Τεχνικές νεκροψίας και στοιχεία διαγνωστικής παθολογοανατομικής των ψαριών

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποσκοπεί στην περιγραφή των τεχνικών νεκροψίας και την επισήμανση των βασικών ανατομικών διαφοροποιήσεων σε διάφορα είδη ψαριών, ανάλογα με το σχήμα του σώματος τους. Ακόμη, πραγματεύεται στοιχεία ειδικής παθολογικής ανατομικής ανά σύστημα και όργανο. Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από τη διενέργεια νεκροψίας σε πέντε είδη ψαριών: στην ιριδίζουσα πέστροφα (Oncorhynchus mykiss) και τον κυπρίνο (Cyprinus carpio carpio), που παρουσιάζουν ατρακτοειδές σχήμα σώματος, στο χέλι (Anguilla anguilla), που παρουσιάζει οφιοειδές σχήμα σώματος και στην τσιπούρα (Sparus auratus) και τη γλώσσα (Solea solea), που το σώμα τους είναι συμπιεσμένο πλευρικά. Η διπλωματική εργασία χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια: 1° Προεργασία, 2° Τεχνικές Νεκροψίας, 3° Οδηγός για την Περιγραφή των Αλλοιώσεων στα Ψάρια, 4° Δειγματοληψία και 5° Ειδική Παθολογική Ανατομική των Ιχθύων. Στην προεργασία, διερευνώνται και αξιολογούνται οι παράγοντες από το ιστορικό και από την ανάλυση του νερού που εμπλέκονται στην υγεία των ψαριών. Ακόμη, γίνεται αναφορά στο είδος και τον αριθμό των δειγμάτων που απαιτούνται κάθε φορά για τη διενέργεια νεκροψίας και τη διευκόλυνση της διάγνωσης, καθώς και στις μεθόδους ευθανασίας που πρέπει να ακολουθούνται. Τέλος, περιγράφονται τα εργαλεία, τα υλικά και ο προστατευτικός ρουχισμός που συνοδεύουν τη διαδικασία της νεκροψίας. Στο κεφάλαιο "Τεχνικές Νεκροψίας”, περιγράφεται αναλυτικά η συνήθης διαδικασία που ακολουθείται κατά τη διενέργεια διαγνωστικής νεκροψίας στα ψάρια ενώ ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια εξοικείωσης του κλινικού με τα βασικά ανατομικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά ορισμένων ειδών. Συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνονται στοιχεία από την εξωτερική ανατομία και παρατήρηση της ιριδίζουσας πέστροφας (Oncorhynchus mykiss), της τσιπούρας (Spams auratus), του κυπρίνου (Cyprinus carpio carpio), του χελιού (Anguilla anguilla), και της γλώσσας (Solea solea), ενώ παράλληλα περιγράφονται οι μέθοδοι αιμοληψίας και οι κατάλληλες τεχνικές διάνοιξης του εκάστοτε ψαριού, καθώς και η αναπροσαρμογή του πρωτοκόλλου κάθε φορά. Επιπροσθέτους, αναφέρονται ο τρόπος προσέγγισης και απομάκρυνσης των επιμέρους οργάνων, καθώς και οι εργαστηριακές εξετάσεις που διενεργούνται από αυτά. Τέλος, παραθέτεται ένα ενδεικτικό δελτίο νεκροτομικής εξέτασης των ψαριών. Το 3° κεφάλαιο εστιάζεται στον τρόπο με τον οποίο περιγράφονται οι διάφορες αλλοιώσεις στα ψάρια. Έτσι, συμπεριλαμβάνονται σχόλια σχετικά με το μέγεθος, τον αριθμό, τη θέση, την κατανομή, το σχήμα, την υφή, το χρώμα και τη διαύγεια, τη σταθερότητα, την τρισδιάστατη απεικόνιση, τη σοβαρότητα και την έκταση των αλλοιώσεων. Στο κεφάλαιο της Δειγματοληψίας, γίνεται αναφορά στις κυριότερες διαγνωστικές δοκιμές που εκτελούνται στα ψάρια. Συγκεκριμένα, περιγράφονται οι μικροβιολογικές εξετάσεις, η μικροσκοπική παρατήρηση νωπών δειγμάτων, οι μυκητιακές εξετάσεις, η ιολογία, οι ιστολογικές και οι τοξικολογικές εξετάσεις. Τέλος, στο κεφάλαιο "Ειδική Παθολογική Ανατομική των Ιχθύων”, περιγράφονται ονομαστικά οι μακροσκοπικές αλλοιώσεις που μπορούν να παρατηρηθούν ανά σύστημα και όργανο κατά τη διαδικασία της νεκροψίας

Μετεγχειρητικές επιπλοκές και σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής μετά από ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος και μείζονες ογκολογικές επεμβάσεις για πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς όγκους γαστρεντερικού συστήματος σε ασθενείς που νοσηλεύθηκαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας

Σκοπός της μελέτης: Να καταγραφούν οι μετεγχειρητικές επιπλοκές μετά από μεταμόσχευση ήπατος και μείζονες χειρουργικές επεμβάσεις στο γαστρεντερικό σύστημα, να καθοριστεί η σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής των δύο ομάδων 7 χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση και να γίνει σύγκριση με αυτή του γενικού πληθυσμού. Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη εξετάζει δύο ομάδες ασθενών, 32 ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος και 32 ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μείζονα χειρουργική επέμβαση για όγκο του γαστρεντερικού συστήματος. Οι ασθενείς εισήχθησαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μετά το χειρουργείο και παρέμειναν για τουλάχιστον 3 μέρες. Μελετήθηκαν οι άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές και η σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής 7 χρόνια μετά την επέμβαση. Αποτελέσματα: Η πιό συχνή επιπλοκή στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε Μεταμόσχευση Ήπατος ήταν οι λοιμώξεις σε ποσοστό 78,1%, ενώ στη δεύτερη ομάδα, οι πιό συχνές επιπλοκές ήταν οι νεφρολογικές σε ποσοστό 46,9%, ακολουθούμενες από τις καρδιαγγειακές επιπλοκές και τις λοιμώξεις σε ποσοστό 43,8% και 34,4% αντίστοιχα. Τα ποσοστά μετεγχειρητικού θανάτου στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος ήταν σημαντικά υψηλότερα στους ασθενείς με καρδιαγγειακές επιπλοκές και σημαντικά χαμηλότερα σε εκείνους με αναπνευστικές επιπλοκές. Στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μείζονα χειρουργείο για όγκο του γαστρεντερικού και παρουσίασαν λοιμώξεις, νεφρολογικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές, τα ποσοστά θανάτου στα 7 έτη ήταν σημαντικά υψηλότερα, ενώ τα ποσοστά μετεγχειρητικού θανάτου ήταν υψηλότερα σ’αυτούς που παρουσίασαν λοιμώξεις. Όσον αφορά τη ποιότητα ζωής το ερωτηματολόγιο απαντήθηκε σε ποσοστό 43,75% (14/32) των ασθενών από κάθε ομάδα. Μόνο η διάσταση «Ψυχική Υγεία» παρουσίασε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Συγκεκριμένα οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος σημείωσαν σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία , σε σύγκριση με τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργείο για όγκο του γαστρεντερικού συστήματος. Δε σημειώθηκαν σημαντικές διαφορές στις υπόλοιπες διαστάσεις της ποιότητας ζωής μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών. Σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, η βαθμολογία στη διάσταση «Σωματικός ρόλος» ήταν σημαντικά χαμηλότερη στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος. Σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, η βαθμολογία στις διαστάσεις «Σωματική Λειτουργικότητα», «Σωματικός ρόλος», «Ρόλος συναισθηματικός» και «Ψυχική υγεία» ήταν σημαντικά χαμηλότερη στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργείο για όγκο του γαστρεντερικού συστήματος. Συμπεράσματα: Η αναγνώριση των επιπλοκών είναι σημαντική, έτσι ώστε να ξεκινήσει άμεσα ο σχεδιασμός αντιμετώπισης και θεραπείας και να μειωθεί με αυτό το τρόπο η νοσηρότητα και η θνητότητα. Αντίστοιχα η καταγραφή της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητα ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντική, μιας και η επιλογή της κάθε πιθανής θεραπείας επηρεάζει τη μετέπειτα ζωή των ασθενών.Aim of the study: To record postoperative complications after liver transplantation and major gastrointestinal procedures and to determine the healthrelated quality of life of the two groups seven years after surgery in comparison with the general population. Material and Methods: The study examines two groups, 32 patients who have undergone orthotopic liver transplantation and 32 patients who have undergone major surgery for gastrointestinal diseases. The patients admitted to the Intensive Care Unit after surgery for at least three days. The complications during the immediate postoperative period, and the health-related quality of life after 7 years postoperatively were examined. Results: Most common complications related to patients with liver transplantation were infections, representing 78.1% of cases, while on the second group, the most common complications were nephrological at 46.9%, followed by cardiovascular complications and infections at rates of 43.8% and 34.4% respectively. The rates of postoperative death in patients undergoing liver transplantation was significantly higher for patients with cardiovascular complications and significantly lower in those with respiratory complications. In patients undergoing major surgery for gastrointestinal tumor and developed infection, renal and cardiovascular complications, the rates of death at 7 years was significantly higher, while the postoperative death rates were higher in those with infections. Concerning quality of life, the specific questionnaire was answered by 43.75% (14/32) of patients in each group. Only the unit of “Mental Health” revealed significant differences between the two patients’ groups. Specifically, patients with liver transplantation demonstrated a significantly higher score, compaired to patients with gastrointestinal tumor surgery. The quality of life in other aspects of the survey was similar between the two groups of patients. Compared with the general population, the score on the unit “Role Physical” was significantly lower in patients who underwent liver transplantation. Compared with the general population, the score on the units “Physical Functioning”, “Role Physical”, “Role Emotional” and “Mental Health” were significantly lower in patients who underwent surgery for gastrointestinal tumor. Conclusions: Recognition of complications is essential in order to plan treatment immediately and thus decrease the morbidity and mortality. Accordingly, the determination of the health-related quality of life is particularly important, since the choice of any possible treatment affects the patients’ later life

Κλινικοπαθολογοανατομική μελέτη δεικτών που έχουν σχέση με την αγγειογένεση (VEGF-C) και την διήθηση (MT-MMPS) σε ουροθηλιακά καρκινώματα ουροδόχου κύστης

ΣΚΟΠΟΣ Η μελέτη της έκφρασης των VEGF-C, MT2-MMP και MT3-MMP στο ουροθηλιακό καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης σε σχέση με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους, την επιβίωση των ασθενών και την προαποπτωτική πρωτεϊνη Bax. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Σε 123 επιφανειακά και διηθητικά ουροθηλιακά καρκινώματα, εφαρμόσθηκε αναοσοϊστοχημική μέθοδος τριών βημάτων για την ανίχνευση των πρωτεϊνών. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Θετική έκφραση VEGF-C ανευρέθη πιο συχνά στα επιφανειακά από ότι στα διηθητικά (p=0,007) και παρουσίασε αντίστροφη συσχέτιση με την Bax (p=0,032). Η MT2-MMP εμφάνισε στατιστικά σημαντική σχέση με χαμηλό στάδιο νόσου και χαμηλό βαθμό κακοήθειας, (p=0.046 and p=0.014) αντίστοιχα. Η MT3-MMP εμφάνισε επίσης στατιστικά σημαντική σχέση με χαμηλό στάδιο νόσου (p=0.013) και οριακά με το βαθμό κακοήθειας (p=0.086). ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ο VEGF-C ανιχνεύθηκε πιο συχνά στα επιφανειακά από ότι στα διηθητικά ουροθηλιακά καρκινώματα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η υπερέκφραση του πιθανόν να αποτελεί πρώιμο γεγονός στην ανάπτυξη του ουροθηλιακού καρκινώματος. Επίσης, η ανάστροφη συσχέτιση της με τον Βax, αποτελεί εύρημα που συνηγορεί υπέρ του αντιαποπτωτικού ρόλου. Το γεγονός ότι η MT2-MMP και η MT3-MMP σύμφωνα με την παρούσα μελέτη, εκφράζονται συχνότερα σε πρωιμότερα στάδια της νόσου, καθώς και η ανάστροφη συσχέτιση με τον ιστολογικό βαθμό κακοήθειας, υποδηλώνει ότι οι ανωτέρω πρωτεΐνες φαίνεται να συμμετέχουν στα αρχικά στάδια της καρκινογένεσης.AIM The aim of the present study was to examine the expression of VEGF-C , MT2-MMP and MT3-MMP proteins in urothelial bladder carcinoma (BUC) and to correlate the imunohistochemistry findings with clinicopathologic parameters (grade, stage), patients’ survival and Bax protein. PATIENTS AND METHODS A three-step immunohistochemical method was applied on 123 paraffin-embedded specimens of BUC. RESULTS VEGF-C immunoreactivity was inversely correlated with stage (p=0.007) and negatively associated with bax immunoexpression (p=0.032). VEGF-C expression was not related to tumor grade. Patients with VEGF-C positive tumors tended to have better prognosis. MT2-MMP was statistically significant related to lower grade and stage (p=0.046 and p=0.014, respectively). MT3-MMP was also statistically significant related to lower grade (p=0.013) and borderline to lower stage of disease (p=0.086). There was no correlation between MMPs expression and patients’ overall survival. CONCLUSION: The present study implies that VEGF-C may be an early event in the carcinogenesis and might have an antiapoptotic role, through his inverse correlation with tumor pathological stage and Bax immunoexpression. According to our results, over expression of MT2-MMP and MT3-MMP were associated with a less aggressive tumor phenotype through their correlation with lower grade and stage and may be an early event in the carcinogenesis, also

EXTRACORPOREAL SHOCK WAVE LITHOTRIPSY

EXTRACOPORED SHOCK WAVE LITHOTRIPSY HAS NOW BEEN IN CLINICAL USE FOR SEVEN YEARS AND HAS REPLACED OTHER TREATMENT TECHNIQUES FOR THE MAJORITY OF SURGICAL CALCULI LOCATED IN THE URINARY TRACT . PHYSICAL PRINCIPLES OF SHOCK WAVE TREATMENT.WE HAVE BEEN ABLE TO DEMONSTRATE A CORRELATION BETWEEN THE CHEMICAL NATURE-THEX- RAYS IMAGE AND THE MODE OF FRAGMENTATION OF THE STORMS.Η ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΛΙΘΟΤΡΙΨΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΛΙΘΙΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ-ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ . ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥΤΗΣ ΧΗΜΙΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ-ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ