The Painting of Art Nouveau in Croatia: B. Č. Sesija and R. Auer

Simbolizam nastaje u drugoj polovici 19. stoljeća, a traje do Prvog svjetskog rata. Simbolizam kao pravac odlikuju naglašeno subjektivni, višeznačni i često zagonetni prikazi koji vrlo često počivaju na nekoj složenoj misaonoj koncepciji. Secesija kao termin izravno je povezan s lingvističkim aspektom riječi koja znači „odcjepljenje“, „rascjep“. Kao stil, secesija se ne odnosi samo na likovne umjetnosti, već je prisutan i u nekoj europskoj književnosti, nekim nazorima filozofije i sociologije. Zajedničke karakteristike likovnih umjetnosti i arhitekture su upotreba ornamenata, vijugavih linija, plosnatih reljefa te stiliziranih florealnih i geometrijskih motiva. Zajednički nazivnik slikarstvu simbolizma i secesije je otpor akademizmu, pobuna protiv realizma i naturalizma. Simbolizam nastoji svojom poetikom potaknuti korištenje imaginacije i raznih znakova i ideja te odmicanje od zbilje. Bela Čikoš-Sesija upravo to prenosi svojim slikarstvom koje se načelno smatra simbolističkim no po izražajnim sredstvima svakako ga se može svrstati u secesiju, naročito zbog korištenja linearno i plošno stiliziranih oblika, fluidnosti atmosfere te poentilističke tehnike. Robert Auer kao Čikošev suvremenik i prijatelj značajan je zbog svog eklektičnog izraza koji spaja simbolizam i impresionistička strujanja

Pesma koja ne umire - promenljivi simbolizam u interpretaciji dveju mračnih opera

Bartók's well-known opera Duke Bluebeard's Castle has an internationally hardly known parallel in Willem Pijper's opera Halewijn. The Hungarian and the Dutch opera share the same motives; they make use of a historical, a literary and a musical heritage, both from eastern and western Europe, in different ways yet with remarkable similarities. This article is an investigation into the backgrounds of the two operas and into the contexts in which their motives developed - and continue to develop.Šarl Pero (1628-1703) je svojim Pričama moje majke guske (1697) uveo u književnost motiv serijskog ubice koji zavodi jednu za drugom niz mladih dama. Nemoguće je odrediti koji su bili Peroovi direktni izvori ili koliko je taj motiv star, ali sigurno je da je u ovoj bajci pomešano više tipova izvora: narodna balada (i iz Istočne i iz Zapadne Evrope), razvijanje legende u usmenoj tradiciji (često u edukativnoj funkciji) i, najzad, i verovatno najmanje važno: istorijska realnost (inkarnacije ovog prototipa). Narodne balade na temu ubistva devojaka mogu se naći širom Evrope. Moguće je da su se kretale od istoka ka zapadu, a možda je bilo i obrnuto. Naročito smo pratili varijantu Halevejn, koja je bila izvor za operu istog naslova holandskog kompozitora Vilema Pejpera (1894-1947). Kao i Bartok u Dvorcu Plavobradog, Pejper ne samo što koristi motiv iz narodne legende, već i muziku koja je folklornog porekla. Ipak, holandski kompozitor ne čini to na tako fundamentalan način kao Bartok koji je stvorio potpuno nov muzički jezik na bazi narodne tradicije. Rezultat takvog pristupa je preferencija sličnih muzičkih motiva. Čista kvarta podeljena na malu tercu i veliku sekundu predstavlja osnovu za modernistički jezik oba kompozitora; za Pejpera, to se slaže sa njegovom sklonošću ka oktotonici, dok Bartok koristi te elemente u kombinaciji sa pentatonikom i hromatizacijom. "Poruka" motiva Plavobradog / Halevejna doživljava izvesno pomeranje u 20. veku. Do tada je taj motiv predstavljao opomenu mladim devojkama (Halevejn) ili udatim ženama (Plavobradi) da se ne upuštaju u ljubavne avanture (ili da se ne mešaju u muževljeve poslove). Ženska radoznalost, "prvobitni greh" čovečanstva, bio je osuđen najsnažnije moguće. Posle 1900. godine, fokus se pomera sa ženske radoznalosti (i histerije) ka muškoj neurozi. Seksualni motiv nije sada više samo skrivena istina koju treba otkriti, već se pretvorio u ključ koji može da otvori vrata ka psihološkom samorazvoju ili individualizaciji i ka kršenju postojećeg reda. U mnogim svojim modernim razradama motiv Plavobradog / Halevejna preobrazio se od psihološke u kulturnu dramu

Kostimografska rješenja za pripovijetku "Krabulja crvene smrti" autora Edgara Allana Poea

Tema ovog diplomskog rada kostimografsko je rješenje pripovijetke Edgara Allana Poea naziva Krabulja crvene smrti. Uz kratki pregled biografije pisca i istraţivanja povijesnog konteksta samog djela, navedena su i mišljenja odreĎenih teoretičara u svrhu razumijevanja alegorijskog značaja pripovijetke. Zatim su raščlanjeni svi elementi vaţni za daljnju izradu skica prijedloga kostima, poput boje, simbolike boja i maski. Same skice kostimografskih rješenja bazirane su na predlošku razzle dazzle kamuflaţe, prvobitno korištene u mornarici tijekom Prvog svjetskog rata, te povezanosti s kasnijim umjetničkim pravcima, poput kubizma i op arta, čija su osnovna načela uvelike utjecala na ideju cjelokupnog scenskog oblikovanja. Na samom kraju istraţivačkog dijela rada nalazi se kratko upoznavanje pojma dekonstrukcija i početak primjene u modi, nakon čega slijedi eksperimentalni dio rada u kojem su priloţene i objašnjene skice, scena te izraĎen odabrani kostim

Symbolism in Prehistoric Man

The aptitude for symbolization, characteristic of man, is revealed not only in artistic representations and funerary practices. It is exhibited by every manifestation of human activity or representation of natural phenomena that assumes or refers to a meaning.We can recognize functional symbolism (tool-making, habitative or food technology), social symbolism, (language and social communication) and spiritual symbolism (funerary practices and artistic expressions). On the basis of these concepts, research into symbolism in prehistoric man allows us to recognize forms of symbolism already in the manifestations of the most ancient humans, starting with Homo habilis (or rudolfensis). Toolmaking, social organization and organization of the territory are oriented toward survival and the life of the family group. They attest to symbolic behaviors and constitute symbolic systems by means of which man expresses himself, lives and transmits his symbolic world. The diverse forms of symbolism are discussed with reference to the different phases of prehistoric humanity

Lupus in ars

23. i 24. svibnja 2008. u Rijeci se održao drugi međunarodni znanstveni skup ikonografskih studija pod nazivom Simbolizam životinja u umjetnosti i literaturi. Na skupu je izlagalo tridesetak stručnjaka. Najveći broj izlaganja koncentrirao se na prikaze životinja u sredjovjekovnoj umjetnosti, dok je dio bio posvećen životinjama u književnosti te njihovoj teološkoj interpretaciji