Wstęp: Wstrząs kardiogenny jest główną przyczyną zgonów wśród chorych z zawałem serca.
Jego leczenie zachowawcze nie poprawia rokowania, a dane dotyczące leczenia zabiegowego są
ograniczone. Celem pracy jest ocena wyników leczenia zabiegowego (angioplastyka wieńcowa
lub leczenie operacyjne) chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym, analiza czynników
wpływających na śmiertelność szpitalną i ocena wyników odległych.
Materiał i metody: Badaniem objęto 98 chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym.
Operacyjnie leczono 5 chorych, a za pomocą angioplastyki wieńcowej — 93. W celu oceny
czynników ryzyka zgonu chorych podzielono na dwie grupy: I - 37 osób, które zmarły,
i II - 61 pacjentów, którzy przeżyli.
Wyniki: Zmarło 2 (40%) chorych leczonych operacyjnie i 35 (38%) leczonych za pomocą
angioplastyki wieńcowej. U pacjentów leczonych operacyjnie częściej stwierdzano hipercholesterolemię,
przebyty zawał serca, częściej stosowano u nich kontrapulsację wewnątrzaortalną,
u wszystkich operowanych wykryto trójnaczyniową chorobę wieńcową, a tętnicą odpowiedzialną
za zawał serca był u nich pień lewej tętnicy wieńcowej. Zabieg angioplastyki wieńcowej był
skuteczny u 73 (78%) chorych. Śmiertelność przy skutecznym zabiegu wynosiła 26%, a przy
nieskutecznym - 80%. Analiza porównawcza obu grup wykazała, że różniły się one pod
względem: wieku (grupa I - 60,4 roku, grupa II - 54,1 roku; p = 0,006), częstości występowania
nagłego zatrzymania krążenia przed koronarografią (grupa I - 51% chorych, grupa II
- 26%; p = 0,01) oraz skuteczności zabiegu angioplastyki wieńcowej (grupa I - 54%, grupa
II — 93%; p < 0,001). Podczas obserwacji jednorocznej zmarło 6 pacjentów. Śmiertelność po
roku u chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym wyniosła 56%.
Wnioski: Leczenie zabiegowe chorych z zawałem serca i wstrząsem kardiogennym poprawia
rokowanie wewnątrzszpitalne i roczne. Istotnymi czynnikami wpływającymi na przeżycie wewnątrzszpitalne
są: młodszy wiek, stabilny przebieg zawału serca i skuteczna angioplastyka
wieńcowa. (Folia Cardiol. 2003; 10: 269–277