Giriş ve Amaç: Safra kanalı taşlarının tedavisinde endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi standard tedavi haline gelmiş- tir. Bu hastalarda endoskopik retrograd kolanjiopankreatografinin teknik güçlüğünü araştıran küçük hasta grupları ile yapılmış az sayıda çalışma vardır. Bu çalışmada biz bu faktörleri geniş bir hasta grubunda araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: İki yıllık bir süre içerisinde endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi yapılan tüm naive hastalar (n=1850) prospektif olarak değer- lendirildi. Taş çıkartmak için birden fazla endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi seansı, mekanik litotripsi, ekstra şok dal- ga litotripsi gerektiren yada endoskopik olarak çıkarılamayıp cerrahiye giden hastalar zor taşı olan hastalar olarak kabul edildi. Yaş, cinsiyet, labaratuvar parametreler, endoskopik ve kolanjiografik bulgular kayıt edildi. Zor için prediktif faktörler univariate ve multivariate analizlerle araştırıldı. Bulgular: Çalışma grubu oralama 60±16 yaşında 432 kadın 325 erkek hastadan oluştu. 757 hastanın 654'ünde (%86.4) kolay taş, 103'ünde (%13.6) zor taş var idi. Hastaların %98.1'inde endoskopik taş çıkarma işlemi başarılı idi. Taşın ötesinde darlık olması (OR: 8.248), küçük ortak safra kanalı/taş çapı oranı (OR: 0.348), taş çapı (OR: 1.187), taşın impakte olması (OR: 1.117) ve yüksek bilirubin değerleri (OR: 1.1) zor taş için multivariate analizde bağımsız belir- leyici faktörler olarak tespit edildi. Sonuç: Ortak safra kanalı taşları tedavisinde endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi çok etkili bir yöntemdir. Taşın ilerisinde darlık olmasının yanında küçük safra kanalı/taş çapı oranı, taş çapı, impakte taş ve yüksek bilirubin değerleri zor taş için önemli belirteçlerdir.Background/aims: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography has become the standard treatment for common bile duct stones worldwide. There are only a few reports with small number of patients concerning the factors that contribute to the techni- cal difficulty of endoscopic retrograde cholangiopancreatography in these patients. In this study, we aimed to investigate these fac- tors in a large group of patients. Materials and Methods: All patients with naive papilla (n=1850) who underwent endoscopic ret- rograde cholangiopancreatography during a study period of 2 years were prospectively evaluated. Among them, 757 patients with common bile duct stones were included in the study. Following successful cannulation, the patients who needed either more than one episode for stone extraction or mechanical lithotripsy, extracorporeal shock wave lithotripsy or in whom stone extraction could not be achieved endoscopically and underwent surgery were regarded as having -difficult stones-. Age, sex, laboratory parameters, endoscopic and cholangiographic findings were recorded in all patients. Predictive factors for difficult stones were investigated in univariate and multivariate analysis. Results: The study group consisted of 432 women and 325 men with a mean age of 60±16 ye- ars . Of the total 757 patients, 654 (86.4%) had easy and 103 (13.6%) had difficult stones. Endoscopic stone extraction was successful in 98.1% of patients. Stricture distal to the stone (OR: 8.248), smaller common bile duct/stone diameter ratio (OR: 0.348), stone diameter (OR: 1.187), stone impaction (OR: 1.117), and higher bilirubin levels (OR: 1.1) were found to be independent predictors of difficult stone in multivariate analysis. Conclusion: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography is a very effec- tive method for the treatment of common bile duct stones. Besides strictures distal to the stone, smaller common bile duct/stone di- ameter ratio, stone diameter, impacted stone, and higher bilirubin levels are significant predictors of difficult stone
