Oxidant/Antioxidant Status, PON1 and ARES Activities, Trace Element Levels, and Histological Alterations in Sheep with Cystic Echinococcosis

Background: Total antioxidant status (TAS), total oxidant status (TOS) and oxidative stress index (OSI), nitric oxide (NO), zinc (Zn), copper (Cu) levels, paraoxonase (PON1), arylesterase (ARES) activities, and biochemical changes were studied on sheep with cystic echinococcosis. Methods: The materials were taken from 2-3 yr old sheep slaughtered in Van Province, Turkey in 2017. Before the slaughter, blood samples were collected from the healthy sheep, while various organs of animals were examined for hydatid cysts after the slaughter. Thirty sheep were protoscolex positive, hydatic group, while 30 sheep that did not have any pathological lesions in organ examinations were accepted as the control group. TOS levels, PON1 and ARES activities, and Zn levels were determined by commercial kits, while Cu levels were determined by atomic absorption spectrophotometer. The collected data were then statistically analyzed. Results: Serum TOS and OSI levels were significantly higher in sheep with cystic echinococcosis compared to the control group (P<0.001). TAS levels (P<0.01), PON1 and ARES activities, on the other hand, were significantly higher in control group compared to the cystic echinococcosis group (P<0.001). There were no significant differences in Zn, NO and Cu levels between the groups. Conclusion: PON1 and ARES activities increased in sheep infected with cyst hydatid. The decline of antioxidant reserves in the metabolism results in excessive amounts of free radicals, along with alterations of the normal histological structure of the cystic organ and changes in trace element metabolism

The epiphyseal plate closure phenomena for male and female Japanese quail (Coturnix coturnix japonica): histological and biochemical alterations

This study was conducted to determine the effect of sex on ossification processes in quail by determining the exact closure timing of the epiphyseal plate in the proximal region of the femur. This was done by investigating the histological and biochemical parameters affecting the osteogenesis process that takes place following quail hatching to observe if any variation existed between males and females in this regard. For this purpose, blood samples were collected from six male and female specimens via IV catheters every week for the first 42 days that followed hatching. The samples were transferred into serum tubes, and PTH (PTH), triiodothyronine (T3), thyroxine (T4), inorganic phosphorus, calcium, and vitamin D values in the samples, which are known to have an impact on ossification, were analyzed. The specimens from which the blood samples were collected were then euthanized, and histological cut-sections that covered the epiphyseal growth plate were collected, along with the bone sections of the proximal regions of the right femur. Considering decalcification, these histological sections were kept in an ethylene diamine tetra acetic acid (EDTA) solution. Routine histological examinations were then conducted on these sections, after which they were embedded in paraffin. Crossman’s modified triple staining method was used to prepare them, and Wilcoxon Signed Ranks Test was used to statistically evaluate whether the inspected biochemical parameters played a role in the ossification process of quail and whether a statistical difference existed between sexes in this regard. The findings of our study revealed that poultry animals also have five zones in the epiphyseal plate as do mammals, and they have calcified cartilage areas. The findings also indicate that, while ossification starts to occur both in male and female quail specimens, calcification occurs more frequently in females. It was determined that the proximal epiphyseal plate regions of the femur close at the end of the sixth week in both sexes of quail, although the calcification and ossification are more advanced in some females compared with male

Deneysel Diyabet Oluşturulan Sıçanlarda Böbreklerin Histolojik Olarak Değerlendirilmesi

Diyabetes Mellitus (şeker hastalığı), karbonhidrat, yağ ve protein metabolizmalarında bozuklukla karakterize, yüksek kan glikoz seviyeleri ile seyreden ve vücutta pek çok sistemi etkileyerek yaşam boyu devam eden bir hastalıktır. Diyabetin komplikasyonlarına bağlı dokularda değişiklikler meydana gelmektedir. Histopatolojik düzeyde araştırma yapmak amacıyla sıçanlarda deneysel diyabet oluşturuldu. Denekler kontrol ve diyabet grubu olarak ikiye ayrıldı. Deneysel diyabet oluşturulurken sitrat tamponda çözdürülmüş streptozotosin 50 mg/kg intraperitoneal tek dozda enjekte edildi. Her gruptan yedi denek 7. 14. ve 21. günlerde böbrekleri çıkarıldıktan sonra sakrifiye edildi. Alınan örnekler mikroskopta incelenmek üzere tespit aşamalarından geçirilerek parafinde gömüldü. Mikroskop altında kontrol grubu böbrek dokusu normal bulundu. Diyabet grubunda ise kapillar bazal membranda kalınlaşma, Bowman kapsülünde daralma görüldü. Tübüllerde ise epitel dökülmesi, vakuolizasyon ve atrofi tespit edildi

Mucin profiles of the abomasum in bulls and rams: A comparative study

Many pathogens require direct binding to mucosal cells to cause an infection. The mucosal epithelium of the digestive tract, which is covered by a mucin layer, fulfills several protective functions that are essential to maintaining the health of the digestive tract. Mucins are glycoproteins, which are found on membranes and in mucus gels and protect the underlying mucosal cells. Both membrane-associated mucins and secreted mucins are critical components of mucosal defense. The aim of this study was to determine the localization and expression of mucin profile of the abomasum via histochemistry and immunohistochemistry. The abomasums of 20 bulls and 20 rams were evaluated. Histochemical examination showed that neutral and acidic mucins were present in the mucosa and the glands of the pars cardiaca, fundus, and pars pylorica of the abomasums of both bulls and rams. However, the expression of acidic mucins was weak in the superficial glands and strong in the deep glands of the abomasum of rams. In both bulls and rams, MUC1, MUC5AC, and MUC6 were expressed in the glandular epithelial cells in all regions of the abomasum. Interestingly, while MUC2 was not expressed in the pars cardiaca and fundus, it was weakly expressed in the parietal cells of the pars pylorica in both species. In conclusion, the presence of neutral and acidic mucins and MUC1, MUC2, MUC5AC, and MUC6 proteins in luminal epithelial and glandular cells of abomasum in the bulls and rams support the hypothesis that mucins play a key role in the protection of the abomasal mucosa against infectious agents

Kör Fare (Spalax ehrenbergi, Nehring, 1898) Kolonunda MUC1, MUC2 ve MUC5AC’nin Dağılımı

Birçok türde gastrointestinal kanal boyunca salgılanan müsinlerin profillerinin birbirinden farklı olduğu gösterilmiştir. Sunulan çalışmada kör farelerin kolonunun epitel ve kadeh hücrelerinde MUC1, MUC2 ve MUC5AC proteinlerinin ekspresyonlarını immunohistokimyasal olarak ortaya koymayı amaçladık. Bu çalışmada ortalama ağırlıkları 200-220 gr. arasında değişen 2 adet dişi ve 2 adet erkek yetişkin kör fare kullanıldı. Kör fare kolonundan alınan doku örnekleri, formol-alkol solusyonunda 18 saat süre ile tespit yapıldı. Kör fare kolonunda luminal ve kript epitel hücrelerinden MUC1, MUC2 ve MUC5AC’nin ekspresse olduğu ve kadeh hücrelerinde MUC2’nin daha baskın olduğu tespit edildi. Sonuç olarak, kör fare kolonunda luminal ve kript epitel hücreleri ile kadeh hücrelerinden MUC1, MUC2 ve MUC5AC’nin lokalize olduğu bulundu

Mikroskopların Çalışma Mekanizması ve Çeşitleri

Temel tıp bilimleri ve biyolojide sistem, organ ve doku fonksiyonu hakkında bugün eriştiğimiz bilgi düzeyinin temeli, fonksiyonel birim olan hücre ve yapıları hakkındaki bilgilerimiz nedeniyledir. Bu nedenle bilim insanları tarih boyunca, gözle göremedikleri bu mikro evrendeki yapıları görünür hale getirip, deneysel bilgiler toplayabilmek için farklı büyütme araçları, mikroskoplar üretme çabasında olmuşlardır. Bileşik ilk mikroskop Janssen’in 16. yüzyılda ürettiği mikroskoptur. Ancak tarihte ilk mikroskop Hooke (1635-1703) tarafından üretilmiştir. Hooke bir boru içine yerleştirdiği merceği ve oküleri, bir yağ lambası (ışık kaynağı) ve su dolu küre (kondensör) yardımıyla, ince kesilmiş şişe mantarı dilimleri üzerine odaklayarak gördüğü yapıyı “hücre” olarak isimlendirmiştir. 1665 yılında Micrographia isimli kitabını yayımlamıştır. Geçmişten günümüze tüm mikroskopların arasında görüntü itibariyle çok büyük farklar olmasına rağmen görüntülemenin temel prensibini oluşturan fizik kanunları aynıdır. Bugün laboratuvarlarda görüntüleme amacıyla en sık ışık, elektron demeti ve ultrases kullanan mikroskoplardan yararlanılmaktadır

Topikal Olarak Uygulanan Menengiç Yağı ve Gliserin Solüsyonun Japon Bıldırcınlarında (Coturnix Coturnix Japonica) Yara İyileşmesi Üzerine Etkileri

Bu çalışma bıldırcınlarda topikal olarak kullanılan gliserin solusyonu ve menengiç yağının yara iyileşmesi üzerindeki etkilerini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada hayvan materyalini 42 günlük, 12 adet ergin Japon bıldırcın (Coturnix coturnix japonica) oluşturdu. Hayvanlar gliserin grubu (grup I, n: 6) ve menengiç grubu (grup II, n: 6) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Hayvanların sırt bölgelerinde yaklaşık 1.5 cm çapında deri ve deri altı bağ dokusunu içeren doku kısmının ensize edilerek deneysel yara oluşturuldu. Her bir yara günlük olarak grubuna göre menengiç yagı vaya gliserin topikal olarak sürülerek tedavi edildi. İyileşmemiş yara alanı her gün ölçüldü ve histopatolojik analiz için 3., 7., 10. ve 14. günlerde biyopsi örnekleri alındı. Menengiç grubunda bulunan tüm olgular 12. günde iyileşmesini tamamlamış olup gliserin grubunda 6 olgunun 2’si 16., 2’si 17. ve 2’sinin de 18. günde iyileştiği saptandı. Yara iyileşme süresi bakımından menengiç yağı uygulanan grubun gliserin solüsyonu uygulanan gruba göre daha çabuk iyileştiği saptandı. Yara büyüklüğü bakımından menengiç grubu 4., 9., 10., ve 11. günlerde (P<0.05) gliserin grubuna göre daha fazla küçüldüğü saptandı. Zamana göre yara ebatları üzerindeki etkiye bakıldığında her iki grup 7. günden itibaren kendi içerisindeki değerlendirmede istatiksel olarak daha fazla küçülmüş olduğu saptandı. Elde edilen bulgular ışığında, menengiç yağının topikal uygulamalarının yara iyileşmesi üzerine yararlı etkileri olduğu sonucuna ulaşılmıştır

Age-Related Changes in the Expression of ICAM-1 in the Aorta of Wistar Albino Rats

ICAM-1 which is expressed by endothelial cells and leukocytes are observed as first markers in diseases such as transplant rejection, diabetes and atherosclerosis and in infections caused by various pathogens. In the present study, it is aimed to reveal the age-related changes in the expression of ICAM-1 on rats. Therefore, a total of 30 albino rats were taken at the age of 6, 18 and 24 months without gender discrimination. Rats were fed with standard pellet feed during the study. Afterwards, rats were sacrificed and tissue samples were collected from their rats, and the samples were evaluated under the light microscope by staining with immnunohistochemical method. It was determined that the expression of both aortic endothelial cells and endothelial cells in the media layer had been significantly increased based on the age