Antybiotyki dla osób podróżujących

W niniejszym artykule omówiono najczęstsze zakażenia bakteryjne u osób podróżujących, a także możliwości stosowania antybiotyków w profilaktyce oraz leczeniu tych zakażeń. Do najczęściej spotykanych należą zakażenia przewodu pokarmowego. W leczeniu empirycznym biegunki podróżnych zaleca się przede wszystkich fluorochinolony, azytromycynę oraz rifaksyminę. W sytuacji, gdy potrzebny jest antybiotyk skuteczny w większości zakażeń przewodu pokarmowego, skóry oraz układu oddechowego, można zastosować azytromycynę lub nowe fluorochinolony

Management of cancer pain in Primary Care in Poland

Cancer pain remains a big challenge to modern medicine. General Practitioners (GPs) supported by Palliative Care teams play a key role in the care of terminally ill cancer patients. The quality of pain management depends very much on GPs’ knowledge and skills. The aim of this study was to assess GPs’ knowledge about pain management. The questionnaire with clinical situations based on recommended guidelines connected with pain management was sent to all GPs within the Kujawsko-Pomorski and Podlaski provinces. The response rate was 51%. The GPs in Kujawsko-Pomorski province had better access to palliative care for their patients. In the whole sample, the median of appropriate responses to eight questions equalled 4. The biggest percentage of correct answers (85.6%) was given to question concerning the characteristic of neuropathic pain. Besides, more than 50% of correct answers were given to questions which concerned the breakthrough pain (54.4%) and pain management of an unconscious patient (56.9%). The lowest percentage of correct answers (24.6%) concerned the conversion of oral to subcutaneous opioids in case of vomiting and reappearance of intensive pain. The results of this study indicate a considerable difference between the official guidelines and every day practice of pain management. The results underline also the need for changes in vocational training of general practitioners, with special emphasis on pain management in terminally ill patients.Cancer pain remains a big challenge to modern medicine. General Practitioners (GPs) supported by Palliative Care teams play a key role in the care of terminally ill cancer patients. The quality of pain management depends very much on GPs' knowledge and skills. The aim of this study was to assess GPs' knowledge about pain management. The questionnaire with clinical situations based on recommended guidelines connected with pain management was sent to all GPs within the Kujawsko-Pomorski and Podlaski provinces. The response rate was 51%. The GPs in Kujawsko-Pomorski province had better access to palliative care for their patients. In the whole sample, the median of appropriate responses to eight questions equalled 4. The biggest percentage of correct answers (85.6%) was given to question concerning the characteristic of neuropathic pain. Besides, more than 50% of correct answers were given to questions which concerned the breakthrough pain (54.4%) and pain management of an unconscious patient (56.9%). The lowest percentage of correct answers (24.6%) concerned the conversion of oral to subcutaneous opioids in case of vomiting and reappearance of intensive pain. The results of this study indicate a considerable difference between the official guidelines and every day practice of pain management. The results underline also the need for changes in vocational training of general practitioners, with special emphasis on pain management in terminally ill patients

Wiedza ginekologów i położnych na temat ryzyka transmisji wertykalnej HIV

Abstract Aim: The aim of the study was to assess the knowledge of gynaecologist and midwives concerning the risk of vertical transmission of HIV. Material and methods: Anonymous questionnaires have been filled in by thirty gynaecologists/obstetricians and thirty midwives who work at hospital wards and ambulatory gynaecological surgeries in Białystok. Results: When asked about chances of an HIV positive woman, aware of her infection, giving birth to a healthy baby, only 3 doctors (10%) and 4 midwives (13.3%) provided the correct answer, namely that such chances exceed 98%. Natural delivery was considered safer for the baby by 12 doctors (36,7%) and 7 (23,3%) midwives. The others chose elective caesarean section as the preferred mode of delivery. Twenty–five doctors (13,3%) and 23 midwives (76,7%) were aware that HIV infected women should not breast-feed. Four doctors (13,3%) and 6 midwives (20,0%) favoured breast-feeding. Only 7 doctors (23,3%) and 9 midwives (30,0%) knew that the diagnosis whether a child is infected or not, based on anti-HIV antibodies, is possible only after the child reaches the age of 18 months. Conclusions: Being aware of the limitations of our study, it is possible to formulate the following conclusion: Knowledge of gynaecologists/obstetricians and midwives about possibilities of HIV vertical transmission is insufficient for effective transmission prophylaxis.Streszczenie Cel pracy: Podjęto próbę określenia wiedzy ginekologów i położnych na temat ryzyka transmisji wertykalnej HIV. Materiał i metody: Anonimowa ankiet´ dotyczącą wiedzy o HIV/AIDS wypełniło 30 lekarzy ginekologów-położników i 30 położnych pracujących na oddziałach szpitalnych i w gabinetach ginekologicznych Białegostoku. Wyniki: Na pytanie o szanse na urodzenie zdrowego dziecka przez kobietę żyjącą z HIV, świadomą swojego zakażenia tylko 3 badanych lekarzy (10%) i 4 położne (13,3%) wskazało prawidłowo, że szanse te wynoszą ponad 98%. Za bezpieczniejszy dla dziecka sposób rozwiązania ciąży kobiety zakażonej HIV 11 lekarzy (36,7%) i 7 (23,3%) położnych uznało poród naturalny. Pozostali badani wybierali opcję elektywnego cesarskiego cięcia. 25 lekarzy (13,3%) i 23 położne (76,7%) wiedziało, iż kobieta zakażona HIV nie powinna karmić swojego dziecka piersią. Za karmieniem naturalnym opowiedziało się 4 lekarzy (13,3%) i 6 położnych (20,0%). Tylko 7 lekarzy (23,3%) i 9 położnych (30,0%) wiedziało, iż wyłącznie na podstawie obecności przeciwciał antyHIV u dziecka potwierdzenie lub wykluczenie zakażenia HIV możliwe jest dopiero po ukończeniu przez nie 18 miesięcy. Wnioski: Po uwzględnieniu ograniczeń przeprowadzonych badań możliwe jest sformułowanie następującego wniosku: 1. Wiedza ginekologów i położnych dotycząca transmisji wertykalnej HIV jest dalece niewystarczająca dla profilaktyki zakażeń następujących ta drogą

Family physicians’ knowledge about opioid therapy in province of Kujawy-Pomorze and Podlasie

The World Health Organization and many national professional associations are engaged in implementation of principals of symptom control but the cancer pain control is still insufficient. Family physicians who offer continuous and holistic care should know principles of pain management. The purpose of this study was to assess the knowledge of family physicians about using opioids in cancer pain. A postal questionnaire surveyed a sample of 384 family physicians from kujawsko-pomorski (kpp) and podlaski province (pp). The response rate was 51% (n = 195). The questionnaire consisted of clinical cases connected with pain control. The average number of correct answers for five questions was 2.2 ± 1.4. Physicians from kpp obtained significantly more points (correct answers) than from pp. The higher score was related to younger responders, with shorter time from specialization exam, better access to palliative care and competence for treating of breakthrough pain. The way of treatment of pain when 600 mg of tramadol was ineffective was also analyzed. The immediate release opioids were significantly more often chosen, in this situation, by physicians from kpp and this choice correlated with better knowledge on opioids. The strongest predictor of higher than average knowledge was competence for treating of breakthrough pain. The results show that family physicians’ knowledge about pain control is insufficient and demands continuous education for all, especially for longer working doctors.Mimo dużego zaangażowania Światowej Organizacji Zdrowia i krajowych towarzystw naukowych we wdrażanie zasad leczenia objawowego wiedza lekarzy z zakresu kontroli bólu nowotworowego nadal jest niewystarczająca. Lekarze rodzinni z racji sprawowania opieki skoncentrowanej na całościowym rozwiązywaniu problemów chorego powinni znać zasady leczenia przeciwbólowego. Celem pracy było uzyskanie informacji od lekarzy rodzinnych o sposobie stosowania przez nich leków opioidowych na podstawie rozwiązywania typowych problemów klinicznych dotyczących pacjentów z bólem nowotworowym. Badaniem objęto wszystkich lekarzy rodzinnych (n = 384) z terenu województwa kujawsko-pomorskiego i podlaskiego. Odesłano 195 (51%) wysłanych ankiet. Średnia prawidłowych odpowiedzi na 5 pytań dotyczących stosowania opioidów w całej grupie respondentów wynosiła 2,2 ± 1,4 pkt, przy czym lekarze z województwa kujawsko-pomorskiego uzyskali istotnie więcej punktów (prawidłowych odpowiedzi) niż lekarze z województwa podlaskiego. Wyższa punktacja wiązała się z młodszym wiekiem, krótszym stażem pracy od momentu zdobycia specjalizacji, lepszym dostępem do ośrodka opieki paliatywnej i umiejętnością leczenia bólu przebijającego. Na podstawie przeprowadzonej ankiety poddano też analizie wybór sposobu postępowania w przypadku nieskuteczności tramadolu w dawce 600 mg/d. Włączenie preparatu morfiny o szybkim uwalnianiu w takiej sytuacji znamiennie częściej proponowali lekarze z województwa kujawsko-pomorskiego. Taki wybór korelował też z wyższym poziomem wiedzy na temat opioidów. Stwierdzono, że najsilniejszym predyktorem uzyskania ponadprzeciętnej liczby prawidłowych odpowiedzi w ankiecie była umiejętność leczenia bólu przebijającego. Uzyskane wyniki wskazują na niski poziom wiedzy respondentów na temat stosowania opioidów u pacjentów z bólem nowotworowym i konieczność ciągłej edukacji obejmującej wszystkich, a szczególnie starszych stażem lekarzy rodzinnych

Osteoporoza. Postępowanie profilaktyczne, diagnostyczne i lecznicze. Wytyczne dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Lekarze podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) mogą najskuteczniej docierać do populacjizagrożonej osteoporozą, rozpoznawać chorobę oraz rozpoczynać i/lub kontynuowaćjej terapię. W wielu przypadkach pacjenci nie są poddani leczeniu przeciwosteoporotycznemumimo obecności czynników ryzyka złamania, obniżonej mineralnej masy kostnej,a nawet wystąpienia osteoporotycznego złamania.Celem wytycznych jest przedstawienie jednoznacznych reguł postępowania skierowanychdo lekarzy rodzinnych, z uwzględnieniem kompetencji diagnostycznych tej grupyzawodowej. Podstawą decyzji terapeutycznych i wyboru leku są wyniki badań klinicznychz randomizacją kontrolowanych placebo, oceniających wpływ badanej interwencjina ryzyko złamań oraz wskazania rejestracyjne poszczególnych preparatów farmaceutycznych.Lekarze POZ zaangażowani w akcje profilaktyczne oraz podejmujący stosownedziałania mają szansę na dobrą współpracę z chorymi, co jest warunkiem uzyskaniapozytywnego rezultatu terapii.W niniejszym opracowaniu przedstawiono zalecenia dotyczące profilaktyki, diagnostykioraz strategii leczenia osteoporozy dla lekarzy POZ na podstawie najnowszych danychz piśmiennictwa oraz stanowiska Polskich Towarzystw Naukowych

Recommendations for vitamin D supplementation

Mimo braku jednoznacznego zdefiniowania optymalnego zaopatrzenia organizmu człowiekaw witaminę D uważa się, że jej niedobory są powszechne na całym świecie i dotyczą wszystkichgrup wiekowych. Wobec udokumentowanego wpływu witaminy D na wiele procesówżyciowych konieczne jest utrzymanie prawidłowego stężenia witaminy D w surowicy krwi.Ponieważ zalecenia dotyczące uzupełniania niedoborów witaminy D odnoszą się do bardzozróżnicowanej grupy osób, istotna jest rola lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w realizowaniuwytycznych w populacji swoich pacjentów.Poniższe propozycje systematyzują informacje na temat właściwej suplementacji i leczeniawitaminą D w zależności od wieku i sytuacji klinicznej pacjentów dla których są rekomendowane.Despite lack of one, unequivocal definition of proper vitamin D status in humans, hypovitaminosisD has been considered as the widespread phenomenon al l over the world andamong all age groups. As the impact of vitamin D on numerous vi tal functions has beenwell documented, the importance of maintaining proper vitamin D serum concentrationsneeds to be emphasized. Since the recommendations for vitamin D supplementation mayrefer to diverse groups of patients, there is significant role of primary care physician inimplementation of the guidelines in the population of their patients. The following proposalssystematize information on proper supplementation and therapy with vitamin D, dependingon the age and clinical condition of patients for which they are recommended

The experiences of patients ill with COVID-19-like symptoms and the role of testing for SARS-CoV-2 in supporting them: a qualitative study in eight European countries during the first wave of the pandemic

Background Access to testing during the first wave of the COVID-19 pandemic was limited, impacting patients with COVID-19-like symptoms. Current qualitative studies have been limited to one country or were conducted outside Europe. Objectives To explore - in eight European countries - the experiences of patients consulting in primary care with COVID-19-like symptoms during the first wave of the pandemic. Methods Sixty-six semi-structured interviews, informed by a topic guide, were conducted by telephone or in person between April and July 2020. Patients with COVID-19-like symptoms were purposively recruited in primary care sites in eight countries and sampled based on age, gender, and symptom presentation. Deductive and inductive thematic analysis techniques were used to develop a framework representing data across settings. Data adequacy was attained by collecting rich data. Results Seven themes were identified, which described the experiences of patients consulting. Two themes are reported in this manuscript describing the role of COVID-19 testing in this experience. Patients described significant distress due to their symptoms, especially those at higher risk of complications from COVID-19, and those with severe symptoms. Patients wanted access to testing to identify the cause of their illness and minimise the burden of managing uncertainty. Some patients testing positive for COVID-19 assumed they would be immune from future infection. Conclusion Patients experiencing novel and severe symptoms, particularly those with comorbidities, experienced a significant emotional and psychological burden due to concerns about COVID-19. Testing provided reassurance over health status and helped patients identify which guidance to follow. Testing positive for SARS-CoV-2 led to some patients thinking they were immune from future infection, thus influencing subsequent behaviour