Study of Inhibition of Unwanted Microorganisms in the rumen and effects on performance of lactating dairy cows using amla leaves and branches

ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ปีงบประมาณ พ.ศ.2548-255

การวิจัยและทดสอบการปรับใช้เทคโนโลยีการผลิตพริกที่มีศักยภาพ และเพิ่มมูลค่าในพื้นที่ภาคใต้ตอนล่าง

พริก (chilli) เป็นผักชนิดหนึ่งที่มีศักยภาพสูงและมีความสำคัญทางด้านเศรษฐกิจของประเทศเนื่องจากสามารถใช้เป็นส่วนประกอบในหลากหลายรูปแบบ ทั้งจากวัตถุดิบและผลิตภัณฑ์แปรรูปในหลายวงการ แต่การปลูกพริกมักพบปัญหาโรคและแมลงศัตรูพริก รวมทั้งปัญหาเรื่องของสารพิษตกค้างในผลผลิต เพื่อแก้ปัญหาระยะยาว ได้ทำทดสอบการปรับใช้เทคโนโลยีการผลิตพริกขี้หนูให้มีคุณภาพเพื่อการส่งออกและเพื่อการบริโภคในพื้นที่จังหวัดสงขลาและพัทลุง ในระหว่างปี 2551 – 2552 ทำการทดสอบปลูกพริกขี้หนู มี 2 กรรมวิธี คือ วิธีแนะนำ (การปลูกพริกตามคำแนะนำของ GAP พริก นำมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับพื้นที่) และวิธีเกษตรกร (เป็นการปลูกพริกของเกษตรกรแต่ละรายปฏิบัติ) ผลการทดสอบ พบว่า การผลิตพริกในพื้นที่จังหวัดพัทลุง ตามวิธีแนะนำให้ผลผลิตพริกสดสูงกว่าวิธีปฏิบัติตามวิธีเกษตรกร คือ ให้ผลผลิตเฉลี่ย 1,244 และ 997 กิโลกรัม/ไร่ ตามลำดับ คิดเป็นปริมาณผลผลิตที่เพิ่มขึ้น 24.8 เปอร์เซ็นต์ ทำให้มีรายได้เหนือต้นทุนผันแปรที่เป็นเงินสดเฉลี่ย 50,396 บาท/ไร่ และวิธีเกษตรกรเฉลี่ย 34,130 บาท/ไร่ โดยมีผลตอบแทนเพิ่มขึ้น 52.2 เปอร์เซ็นต์ ส่วนในพื้นที่จังหวัดสงขลา พบว่า การผลิตพริกตามวิธีแนะนำให้ผลผลิตพริกสดสูงกว่าวิธีปฏิบัติตามวิธีเกษตรกร คือ ให้ผลผลิตเฉลี่ย 4,236 และ 3,132 กิโลกรัม/ไร่ ตามลำดับ คิดเป็นปริมาณผลผลิตที่เพิ่มขึ้น 35.2 เปอร์เซ็นต์ ทำให้มีรายได้เหนือต้นทุนผันแปรที่เป็นเงินสดเฉลี่ย 49,084 บาท/ไร่ และวิธีเกษตรกรเฉลี่ย 33,682 บาท/ไร่ และการสุ่มตัวอย่างพริกเพื่อวิเคราะห์สารพิษตกค้างในผลผลิตพริก พบว่า ผลผลิตพริกของเกษรกรทั้งวิธีแนะนำ และวิธีเกษตรกรไม่พบสารพิษตกค้างในผลผลิตพริก สำหรับการศึกษาเพื่อหาแนวทางในการเพิ่มมูลค่าของพริก นอกเหนือจากการปลูกเพื่อจำหน่ายหรือบริโภค ได้มุ่งเน้นไปยังสารสำคัญกลุ่ม capsaicinoids ที่มีอยู่ในพริก ได้แก่capsaicin และ dihydrocapsaicin ในพริกสายพันธุ์ต่าง ๆ ในพื้นที่ภาคใต้ตอนล่างจำนวน 10 สาย พบว่า พริกที่มีปริมาณสารกลุ่ม capsaicinoids สูงที่สุดได้แก่พริกขึ้หนู และพริกชี สำหรับพริกที่มีปริมาณสารกลุ่ม capsaicinoid

การคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นในการนำมาปรับใช้กับสมุนไพรไทย The Protection of Traditional Knowledge in Application with Thai Herbs

บทคัดย่อประเทศไทยเป็นประเทศที่มีความอุดมสมบูรณ์ของพืชสมุนไพรอันเป็นทรัพยากรธรรมชาติเป็นจำนวนมาก ประกอบกับที่ประเทศไทยมีนโยบายในแนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจแบบการค้าเสรีเป็นสาเหตุให้มี นักลงทุนและนักวิจัยต่างเข้ามาภายในประเทศเป็นจำนวนมาก ต่างก็หาวัตถุดิบของพันธุ์พืชมาเป็นวัตถุดิบในการผลิตเพื่อเป็นผลิตภัณฑ์ออกสู่ท้องตลาด ซึ่งภาครัฐนั้นได้ตระหนักถึงมาตรการในการคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่น ด้วยการดูแลพืชสมุนไพร การขอเข้ามาในประเทศเพื่อศึกษาวิจัยในพืชสมุนไพร และการใช้ประโยชน์ในพืชสมุนไพรอย่างสมดุลเพื่อให้ระบบนิเวศและอนุรักษ์อย่างยั่งยืนปราศจากการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบจากการศึกษาพบว่า ปัจจุบันประเทศไทยมีแนวคิดเกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่นว่าเป็นสิทธิของชุมชน ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 มาตรา 62 ที่ให้ความคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นโดยคนในชุมชนและท้องถิ่น ต่างมีสิทธิที่จะหวงแหนมิให้มีการแสวงหาผลประโยชน์โดยมิชอบในทรัพยากรของท้องถิ่น ซึ่งเป็นภาพรวมในการคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นและทรัพยากรของท้องถิ่น เพราะประเทศไทยนั้นไม่มีกฎหมายที่สามารถคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นได้โดยตรง จะมีแต่เพียงบทกฎหมายใกล้เคียงเท่านั้นที่จะสามารถนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นได้ เพียงบางสาขาเท่านั้น ได้แก่ พระราชบัญญัติคุ้มครองพันธ์พืช พ.ศ.2542 ให้การคุ้มครองในพันธ์พืชพื้นเมืองท้องถิ่น พันธุ์พืชทั่วไป และพันธุ์พืชใหม่ และอีกหนึ่งพระราชบัญญัติ คือ พระราชบัญญัติคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก พ.ศ.2542 ซึ่งได้ให้ความคุ้มครองในตำรับยา ตำรายา สมุนไพร และได้รวมถึงแหล่งการอนุรักษ์สมุนไพรและภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย แต่ไม่สามารถคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นเกี่ยวกับพืชสมุนไพรไทยเพื่อให้มีประสิทธิภาพ เนื่องจากวัตถุประสงค์ในการคุ้มครองนั้นมีความแตกต่างกัน ดังนั้นการสร้างกฎหมายเฉพาะเพื่อคุ้มครองภูมิปัญญาท้องถิ่นเกี่ยวกับพืชสมุนไพรจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ในการป้องกันการนำ ภูมิปัญญาท้องถิ่นเกี่ยวกับสมุนไพรไปใช้โดยมิชอบของประเทศที่พัฒนาแล้วAbstractThailand is one of the countries which is richly endowed with a variety of natural herbal sources and greatly encourages free trade policy to promote its own economic growth. According to these factors, many investors and researchers are extensively interested in coming into Thailand to explore many herbal raw materials for manufacturing and supplying herbal products into the global markets. Consequently, government has realized at its core and provided policy to promote and protect Thai local wisdom by conserving traditional herbs under the legal system to facilitate the unlawful exploitation.From the study, Thailand, although we have the idea to protect of tradition knowledge to concern community rights under the Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2560, section 62 of which is the protection of tradition knowledge that can be taken by local people to live in community. The local people have the right to treasure of the tradition knowledge and another people is not allowed to use and exploit Thai herbs without approval from the country of ownership because Thailand has yet no laws that can protect the tradition knowledge but, there are some laws that still can be applied on tradition knowledge to this concern about Thai herbs. It is the Protection of Plant Varieties Act B.E. 2542 and the purpose of this law is to protect some plants as well as local plants, general plants and new plants of creation by the planter only. This Act cannot cover all specific on tradition knowledge of plants. And, Protection and Enhancement of Thai Traditional Medicine Wisdom Act B.E. 2542 has given certain protection in specific in herbs of medicine and conservation of the living of herbs and only protect in Thai traditional medicine wisdom. In addition, the study on legal measures of protection on tradition knowledge can be applied with herbs of foreign countries as United States of America, The Republic of China and India for applying to protection on tradition knowledge concern in Thai herbs

Toxicity of Deltamethrin on Development and Mouthpart Deformities of Chironomus calipterus (Keiffer).

วิทยานิพนธ์ (วท.ม.(ชีววิทยาประยุกต์))--มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2557เดลตาเมทริน เป็นสารเคมีกำจัดศัตรูพืชและแมลงในกลุ่มไพรีทรอยด์ มีความเป็นพิษสูงต่อสิ่งมีชีวิตในแหล่งน้ำ รวมทั้งตัวอ่อนของริ้นน้ำจืดที่เรียกว่าหนอนแดง (Chironomus sp.) ซึ่งเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหน้าดินและเหมาะสมที่จะนำมาทดสอบความเป็นพิษ การศึกษาครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลันและพิษกึ่งเรื้อรังของสารไพรีทรอยด์สังเคราะห์ 2 ชนิด คือ เดลตาเมทรินและเดตาวอส ในสภาวะที่มีน้ำเพียงอย่างเดียวและสภาวะที่มีทั้งน้ำและตะกอนดิน ผลการทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลัน ให้ค่า LC50 ที่ 48 ชั่วโมง ของเดลตาเมทรินและเดตาวอสในสภาวะที่มีน้ำเพียงอย่างเดียว (3.19, 13.74 ไมโครกรัมต่อลิตร) และสภาวะที่มีทั้งน้ำและตะกอนดิน (16.38 และ 36.86 ไมโครกรัมต่อลิตร) ตามลำดับ ผลการทดสอบความเป็นพิษกึ่งเรื้อรังของ เดลตาเมทรินและเดตาวอสต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาเป็นตัวเต็มวัยของหนอนแดง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p>0.05) ในขณะที่ผลต่อความผิดปกติของรยางค์ปากเมื่อสัมผัสสารในระยะเวลา 10 วัน ทั้งในสภาวะที่มีน้ำและน้ำกับตะกอนดิน พบความผิดปกติของ mentum มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเทียบกับกลุ่มควบคุม ซึ่งเมื่อนับความถี่ของชนิดความผิดปกติใน mentum พบว่าชนิด split teeth และ missing teeth สูงขึ้น เมื่อความเข้มข้นเพิ่มขึ้น (p0.05) compared to those of the control. However, the mouthpart, mentum and type of mentum deformity i.e. split teeth and missing teeth significantly increased (p<0.05) with increasing dose in both chemicals and conditions of toxicity test. Although, the pecten epipharyngis deformity showed statistically increased (p<0.05) only in water/sediment partition of Deltamethrin and Detavos® concentration. Moreover, the in situ exposure revealed the mentum deformity significantly incresed compared to those of reference site. It can be concluded that the incidence of mentum deformities may better reflect the potential toxicity of water and sediment than other endpoint for both laboratory and In situ exposure