. Analiza literatury przedmiotu oraz niektóre okoliczności życia literackiego w Witebsku na przełomie lat 50. i 60. XIX w. świadczą, że jest bardzo wątpliwe, iż obrazek dramatyczny Adwiaczorak: Akazija u karczmie pad Falkowiczami napisany jest przez H. Marcinkiewicza. Tymczasem A. Wiaryhę-Dareuskiego lub niejakiego Sazanowicza nie można wykluczyć jako prawdopodobnego autora obrazka.У артыкуле на падставе вядомых імалавядомых публікацый разглядаецца праблема атрыбуцыі драматургічнага абразка Адвячорак: Аказія ўкарчме пад Фальковічамі Гіпотэза пра Г. Марцінкевіча як аўтара твора належыць Р. Зямкевічу. Дакладных звестак ён не меў (няправільна падаваў падзагаловак п’есы), але ўпэўнена пашыраў сваю гіпотэзу: паінфармаваў Ф. Аляхновіча іА. Шлюбскага. Адрозны пункт гледжання на аўтарства Адвячорка... меў М. Піятуховіч. Праўда, упрадмове да планаванае публікацыі рукапісаў А. Рыпінскага ён не закранаў пытання аўтарства, але, верагодна, на лекцыях для студэнтаў БДУ сцвярджаў, што абразок напісаў А. Вярыга-Дарэўскі (мяркуем на падставе пазнейшых артыкулаў А. Адамовіча). М. Ларчанка іЛ. Фіглоўская, відаць, нічога не ведаючы пра рукапісы А. Рыпінскага, выявілі ў„ленінградскіх архівах ібібліятэках” п’есу Адвячорак..., якую напісаў нехта Сазановіч. Цікава тое, што даследнікі ахарактарызавалі тэму твора даволі агульна – „быт прыгоннага сялянства”, што ўвогуле адпавядае адлюстраванаму ўтэксце зрукапісаў А. Рыпінскага. Пасля публікацыі Адвячорка... ў1988 г. Большасць даследнікаў (В. Рагойша, Г. Кісялёў, У. Мархель) адназначна выказаліся на карысць аўтарства Г. Марцінкевіча, хоць В. Скалабан прапаноўваў не спяшацца зканчатковымі высновамі. Аналіз навуковае літаратуры, стылю польскамоўных твораў Г. Марцінкевіча, а таксама асобных акалічнасцяў віцебскага літаратурнага жыцця канца 1850 – пачатку 1860-х гг. дазваляе выказаць сумненні, што драматургічны абразок Адвячорак: Аказія ўкарчме пад Фальковічамі належыць пяру Г. Марцінкевіча. Не менш верагодным аўтарам можа лічыцца А. Вярыга-Дарэўскі ці нехта Сазановіч