De geneeskunde bij 's lands oorlogsvloot in de 17e eeuw

Abstract

Reeds in het begin van de 16e eeuw blijkt er sprake te zijn van een geneeskundige verzorging aan boord van Nederlandse schepen die ten oorlog voeren. Daartoe maakte een barbier deel uit van de bemanning; behalve met het scheren was deze ook belast met de behandeling van verwondingen. Eisen, wat betreft kennis en opleiding werden, voor zover na te gaan, van overheidswege niet aan hem gesteld. Zeker behoorde hij niet tot het beste of bekwaamste deel der heelkundigen. Na het tot stand komen van een definitieve organisatie van de Staatse oorlogsmarine, die in 1597 zijn beslag kreeg in de vijf Admiraliteiten - van Amsterdam, de Maze, Zeeland, het Noorderkwartier en Friesland - verschenen al spoedig regelingen voor de behandeling van zieken en gewonden onder de schepelingen. Van de scheepschirurgijns werd het afleggen van een examen gevraagd; de eisen voor dat examen liepen in de verschillende havensteden nogal uiteen. Wel moest de candidaat overal zijn leerbrief tonen, het bewijsstuk dat hij een zeker aantal jaren als leerling en knecht bij een Meester chirurgijn gediend had, voor hij tot het examen toegelaten werd. ... Zie: Samenvatting