Παραβατικότητα Ανηλίκων και η Αντιμετώπισή τους

Η παραβατικότητα των ανηλίκων αποτελεί ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που μας απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, καθώς οι συνέπειές της είναι αισθητές τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Οι διαστάσεις που λαμβάνει το κοινωνικό αυτό φαινόμενο παγκόσμια, πλέον, μας επισημαίνει ηχηρά την ανάγκη για επαναπροσέγγιση αυτού του ζητήματος. Η παρούσα διπλωματική εργασία, αποτελεί εργασία βιβλιογραφική και επιδιώκει να αναλύσει την έννοια της παραβατικότητας, τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην έξαρση της ανήλικης παραβατικότητας αλλά και να διερευνήσει διάφορους αποτελεσματικούς τρόπους ως προς την αντιμετώπισής της. Η παραβατικότητα των ανηλίκων μπορεί να αποδοθεί σε ένα πλέγμα κοινωνικών, οικονομικών και ψυχολογικών παραγόντων. Μεταξύ των βασικών παραγόντων που θα εξεταστούν στην εργασία αυτή είναι το οικογενειακό περιβάλλον αφού ο ρόλος της οικογένειας είναι καθοριστικός στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των ανηλίκων. Οι διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις, η έλλειψη εποπτείας και παραμέληση αποτελούν παράγοντες που συμβάλλουν στην παραβατική συμπεριφορά. Επιπλέον, εξετάζονται οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες όπως η φτώχεια, η ανεργία και η κοινωνική ανισότητα καθώς μπορούν να οδηγήσουν τους ανήλικους σε παραβατικές πράξεις ως μέσο επιβίωσης ή/ και διαμαρτυρίας. Εξετάζεται, επίσης, το σχολικό περιβάλλον καθώς το σχολείο παίζει καταλυτικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών ενώ παράλληλα η σχολική αποτυχία, ο εκφοβισμός και η έλλειψη υποστήριξης από τους εκπαιδευτικούς και γονείς μπορεί να ωθήσουν τους ανήλικους σε παραβατικές συμπεριφορές. Τέλος, θίγονται οι κοινωνικές επιδράσεις, ώστε να καταδείξουν την αρνητική επιρροή που ενδεχομένως ασκούν στα άτομα νεαρής ηλικίας. Η αντιμετώπιση της ανήλικης παραβατικότητας απαιτεί μια συντονισμένη και πολυεπίπεδη προσέγγιση. Στην εργασία θα εξεταστούν ενδεικτικά διάφορες στρατηγικές που περιλαμβάνουν προγράμματα κοινωνικής ένταξης και ενσωμάτωσης, εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, θεσμικές αλλαγές και νομικές τροποποιήσεις. Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει να φωτίσει τις πολυδιάστατες πτυχές του φαινομένου της ανήλικης παραβατικότητας. Επιχειρείται η ανάλυση των αιτιών που συμβάλουν στην άνθισή της. Συγχρόνως ευελπιστεί να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο υγιούς και ασφαλούς κοινωνίας για τους ανήλικους και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.Juvenile delinquency is a multifaceted phenomenon that has particularly concerned us in recent years, as its consequences are felt both socially and individually. The dimensions that this social phenomenon takes on globally highlight the urgent need for a reassessment of this issue. This thesis is a literature review that aims to analyze the concept of delinquency, identify the main factors contributing to the rise of juvenile delinquency, and explore various effective methods for addressing it. Juvenile delinquency can be attributed to a network of social, economic, and psychological factors. Among the primary factors examined in this study is the family environment, as the role of the family is crucial in shaping the behavior of minors. Disrupted family relationships, lack of supervision, and neglect are factors that contribute to delinquent behavior. Furthermore, socioeconomic conditions such as poverty, unemployment, and social inequality are examined, as they can lead minors to delinquent acts as a means of survival or protest. The school environment is also scrutinized, as schools play a pivotal role in the socialization of children. School failure, bullying, and lack of support from educators and parents can push minors toward delinquent behaviors. Lastly, social influences are discussed to highlight the negative impact they may have on young individuals. Addressing juvenile delinquency requires a coordinated and multi-level approach. The study will examine various indicative strategies, including social inclusion and integration programs, educational initiatives, institutional changes, and legal reforms. This thesis aims to shed light on the multifaceted aspects of juvenile delinquency. It attempts to analyze the causes that contribute to its rise, while also hoping to contribute to the formation of a healthier and safer society for minors and the broader community

«Η λύρα δεν θέλει πολλά, θέλει μόνο την ψυχή σου...» Αναφορά στη ζωή και το έργο του Ανωγειανού λυράρη Νικηφόρου Αεράκη

Οι μουσικές των κοινοτήτων, έρχονται συνήθως από πολύ παλιά. Διαμορφώνονται, δε, μέσα σε στενά ή ευρύτερα γεωγραφικά όρια και με τον καιρό αναπτύσσουν εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που συνιστούν την «τοπικότητα», η οποία διακρίνει καθεμία από τις υπόλοιπες. Μέσα σε αυτές τις μουσικές κρύβεται ένας θησαυρός γνώσης, ο οποίος μεταλαμπαδεύεται από τη μία γενιά στην άλλη με τρόπο προφορικό. Η γνώση αυτή, παρότι εξελίσσεται, είναι πολύ σημαντικό να διατηρεί τα βασικά της χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Την ευθύνη τόσο της φροντίδας ώστε μια μουσική παράδοση να μένει σώα στη διαδρομή του χρόνου μουσική, όσο και του προοδευτικού μετασχηματισμού της αναλαμβάνουν πρόσωπα με ιδιαίτερα χαρίσματα μεταξύ των συντοπιτών τους. Με μία τέτοια περίπτωση ανθρώπου ασχολείται και η παρούσα διπλωματική εργασία, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Νικηφόρο Αεράκη, τον θεματοφύλακα του μουσικού ιδιώματος των Ανωγείων. Πως, άραγε, αυτό διαμορφώθηκε; Με ποιον τρόπο ο Αεράκης αναδεικνύεται σε βασικό του εκπρόσωπο;The musical practices of communities usually originated a long time ago. They are formed within narrow or wider geographical boundaries and over time they develop the elements that constitute the 'locality' that distinguishes each one from the others. Within these practices lies a treasure trove of knowledge, passed on orally from generation to generation. This knowledge, although evolving, is very important to preserve its basic characteristics. The responsibility of both ensuring the preservation of a musical tradition over time and its progressive transformation is assumed by persons with special gifts among their contemporaries. This thesis deals with one such person, none other than Nikiforos Aerakis, the custodian of the musical idiom of Anógia. How, I wonder, was he shaped? In what way did Aerakis emerge as its main representative

Συσχέτιση των λειτουργικών σωματικών συμπτωμάτων σε παιδιά και εφήβους με την ικανότητα του γονέα για αναστοχαστική λειτουργία, συναισθηματική ρύθμιση και λεκτικοποίηση. Συγχρονική μελέτη

Θεωρητικό υπόβαθρο: Η έναρξη των Λειτουργικών Σωματικών Συμπτώματων (ΛΣΣ) τοποθετείται συχνά στην παιδική και εφηβική ηλικία και ο επιπολασμός τους κυμαίνεται μεταξύ 10 με 30%. Σκοπός: η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ ψυχολογικών χαρακτηριστικών των γονέων και της εκδήλωσης ΛΣΣ στα παιδιά τους, ηλικίας 6-12 χρόνων. Συγκεκριμένα, θα μελετηθεί η σχέση μεταξύ της εμφάνισης ΛΣΣ στα παιδιά και i) της γονικής ικανότητας για εν-νόηση (αναστοχαστική λειτουργία), ii) για συναισθηματική ρύθμιση, iii) της αλεξιθυμίας τους και iv) της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Υλικό και Μέθοδοι: Συμμετείχαν 339 γονείς από τον γενικό πληθυσμό (92% μητέρες) με μέση ηλικία τα 41,22 έτη (ΤΑ=5,45). Τα παιδιά τους (47% κορίτσια) είχαν μέση ηλικία τα 9,07 έτη (ΤΑ=1,90). Οι γονείς συμπλήρωσαν ηλεκτρονικά την σύντομη εκδοχή της κλίμακας για την εκτίμηση της κατάστασης υγείας (SF-12; Short Form 12-item Health Survey), τη λίστα Συμπτωμάτων για παιδιά Σχολικής Ηλικίας (HBSC-SCL; Health Behaviour in School-aged Children Symptom Checklist) για την εκτίμηση των λειτουργικών σωματικών συμπτωμάτων των παιδιών), το Ερωτηματολόγιο Αναστοχαστικής Λειτουργικότητας (RFQ; Reflective Functioning Questionnaire) για την εκτίμηση της γονικής ικανότητας για εν-νόηση, την σύντομη εκδοχή της κλίμακας δυσκολιών στη συναισθηματική ρύθμιση (DERS-SF; Difficulties in Emotion Regulation Scale-Short Form) και την Κλίμακα Αλεξιθυμίας του Τορόντο (TAS-20; Toronto Alexithymia Scale-20). Οι ομάδες χωρίστηκαν βάσει της παρουσίας ή όχι επαναλαμβανόμενων ΛΣΣ (πάνω από ένα ΛΣΣ με συχνότητα πάνω από μία φορά την εβδομάδα). Αποτελέσµατα: Η ομάδα επανερχόμενων σωματικών ενοχλημάτων εμφάνισε χαμηλότερη βεβαιότητα (t(337)=0.53. p=.006) και υψηλότερη αβεβαιότητα (t(337)=12.33, p=.002) σχετικά με της νοητικές καταστάσεις σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, εμφάνισε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα αλεξιθυμίας (t(337)=2.46, p=.009) και αυξημένες δυσκολίες στη συναισθηματική ρύθμιση (t(337)=17.95, p=.000) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Κατά την ιεραρχική λογαριθμική παλινδρόμηση λαμβάνοντας υπόψη τα δημογραφικά στοιχεία γονέων και παιδιών, η ύπαρξη επαναλαμβανόμενων ΛΣΣ σχετίστηκε με την υποκλίμακα Βεβαιότητας (OR=0,561, 95% CI: 0,38-0,83) και την υποκλίμακα Αβεβαιότητας (OR=2,346, 95% CI:1,42-3,89) του Ερωτηματολογίου Αναστοχαστικής Λειτουργικότητας, την συνολική βαθμολογία της κλίμακας Αλεξιθυμίας του Τορόντο (OR=1,029, 95% CI:1,00-1,06), τις Δυσκολίες στη Συναισθηματική Ρύθμιση (OR=1,078, 95% CI:1,05-1,11), τον Δείκτη Σωματικής Υγείας (OR=0,949, 95% CI:0,91-0,99) και τον Δείκτη Ψυχικής Υγείας (OR=0,938, 95% CI:0,91-0,96) της κλίμακας για την κατάσταση υγείας. Συµπεράσµατα: η ικανότητά των γονέων να αναγνωρίζουν, να εκφράζουν και να νοηματοδοτούν τις δικές τους σωματικές και ψυχικές καταστάσεις φαίνεται να επιδρούν σημαντικά στην εκδήλωση ΛΣΣ των παιδιών.Background: Functional Somatic Symptoms (FSS) are frequently presentations in children, with prevalence rates ranging from 10 to 30%. Aim: Investigation of the relationship between parental psychological characteristics and the presence of FSS in their children. Assessments included parental physical and mental health, alexithymia, reflective functioning and emotional dysregulation. Materials and Method: Parents of children between 6-12 years from general population (N=339, Age M=41.22±5.45 years, 92% mothers) completed online the Short Form 12-item Health Survey (SF-12), Reflective Functioning Questionnaire (RFQ), Toronto Alexithymia Scale-20 (TAS-20), the Short Form of Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS-SF) and the Health Behaviour in School-aged Children Symptom Checklist (HBSC-SCL). Comparisons were made between two groups (reccurent somatic complaints versus control) based on their children’s frequency of FSS (≥ two FSS twice a week). Results: reccurent somatic complaints (RSC) group reported lower Certainty (t(337)=0.53. p=.006) and higher Uncertainty (t(337)=12.33, p=.002) about mental states of self and other in comparison to control group. RSC group had higher level of alexithymia (t(337)=2.46, p=.009) and increased difficulties in emotion regulation (t(337)=17.95, p=.000) compared to the control group. Reccurent FSS were predicted by Certainty subscale (OR=0,561, 95% CI: 0,38-0,83) and Uncertainty subscale (OR=2,346, 95% CI:1,42-3,89) of RFQ, total score of TAS-20 (OR=1,029, 95% CI:1,00-1,06), total score of DERS-SF (OR=1,078, 95% CI:1,05-1,11), Physical (OR=0,949, 95% CI:0,91-0,99) and Mental Composite Scales (OR=0,938, 95% CI:0,91-0,96) derived from SF-12 after adjustment for demographics. Conclusions: parental ability to identify, express and reflect their own somatic and mental states seems to be related to the development and maintenance of FSS in school-aged children

Urban Transformation Metaverse in Smart Cities

Η παρούσα διπλωματική έχει ως στόχο να αναλύσει τον μετασχηματισμό που θα φέρει το metaverse στις έξυπνες πόλεις. Το metaverse συνδυάζει διάφορες προηγμένες τεχνολογίες ώστε να δημιουργούν εικονικές αναπαραστάσεις του πραγματικού κόσμου, δίνοντας μια εμβυθιστική αντίληψη στους χρήστες. Με την ενσωμάτωση του metaverse στις έξυπνες πόλεις υπάρχει τεράστια δυναμική για ανάπτυξη και εξέλιξη. Στο πλαίσιο της εργασίας, θα γίνει ανάλυση του metaverse, των έξυπνων πόλεων και της εφαρμογής του στις έξυπνες πόλεις. Θα παρουσιάσουμε τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούν το metaverse και οι έξυπνες πόλεις, καθώς και τα κύρια χαρακτηριστικά τους, τις εφαρμογές που έχουν και το πώς θα επηρεάσουν την καθημερινότητα και την εξέλιξη των πόλεων. Στη συνέχεια θα διερευνηθεί η εφαρμογή του metaverse στις έξυπνες πόλεις και οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται. Θα δώσουμε έμφαση στο μοντέλο των ψηφιακών διδύμων που είναι μια από τις εφαρμογές του metaverse σε έξυπνες πόλεις και συγκεκριμένα είναι η εικονική αναπαράσταση ενός αντικειμένου, ενός χώρου, ή μιας ολόκληρης πόλης. Επίσης, θα αναφερθούμε στις έξυπνες πόλεις που έχουν σχέδια ή έχουν ήδη το δικό τους metaverse. Η εργασία θα ολοκληρωθεί με την πρόταση μας, κάνοντας μια εφαρμογή σχεδιασμού τρισδιάστατης απεικόνισης της Αθήνας, βάση του μοντέλου των ψηφιακών διδύμων και θα αναφερθούμε στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ψηφιακών διδύμων. Η μεθοδολογία της έρευνας βασίζεται στην πιο πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση που υπάρχει στο διαδίκτυο που θα συμβάλει στην αποσαφήνιση των χαρακτηριστικών των νέων τεχνολογιών του metaverse σε έξυπνες πόλεις και τελικά στην μεταμόρφωση των πόλεων όπως τις ξέραμε.The aim of this thesis is to analyze the urban transformation that the metaverse will bring in smart cities. The metaverse combines various advanced technologies to create virtual representations of the real world, giving users an immersive experience. With the integration of the metaverse into smart cities there is enormous potential for growth and development. The scope of this thesis is to analyze metaverse, smart cities and it’s application to smart cities. We will present the technologies used by the metaverse and smart cities, as well as their main characteristics, the applications they have and how they will affect everyday life and the development of cities. Then we will analyze the application of the metaverse in smart cities, and the technologies that are being used. We will emphasize the model of digital twins which is one of the applications of the metaverse in smart cities, namely the virtual representation of an object, a space, or an entire city. We will also address smart cities that have plans or already have their own metaverse. The thesis will be completed with our proposal, a 3D visualization design application of Athens, based on the digital twins model as we will refer to the companies active in the field of Digital twins. The research methodology is based on the latest literature review available online which will help to clarify the characteristics of new metaverse technologies in smart cities and ultimately transform cities as we know them

Το ιερό του Φράτριου Δία και της Φρατρίας Αθηνάς στον αρχαίο δήμο του Μυρρινούντος

Με αφορμή τη χωροθέτηση και κατασκευή του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου και Νέου Ιπποδρόμου Αθηνών δόθηκε η ευκαιρία να ερευνηθεί συστηματικά ο χώρος, που αποδείχθηκε ότι αποτελούσε τον πυρήνα του, χωρίς αυστηρά αστικού οικιστικού σχήματος, αρχαίου δήμου Μυρρινούντος των κλασικών χρόνων. Η περίοδος που αποτυπώνεται πληρέστερα από τα ευρήματα είναι ο 4ος αι. π.Χ., εποχή ταραχώδης, κατά την οποία η Αθήνα διήλθε ηττημένη από έναν σκληρό πόλεμο, αντιμετώπισε μεγάλα οικονομικά προβλήματα και προσπάθησε να επανέλθει στο προσκήνιο του ελληνικού κόσμου, ως πρωταγωνίστρια, περισσότερο βασιζόμενη στην κεκτημένη εμπειρία από τον ρόλο της θαλασσοκράτειρας και της ηγέτιδας δύναμης - οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά - και στη δόξα του παρελθόντος. Κατά την περίοδο αυτή, στον ανοικτό ζωτικό χώρο του κέντρου του δήμου του Μυρρινούντα, που χρησιμοποιείτο ως Αγορά, οικοδομήθηκε το ιερό των Φράτριων θεοτήτων, Δία και Αθηνάς. Η μνημειακή αρχιτεκτονική δεν χαρακτήριζε τον χώρο, γεγονός που συνήδε και με τον περιφερειακό ρόλο του δήμου ως πεδίο πρωτογενούς παραγωγής. Η κεντρική θέση του ιερού καταδείκνυε τη σημασία του, τόσο για τους ίδιους τους κατοίκους όσο και για το «σύστημα εξουσίας» που όριζε τη χωροταξική διάρθρωση με δεδομένη σημειολογία και με γνώμονα τη στενή σχέση μεταξύ της κοινότητας και του πανθέου της. Λόγω της κεντρικής του θέσης θα ήταν λογικό να υποτεθεί ότι, εάν υπήρχαν περισσότερες της μίας φρατρίας σε κάθε δήμο, τότε όλες θα χρησιμοποιούσαν το ίδιο ιερό, ίσως σε διαφορετικές ημέρες. Δεν εξακριβώθηκε ποιός φορέας χρηματοδότησε την κατασκευή του ιερού - το κράτος, ο δήμος, η φρατρία ή κάποιος/οι χορηγός/οι; Ωστόσο, θα πρέπει να αποτέλεσε «δημοτελές» ιερό κατασκευασμένο με χρήματα των δημοτών, οι οποίοι ανήκαν και σε φρατρίες, γεγονός που υποβάλλει την έννοια της δημόσιας λατρείας που εξυπηρετούσε συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους. Ειδικά από την εποχή που οι φρατρίες - τα παλαιότερα ενοποιητικά στοιχεία που διαμόρφωναν το πλαίσιο συνοχής και αποτελούσαν τον επίσημο δίαυλο διαμεσολάβησης μεταξύ της οικογένειας και της κοινότητας - αποτέλεσαν τμήμα της κρατικής διοίκησης. Μολονότι υπάρχουν επιγραφικές μαρτυρίες για την ύπαρξη φρατριών, όπως και για τη λατρεία των προστατευτικών θεοτήτων τους, προερχομένων από μεγάλη γεωγραφική έκταση, καμία περιγραφή κάποιου φρατριακού ιερού δεν καταχωρείται σε οποιαδήποτε αρχαία πηγή, είτε φιλολογική είτε επιγραφική, μολονότι αυτά αναφέρονται ή υπονοούνται. Εξάλλου, και η διενεργηθείσα ανασκαφική έρευνα έχει αποδώσει λίγα στοιχεία για την τοπογραφική και αρχιτεκτονική ταύτιση κάποιου χώρου ή κτηρίου με ιερό προς τιμήν των φράτριων θεοτήτων, τόσο στην Αττική - από την οποία προέρχονται τα περισσότερα αρχαιολογικά δεδομένα - όσο και για τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο. Επομένως, η αξία της εύρεσης του συγκεκριμένου ιερού είναι πολύ μεγάλη, λόγω της μοναδικότητάς του, όχι μόνο μεταξύ των αττικών δήμων αλλά και γενικότερα στον ελληνικό κόσμο. Η ταύτιση του χώρου πιστοποιήθηκε και από τα κινητά ευρήματα: το πλήθος των οστράκων λεπτότεχνων αγγείων πόσης, απαραίτητων σκευών για τις φρατριακές εορτές αλλά, κυρίως, την ενεπίγραφη στήλη αναθήματος του ιερέα Ξενοφώντα που, κάποια στιγμή, πριν τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., ανεγέρθηκε τιμητικά προς ανάμνηση της υπηρεσίας του στους θεούς. Σημαντική είναι και η εύρεση αρκετών υφαντικών βαρών, γύρω από τον βωμό, σύμβολα της γυναικείας «σφαίρας της ζωής», που υποδηλώνουν την ενεργή συμμετοχή, όχι μόνο των πολιτών, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας. Η προσφορά δώρων και η απόδοση τιμών στους θεούς συνιστούσαν μέρος των δημόσια καθορισμένων συνθηκών της καθημερινής ζωής, που οδηγούσε στην ευταξία και την ισορροπία. Αποτέλεσαν άλλη μια κρατική υπόθεση, αφού μέσω της θρησκείας θα μπορούσαν να προβληθούν και να υποστηριχθούν οι βασικές αρχές της κρατικής διοίκησης. Μέσω της λατρείας της Αθηνάς που «προστάτευε» την εισαγωγή των νέων στην πολιτική ζωή, αλλά, κυρίως του Δία που συμβόλιζε τον κυρίαρχο ρόλο τόσο των πατέρων όσο και των αρχηγών και αντιπροσώπευε την ορισμένη και σεβαστή ιεραρχία, επικυρωνόταν η διαδικασία επιβεβαίωσης του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, χωρίς να δημιουργούνται φυγόκεντρες δυνάμεις που θα μπορούσαν να απειλήσουν τη συνοχή της κοινότητας. Ωστόσο, προς τα τέλη του 4ου και τις αρχές του 3ου αι. π.Χ., το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον διαφοροποιήθηκε ριζικά. Οι θεοί της πόλης δεν μπορούσαν πια να εγγυηθούν την ασφάλεια, την ευημερία και την κοινωνική συνοχή. Με την κατάργηση ή τον εκφυλισμό των αθηναϊκών πολιτικών θεσμών χάθηκε η ιδιαίτερη σχέση του σύμπλοκου κράτους - θρησκείας, που χαρακτήριζε την ελληνική πόλη-κράτος από τον 6ο ως τον 4ο αι. π.Χ. Το ιερό αφέθηκε στην ερήμωση, αφού εξέλιπε ο πολιτικός λόγος που υποστηριζόταν από τη λειτουργία του.On the occasion of the construction of the Olympic Equestrian Center and New Racecourse in Athens, an opportunity arose to systematically investigate the area. This investigation revealed it to be the core of the ancient municipality of Myrrhinous from classical times, characterized by a lack of a strictly urban residential pattern. The period most fully captured by the finds is the 4th century BC, a turbulent time during which Athens was defeated in a brutal war, faced significant economic problems, and attempted to regain prominence in the Greek world. Athens sought to reestablish itself as a leading power - economically, socially, and culturally - by relying on its acquired experience as a sea ruler and on its past glory. During this period, the open living space in the center of the municipality of Myrrhinous, which served as the Agora, saw the construction of a sanctuary dedicated to the Phratrian deities, Zeus and Athena. Monumental architecture did not characterize the area, which aligns with the municipality's regional role as a center of primary production. The central position of the sanctuary underscored its importance to both for the inhabitants and for the "power system" that defined the spatial structure. This spatial organization was based on a given semiology and reflected the close relationship between the community and its pantheon. It is reasonable to assume that if there was more than one phratry in each municipality, they would all use the same shrine, possibly on different days. It remains unclear who financed the construction of the sanctuary - whether it was the state, the municipality, the phratry, or some sponsor(s). However, it is likely that it was a "demoteles" sanctuary, built with the money of the townspeople, who were also members of phratries. This suggests the concept of public worship serving specific political purposes, especially since phratries - the oldest unifying elements that provided social cohesion and served as the official channel of mediation between the family and the community - became part of the state administration. While there is epigraphic evidence for the existence of phratries as well as for the worship of their protective deities from a wide geographical area, no description of a phratry sanctuary exists in any ancient source, whether philological or epigraphical, despite mentions or implications of such. Moreover, excavation research has yielded few facts about the topographical and architectural identification of sanctuaries dedicated to phratry deities, both in Attica (where most archaeological data originates) and the rest of the Greek world. Therefore, the discovery of this particular sanctuary is highly significant, given its uniqueness not only among Attic municipalities but also in the broader Greek world. The identification of the site was confirmed by movable finds: a multitude of finely crafted drinking vessel sherds, essential for phratry festivals, and above all, the inscribed votive column of the priest Xenophon, which was honorably erected sometime before the middle of the 4th century BC to commemorate his service to the gods. Also important is the finding of several textile weights around the altar, symbols of the female "sphere of life," which indicate the active participation of not only the citizens but also the wider community. Offering gifts and paying homage to the gods were part of the publicly defined conditions of daily life, contributing to order and balance. These acts were another state affair, as they allowed the basic principles of state administration to be displayed and supported. Through the cult of Athena, who "protected" the introduction of the young into political life, and Zeus, who symbolized the dominant roles of both fathers and leaders and represented the established and respected hierarchy, the existing institutional framework was reinforced, preventing centrifugal forces that could threaten community cohesion. However, towards the end of the 4th and the beginning of the 3rd century BC, the international geopolitical environment changed radically. The gods of the city could no longer guarantee safety, prosperity, and social cohesion. With the abolition or degeneration of Athenian political institutions, the special relationship between state and religion that characterized the Greek city-state from the 6th to the 4th century was lost. The sanctuary fell into disrepair as the political discourse it supported faded away

Ποσοτική αξιολόγηση του κατακόρυφου άλματος με τη χρήση συσκευής αισθητήρων αδράνειας σε αθλητές: Αξιοπιστία εξετάσεως - επανεξετάσεως

Οι δοκιμασίες αλμάτων είναι εύχρηστες, σύντομες και θεωρούνται μία από τις καλύτερες μεθόδους για την αξιολόγηση της δύναμης και της ισχύος των κάτω άκρων. Μέσω αυτής της αξιολόγησης, όσον αφορά την απόδοση, μπορούν να εντοπιστούν παράμετροι που πρέπει να προσέξει ο προπονητής για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή, ενώ όσον αφορά την υγεία, μπορούν να εντοπιστούν ασυμμετρίες οι οποίες να είναι δυνητικά υπεύθυνες για έναν τραυματισμό ή να έχουν προκληθεί από έναν τραυματισμό και να πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την επιστροφή του αθλητή στην ενεργό δράση. Οι αισθητήρες αδράνειας επιτρέπουν την αξιολόγηση του κατακόρυφου άλματος σε οποιαδήποτε επιφάνεια, με έγκυρα αποτελέσματα. Η αξιοπιστία τους, όμως, παραμένει αναπάντητο ερώτημα. Δώδεκα αθλητές (8 άνδρες / 4 γυναίκες) με ηλικία 21,41 ± 0,9 έτη, ύψος 1,83 ± 0,07 μέτρα και σωματική μάζα 78,08 ± 9,5 κιλά συμμετείχαν σε δύο συνεδρίες αξιολόγησης, οι οποίες απείχαν μία εβδομάδα μεταξύ τους. Σε κάθε συνεδρία εκτέλεσαν κατά σειρά τρία διποδικά άλματα με αντίθετη κίνηση (Counter-Movement Jump, CMJ), τρία διποδικά άλματα από ημικάθισμα (Squat Jump, SJ) και τρία μονοποδικά άλματα με αντίθετη κίνηση (Single-Leg Counter-Movement Jump, SLCMJ) σε κάθε πόδι. Για την αξιολόγηση των παραμέτρων των κατακόρυφων αλμάτων χρησιμοποιήθηκε ο αισθητήρας αδράνειας BTS G-Walk Bioengineering σε συνδυασμό με το λογισμικό καταγραφής Baiobit. Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλή αξιοπιστία σε παραμέτρους που σχετίζονται με τη δύναμη και την ισχύ και μέτρια αξιοπιστία για τις κινηματικές παραμέτρους της πυέλου. Συμπερασματικά, η συσκευή BTS G-Walk είναι μια αξιόπιστη συσκευή για την αξιολόγηση του κατακόρυφου άλματος σε υγιείς ενήλικες ερασιτέχνες αθλητές, όμως περαιτέρω έρευνα χρειάζεται για την εξακρίβωση της αξιοπιστίας των κινηματικών παραμέτρων της πυέλου.ΟΧ

Αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του διαθωρακικού υπερήχου στην καθοδήγηση διαδερμικής βιοψίας πνεύμονα με βελόνα και σύγκριση έναντι αξονικής τομογραφίας: συστηματική ανασκόπηση

O καρκίνος πνεύμονα αποτελεί την πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Η διαθωρακική βιοψία πνεύμονα διενεργείται με τη βοήθεια απεικονιστικών μεθόδων όπως είναι η αξονική τομογραφία, η ακτινοσκόπηση, η μαγνητική τομογραφία και ο υπέρηχος. Ο κύριος σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη του ρόλου που έχει η υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη βιοψία πνεύμονα στη διάγνωση περιφερικών πνευμονικών βλαβών και η σύγκριση με την βιοψία υπό αξονικό τομογράφο όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια. Στις ενδείξεις της βιοψίας πνεύμονα περιλαμβάνονται: νεοεμφανιζόμενος όζος/μάζα (ή που αυξάνεται σε μέγεθος) που δεν είναι προσβάσιμος με βρογχοσκόπηση, πολλαπλά οζίδια σε ασθενή χωρίς γνωστό νεόπλασμα ή με γνωστό νεόπλασμα με υποψία υποτροπής/μη αναταπόκρισης στη θεραπεία ή υποψία άλλου πρωτοπαθούς νεοπλάσματος, εμμένοντα πνευμονικά διηθήματα, μάζα πνευμονικής πύλης. Οι πιθανές επιπλοκές είναι: πνευμοθώρακας, αιμορραγία, διασπορά καρκινικών κυττάρων, εμβολή από αέρα. Στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη 38 βιοψιών πνεύμονα υπό υπέρηχο σε 34 ασθενείς ενός κέντρου. Οι 26 ήταν διαγνωστικές ενώ οι 12 μη διαγνωστικές. Από τις διαγνωστικές βιοψίες οι 6 αφορούν αδενοκαρκίνωμα πνεύμονα, 6 πλακώδες καρκίνωμα, 7 μικροκυτταρικό καρκίνωμα, 2 περιπτώσεις μεταστατικού καρκίνου, 3 λεμφώματα, 1 χονδροσάρκωμα, 1 μονήρης ινώδης όγκος. Η διαγνωστική ακρίβεια της βιοψίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση ανέρχεται στο 72%, ενώ η ευαισθησία της εξέτασης όσον αφορά τις κακοήθειες φτάνει το 81%. Καταγράφηκαν δύο περιπτώσεις επιπλοκών με πνευμοθώρακα. Μετά από ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η βιοψία υπό υπέρηχο είναι κατάλληλη στις εξής περιπτώσεις: σε περιφερικές πνευμονικές βλάβες σε επαφή με τον υπεζωκότα, και ειδικά σε ασθενείς που δεν πρέπει να εκτεθούν σε ακτινοβολία, καθώς είναι πιο ασφαλής και ισάξια σε διαγνωστική ακρίβεια σε σχέση με τη βιοψία υπό αξονικό τομογράφο που είναι κατάλληλη σε περιπτώσεις βλαβών εν τω βάθει στο πνευμονικό παρέγχυμα, προσφέροντας μεγάλη λεπτομέρεια στην απεικόνιση και τη στόχευση.Lung cancer is the most common cause of death among all malignancies. Transthoracic lung biopsy is performed under guidance of various imaging techniques such as computed tomography, fluoroscopy, magnetic resonance imaging and ultrasound. The main purpose of this thesis is the salience of the role of transthoracic ultrasound in guiding percutaneous lung biopsy of peripheral lung lesions and comparison with computed tomography regarding effectiveness and safety. The transthoracic lung biopsy indications include: new or enlarging solitary nodule or mass unlikely to be accessible by bronchoscopy, multiple nodules in a patient not known to have a malignancy or who has had a prolonged remission or more than one primary malignancy, persistent focal infiltrates, hilar mass. Complications that may occur are: pneumothorax, haemorrhage, tumour seeding, air embolism. In the context of the current thesis, a retrospective single-centre study was performed, where 34 consecutive patients underwent 38 transthoracic lung biopsies under ultrasound guidance. 26 of the biopsies were diagnostic whereas 12 were non-diagnostic. The diagnoses of the biopsies were: 6 lung adenocarcinoma, 6 squamous carcinoma, 7 small-cell lung cancer, 3 lymphomas, 1 chondrosarcoma, 1 solitary fibrous tumour. The diagnostic accuracy of ultrasound guided biopsy was 72%, while the sensitivity for malignancy was 81%. There were two cases of iatrogenic pneumothorax. Following a review of the literature, we conclude that ultrasound-guided biopsy is best suited for superficial, peripheral lung lesions that are adjacent to the pleura, especially in patients who should avoid radiation exposure, as it is proven to be safer and equal in diagnostic accuracy than computed tomography guided biopsy, which is best suited for deeply located lung lesions, centrally located masses, and cases where precise anatomical detail is necessary

Development of a novel multi component method for the surveillance of biomarkers in wastewater with Liquid Chromatography tandem to Mass Spectrometry (LC-MS/MS)

Η αυξανόμενη επικράτηση των φαρμακευτικών προϊόντων, των προϊόντων προσωπικής φροντίδας και άλλων ανθρωπογενών ουσιών στα λύματα υπογραμμίζει την ανάγκη για προηγμένες αναλυτικές μεθόδους για την παρακολούθηση αυτών των βιοδεικτών. Η επιδημιολογία λυμάτων (WBE) αντιμετωπίζει το λύμα ως σύνθετο δείγμα ούρων, πλούσιο σε διάφορες χημικές ουσίες που υποδεικνύουν την ανθρώπινη έκθεση σε διαφορετικές ουσίες. Με την παρακολούθηση αυτών των χημικών ουσιών, το WBE μπορεί να προσφέρει ολοκληρωμένες πληροφορίες για την υγεία και τον τρόπο ζωής μιας κοινότητας. Ωστόσο, η χημική ανάλυση των λυμάτων είναι μια σημαντική πρόκληση για την αναλυτική χημεία λόγω της πολύπλοκης φύσης της μήτρας και των χαμηλών επιπέδων των βιοδεικτών που υπάρχουν σε αυτήν. Στις περισσότερες μελέτες, η υγροχρωματογραφία συζευγμένη με φασματομετρία μάζας (LC-MS/MS) έχει αναδειχθεί ως η κυρίαρχη τεχνική για στοχευμένη ανάλυση βιοδεικτών λόγω της ευαισθησίας της, η οποία είναι απαραίτητη για την ανίχνευση ενώσεων σε χαμηλές συγκεντρώσεις. Ωστόσο, υπάρχουν λίγες ολοκληρωμένες μέθοδοι ανίχνευσης πολλαπλών συστατικών (>100 αναλυτές) διαθέσιμες στη βιβλιογραφία για τον προσδιορισμό ενός ευρέος φάσματος ενώσεων στα λύματα. Αυτή η διατριβή παρουσιάζει την ανάπτυξη μιας νέας μεθόδου για την επιτήρηση βιοδεικτών σε λύματα χρησιμοποιώντας υγροχρωματογραφία συζευγμένη με φασματομετρία μάζας (LC-MS/MS). Οι επιλεγμένοι βιοδείκτες περιλαμβάνουν διάφορες φαρμακευτικές ουσίες όπως επίσης και παρανόμως διακινούμενες ουσίες. Χρησιμοποιήθηκε ένα γενικό πρωτόκολλο εκχύλισης στερεάς φάσης για την προκατεργασία δειγμάτων. Τα εκχυλίσματα που προέκυψαν αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας σύστημα UPLC-MS/MS (Sciex Qtrap 5500) με μέθοδο προγραμματισμένης παρακολούθησης πολλαπλών αντιδράσεων (sMRM), επιτυγχάνοντας σύντομο χρόνο χρωματογραφίας 14 λεπτών.The increasing prevalence of pharmaceuticals, personal care products, and other anthropogenic substances in wastewater highlights the need for advanced analytical methods to monitor these biomarkers. Wastewater-Based Epidemiology (WBE) treats wastewater as a composite urine sample, rich with various chemicals that indicate human exposure to different substances. By monitoring these chemicals, WBE can offer comprehensive insights into the health and lifestyle habits of a community. However, the chemical analysis of wastewater is a significant challenge for analytical chemistry due to the complex nature of the matrix and the typically trace levels of biomarkers present. In most WBE studies, liquid chromatography-tandem mass spectrometry (LC-MS/MS) has emerged as the predominant technique for targeted biomarker analysis due to its sensitivity, which is essential for detecting compounds at low concentrations. However, there are few comprehensive multi-component methods (>100 analytes) available in the literature for determining a wide range of compounds in wastewater. This thesis presents the development of a novel multi-component method for surveilling biomarkers in wastewater utilizing liquid chromatography-tandem mass spectrometry (LC-MS/MS). The selected biomarkers include various pharmaceutical classes and their metabolites, reflecting the pharmaceutical market in Greece. Additionally, key drugs of abuse and transformation products of highly unstable compounds in wastewater are included. A generic mixed-mode solid-phase extraction protocol was employed for the pretreatment of influent wastewater samples. The resulting extracts were analyzed using a UPLC-MS/MS system (Sciex Qtrap 5500) with a scheduled multiple reaction monitoring (sMRM) scan mode method, achieving a short chromatographic run time of 14 minutes

Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος από κληρικούς και μοναχούς

Η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος από Κληρικούς και Μοναχούς αποτελεί ένα ζήτημα που συνδέεται με τρείς βασικούς άξονες, α) το εσωτερικό δίκαιο της Εκκλησίας, δηλ. το Κανονικό, β) το θετικό δίκαιο της Πολιτείας, καθώς επίσης και γ) το Ενωσιακό δίκαιο. Είναι εύλογο το ερώτημα σχετικά με την ύπαρξη ή μη ασυμβίβαστου μεταξύ της δικηγορικής ιδιότητας και της Ιερωσύνης ή του Μοναχισμού. Η παρούσα διπλωματική εργασία καλείται να προβεί σε ανάλυση των ανωτέρω και να καταλήξει σε συμπεράσματα. Στην όλη πορεία θα γίνει νύξη Ιέρων Κανόνων που σχετίζονται με τον βιοπορισμό και την παράλληλη εργασία των Κληρικών σύμφωνα και με την Κ.Δ., καθώς επίσης και ανάλυση του καθεστώτος Κανονικής δικαιοδοσίας επί των Μοναχών. Θα επισημανθεί η ρύθμιση του δικηγορικού κώδικα για το ασυμβίβαστο μεταξύ δικηγορίας και Κλήρου ή Μοναχισμού, σε συνδυασμό με την νομολογία του ΣτΕ και περαιτέρω ενασχόληση με τον περιορισμό, την τριτενέργεια και την συνταγματικότητα συγκεκριμένων ατομικών δικαιωμάτων που θίγονται. Αδιαμφισβήτητα, η Υπόθεση C-431/17 με την προσφυγή του Μοναχού Ειρηναίου, εναντίον του ΔΣΑ, στο ΔΕΕ και την απόφαση του, άλλαξε άρδην την αντιμετώπιση του ζητήματος της εγγραφής σε έναν δικηγορικό σύλλογο ενός Κληρικού ή Μοναχού από την Ελληνική έννομη τάξη και ιδιαίτερα από το ΣτΕ. Όσα παρατέθηκαν λοιπόν θα βοηθήσουν στην διαλεύκανση του ομολογουμένως θολού τοπίου σχετικά με την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος από Κληρικούς και Μοναχούς!The issue of Clergymen and Monks practicing the profession of lawyer is associated with three key axes: a) the internal ecclesiastical law, namely the Canon Law b) the State’s positive law (ius positum), as well as c) the EU Law. Whether there is, or not, incompatibility between the capacity of lawyer and Priesthood or Monasticism is a question worth considering. This dissertation seeks to elaborate on the above-mentioned issues, while drawing certain conclusions. Throughout the paper, we will make references to some Holy Canons (ecclesiastical law), pertaining to the livelihood and parallel labor activities of the Clergymen, by virtue of the New Testament, while we shall also examine the regime of Canonical Jurisdiction governing the status of Monks. We shall underline the regulation of the Lawyers’ Code, concerning the incompatibility of the practice of the profession of lawyer with the status of Clergyman or Monk, in combination with the case-law issued by the Symvoulio tis Epikrateias (Council of State, Greece). Further down the paper, we shall comment on the limitation, the horizontal effect, and the constitutionality of specific rights of the individual, thereby affected. Undeniably, the Case C-431/17, namely the appeal of Monachos Eirinaios (Monk Irenaeus) lodged with the European Court of Justice (ECJ) against the Dikigorikos Syllogos Athinon (Athens Bar Association, the DSA) and the ECJ judgement thereof, changed profou ndly the way the Greek legal system, and especially the Council of State, handles the registration of Clergymen or Monks with a bar association. The foregoing considerations may then help us clarify the admittedly grey area, concerning the permission of Clergymen or Monks to practice the profession of lawyer

Ιδιωτικά Μονοπώλια & Σύνταγμα

Αντικείμενο του παρόντος πονήματος είναι η νομική μελέτη του φαινομένου οργάνωσης και λειτουργίας ενός τομέα της οικονομίας σε καθεστώς ιδιωτικού μονοπωλίου στο πλαίσιο του ελληνικού οικονομικού συνταγματικού περιβάλλοντος, όπως αυτό διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση του συνταγματικού κειμένου με το ενωσιακό δίκαιο, υπό το φως των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων και της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης. Πρωταρχικό ζητούμενο είναι να αναδειχθούν οι βασικές πτυχές της έννοιας του ιδιωτικού μονοπωλίου και ο βαθμός που αυτές εναρμονίζονται με τις διαμορφωθείσες στο περιβάλλον του επαυξημένου Συντάγματος αρχές. Μέσω της ολιστικής θεώρησης της ανάπτυξης των δυναμικών αυτών προσδοκάται να αντληθούν ορισμένα στοιχειώδη πορίσματα της μέχρι σήμερα εξέλιξης του φαινομένου, με απώτερο σκοπό να εξετασθούν οι σύγχρονες και οι μελλοντικές προκλήσεις.The subject of this paper is the legal study of the phenomenon of organization and operation of a sector of the economy under a private monopoly regime in the context of the Greek economic constitutional environment, as shaped by the interaction of the constitutional text with EU law, in the light of global economy and rapid technological development. The primary issue is to highlight the basic aspects of private monopoly and the extent to which they are in harmony with the principles formulated in the context of the augmented Constitution. Through a holistic view of the development of these dynamics, it is expected to draw some elementary conclusions of the evolution of the phenomenon, in order to examine current and future challenges