VLIZ Alien Species Consortium

Open Marine Archive

  Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel  
van de Noordzee en aanpalende estuaria 
  Muiltje 
Het muiltje Crepidula fornicata kwam oorspronkelijk 
enkel voor langs de oostkust van Noord-Amerika. De 
soort is echter naar Europa  overgebracht samen 
met Amerikaanse oesters Crassostrea virginica. Het 
eerste Belgische exemplaar werd gevonden op 28 
september 1911 op een oester in Oostende en sinds 
de jaren 1930 is het een algemene soort langs onze 
kust. Het  muiltje kent hier weinig tot geen predato-
ren en kan gedijen op verschillende types harde  
bodems en schelpenbanken. Een verdere uitbrei-
ding naar meer noordelijke gebieden wordt wellicht 
verhinderd door de temperatuur: lage watertempe-
raturen tijdens de winter kunnen de ontwikkeling 
van het muiltje namelijk afremmen of verhinderen.  
© Filip Nuyttens 
Wetenschappelijke naam 
Crepidula fornicata (Linnaeus, 1758) 
 
Oorspronkelijke verspreiding 
Het muiltje komt oorspronkelijk voor langs de oostkust van Noord-Amerika, van Nova Scotia (Canada) 
tot aan de Golf van Mexico [1]. 
 
Eerste waarneming in België 
Het eerste exemplaar werd gevonden op 28 september 1911 op een oester in Oostende en wordt 
bewaard in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) [1,2]. 
 
Verspreiding in België 
Het muiltje is sinds de jaren 1930 een goed gevestigde soort in België. Onderzoek uit de jaren 1960 naar 
het voorkomen van deze soort langs onze kust, leidde tot vondsten in De Panne, Koksijde, Blankenberge 
en de Spuikom van Oostende [3]. Recentelijk nam de populatie nabij de Belgische kust sterk toe, 
waardoor deze soort er anno 2011 algemeen voorkomt. Muiltjes kunnen langs de Belgische kust zowel 
op hard substraat, waaronder boeien, als op zacht sediment – waar ze zich bijvoorbeeld aan lege 
schelpen vasthechten – waargenomen worden [4]. 
 
Verspreiding in onze buurlanden 
De eerste Europese waarneming van het muiltje gebeurde in Liverpool Bay (Engeland) in 1872, waar de 
soort zich niet permanent kon vestigen. Tussen 1887 en 1890 werd het muiltje ook in Essex (Zuidoost-
Engeland) herhaaldelijke keren geïntroduceerd, via de invoer van Amerikaanse oesters Crassostrea 
 
- 1 -  
Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria 
virginica. Deze oesters werden op bestaande Engelse oesterbanken uitgezet en brachten met het 
muiltje een verstekeling mee [5]. 
Vanuit Essex was een verdere verspreiding langs de Europese 
kusten mogelijk [5]. In de Noordzee heerst er namelijk een 
noordoostwaarts gerichte stroming, als gevolg van de 
getijdenwerking (wetenschappers noemen dit een ‘residuele 
stroming’). De larven van het muiltje - die vrij in de waterkolom 
voorkomen of planktonisch zijn - kunnen op deze stroming 
‘meeliften’ en zo snel in een noordelijke richting migreren naar de 
andere kustgebieden van de Noordzee [6]. 
In Nederland werd de soort voor het eerst waargenomen in 1924 
[7]. Het betrof hier lege schelpen die vastgehecht zaten op 
aangespoeld zeewier. De eerste levende exemplaren werden pas 
twee jaar later opgemerkt, in oktober 1926 [8], waarbij ze vastgehecht zaten op aangespoelde 
wrakresten en al snel daarna werd de soort heel algemeen in Zeeland [9]. 
Vandaag de dag is het muiltje algemeen in (delen van) Nederland, Engeland, Duitsland, Frankrijk, 
Spanje, Portugal, Denemarken, Zweden en Noorwegen [10]. 
 
Wijze van introductie 
Het muiltje is naar Europa gebracht samen met Amerikaanse oesters Crassostrea virginica [5]. Het is 
echter ook mogelijk dat deze schelpensoort in onze contreien verzeild raakte als deel van de 
aangroeigemeenschap op scheepsrompen of als planktonische larven in het ballastwater [5,11]. 
Op kleinere schaal kan de soort zich soms verder verspreiden als gevolg van visserij-activiteiten. Hoe 
gaat dit in zijn werk? Vissersbootjes die op schelpen vissen maken gebruik van een vistuig dat over een 
bepaalde afstand over de bodem wordt gesleept. Als ze hun vangst uiteindelijk bovenhalen, wordt alles 
gesorteerd. Wat ze niet kunnen gebruiken, wordt opnieuw overboord gegooid. Als hier eventueel 
muiltjes bij zijn, kunnen ze zich op deze manier dus ook heel makkelijk verspreiden [12]. 
 
Redenen waarom deze soort zo succesrijk is in onze contreien 
Het succes van het muiltje kan worden verklaard door enkele specifieke kenmerken, zoals enerzijds de 
wel erg ongewone wijze van voortplanten. Muiltjes gaan namelijk boven op elkaar zitten, waarbij de 
jongste en kleinste exemplaren zich boven op de toren bevinden. Het is deze dichte aanwezigheid van 
hun soortgenoten die hun voorplanting stimuleert [12,13] (zie ook verder). Anderzijds zullen de 
planktonische larven een snelle verspreiding naar naburige gebieden bespoedigen. 
Het muiltje kent in onze streken ook weinig tot geen vijanden [5] en kan gedijen op verschillende types 
harde bodems en schelpen. Ze zijn soms zelfs in staat modderige bodems te koloniseren [12]. 
 
Factoren die de verspreiding beïnvloeden 
Het muiltje heeft een larvaal planktonisch stadium van ongeveer twee tot drie weken [3], wat vrij lang is 
en zeker een belangrijke factor is in de snelle uitbreiding van het verspreidingsgebied. Als planktonische 
larve kunnen ze namelijk passief meeliften op de heersende zeestromingen en kunnen zo grote 
afstanden worden afgelegd. 
Een meer noordelijke gebiedsuitbreiding wordt dan wellicht weer verhinderd door de heersende 
temperaturen. Een lage wintertemperatuur van het water kan hun ontwikkeling namelijk afremmen of 
verhinderen [13]. 
Net zoals bij veel andere soorten typisch voor harde substraten, doen boeien in zee vaak dienst als 
  © Filip Nuyttens 
 
- 2 -  
Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria 
‘stapstenen’ voor het uitbreiden van populaties enerzijds en een verdere verspreiding of dispersie 
anderzijds. Deze stapstenen kun je namelijk bekijken als gunstige eilandjes in een anders moeilijk te 
koloniseren gebied. 
 
Effecten of potentiële effecten en maatregelen 
Het muiltje kan in competitie treden voor voedsel en ruimte met andere ongewervelde dieren die hun 
voedsel uit het water filteren, zoals bijvoorbeeld mosselen en de oesters [14,15]. Studies suggereren 
echter dat mosselen en muiltjes van verschillende voedselbronnen afhankelijk zijn [16] en ook de 
competitie voor voedsel met oesters is nog niet bewezen [17]. Wel is aangetoond dat mosselen met 
aangehechte muiltjes  minder efficiënt groeien omat ze mogelijk meer energie moeten steken om zich 
aan het substraat vast te hechten. Bij oesters speelt dit effect niet [16]. De aangroei van muiltjes is echter 
niet enkel nadelig voor de getroffen mosselen. De muiltjes zouden de mosselen immers beschermen 
tegen predatie door zeesterren [18]. 
Het muiltje bevordert de afzetting van slijk (pseudofaeces) wanneer het water rijk is aan opgelost 
materiaal. Deze slijkafzetting is echter een ware pest voor oesterbedden en maakt bovendien de 
omgeving ongeschikt voor de vestiging van jonge oesters [14]. 
In Zuid-Engeland (nabij Weymouth) is het muiltje de dominante soort bij de fauna groter dan 1 
millimeter (macrofauna). Er werden zelfs al dichtheden tot 1750 individuen per m2 waargenomen [19]. 
Als muiltjes massaal aanwezig zijn op een zachte zeebodem bestaande uit zand of slib, dan wordt deze 
zachte ondergrond op termijn omgevormd tot een ‘harder’ substraat. Deze wijziging in ondergrond 
brengt dan weer een wijziging in de aanwezige faunagemeenschap met zich mee [12]. Deze 
habitatwijziging leidt mogelijk tot een verminderd broedsucces bij tong Solea solea [20]. 
Het muiltje zou echter ook positieve effecten kunnen hebben. Zo zorgt dit schelpdier ervoor dat silicium 
sneller opnieuw in de waterkolom beschikbaar wordt, waardoor kiezelwieren of diatomeeën continu 
kunnen groeien. Door een continue diatomeeënproductie zou de vorming van toxische algenbloei 
bemoeilijkt worden [16]. 
 
Specifieke kenmerken 
Het muiltje verandert van geslacht gedurende zijn 
levensloop. De bevruchting gebeurt inwendig en muiltjes 
worden geboren als vrij levende larven. Na het larvaal 
stadium transformeren ze tot een kruipend - mannelijk - 
muiltje en gaan ze op zoek naar een vrouwtje om zich op 
vast te hechten. 
Het mannelijke stadium duurt ongeveer twee jaar, 
waarna een geleidelijke omvorming gebeurt naar een 
vrouwelijk stadium. Deze transformatie duurt ongeveer 
60 dagen. Gedurende deze periode kunnen zich bovenop 
deze transformerende schelp nog andere muiltjes 
vastzetten tot er een keten van ongeveer 12 exemplaren 
is gevormd. Gemiddeld gaat er zich één extra exemplaar 
per jaar vasthechten, en de oudste schelpen bevinden zich altijd onderaan de keten. Soms gebeurt het 
dat een mannelijk muiltje er niet in slaagt om een vrouwtje te vinden. In dit geval kan de transformatie 
tot vrouwelijk muiltje vervroegd gebeuren en zijn deze muiltjes in staat om zichzelf te bevruchten. Ze 
worden met andere woorden simultaan hermafrodiet [12,13]. 
Muiltjes kunnen vaak op golfbrekers en strandhoofden gevonden worden, maar komen in zee nooit 
dieper voor dan 30 meter [14]. 
 
© Filip Nuyttens 
 
- 3 -  
Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria 
Weetjes 
In oorlog kent men zijn bondgenoten 
Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte het muiltje in de Lage Landen deel uit van het 
oorlogsvoedsel. 
Vanaf 1940 werden deze schelpdieren in Nederland gegeten om zo de groeiende muiltjesplaag op 
de oestergronden in te dijken. Zo werd in 1941 vier miljoen kilogram aan muiltjes opgevist en 
verwerkt in de voedingsindustrie [8]. 
De kalkrijke schelpen van de muiltjes werden toen ook gebruikt als versteviging in de wegenbouw. 
Het Nederlandse publiek was echter niet happig op het schelpenvlees, waarschijnlijk omdat er nog 
steeds een groot aanbod aan ‘lekkere’ mosselen voorhanden was. Door dit alles verplaatste de 
afzetmarkt van muiltjes zich geleidelijk aan naar België. In tegenstelling tot onze noorderburen 
waren mosselen bij ons schaars tijdens de barre oorlogstijden en vormde het muiltje in oorlogstijd zo 
een welkom alternatief naast wulken en alikruiken [21].  
 
Hoe verwijzen naar deze fiche? 
VLIZ Alien Species Consortium (2011). Muiltje - Crepidula fornicata. Niet-inheemse soorten van het 
Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria. Revisie. VLIZ Information Sheets, 5. Vlaams 
Instituut voor de Zee (VLIZ): Oostende, Belgium. 5 pp. 
 
VLIZ Alien species consortium: http://www.vliz.be/imis/imis.php?module=project&proid=2170  
Lector:  Thierry Backeljau 
Online beschikbaar op: http://www.vliz.be/wiki/Lijst_niet-inheemse_soorten_Belgisch_deel_Noordzee_en_aanpalende_estuaria 
 
Geraadpleegde bronnen 
[1] Nehring, S.; Leuchs, H. (1999). Neozoa (Makrozoobenthos) an der deutschen Nordseeküste: eine 
Übersicht. Bericht BfG, 1200. Bundesanstalt für Gewässerkunde = Federal Institute of Hydrology: 
Koblenz. 131 pp. details 
 
[2]  Adam, W.; Leloup, E. (1934). Sur la présence du gastéropode Crepidula fornicata (Linné, 1758) sur 
la côte belge. Bull. Mus. royal d'Hist. Nat. Belg./Med. Kon. Natuurhist. Mus. Belg. 10(45): 1-6. details 
 
[3] Polk, P. (1962). Bijdrage tot de kennis der mariene fauna van de Belgische kust: 4. De bestrijding 
van de oesterplaag Crepidula fornicata L. in de Spuikom te Oostende. Biol. Jb. Dodonaea 30: 37-
46. details 
 
[4]  Kerckhof, F.; Haelters, J.; Gollasch, S. (2007). Alien species in the marine and brackish ecosystem: 
the situation in Belgian waters. Aquat. Invasions 2(3): 243-257. details 
 
[5] Eno, N.C.; Clark, R.A.; Sanderson, W.G. (Ed.) (1997). Non-native marine species in British waters: a 
review and directory. Joint Nature Conservation Committee: Peterborough. ISBN 1-86107-442-5. 
152 pp. details 
 
[6]  Kerckhof, F.; Dumoulin, E. (1988). Opmerkingen naar aanleiding van de introductie van Ensis 
directus (Conrad, 1843) in de Belgische fauna. De Strandvlo 8(2): 117-136. details 
 
[7]  Oorthuys, C.B. (1924). Crepidula fornicata in Nederland. De Levende Natuur 28: 384. details 
 
 
- 4 -  
Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria 
[8] Korringa, P. (1942). Crepidula fornicata's invasion in Europe. Basteria 7(1-2): 12-23. details 
 
[9]  Wolff, W.J. (2005). Non-indigenous marine and estuarine species in the Netherlands. Zool. Meded. 
79(1): 3-116. details 
 
[10]  Gollasch, S.; Haydar, D.; Minchin, D.; Wolff, W.J.; Reise, K. (2006). WGITMO input to REGNS - 
Introduced aquatic species of the North Sea coasts and adjacent brackish waters, in: ICES Advisory 
Committee on the Marine Environment (2006). Working Group on Introductions and Transfers of 
Marine Organisms (WGITMO) 16-17 March 2006 Oostende, Belgium. C.M. - International Council 
for the Exploration of the Sea, CM 2006(ACME:05): pp. 121-132. details 
 
[11] McMillan, N.F. (1938). Early records of Crepidula in English waters. Proc. Malac. Soc. 23: 236. details 
 
[12] Global Invasive Species Database, 2005. Crepidula fornicata (mollusc). Available from: http://
www.issg.org/database/species/ecology.asp?si=600&fr=1&sts=sss [Accessed 21th December 
2007]. 
 
[13] Minchin, D.; McGrath, D.; Duggan, C.B. (1995). The slipper limpet, Crepidula fornicata (L.), in Irish 
waters, with a review of its occurrence in the North-Eastern Atlantic. J. Conch., Lond. 35: 249-256. 
details 
 
[14] Barnes, R.S.K.; Coughlan, J.; Holmes, N.J. (1973). A preliminary survey of the macroscopic bottom 
fauna of the Solent, with particular reference to Crepidula fornicata and Ostrea edulis. Proc. 
Malac. Soc. 40(4): 253-275. details 
 
[15]  Blanchard, M. (1997). Spread of the slipper limpet Crepidula fornicata (L. 1758) in Europe. Current 
state and consequences. Sci. Mar. (Barc.) 61(Suppl. 2): 109-118. details 
 
[16] Thieltges, D.W.; Strasser, M.; Reise, K. (2006). How bad are invaders in coastal waters? The case of 
the American slipper limpet Crepidula fornicata in western Europe. Biological Invasions 8(8): 1673
-1680. details 
 
[17]  Nehls, G.; Diederich, S.; Thieltges, D.W.; Strasser, M. (2006). Wadden Sea mussel beds invaded by 
oysters and slipper limpets: competition or climate control? Helgol. Mar. Res. 60(2): 135-143. 
details 
 
[18]  Thieltges, D.W. (2005). Benefit from an invader: American slipper limpet Crepidula fornicata 
reduces star fish predation on basibiont European mussels. Hydrobiologia 541: 241-244. details 
 
[19]  Seaward, D.R. (1987). The marine molluscs of Portland harbour, Dorset Dorset Proceedings 108: 
159-167. details 
 
[20]  Le Pape, O.; Guerault, D.; Desaunay, Y. (2004). Effect of an invasive mollusc, American slipper 
limpet Crepidula fornicata, on habitat suitability for juvenile common sole Solea solea in the Bay 
of Biscay. Mar. Ecol. Prog. Ser. 277: 107-115. details 
 
[21]  Wouters, D. (1995). Het muiltje Crepidula fornicata als oorlogsvoedsel. De Strandvlo 15(2): 42-43. 
details  
 
 
 
- 5 -  


Muiltje - <i>Crepidula fornicata</i>. Niet-inheemse soorten van het Belgisch deel van de Noordzee en aanpalende estuaria

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Open Marine Archive