Tętniaki tętnic wewnątrzczaszkowych to najczęstszy rodzaj wad
naczyniowych mózgu. Pęknięcie tętniaka powoduje samoistny
krwotok podpajęczynówkowy. W piśmiennictwie są liczne
publikacje dotyczące patogenezy tętniaków. Przez wiele lat
jedynym sposobem leczenia tętniaków tętnic mózgowych było
postępowanie operacyjne. Jedną z metod leczenia wewnątrznaczyniowego
wykorzystywaną przez radiologów zabiegowych
jest embolizacja za pomocą spiral (terapia wewnątrznaczyniowa).
Wielkim krokiem, który zrewolucjonizował wewnątrznaczyniowe
leczenie tętniaków mózgu, było zastosowanie w styczniu 1991
roku przez Guido Guglielmi spiral odczepialnych. Metoda embolizowania
za pomocą spiral jest wciąż udoskonalana. Prowadzone
są też wieloośrodkowe badania, które mają potwierdzić jej skuteczność.
Dużym problemem w leczeniu spiralami platynowymi
jest dokładne, gęste wypełnienie worka tętniaka spiralami i rekanalizacja.
Możliwość precyzyjnej oceny objętości tętniaka za pomocą
stacji 3D cyfrowej angiografii subtrakcyjnej ma zastosowanie
praktyczne w ocenie skuteczności długoterminowego leczenia
wewnątrznaczyniowego tętniaków wewnątrzczaszkowych.
Rozwój nowych technologii wewnątrznaczyniowych w leczeniu tętniaków pozwala na osiągnięcie lepszych wyników terapeutycznych.
Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (1): 22–2
