Antymetabolity puryn, czyli tiopuryny (6-merkaptopuryna
i jej pochodna imidazolowa, azatiopryna), hamują
syntezę rybonukleotydów, jednak co najmniej jeden
z mechanizmów ich działania polega na pobudzaniu
apoptozy limfocytów T przez modulację sygnałów komórkowych.
Azatioprynę i 6-merkaptopurynę można
stosować w aktywnej fazie nieswoistych zapalnych
chorób jelit, jako leki pozwalające osiągnąć długotrwałą
remisję bez stosowania glikokortykosteroidów. Jednak
powolny początek działania wyklucza ich zastosowanie
w monoterapii. Większość ekspertów zgadza się,
że korzyści związane ze stosowaniem azatiopryny
przeważają nad ryzykiem występowania chłoniaka
u chorych z nieswoistymi zapalnymi chorobami jelit.
Leczenie tiopurynami może być powikłane poważnymi
ogólnoustrojowymi zakażeniami wirusowymi, które
wymagają szybkiego leczenia pod nadzorem specjalisty.
Na podstawie danych z Rejestru Pacjentów z Chorobą
Leśniowskiego-Crohna aktualnie w Polsce leczy
się azatiopryną 45,4%, a 6-merkaptopuryną — 0,9%
pacjentów. Z ostatnio publikowanych doniesień wynika
wysoka skuteczność terapii łączącej leki biologiczne
(antagoniści TNF-a) i tiopuryny.
Gastroenterologia Kliniczna 2011, tom 3, nr 2, 88–9
