Teacher Practices and Student Understandings in 2D Drawings of 3D Shapes

Abstract

Geometry holds a pivotal position within the realm of mathematics, yet many students struggle to grasp its concepts, posing challenges for their teachers. In the Republic of Türkiye, the Ministry of National Education has recently recommended the adoption of constructivist approaches to teach geometry. To gauge the efficacy of this instructional approach in actual classrooms, we investigated the practices of Turkish middle school mathematics teachers and their students' experiences in constructing two-dimensional drawings of three-dimensional geometrical shapes during regular lessons. The study involved four teachers from two schools and 199 students aged 12 to 14 years. Multiple data sources, including lesson observations, student worksheets and interviews with teachers and students, were utilized to gain insights into student understandings and whether the pedagogical practices they encountered were associated with this. Based on these findings, we argue that teachers may require additional support for their classrooms to transition into student-centred environments to permit students to actively engage in enriching mathematical exercises, exercise agency, and have opportunities to utilize provided manipulatives and digital tools. Öz Geometri, matematik alanında önemli bir konumu kaplamakla birlikte, birçok öğrenci geometrik kavramları anlamakta zorlanmaktadır, bu da öğretmenler için zorluklar doğurmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı, geometriyi öğretmek için yapılandırmacı yaklaşımların benimsenmesini önermiştir. Bu çalışmada, bu öğretim yaklaşımının sınıflardaki etkinliğini değerlendirmek amacıyla, Türk ortaokulu matematik öğretmenlerinin uygulamaları ve düzenli derslerde öğrencilerinin üç boyutlu geometrik şekillerin iki boyutlu çizimlerini oluştururken yaşadıkları deneyimler araştırılmıştır. Çalışmaya iki okuldan dört öğretmen ve 12-14 yaş arasındaki 199 öğrenci katılmıştır. Ders gözlemleri, öğrenci çalışma kağıtları ve öğretmenler ve öğrencilerle yapılan görüşmeler gibi çeşitli veri kaynakları, öğrenci anlayışlarına ve bu anlayışların ilişkilendirildiği pedagojik uygulamalara dair içgörüler elde etmek için kullanılmıştır. Bu bulgulara dayanarak, öğretmenlerin sınıflarında öğrenci odaklı ortamlara geçebilmeleri için ek desteklere ihtiyaç duyabilecekleri savunulmaktadır. Bu, öğrencilere matematiksel alıştırmalara etkin bir şekilde katılmalarına, etki alanı oluşturmalarına ve sağlanan manipülatifleri ve dijital araçları kullanma fırsatlarına sahip olmalarına izin vermek için gereklidir