991 research outputs found

    Αποκατάσταση ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στην καλαθοσφαίριση

    Get PDF
    Η εργασία αυτή είχε ως στόχο να συγκεντρώσει μέσα απ’ τη διεθνή βιβλιογραφία έρευνες, οι οποίες σχετίζονται με τις αθλητικές κακώσεις, και πιο συγκεκριμένα με τη ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου σε αθλητές καλαθοσφαίρισης. Αρχικά, αναζητήθηκαν μελέτες οι οποίες σχετίζονται γενικότερα με τις αθλητικές κακώσεις και με την αποκατάστασή τους. Στη συνέχεια, η ανασκόπηση κατέγραψε ευρήματα για τις κακώσεις των αθλητών καλαθοσφαίρισης, ενώ εστίασε περισσότερο στις κακώσεις των κάτω άκρων. Στο βασικό στάδιο της εργασίας, αναζητήθηκαν ευρήματα και πληροφορίες από μελέτες, σε σχέση με τη ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου σε αθλητές καλαθοσφαίρισης, και σε σχέση με τις κύριες παραμέτρους του συγκεκριμένου τραυματισμού, όπως είναι η πρόληψη και η αντιμετώπιση, η συμπτωματολογία και η διάγνωση, και η αποκατάσταση των αθλητών μετά από τέτοιο τραυματισμό. Τα σημαντικότερα αποτελέσματα της ανασκόπησης, έδειξαν ότι πολλές σοβάρες κακώσεις που παρατηρούνται στον αθλητισμό αφορούν την άρθρωση του γόνατος, ότι η ελλιπής αποκατάσταση οδηγεί τους αθλητές σε υποτροπές, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κακώσεων στην καλαθοσφαίριση είναι κακώσεις των κάτω άκρων και στην πλειοψηφία τους είναι αρκετά σοβαροί τραυματισμοί, και ότι οι συχνότεροι τραυματισμοί σε οστά ή συνδέσμους αρθρώσεων των κάτω άκρων στους αθλητές καλαθοσφαίρισης, αφορούν κακώσεις στην άρθρωση του γόνατος ή στις αρθρώσεις του άκρου ποδός. Τέλος, σχετικά με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν για τη ρήξη πρόσθιου χιαστού σε αθλητές καλαθοσφαίρισης, φάνηκε ότι η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου αφορά πάνω απ’ το 50% των τραυματισμών του γόνατος, ότι ο τραυματισμός αυτός αντιμετωπίζεται σπανιότερα συντηρητικά και αρκετά συχνότερα χειρουργικά, ότι η αποτελεσματικότητα των αθλητών αυτών και η χρόνικη διάρκεια της καριέρας τους μετά από χειρουργική αποκατάσταση, επηρεάζονται σημαντικά απ’ την μετεγχειρητική περίοδο αποκατάστασής τους, και ότι τα τελευταία δεδομένα αναφέρουν τη συνιστώμενη χρονική διάρκεια αποκατάστασης των αθλητών μετά από χειρουργική αντιμετώπιση ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, να είναι από 9 μήνες έως 1 χρόνο. Λέξεις κλειδιά: καλαθοσφαίριση, αποκατάσταση, κακώσεις, πρόσθιος χιαστός σύνδεσμοςThis paper was intended to gather information through the international literature, which is related to sports injuries, and more specifically to the rupture of the anterior ligament in basketball athletes. At first, studies related to sports injuries and their rehabilitation were sought. The review then recorded findings on the injuries of basketball athletes, and focused more on lower limb injuries. At the main chapter of this review, findings and information were sought from studies, in relation to the rupture of the anterior ligament in basketball athletes, and in relation to the main parameters of this injury, such as prevention and treatment, symptomatology and diagnosis, and rehabilitation of athletes after such injury. The most important results of the review showed that many severe injuries observed in sport are related to the knee joint, that incomplete rehabilitation leads athletes to re-injuries, that the majority of injuries in basketball are lower limb injuries and the majority of them are quite serious injuries, and that the most frequent injuries to bones or joint ligaments of the lower extremities in basketball athletes, involve injuries to the knee joint or leg joints. Finally, regarding the data that were collected for anterior hip rupture in basketball athletes, it appeared that torn anterior ligament affects more than 50% of knee injuries, that this injury is treated more rarely conservatively and several times surgically, that the effectiveness of these athletes and the chronic length of their career after surgical rehabilitation are significantly affected by their postoperative rehabilitation period, and that the latest data indicate the recommended duration of rehabilitation of athletes after surgical treatment of a torn anterior ligament, be from 9 months to 1 year. Key Words: basketball, rehabilitation, injuries, anterior cruciate ligamen

    Κακώσεις από βία στο ΤΕΠ

    Get PDF
    ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το φαινόμενο της βίας παρουσιάζει ιατρονοσηλευτικές, οικονομικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Η έξαρση της βίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως έχει σαν αποτέλεσμα τη μεγάλη αύξηση των περιστατικών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) και αφορούν κακώσεις που προκλήθηκαν από βία. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η καταγραφή και κατηγοριοποίηση κακώσεων από βία που αντιμετωπίστηκαν στο Τ.Ε.Π. κεντρικού νοσοκομείου της Αθήνας. Όπως επίσης, η διερεύνηση πιθανών συσχετισμών μεταξύ των καταγεγραμμένων κακώσεων με τα δημογραφικά στοιχεία, τα αίτια τραυματισμού και την έκβαση των περιστατικών αυτών. ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 124 περιστατικά κακώσεων από βία, ηλικίας 16 ετών και άνω. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με δομημένο ερωτηματολόγιο κλειστών ερωτήσεων. Για τη στατιστική επεξεργασία χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα SPSS 19. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η πλειοψηφία των περιστατικών ήταν άνδρες (72.6%). H κύρια αιτία επίθεσης ήταν η ληστεία (27.4%). Σε ποσοστό 75% η βία προερχότανε από άγνωστο άτομο και ο συνήθης τρόπος πρόκλησης τραυματισμού ήταν ο ξυλοδαρμός (71,0%) ενώ η συχνότερη θέση τραυματισμού ήταν το κεφάλι (75,0%). Στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε μεταξύ αιτίας τραυματισμού και δημογραφικών χαρακτηριστικών (p<0,001). Αναφορικά με τη συσχέτιση μεταξύ έκβασης και τρόπου τραυματισμού παρατηρήθηκε οριακή στατιστικά σημαντική σχέση (p=0,07). Επίσης, δεν προέκυψε κάποια σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην έκβαση, την ανατομική θέση και τον τρόπο τραυματισμού (p=0,001). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η εκτίμηση των περιστατικών βίας που προσέρχονται στα ΤΕΠ και η ύπαρξη ενός οργανωμένου σχεδίου δράσης από επαγγελματίες υγείας μπορεί να συμβάλει στην εξατομικευμένη παροχή φροντίδας και στην αποτελεσματικότερη διαχείριση των προβλημάτων που εμφανίζουν τα άτομα που υπέστησαν βία.INTRODUCTION: Violence is a public health problem that affects all aspects of life and age groups. The phenomenon of violence appears medical, economic and sociological implications. The rise of violence has resulted in an increase of cases with injuries caused by violence which are presented at the Emergency Department (ED). PURPOSE: The purpose of this study was to record and categorize the kind of injuries which came from violence and presented to ED in a central hospital of Athens. To investigate possible correlations between injuries and demographics, causes of injury and outcome of the cases. MATERIAL - METHOD: The research study was perspective and lasted from September 2011 to December 2011, for four months. The sample of the study included 124 incidents with injuries from violence and included people aged 16 and over. Data was collected when the hospital was on call through a structured questionnaire. A Statistical Package for Social Sciences (SPSS) n.19.0 was used for the data analysis. RESULTS: A 72.6% were male and a 27.4% were women out of 124 cases of the study. The highest percentage of attacks (51.6%) occurred near the victims residence and the main cause of attack was robbery (27.4%). The victims did not know their offender in a high percentage (75%) and the most common mode of injury was beating (71.0%). This study indicated statistically significant correlations between the cause of injury and demographic characteristics, and between friends and source of injury (p <0,001). The correlation between citizenship and source of injury was also statistically significant (p = 0,003). The correlation between drinking alcohol, drug use and the presence of psychiatric illness and cause injury was found statistically significant (p = 0.004. Marginally statistically significant correlations were found between the outcome and mode of injury (p = 0.07) and between using or not sharp instrument. CONCLUSIONS: The outbreak of violence becomes increased in our country and globally, in general. Future research, therefore, could focus on the psychological injuries and their consequences for victims of violence. The role of health professionals (nurses, doctors, social workers, etc.) is crucial in the treatment and rehabilitation of the victims of violence who arrive at the hospital emergency. They also should be able to identify the causes of the challenge and to steer properly. Keywords: violence, injury, trauma, Emergency Department (ED), mechanism of injur

    Ποιοτικός έλεγχος στην αντιμετώπιση του τραύματος στην Ελλάδα

    Get PDF
    Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας, σε ετήσια βάση, περισσότεροι από 2,000 θάνατοι οφείλονται μόνο στα τροχαία ατυχήματα. Σκοπός της έρευνας είναι ο ποιοτικός έλεγχος της αντιμετώπισης του Τραύματος στην Ελλάδα, μέσω της αξιοποίησης του μόνου συγκροτημένου υπάρχοντος αρχείου καταγραφής τραύματος (trauma registry) στη χώρα μας, αυτού των Ιατροδικαστικών Υπηρεσιών, δεδομένου ότι βάσει νόμου η συντριπτική πλειοψηφία των αιφνίδιων – τραυματικών θανάτων υποβάλλονται σε νεκροτομή. Δημιουργήθηκε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων (Hellenic Trauma Databank) όπου συγκεντρώθηκαν ανώνυμα στοιχεία 5,007 θυμάτων θανατηφόρου τραυματισμού (39.894 διαφορετικές κακώσεις) σε περίοδο πέντε ετών. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν εκ των Νεκροτομικών εκθέσεων, των Τοξικολογικών Αναλύσεων, των Εκθέσεων Συμβάντος των Αστυνομικών Αρχών, όπως και εκ των εκθέσεων Νοσηλείας των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων. Χρησιμοποιήθηκαν καθιερωμένα μοντέλα ταξινόμησης των τραυματικών κακώσεων (AIS-90, ISS, ICD9-CM, ICD9-E codes), διεθνή πρότυπα περιγραφής του δείγματος των θυμάτων θανατηφόρου τραυματισμού (National Trauma Data StandardTM – American College of Surgeons, Committee on Trauma), καθώς επίσης εξελιγμένες στατιστικές μέθοδοι συγκριτικής ανάλυσης μεταξύ υποσυνόλων του δείγματος (τεχνικές λογιστικής παλινδρόμησης). Επετεύχθει η δημιουργία ένα πλήρους περιγραφικού μοντέλου των συνθηκών και των επιμέρους χαρακτηριστικών του Θανατηφόρου Τραύματος της χώρας (Γενικό Μέρος), καθώς για την χρονική περίοδο της μελέτης, συγκεντρώθηκαν στοιχεία αντιπροσωπεύονται το 23% του συνόλου των καταγεγραμμένων τραυματισμών της Ελλάδας. Η συγκριτική ανάλυση των υποσυνόλων της βάσεως δεδομένων (Ειδικό Μέρος), επέτρεψε την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σε σχέση με τη σημασία συγκεκριμένων ανατομικών κακώσεων ή συνδυασμών τους (π.χ. κατάγματα πυέλου, σπονδυλικής στήλης, εγκαύματα, κακώσεις μυοκαρδίου κ.α.), διαφορετικών μηχανισμών κάκωσης (τροχαία, πτώσεις από ύψος, διατιτραίνοντα τραύματα, μαζικές καταστροφές, αυτοκτονίες, κ.α.) και της επίδρασης παραγόντων όπως του αλκοόλ ή ψυχοτρόπων ουσιών, τόσο για την καθημερινή κλινική πράξη, όσο και για τον σχεδιασμό μελλοντικών μελετών, και επίσης για τον προγραμματισμό κι εξ ορθολογισμό της διοίκησης των υπηρεσιών Υγείας που σχετίζονται με το Τραύμα.Trauma represents a major cause of mortality and morbidity in Greece, following its contemporary global epidemiology. More than 2,000 deaths occur every year in Greece just from road traffic accidents. Aim of this study was to create and analyse a database of Trauma, representing the Greek reality, utilising the only existing formal prospective registry of Trauma incidents, that of the Forensic departments (Forensic analysis and report of all Traumatic deaths is mandatory according to Greek legislation). An electronic database was created accumulating fully anonymised data from all the entries of the Forensic Department of Athens over a period of 5 years. Data were extracted from the formal Forensic records; the Hospital reports; the incident reports of the Police; as well as the Toxicology analysis reports for 5,007 fatally wounded (39,984 different injuries) which were inserted to a Microsoft® Access database specifically designed for this purpose. Universally accepted classification systems (AIS 90, ISS, ICD9CM, ICD9E codes) were utilised to stratify the collected evidence, as well as to allow their critical review with existing scientific evidence of the literature. The standards of the Committee on Trauma of the American College of Surgeons (ACS-CoT, National Trauma Data StandardTM), formed the basis of the structure of the descriptive database that was created and represents the Hellenic Trauma Database, HTDB). The HTDB is presented at the General Section of this thesis and represents effectively an overview of the profile of Fatal Injuries in Greece since it accumulates ample evidence for up to 23% of all such injuries for a certain period of time. The Specific Section of this thesis represents the interpretation of the results of a number of comparative analysis made in-between: different types of injuries and their combinations (i.e. pelvic fractures, spinal trauma, retroperitoneal hematomas, burns, heart trauma, etc.); different mechanisms and circumstances of injuries (i.e. RTA, Falls, Penetrating trauma, Earthquakes, etc.); as well as the influence of factors as alcohol, and/or drugs. Most of this comparative analysis evidence has been through strict peer review processes and has been successfully presented to scientific conferences, as well as published in high impact factor scientific journals

    Διαχείριση μυοσκελετικών κακώσεων σε ανθρωπογενείς και φυσικές καταστροφές

    Get PDF
    Εισαγωγή/Σκοπός: Παρατηρούνται αυξανόμενες μαζικές καταστροφές με μεγάλο ποσοστό μυοσκελετικών κακώσεων. Αντικείμενο της μελέτης συνιστά η ανάλυση της επιδημιολογίας και των βασικών αρχών διαχείρισης των ορθοπαιδικών κακώσεων, από την αρχική διαλογή (Triage) μέχρι την οριστική αντιμετώπιση, και η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Triage και των ορθοπαιδικών πράξεων και παρεμβάσεων. Μέθοδος: Συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Pubmed, Embase, Google Scholar) και στις βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων Αθηνών και Salford της Αγγλίας. Αξιολόγηση της βιβλιογραφίας βάσει κριτηρίων. Αποτελέσματα: Επιλέχθηκαν 15 μελέτες με 9259 τραυματίες και πέντε ανασκοπήσεις. Διαπιστώνεται ότι στην αρχική διαλογή γίνεται υπερ-διαλογή από τους επαγγελματίες υγείας (19.5-67%), τα συστήματα αξιολόγησης της διάσωσης των άκρων έχουν κυμαινόμενη ευαισθησία (33-83%) και ειδικότητα (69.9-84%), στις συνθλιπτικές κακώσεις απουσιάζει η ευρεία συναίνεση στην προφυλακτική διάνοιξη των περιτονιών, με την έγκαιρη εφαρμογή του tourniquet επιτυγχάνεται επιβίωση άνω του 87%, η εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Ορθοπαιδικής Ελέγχου Κακώσεων και της Πρώιμης Συνολικής Φροντίδας δίνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα μειώνοντας τη νοσηρότητα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Συμπέρασμα: Η σωστή προετοιμασία σε υλικό και προσωπικό, η γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του συμβάντος και των βασικών αρχών αντιμετώπισης των μυοσκελετικών κακώσεων συντελούν στη διάσωση μεγάλου αριθμού τραυματιών.Background: There is an increasing tendency of mass disasters with a significant proportion of musculoskeletal injuries. This study analyzes the epidemiology of mass disasters and basic management principles of orthopaedic injuries and the evaluation of triage efficiency and orthopaedic-related practice. Methods: Systematic search was performed in scientific platforms (PubMed, Embase, Google Scholar), and in the libraries of University of Athens and Salford (England). Eligibility assessment followed. Results: Fifteen eligible studies and five reviews were included and data on 9259 patients were reported in the studies. According to all included studies over-triage was the commonest mistake by health professionals during initial assessment in the field (19.5-67%). Limb saving scoring systems exhibited fluctuating sensitivity (33-83%) and specificity (69.9-84%). There was no consensus for prophylactic fasciotomy in crush injuries. Survival rates was more than 87% if tourniquet was applied timely. Damage Control and Early Total Care protocol yielded satisfactory results for polytrauma patients. Short and long-term morbidity was reduced. Conclusion: Solid knowledge of peculiar features of mass disasters and basic principles of orthopaedic management, along with proper preparation in personnel and resources can save a significant number of polytrauma patients

    Οστική πυκνότητα μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού

    Get PDF
    Εισαγωγή Οι Κακώσεις Νωτιαίου Μυελού (ΚΝΜ) προκαλούν μείωση της οστικής πυκνότητας κάτωθεν της κάκωσης με ένα πολύπλοκο μηχανισμό ο οποίος δεν έχει ακόμη σαφώς διευκρινιστεί. Αυτή η βιβλιογραφική ανασκόπηση αποσκοπεί στη πρώιμη διάγνωση της Χαμηλής Οστικής Πυκνότητας (ΧΟΠ) σε ασθενείς με ΚΝΜ. Στόχος μας είναι να συνοψίσουμε όλα τα δεδομένα που αφορούν τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της οστεοπόρωσης σε αυτό τον ιδιαίτερο πληθυσμό. Μεθοδολογία Βιβλιογραφική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε στη διαδικτυακή πλατφόρμα PubMed Database χρησιμοποιώντας τις λέξεις κλειδιά οστική πυκνότητα, κάκωση νωτιαίου μυελού, σκελετική ευθραυστότητα και οστεοπορωτικό κάταγμα. Από τα αρχικά 430 άρθρα αφαιρέθηκαν μελέτες οι διπλασιασμοί και τα υπόλοιπα άρθρα αξιολογήθηκαν από δύο ξεχωριστούς ερευνητές. Κριτήρια αποκλεισμού από την ανασκόπηση ήταν οι μελέτες στις οποίες η οστική πυκνότητα δεν μετρήθηκε, μελέτες στις οποίες έγινε σύγκριση ασθενών με ΚΝΜ και άλλες παθολογίες, μελέτες σε ζωικά μοντέλα, πειραματικές εργαστηριακές και όχι κλινικές μελέτες, άρθρα σε παιδιατρικούς ασθενείς και εργασίες που δεν ήταν διαθέσιμες στην Αγγλική και Ελληνική γλώσσα. Τα 83 άρθρα που απέμειναν χωρίστηκαν σε μελέτες που προσηλώθηκαν στη διάγνωση και μελέτες που επιχείρησαν να θεραπεύσουν τη ΧΟΠ σε ασθενείς με ΚΝΜ. Αποτελέσματα Δεκαοκτώ από τα 32 άρθρα που συμπεριλήφθησαν σε αυτή την ανασκόπηση προσηλώθηκαν στη διάγνωση ΧΟΠ μετά από ΚΝΜ ενώ τα υπόλοιπα 14 διερεύνησαν θεραπευτικές μεθόδους αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης σε αυτό το πληθυσμό. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες (n=13) χρησιμοποίησαν τη τεχνική της Απορροφησιομετρίας Ακτίνων Χ διπλής ενέργειας (DXA) για την αξιολόγηση της οστικής πυκνότητας των ασθενών τους ενώ 5 μελέτες προτίμησαν την Περιφερική Υπολογιστική Τομογραφία (QCT) και μόνο μια μελέτη την Ποιοτική Υπερηχογραφική Μελέτη της Πτέρνας για τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας των ασθενών τους. Όσο για τις μελέτες που εστίασαν στη θεραπεία της ΧΟΠ μετά από ΚΝΜ, 8 από αυτές χορήγησαν φαρμακευτικούς παράγοντες, 4 εστίασαν σε εξειδικευμένα προγράμματα φυσικοθεραπείας και 3 συνδύασαν φαρμακευτικούς παράγοντες και προγράμματα φυσικοθεραπείας για να μειώσουν την απώλεια οστού κάτωθεν της βλάβης. Συμπεράσματα Η αρχική ασάφεια για τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που οδηγούν στην απώλεια οστικής πυκνότητας κάτωθεν της βλάβης μετά από ΚΝΜ οδήγησαν σε επιστημονική σύγχυση και πληθώρα βιβλιογραφικών αναφορών με διαφορετικές μεθοδολογίες και αποτελέσματα. Σε αυτή την ανασκόπηση συνοψίζονται τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας που έχουν ως στόχο να αυξήσουν την ευαισθησία και τις γνώσεις των κλινικών γιατρών για το κίνδυνο της ανάπτυξης οστεοπόρωσης μετά από ΚΝΜ. Παρέχουμε επίσης πληροφορίες για την καταλληλότερη στιγμή αξιολόγησης του σκελετού αυτών των ασθενών καθώς και τις θεραπευτικές επιλογές που προλαμβάνουν τα παθολογικά κατάγματα ευθραυστότητας σε αυτό τον ιδιαίτερο πληθυσμόIntroduction Spinal cord injury (SCI) causes rapid osteoporosis below the level of injury in a multi-factorial manner. This literature review focused on the early diagnosis of low bone mass (LBM) in SCI patients and aimed to summarize all the available recent data on the diagnosis and treatment of osteoporosis in this unique patient population. Materials and Methods Advanced literature research was conducted in the online PubMed Database using the key words bone mineral density, spinal cord injury, skeletal fragility and osteoporotic fractures. Out of the initial 430 articles, duplicates were removed and the remaining studies were assessed for eligibility. Two reviewers independently extracted data from each study and assessed variable reporting of outcome data. Exclusion criteria were: studies not measuring BMD, studies comparing SCI to other diseases, animal studies, molecular studies, studies including children and studies not written in English. The 83 remaining papers were divided into studies focusing on treatment and studies investigating LBM in SCI. Results Eighteen of the 32 studies focused on the diagnosis of LBM in SCI and 14 focused on the various treatment options to address this phenomenon. Most of these studies (n=13) used the Dual Energy X-Ray Absorptiometry (DXA) method to evaluate bone mass while 5 studies preferred Quantitative Computed Tomography (QCT) measurements and one evaluated LBM using calcaneal qualitative ultrasound. In the treatment group of studies, 8 papers administered medication to addressed LBM and 4 clinical protocols used physiotherapy methods to reduce bone loss post SCI while 3 studies combined medical treatment with physiotherapy. Conclusions The unawareness of the unique mechanism through which bone is rapidly lost in the first months post SCI led to an initial scientific confusion. In this review we summarize information to increase physicians’ awareness of the dangers of ‘silent’ osteoporosis progression post SCI. We have also provided information on the best timing to evaluate bone loss as well as treatment options that could prevent fragility fractures in this population
    corecore