W niniejszym artykule podjęta została próba ukazania analizy narratywnej jako metody badawczej możliwej do wykorzystania w studiach nad znaczeniem mitu kulturowego w stosunkach międzynarodowych, czy szerzej naukach politycznych. Mit rozumiany będzie jako emocjonalna, pozaracjonalna i symboliczna narracja konstytuująca sposoby rozumienia rzeczywistości społecznej, wartości i scenariusze zachowań oraz charakteryzująca się zbiorową wiarą w jej prawdziwość. Warto podkreślić także, że ze względu na charakter oraz założenia niniejszego tomu, przyjęte przez jego Redaktorów, artykuł nie ma charakteru polemicznego i krytycznego, lecz jedynie prezentuje praktykę stosowania analizy narratywnej i nakreśla ramy jej wykorzystywania w odniesieniu do zaproponowanej przez Jana Assmanna kategorii mitomotoryczności (mocy sprawczej) narracji. Z tej przyczyny rozważania teoretyczne zostały w nim zredukowane do niezbęd-
nego minimum, pozwalającego zachować zrozumiałość wywodu
