Wpływ stosowania milrinonu na wczesne wyniki leczenia pacjentów z dysfunkcją mięśnia sercowego poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu: badanie kontrolowane z randomizacją

Abstract

Wstęp: Dysfunkcja mięśnia sercowego wymagająca stosowania leczenia inotropowego jest częstym powikłaniem zabiegów kardiochirurgicznych z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego. W niniejszym badaniu podjęto próbę oceny wpływu stosowania milrinonu u pacjentów z nieprawidłową czynnością mięśnia sercowego, poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu. Metody: Do badania włączono 70 pacjentów z upośledzoną funkcją lewej komory (frakcja wyrzutowa lewej komory - LVEF < 35%), u których wykonano pomostowanie aortalno-wieńcowe. Zostali oni losowo podzieleni na dwie grupy. Osoby z jednej z nich otrzymywały w trakcie operacji milrinon w bolusie (50 &#956;g/kg mc.), natomiast chorzy z drugiej grupy roztwór soli fizjologicznej jako placebo. Następnie w każdej grupie zastosowano 24-godzinny wlew wcześniej podanej substancji w przepływie 0,5 &#956;g/kg mc./min. Analizie poddano dane hemodynamiczne oraz pomiary skurczowej i rozkurczowej funkcji serca uzyskane podczas echokardiografii przezklatkowej. Wyniki: Osoczowe stężenie kinazy fosfokreatynowej (CPK), izoenzymu MB kinazy kreatynowej (CK-MB), częstość występowania niedokrwienia lub zawału serca oraz średni czas leczenia inotropowego były znacząco niższe w grupie pacjentów otrzymujących milrinon (p < 0,05). Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami w występowaniu arytmii komorowych, długości trwania krążenia pozaustrojowego i wentylacji mechanicznej, konieczności stosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej i leczenia inotropowego, długości pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej oraz śmiertelności. Mimo że średnia LVEF była istotnie niższa u pacjentów otrzymujących milrinon, nie stwierdzono istotnych różnic w średniej LVEF w pooperacyjnej obserwacji badanych grup. Wnioski: Okołooperacyjne stosowanie milrinonu jest korzystne u pacjentów poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego, zwłaszcza u chorych z obniżoną LVEF. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 5: 266-272