Praca stanowi próbę opisania uporządkowania linearnego składników grupy nominalnej przy użyciu metod formalnych. Wykorzystano propozycje teoretyczne sformułowane dla jednostek składniowych w języku rosyjskim, zwłaszcza przez I. A. Mielczuka (1974). Szczególnie przydatna okazała się teza I. A. Mielczuka o wieloetapowości reguł szyku i ich hierarchizacji, która znalazła swój wyraz w wyróżnieniu trzech podstawowych typów związków linearnych: lokalnych, quasilokalnych i globalnych. Nawiązanie do tej teorii pozwoliło autorce ujawnić różne stopnie stabilności uporządkowania linearnego podrzędników polskiej grupy nominalnej. Podsumowaniem analizy jest przegląd czynników motywujących obserwowane w grupie nominalnej układy linearne. Nacisk położony został na czynniki gramatyczne i czysto formalne. Działanie innych czynników zostało potraktowane dość pobieżnie i wybiórczo, co jednak jest uzasadnione przez wybraną orientację metodologiczn
