Strategy towards Mirror-fermion Signatures

The existence of mirror fermions interacting strongly under a new gauge group and having masses near the electroweak scale has been recently proposed as a viable alternative to the standard-model Higgs mechanism. The main purpose of this work is to investigate which specific experimental signals are needed to clearly differentiate the mirror-fermion model from other new-physics models. In particular, the case is made for a future large lepton collider with c.o.m. energies of roughly 4 TeV or higher.Comment: 30 Latex pages, 2 postscript figure

New physics with mirror particles

The introduction of mirror fermions with masses between the weak scale and 1 TeV could offer a dynamical origin to the standard-model electro-weak symmetry breaking mechanism. The purpose of this work is to study the dynamics needed in order to render models with such a fermion content phenomenologically acceptable.Comment: 28 LaTeX pages, to appear in the Journal of Physics

Remarks on the Messinian evaporites of Zakynthos Island (Ionian Sea, Eastern Mediterranean)

Detailed mapping of the Neogene deposits on Zakynthos Island shows that the Messinian primary evaporite basins, formed over Ionian basement, are delimited by the westernmost outcrop of the Triassic evaporitic diapirs, located west of the Kalamaki-Argasi Messinian gypsum unit. The post-Miocene external Ionian thrust is emplaced west of the Triassic diapirs. Planktonic foraminifera biostratigraphy indicates that primary evaporite accumulation took place probably during the first stage of the Messinian salinity crisis (5.96-5.60 Ma), in shallower parts of a foreland basin, formed over the Pre-Apulian and the Ionian zone basement. Establishment of these depositional environments, before the Ionian thrust emplacement, was probably due to the particularities of the foreland basin, which extended from the external Ionian to the internal Pre-Apulian zone. Field observations, borehole data and an onshore seismic profile show that the Neogene sediments over the Pre-Apulian basement correspond to the foredeep through forebulge domain of the foreland basin, as it is documented from their spatial thickness distribution. In contrast, the Neogene sediments over the Ionian basement correspond to the wedge top of the foreland basin, which was less subsiding, as it is deduced by their reduced thickness. This lower subsidence rate was the result of the concurrent diapiric movements of the Ionian Triassic evaporites. In Agios Sostis area, located over Pre-Apulian basement, the Neogene sequence is intercalated by decametre-thick resedimented blocks consisting of shallow water selenite. To the southeast, this mass-wasting Messinian gypsum passes to mainly gypsum turbidite. In Kalamaki-Argasi area, located over Ionian basement, the shallow water environment led to the deposition of the observed primary gypsum. Erosion of the primary gypsum of both forebulge and wedge top supplied the foreland basin’s depocenter with gypsum turbidites. Η λεπτομερής χαρτογράφηση των Νεογενών αποθέσεων της Ζακύνθου δείχνει ότι οι λεκάνες πρωτογενούς Μεσσήνιας εβαποριτικής απόθεσης, που σχηματίστηκαν πάνω σε Ιόνιο υπόβαθρο, οριοθετούνται από τη δυτικότερη εμφάνιση των Τριαδικών εβαποριτικών διάπειρων (δυτικά της Μεσσήνιας ενότητας γύψου Καλαμάκι-Αργάσι). Η μετα-Μειοκαινική εξωτερική Ιόνια επώθηση τοποθετείται δυτικά αυτών των Τριαδικών διάπειρων. Βιοστρωματογραφική ανάλυση των συναθροίσεων πλαγκτονικών τρηματοφόρων στα Νεογενή ιζήματα δείχνει ότι η συσσώρευση πρωτογενούς εβαπορίτη έλαβε χώρα πιθανά κατά το πρώτο στάδιο της κρίσης αλμυρότητας του Μεσσηνίου (5.96-5.60 Εκατ.χρ.), στα αβαθέστερα τμήματα της λεκάνης προχώρας, η οποία σχηματίστηκε πάνω στο Προ-Απούλιο και Ιόνιο αλπικό υπόβαθρο. Ο σχηματισμός των περιβαλλόντων ιζηματογένεσης, πριν από την Ιόνια επώθηση, πιθανά οφείλεται στις ιδιαιτερότητες της λεκάνης προχώρας, η οποία εκείνο το διάστημα εκτείνονταν από την εξωτερική Ιόνια ως την εσωτερική Προ-Απούλια ζώνη. Νέα δεδομένα υπαίθρου, σε συνδυασμό με τη βιοστρωματογραφία, τα στοιχεία γεωτρήσεων και μία διαθέσιμη σεισμική τομή δείχνουν ότι τα Νεογενή ιζήματα πάνω στο Προ-Απούλιο υπόβαθρο αντιστοιχούν στον τμήμα της λεκάνης προχώρας, από το προβύθισμα (foredeep) ως την πρόσθια ανύψωση (forebulge), όπως αυτό διαπιστώνεται από την χωρική κατανομή του πάχους τους. Αντίθετα, τα Νεογενή ιζήματα πάνω στο Ιόνιο υπόβαθρο αντιστοιχούν στο τμήμα της λεκάνης προχώρας που βρίσκεται πάνω στο μετωπικό πρίσμα της ορογένεσης (wedge top), το οποίο βυθίζονταν λιγότερο όπως συνάγεται από το ελαττωμένο πάχος των ιζημάτων. Ο μικρότερος ρυθμός βύθισης οφείλεται στις διαπειρικές κινήσεις των Τριαδικών εβαποριτών. Στη Νεογενή ακολουθία, που βρίσκεται πάνω σε Προ-Απούλιο υπόβαθρο (περιοχή Άγιος Σώστης), παρεμβάλλονται επανιζηματοποιημένα μπλοκ δεκαμετρικού πάχους αποτελούμενα από σεληνίτη μικρού βάθους απόθεσης. Προς νότο, αυτή η βαρυτικά μεταφερόμενη μάζα της Μεσσήνιας γύψου μεταπίπτει κυρίως σε τουρβιδιτική γύψο. Στην περιοχή Καλαμάκι-Αργάσι που βρίσκεται πάνω σε Ιόνιο υπόβαθρο, το αβαθές περιβάλλον οδήγησε στην απόθεση της παρατηρούμενης πρωτογενούς γύψου. Η διάβρωση της πρωτογενούς γύψου τόσο της πρόσθιας ανύψωσης όσο και του μετωπικού πρίσματος επώθησης τροφοδότησαν το προβύθισμα της λεκάνης προχώρας με τουρβιδίτες γύψου

Population genomics supports clona reproduction and multiple independent gains and losses of parasitic abilities in the most devastating nematode pest.

International audienc

QED radiative corrections to the decay pi^0 to e^+e^-

We reconsider QED radiative corrections (RC) to the $\pi^{0}\to e^{+}e^{-}$ decay width. One kind of RC investigated earlier has a renormalization group origin and can be associated with the final state interaction of electron and positron. It determines the distribution of lepton pair invariant masses in the whole kinematic region. The other type of RC has a double-logarithmic character and is related to almost on-mass-shell behavior of the lepton form factors. The total effect of RC for the $\pi^{0}\to e^{+}e^{-}$ decay is estimated to be 3.2% and for the decay $\eta \to e^{+}e^{-}$ is 4.3%.Comment: 12 pages, 3 figure

Family Unification in Five and Six Dimensions

In family unification models, all three families of quarks and leptons are grouped together into an irreducible representation of a simple gauge group, thus unifying the Standard Model gauge symmetries and a gauged family symmetry. Large orthogonal groups, and the exceptional groups $E_7$ and $E_8$ have been much studied for family unification. The main theoretical difficulty of family unification is the existence of mirror families at the weak scale. It is shown here that family unification without mirror families can be realized in simple five-dimensional and six-dimensional orbifold models similar to those recently proposed for SU(5) and SO(10) grand unification. It is noted that a family unification group that survived to near the weak scale and whose coupling extrapolated to high scales unified with those of the Standard model would be evidence accessible in principle at low energy of the existence of small (Planckian or GUT-scale) extra dimensions.Comment: 13 pages, 2 figures, minor corrections, references adde

Preliminary results of high resolution paleoceanography and paleoclimatology during sapropel S1 deposition (South Limnos Basin, North Aegean Sea).

Οι παλαιοπεριβαλλοντικές συνθήκες κατά τη διάρκεια απόθεσης του σαπροπηλού S1 στο Βόρειο Αιγαίο (πυρήνας βαρύτητας Μ-4, μήκους 2,53 m, λεκάνης νότιας Λήμνου) προσδιορίζονται με βάση την ποσοτική ανάλυση μικροπαλαιοντολογικών (βενθονικά και πλαγκτονικά τρηματοφόρα) και γεωχημικών (OC, δ13Corg) δεικτών. Χαρακτηριστικό του πυρήνα Μ-4 είναι η μεγάλη εμφάνιση του S1 που φτάνει το πάχος των 96 cm. Η μελέτη κατέδειξε ότι, το κατώτερο σαπροπηλικό στρώμα S1a αποτέθηκε σε θερμότερες συνθήκες, εντονότερης δυσοξίας, σε σχέση με το ανώτερο σαπροπηλικό στρώμα S1b.. Αύξηση της παραγωγικότητας και καλύτερη διατήρηση του οργανικού υλικού πιστοποιήθηκαν στο κατώτερο τμήμα του S1. Η διακοπή των σαπροπηλικών συνθηκών στα 8,0 Ka BP που χαρακτηρίζεται κυρίως από την αύξηση της σχετικής συχνότητας των συμφυρματοπαγών μορφών των βενθονικών τρηματοφόρων υποστηρίζει συνθήκες υψηλής οξυγόνωσης του πυθμένα και εισροή γλυκών υδάτων.The paleoenviromental conditions during the depositional interval of sapropel S1 in the northeastern Aegean (gravity core M-4, length 2.53 m; south Limnos basin) are studied based on quantitative micropaleontological (benthic and planktonic foraminifera) and geochemical (OC, δ13Corg) analyses. Special feature of core M-4 is the thickness of S1 layer (96 cm). Our study points that sapropelic layer S1a has been deposited in more dysoxic and warmer conditions in respect to S1b. Both primary productivity and preservation of organic material are more intense during the lower part of S1. An interruption of the sapropelic conditions at 8.0 Ka BP which is mainly characterized by the increase of agglutinated foraminiferal forms confirms both higher oxygen bottom conditions and freshwater input