Experimental reintroduction of woody debris on the Williams River, NSW: geomorphic and ecological responses

A total of 436 logs were used to create 20 engineered log jams (ELJs) in a 1.1 km reach of the Williams River, NSW, Australia, a gravel-bed river that has been desnagged and had most of its riparian vegetation removed over the last 200 years. The experiment was designed to test the effectiveness of reintroducing woody debris (WD) as a means of improving channel stability and recreating habitat diversity. The study assessed geomorphic and ecological responses to introducing woody habitat by comparing paired test and control reaches. Channel characteristics (e.g. bedforms, bars, texture) within test and control reaches were assessed before and after wood placement to quantify the morphological variability induced by the ELJs in the test reach. Since construction in September 2000, the ELJs have been subjected to five overtopping flows, three of which were larger than the mean annual flood. A high-resolution three-dimensional survey of both reaches was completed after major bed-mobilizing flows. Cumulative changes induced by consecutive floods were also assessed. After 12 months, the major geomorphologic changes in the test reach included an increase in pool and riffle area and pool depth; the addition of a pool-riffle sequence; an increase by 0.5-1 m in pool-riffle amplitude; a net gain of 40 m3 of sediment storage per 1000 m2 of channel area (while the control reach experienced a net loss of 15 m3/1000 m2 over the same period); and a substantial increase in the spatial complexity of bed-material distribution. Fish assemblages in the test reach showed an increase in species richness and abundance, and reduced temporal variability compared to the reference reach, suggesting that the changes in physical habitat were beneficial to fish at the reach scale

Onderzoek naar de relatie vegetatie-waterhuishouding in het komgrondenreservaat Tielerwaard-west . Deelrapport 1: Beschrijving van het gebied en onderzoeksopzet

Onderzoek naar de relatie vegetatie-waterhuishouding in het komgrondenreservaat Tielerwaard-wes

Droogtestress als functie van grondwaterstand en bodemtype

De effecten van het waterbeheer op de vegetatie kunnen onder vochtige tot droge omstandigheden goed worden voorspeld uit de relatie tussen het aantal dagen dat droogtestress optreedt en het aandeel droogte-indicatoren in een grasvegetatie. De droogtestress, als aantal dagen dat een bepaalde drukhoogte in de wortelzone wordt onderschreden, is geen praktische maat. Daarom zijn voor verschillende bodemeenheden relaties berekend tussen de droogtestress en de gemiddelde grondwaterstand. Deze zogenaamde reprofuncties kunnen worden ingezet in evaluatie- en planningsmodellen

Serial Verbs in the Creole Languages

Contains fulltext : 3835.pdf (publisher's version ) (Open Access

The alternation hypothesis : acquisition of Dutch word order by Turkish and Moroccan foreign workers

Contains fulltext : 3871.pdf (publisher's version ) (Open Access

De kwaliteit van oppervlaktewater in het zuidelijke Peelgebied in de periode oktober 1981 - oktober 1982

Het onderzoek naar de waterkwaliteit van de oppervlaktewateren vormt een onderdeel van de bestudering van het natuurlijk milieu in het Zuidelijk Peelgebied. Door van een aantal verschillende typen oppervlaktewateren de waterkwaliteit te bepalen en onderling te vergelijken is het wellicht mogelijk de effecten van ingrepen in het landgebruik en in het waterbeheer te kwantificeren. Met name geldt dit voor het effect van de inlaat van gebiedsvreemd water in de bovenloop van beken. In een later stadium van het onderzoek kan worden geprobeerd relaties met de (half-) natuurlijke vegetatietypen te leggen