Elektrostymulacja rdzenia kręgowego jako metoda leczenia dolegliwości bólowych w dławicy piersiowej

Stymulacja rdzenia kręgowego jest jedną z metod leczenia dławicy piersiowej, stosowaną na świecie od kilkunastu lat. W Polsce do tej pory nie była ona wykorzystywana. Metoda ta polega na wszczepieniu nadtwardówkowo do kanału kręgowego (na poziomie Th1-Th2) elektrody stymulującej, która jest połączona przeprowadzonym podskórnie przewodem z generatorem impulsów, umiejscowionym pod łukiem żebrowym w kieszonce zapowięziowej. Wskazania do tego typu leczenia dotyczą pacjentów, u których konwencjonalna terapia nie przynosi rezultatu, oraz tych, którzy nie zostali zakwalifikowani do leczenia interwencyjnego i rewaskularyzacyjnego. Metoda ta zwiększa tolerancję wysiłku, zmniejsza częstość występowania ataków bólu wieńcowego oraz zmian niedokrwiennych w zapisie elektrokardiograficznym, a jej przeciwniedokrwienny wpływ na serce wiąże się ze zmianami w przepływie krwi przez mięsień sercowy. Metoda ta umożliwia choremu znamienny wzrost jakości życia dzięki analgetycznemu i przeciwniedokrwiennemu efektowi stymulacji. Nie maskuje ona bólu towarzyszącego ostremu zawałowi. Można ją stosować również u chorych korzystających ze stałej stymulacji serca, po odpowiednim zaprogramowaniu parametrów obydwu urządzeń, eliminując wzajemne interferencje. Kliniczne badania dowodzą, że elektrostymulacja rdzenia kręgowego jest użytecznym i bezpiecznym sposobem leczenia niektórych pacjentów z opornym na terapię konwencjonalną dokuczliwym bólem. Metoda ta nie wpływa na śmiertelność. (Folia Cardiol. 2004; 11: 327–335

Design and baseline characteristics of the finerenone in reducing cardiovascular mortality and morbidity in diabetic kidney disease trial

Background: Among people with diabetes, those with kidney disease have exceptionally high rates of cardiovascular (CV) morbidity and mortality and progression of their underlying kidney disease. Finerenone is a novel, nonsteroidal, selective mineralocorticoid receptor antagonist that has shown to reduce albuminuria in type 2 diabetes (T2D) patients with chronic kidney disease (CKD) while revealing only a low risk of hyperkalemia. However, the effect of finerenone on CV and renal outcomes has not yet been investigated in long-term trials. Patients and Methods: The Finerenone in Reducing CV Mortality and Morbidity in Diabetic Kidney Disease (FIGARO-DKD) trial aims to assess the efficacy and safety of finerenone compared to placebo at reducing clinically important CV and renal outcomes in T2D patients with CKD. FIGARO-DKD is a randomized, double-blind, placebo-controlled, parallel-group, event-driven trial running in 47 countries with an expected duration of approximately 6 years. FIGARO-DKD randomized 7,437 patients with an estimated glomerular filtration rate >= 25 mL/min/1.73 m(2) and albuminuria (urinary albumin-to-creatinine ratio >= 30 to <= 5,000 mg/g). The study has at least 90% power to detect a 20% reduction in the risk of the primary outcome (overall two-sided significance level alpha = 0.05), the composite of time to first occurrence of CV death, nonfatal myocardial infarction, nonfatal stroke, or hospitalization for heart failure. Conclusions: FIGARO-DKD will determine whether an optimally treated cohort of T2D patients with CKD at high risk of CV and renal events will experience cardiorenal benefits with the addition of finerenone to their treatment regimen. Trial Registration: EudraCT number: 2015-000950-39; ClinicalTrials.gov identifier: NCT02545049

Outcomes in Newly Diagnosed Atrial Fibrillation and History of Acute Coronary Syndromes: Insights from GARFIELD-AF

BACKGROUND: Many patients with atrial fibrillation have concomitant coronary artery disease with or without acute coronary syndromes and are in need of additional antithrombotic therapy. There are few data on the long-term clinical outcome of atrial fibrillation patients with a history of acute coronary syndrome. This is a 2-year study of atrial fibrillation patients with or without a history of acute coronary syndromes