Inguinal hernia repair: comparison of laparoscopic and Lichtenstein herniorrhaphy

Evolutions of surgical technique and development of new prosthetic mesh and technology have made “tension free” repairs with mesh placement as methods of choice in inguinal herniorraphy. Both open Lichtenstein and laparoscopic techniques are acceptable methods for inguinal hernia repair. The current prospective randomized controlled clinical study aimed to assess the results of primary and recurrent inguinal hernia repair, and to compare the results for transabdominal preperitoneal (TAPP) and total extraperitoneal (TEP) procedures with those for open tension-free repair. Furthermore an attempt was made to determine risk factors for hernia recurrence. For this study, 230 patients were randomly assigned to undergo TEP (group A, n= 78), TAPP (group B, n= 72), or open Lichtenstein hernioplasty (group C, n= 80). Patients with recurrent hernias (n= 38) were also studied as a subgroup. All patients with recurrent inguinal hernias had undergone previous repair using conventional open procedures. Patients with recurrent hernias were randomly assigned to undergo TEP (group A, n= 12), TAPP (group B, n= 11), or open Lichtenstein hernioplasty (group C, n= 15). A few randomized trials have compared results between both laparoscopic procedures (TEP and TAPP) and open tension-free repair for primary inguinal hernias and fewer for recurrent inguinal hernias. After statistical evaluation of all available data of the results, the following conclusions were revealed: - At the comparison of patients with primary hernia undergoing herniorraphy statistically significant differences were detected in relation to: complications, average hospital stay, intensity of pain at 6, 12, 24, and 48 hours and at 7 and 20 days postoperatively, duration of analgesic consumption and, return to full ordinary and professional activities in patients who underwent laparoscopic repair. Eight recurrences (4 in the laparoscopic groups and 5 in the open group) were documented within 3 years of follow-up evaluation. No statistically significant differences among the three groups were observed in recurrence; this could not be established due to the small sample size. Statistically significant differences in relation to operative time were noticed in favor of the open technique. - At the comparison of patients with recurrent hernia undergoing herniorraphy statistically significant differences were detected in relation to: complications, intensity of pain at 6, 12, 24, and 48 hours and at 7 and 20 days postoperatively, duration of analgesic consumption and, return to full ordinary and professional activities in patients who underwent laparoscopic repair. No statistically significant difference in average hospital stay was observed among patients of the three groups, though there was a statistically significant difference in operating time favoring the open procedure. - The univariate analysis revealed three variables significantly associated with risk for recurrence: age, anatomical characteristics of the hernia, and method of repair while association between smoking habits and recurrence showed a nonsignificant trend. The multivariate logistic regression analysis disclosed that smoking compared to nonsmoking was significantly associated with recurrence of groin hernia. Patients with recurrent as well as direct hernia had a higher risk of recurrence compared to patients with primary or indirect hernias. Finally, open sutured repair was associated with a higher risk of recurrence compared to open mesh repair.Η εξέλιξη της χειρουργικής τεχνικής, η ανάπτυξη νέων προσθετικών υλικών και νέου τεχνολογικού εξοπλισμού σχετικά με τις αποκαταστάσεις των κηλών της βουβωνικής περιοχής έχουν φέρει στο προσκήνιο τις αποκαταστάσεις “χωρίς τάση" με την τοποθέτηση πλέγματος. Τόσο η ανοιχτή μέθοδος κατά Lichtenstein όσο και οι λαπαροσκοπικές μέθοδοι αναπτύσσονται και θεωρούνται αποδεκτές μέθοδοι αποκατάστασης. Η παρούσα προοπτική τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη αποσκοπεί στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της αποκατάστασης της πρωτογενούς κήλης αλλά και της υποτροπής, την σύγκριση των αποτελεσμάτων των λαπαροσκοπικών μεθόδων - διακοιλιακής προπεριτοναϊκής (TAPP) και ολικώς εξωπεριτοναϊκής (ΤΕΡ) - με αυτά της ανοικτής μεθόδου κατά Lichtenstein και την ανάδειξη των παραγόντων κινδύνου για υποτροπή της κήλης. Στην παρούσα μελέτη, 230 ασθενείς με κήλη της βουβωνικής περιοχής κατανεμήθηκαν σε τρεις ομάδες, ομάδα A (n= 78), υπεβλήθησαν σε ολικώς εξωπεριτοναϊκή λαπαροσκοπική αποκατάσταση, ομάδα Β (n= 72), σε διακοιλιακή προπεριτοναϊκή λαπαροσκοπική αποκατάσταση και ομάδα Γ (n= 80) σε αποκατάσταση της κήλης με την μέθοδο κατά Lichtenstein. Επιπλέον μελετήθηκαν σαν υποσύνολο οι ασθενείς (n= 38) με υποτροπή της βουβωνοκήλης. Όλοι οι ασθενείς με υποτροπή βουβωνοκήλης είχαν υποβληθεί σε προηγούμενη αποκατάσταση με συμβατικές ανοικτές μεθόδους. Οι ασθενείς με υποτροπή κατανεμήθηκαν σε τρεις ομάδες, ομάδα A (n= 12), υπεβλήθησαν σε ολικώς εξωπεριτοναϊκή λαπαροσκοπική αποκατάσταση, ομάδα Β (n= 11), σε διακοιλιακή προπεριτοναϊκή λαπαροσκοπική αποκατάσταση και ομάδα Γ (n= 15) σε αποκατάσταση της κήλης με την μέθοδο κατά Lichtenstein. Η αναφορά στη βιβλιογραφία ανέδειξε ελάχιστες τυχαιοποιημένες μελέτες που συγκρίνουν τα αποτελέσματα των λαπαροσκοπικών μεθόδων (ολικώς εξωπεριτοναϊκή και διακοιλιακή προπεριτοναϊκή) και της ανοικτής για τις κήλες της βουβωνικής περιοχής, και ακόμα λιγότερες για την υποτροπή της κήλης. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα δεδομένα της στατιστικής επεξεργασίας των αποτελεσμάτων μπορούν να διατυπωθούν τα παρακάτω: - Κατά την σύγκριση των λαπαρασκοπικών μεθόδων αποκατάστασης των κηλών της βουβωνικής περιοχής με την ανοικτή μέθοδο κατά Lichtenstein παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά τις επιπλοκές, τη παραμονή στο νοσοκομείο, την ένταση του πόνου στις 6, 12, 24 και 48 ώρες και 7 και 20 ημέρες μετεγχειρητικά, το χρονικό διάστημα κατανάλωσης αναλγητικών και τις ημέρες επιστροφής στις καθημερινές και επαγγελματικές δραστηριότητες υπέρ των λαπαροσκοπικών ομάδων. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ποσοστό υποτροπής μεταξύ των ασθενών των τριών ομάδων, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τεκμηριωθεί λόγω του μικρού μεγέθους δείγματος. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά τον εγχειρητικό χρόνο υπέρ της ανοικτής ομάδας. - Κατά την σύγκριση των ασθενών με υποτροπή της βουβωνοκήλης σχετικά με την καταλληλότερη μέθοδο αποκατάστασης παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά τις επιπλοκές, την ένταση του πόνου στις 6, 12, 24 και 48 ώρες και 7 και 20 ημέρες μετεγχειρητικά, το χρονικό διάστημα κατανάλωσης αναλγητικών και τις ημέρες επιστροφής στις καθημερινές και επαγγελματικές δραστηριότητες υπέρ των λαπαροσκοπικών ομάδων. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στη παραμονή στο νοσοκομείο μεταξύ των ασθενών των τριών ομάδων ενώ παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά τον εγχειρητικό χρόνο υπέρ της ανοιχτής ομάδας. - Η μονοπαραγοντική ανάλυση κατέδειξε τρεις παράγοντες κινδύνου: την ηλικία, τα ανατομικά χαρακτηριστικά της κήλης και τη μέθοδο της αποκατάστασης, ενώ το κάπνισμα έδειξε οριακό επίπεδο σημαντικότητας. Η πολυπαραγοντική λογιστική ανάλυση έδειξε ότι υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά την υποτροπή της βουβωνοκήλης σε καπνιστές και μη. Ασθενείς με υποτροπή και ευθεία κήλη είχαν υψηλότερο κίνδυνο για υποτροπή σε σχέση με ασθενείς με πρωτογενή και λοξή κήλη. Οι προηγηθείσες αποκαταστάσεις με πλέγμα είχαν μικρότερο κίνδυνο για υποτροπή σε σχέση με άλλες ανοικτές αποκαταστάσεις

Η συμμετοχή των miRNAs στην επιγενετική τροποποίηση

Η επιγενετική είναι η επιστήμη που μελετά τις αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων, οι οποίες δεν οφείλονται σε αλλαγή στην αλληλουχία του γενετικού υλικού. Επιγενετικές αλλαγές συμβαίνουν σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης και συχνά αποτελούν απόκριση στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα με σκοπό την προσαρμογή του οργανισμού. Οι επιγενετικοί μηχανισμοί περιλαμβάνουν μεθυλίωση DNA, τροποποιήσεις ιστονών και μη κωδικοποιούντα RNAs. Τα RNAs που δεν κωδικοποιούν πρωτεΐνες (non-coding RNAs, ncRNAs) συμμετέχουν σε μία ποικιλία πολύπλοκων μηχανισμών, όπως αποσιώπηση γονιδίων, μεταγραφή γονιδίων και, γονιδιακή αποτύπωση. Τα ncRNAs είναι μία ετερογενής ομάδα μορίων, που διαφέρουν στο μέγεθος και στη λειτουργία. Μία σημαντική κατηγορία των ncRNAs είναι τα microRNAs (miRNAs). Πρόκειται για μικρά μονόκλωνα RNA, τα οποία ρυθμίζουν την έκφραση των γονιδίων μέσω μετα-μεταγραφικής αποσιώπησης των γονιδίων στόχων. Τα miRNAs εκφράζονται με ιστοειδικό τρόπο, ελέγχουν μία ευρεία σειρά βιολογικών διεργασιών και μπορούν να διαδραματίσουν δύο αντίθετους ρόλους, είτε ως ογκογονίδια, είτε ως ογκοκατασταλτικά γονίδια. Η αλλοίωση των ρυθμιστικών μηχανισμών των miRNAs μπορεί να επηρεάσει τις φυσιολογικές κυτταρικές λειτουργίες και να οδηγήσει στην εμφάνιση ασθενειών ή καρκίνων. Λόγω της ιστοειδικής τους έκφρασης μπορούν να αποτελέσουν έγκυρους και χρήσιμους βιοδείκτες για τη διάγνωση, την πρόγνωση, την κατηγοριοποίηση των ασθενών, τον καθορισμό των ομάδων κινδύνου και την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία. Οι όγκοι εμφανίζουν προφίλ έκφρασης των miRNAs που είναι σημαντικά διαφορετικά από αυτά του φυσιολογικού ιστού. Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μελέτες για την έκφραση των miRNAs σε διάφορες ασθένειες και σε αρκετούς τύπους καρκίνου, όπως αιματολογικές κακοήθειες, καρκίνο παχέως εντέρου, καρκίνο του μαστού και καρκίνο του παγκρέατος. Στην παρούσα εργασία, θα πραγματοποιηθεί λεπτομερής αναφορά για τα miRNAs, τη βιογένεσή τους, την αλληλεπίδραση με τους άλλους επιγενετικούς μηχανισμούς, τις μεθόδους ανίχνευσής τους, καθώς και αποτελέσματα από διάφορες μελέτες για τα προφίλ έκφρασής τους σε ασθένειες και τύπους καρκίνου. Μελλοντικές μελέτες είναι απαραίτητες για την εύρεση και την επιβεβαίωση των miRNAs που θα μπορέσουν να αποτελέσουν βιοδείκτες για αυτές τις παθολογικές καταστάσεις.Epigenetics is the science that studies changes in gene expression, which are not due to a change in the sequence of the genetic material. Epigenetic changes occur at all stages of development and are often a response to environmental stimuli contributing to the adaptation of all organism. Epigenetic mechanisms include DNA methylation, histone modifications, and non-coding RNAs. Non-coding RNAs (ncRNAs) are involved in a variety of complex mechanisms, such as gene silencing, gene transcription and gene imprinting. ncRNAs are a heterogeneous group of molecules, which differ in size and function. One important class of ncRNAs is microRNAs (miRNAs). These are small single-stranded RNAs that regulate gene expression through post-transcriptional silencing of target genes. MicroRNAs are tissue-specific, control a wide range of biological processes, and can play two opposite roles, either as oncogenes or as tumor suppressor genes. Alteration of the regulatory mechanisms of miRNAs may interfere with normal cellular functions and lead to the emergence of diseases or cancers. Because of their tissue-specific expression, they can be valid and useful biomarkers for the diagnosis, prognosis, categorization of patients, defining risk groups and monitoring the response to treatment. Tumors show expression profiles of miRNAs that are significantly different from those of normal tissue. In recent years, numerous studies have been performed on the expression of miRNAs in various diseases and in several types of cancer, such as haematological malignancies, colorectal cancer, breast cancer, and pancreatic cancer. In the present work, a detailed description will be given to miRNAs with respect to their biogenesis, their interaction with other epigenetic mechanisms, their detection methods, as well as results from various studies of their expression profiles in diseases and cancers. Future studies are needed to find and establish the use of miRNAs as biomarkers for these pathological conditions

Predictors of common bile duct lithiasis in laparoscopic era

AIM: To analyze retrospectively the records of 294 conse-cutive patients operated upon for gallbladder stones, to determine the predictive factors of synchronous common bile duct (CBD) stones and validate prospectively the generated model. METHODS: The prognostic estimation of a biochemical test and ultrasonography alone to differentiate between the absence and presence of choledocholithiasis was assessed using receiver operating characteristics curve analysis. Multivariate analysis was employed using discriminant analysis for establishment of a best model. Prospective validation of the model was made. RESULTS: Discriminant forward stepwise analysis disclosed that high values (>= 2 x normal) of SGOT, ALP, conjugated bilirubin and CBD diameter on ultrasound >= 10 mm were all prognostic factors of CBD lithiasis in univariate and multivariate analysis, P<0.01. History was not included in the model. Prospective validation of the model was performed by multivariate analysis using Visual General Stepwise Regression. Positive predictive value, when considering all these predictors, was 93.3%, while the negative predictive value was 88.8%. Sensitivity of the model was 96.5% and specificity 80%. CONCLUSION: The above model can be objectively applied to predict the presence of CBD stones. (C) 2005 The WJG Press and Elsevier Inc. All rights reserved

The combined use of serum neurotensin and IL-8 as screening markers for colorectal cancer

This pilot study aimed to determine the feasibility of serum neurotensin/IL-8 values being used as a screening tool for colorectal cancer. Fifty-six patients and 15 healthy controls were assigned to seven groups according to their disease entity based on theater records and histology report. Blood samples for neurotensin and IL-8 were measured using an enzyme-linked immunosorbent assay. There were no differences in the clinical and biochemical parameters of patients and controls. Group (p = 0.003) and age (p = 0.059, marginally significant) were independent predictors of neurotensin plasma values. Neurotensin (p = 0.004) and IL-8 (p = 0.029) differed between healthy and colorectal cancer patients. Neurotensin values differentiate the control group from all remaining groups. The value of plasma neurotensin a parts per thousand currency sign54.47 pg/ml at enrollment selected by receiver operating characteristic (ROC) curves demonstrated a sensitivity of 77 %, specificity of 90 %, and an estimate of area under ROC curve (accuracy) of 85 % in predicting colorectal cancer. At enrollment, the value of plasma IL-8 a parts per thousand yen8.83 pg/ml had a sensitivity of 85 %, specificity 80 %, and an estimate of area under ROC curve (accuracy) of 81 % in predicting colorectal cancer. IL-8 should be used complementary to neurotensin due to its lower specificity. None of the colorectal cancer patients displayed a combination of high neurotensin and low IL-8 values (beyond cutoffs). It seems that a blood neurotensin/IL-8 system may be used as a screening tool for colorectal cancer, but much has to be done before it is validated in larger-scale prospective studies

Recurrent Inguinal Hernia Repair: What is the Evidence of Case Series? A Meta-Analysis and Metaregression Analysis

To examine, if case series considered together with observational studies tend to produce similar results as randomized-controlled trials (RCTs), on recurrent hernia repair. A systematic literature review and meta-analysis between 1990 and 2013 revealed 46 nonrandomized studies (NRCTs) and 5 RCTs including 25,730 patients. A direct comparison of the summary estimates between RCTs and NRCTs is presented. Outcomes, within or across studies, were compared. Comparisons of all outcomes in NRCTs and RCTs failed to show statistical significance. Prospective/retrospective cohort studies, case series, and RCTs did not differ significantly in their estimates. Adjusted testing for metaregression disclosed that rerecurrence among NRCTs was independent of the study design. The number of included patients and study setting were independent predictors of outcome. Our proposed methodology for a systematic review could potentially give answers where level I evidence is missing or could be a tool for optimization of a RCT design

Alterations in the levels of an H1 DNA linker histone subtype in peripheral blood leukocytes from schizophrenia patients are linked with this disorder

AbstractSchizophrenia is an illness with severe social and familial impact. However, biomarkers related to chromatin that could help prognosis so as to prevent or attenuate the symptoms of first episodes and relapses of this malady  are either few or obscurely related. To this end, we decided to  analyze the chromatin constitution of certain  H1 DNA linker histone subtypes of schizophrenia patients, since this particular epigenetic chromatin parameter has not been previously studied with respect to this disorder. We examined the abundance of three histone H1 subtypes (also called variants), i.e., H1.0, H1.3, and H1.5, as well as the total histone H1 fraction in peripheral blood lymphocytes and neutrophils of hospitalized relapsed schizophrenic patients (inpatients), chronic outpatients on medication, first-episode patients, and normal control subjects. Of the three H1 subtypes  analyzed, H1.0 protein levels were found to be significantly lower in both lymphocytes and neutrophils of all patients that participated in the study. Total histone H1 levels were also found to be decreased in all patient cases. The fact that the changes in H1.0 levels and the total H1 fraction were observed regardless of state or phase of the disorder or the administered medication implies that these epigenetic changes are most probably intrinsically associated with the etiology of the illness. Due to the importance of the histone epigenetic profile in chromatin remodeling and gene expression, the observed non physiologiocal alterations of H1.0 levels and total H1 may contribute to the psychopathology of schizophrenia  by affecting the normal expression levels of certain genes. As this is the first time that a specific histone subtype is linked to schizophrenia, our work may serve as the basis for studying this disorder from a novel perspective, encompassing chromatin epigenetic research related to the histone protein subtypes/variants and as a novel source of biomarkers for this disorder