Wprowadzenie. Celem pracy było ustalenie, czy cukrzyca i stopień jej wyrównania, korelujący ze stężeniem hemoglobiny
glikowanej (HbA1c), wpływają na obraz kliniczny w badaniach dodatkowych udaru mózgu, na przebieg udaru i obecność jego
powikłań w czasie hospitalizacji oraz na następstwa udaru mózgu w rocznym okresie obserwacji.
Materiał i metody. Badanie prowadzono w rocznym okresie obserwacji po udarze mózgu w grupie pacjentów hospitalizowanych
na Oddziale Neurologii z Pododdziałem Udarowym Szpitala w Działdowie od stycznia 2005 roku do czerwca 2007 roku.
Analizowano wybrane parametry w następujących grupach: grupa I - chorzy z udarem mózgu i cukrzycą, grupa Ia -
pacjenci z cukrzycą niewyrównaną metabolicznie, grupa Ib - chorzy na cukrzycę wyrównaną metabolicznie oraz grupa II -
chorzy z udarem bez cukrzycy. Ponadto u każdego pacjenta oceniano stężenie HbA1c.
Wyniki. W badaniu wzięło udział 188 pacjentów hospitalizowanych z powodu udaru mózgu. Chorzy na cukrzycę (I) stanowili
grupę liczącą 70 osób (37,2%), spośród których 51 osób (27,1%) miało rozpoznaną cukrzycę niewyrównaną (Ia), a 19 osób
(10,1%) - cukrzycę wyrównaną. Pacjenci bez cukrzycy (II) stanowili grupę 118-osobową (62,8%). Wykazano różnice
między poszczególnymi grupami w zakresie obrazu klinicznego, przebiegu udaru mózgu oraz jego następstw.
Wnioski. U chorych na cukrzycę znamiennie częściej dochodzi do udarów lakunarnych. Stopień wyrównania cukrzycy nie
wpływa znamiennie na symptomatologię udaru i jego przebieg. Chorzy z cukrzycą i udarem przy przyjęciu do szpitala są
częściej w lepszym stanie funkcjonalnym i neurologicznym niż chorzy bez cukrzycy, ale podczas hospitalizacji dochodzi
u nich do większej progresji deficytu neurologicznego, tak że opuszczając szpital, osiągają zbliżony stan funkcjonalny
i neurologiczny. Powikłania ogólnoustrojowe, obserwowane w okresie hospitalizacji, istotnie częściej zdarzają się u pacjentów
z niewyrównaną cukrzycą niż w pozostałych badanych grupach. Występowanie cukrzycy u chorych z udarem mózgu
wpływa negatywnie na ich stan funkcjonalny w rocznym okresie obserwacji.Introduction. The purpose of study is to find out if DM its degree equalization connected with level of HbA1c. Influences theclinical symptoms and research outcomes in stroke, estimation of the influence DM on the course of stroke and its
implications during hospitalization and the year after stroke.
Material and methods. It’s prospective, no interventional, with one year follow-up study on patients groups after stroke in
Neurology Department since 01.2005 to 07.2007. Some parameters were used to describe the clinical symptoms, course of
stroke and consequences of stroke in one year follow-up in groups: I - with DM, Ia - DM non-equalized, Ib - DM
equalized, II - without DM. Each patient is classified according to HbA1c score.
Results. 188 patients hospitalized due to stroke took part in the study in Neurology Department in Dzialdowo. Diabetes
patients (I) consist 70 people (37%), amongst them 51 (%) with DM non-equalized (Ia) and 19 (10,1 %) DM equalized (Ib).
Non-diabetes patients constitute a group of 118 people (62,8%). We showed the differences between analyzed groups.
Conclusions. Diabetes mellitus influences to clinical image of stroke. The patients with stroke and DM have lacunar infarct
more frequently. The degree of DM equalization does not influence stroke clinical symptoms and stroke course. They are in
better functional and neurological condition on admission, but during hospitalization and on discharge they achieve similar
conditions. Complications during hospitalization occur more often in DM non-equalized group. DM influences negatively on
the functional conditions in one year follow-up, particularly on non-equalized group