EU HEALTH POLICIES

The idea of health policy at the time with the adoption of the Amsterdam Treaty (1997) was to achieve a new direction, ie to approach diseases, reduce the likelihood and prevent the future emergence of a danger to human health. However, with the advent of the global challenge called COVID-19, there was a need to put the health back on the pedestal as the most important, less neglected, aspect that institutions need to focus on, because there is no doubt that we are in a situation in which even world leaders have left room to express uncertainty about how to respond to the emerging, hitherto unknown situation for all of us, not knowing what lies ahead and what steps need to be taken to strengthen health capacities on national, regional and international level.Health as a moving segment in the world that should be constantly taken into account, as well as the opening of the question of what health policies are pursued by the institutions of the European Union regarding health issues will be elaborated in detail in this scientific paper

MISSION, VISION AND ROLE OF THE EU IN THE WORLD OF DIPLOMACY: DIGITAL DIPLOMACY

Diplomacy as the oldest form of communication between the States and a means of States for conducting foreign policy, which includes all activities in the implementation of foreign policy, as well as the bodies that are in charge of implementing the planned activities, from the moment of the emergence of the Internet and the Internet-revolution in the past few decades up to now has an unstoppable influence on all aspects of an international relations. There was a need to transform the diplomacy of the European Union, as a tool of foreign policy, in accordance with the new circumstances. This paper examines the concept of digital diplomacy vis-à-vis the traditional concept, focusing on the use of digital tools in the field of diplomacy and how EU member states use them in the execution of their foreign policies, as it is an inescapable fact that Cyberspace and security digital tools enable more effective implementation of the diplomatic strategies of the European Union and its member states

HATE SPEECH REGULATION IN EU

Advances in Internet technologies (IT) and online social networks have made many benefits for humanity in general, facilitating the availability of communication tools as well as the possibility of advancement in the whole in countless fields from professional life to households. At the same time, the dark side of these benefits has put us in a situation where we witness or are (in)direct victims of hate speech. Hate speech is an offensive type of communication mechanism that expresses a certain (specific) hate ideology using stereotypes in its existence. However, the concept of hate speech really raises very difficult questions: What does "hate" refer to in hate speech? Can hate speech be directed at dominant groups or is it by definition directed at oppressed or marginalized communities? What is the damage? And, perhaps the most challenging question, what can or should be done to counter the hate speech? To establish some order requires the control of hate speech which can be made possible by the effective use of various national and international legal frameworks. The European Union has adopted legal legislation aimed at eliminating hate speech when using social platforms that will come into force from 2023

PERSPECTIVES FOR EUROPEAN CONSTITUTION

The European Constitution, a difficult reality or an unattainable utopia onEuropean soil? A question that is often asked, but does not get an appropriate answer ... Opinions and views are divided on how possible it is to establish and create aquality European Constitution that will be realistically implemented in practice.According to some European leaders, the goal of adopting the European Constitutionwas to promise a stronger, united European Union, which would provide clarityand transparency, but also create more opportunities for improved coordination andsynchronization of common policies. The creation of the so-called Penelope Projecthad high hopes for a potential further promising Europe. But referendums in severalcountries have led to a turning point and contradictions. The fiasco with the Treatyestablishing a European Constitution has revealed skepticism on the issue. It was“hidden” by the Lisbon Treaty, but how productive was that solution?This and a number of other issues related to the historical background to theidea of a European Constitution will be elaborated. A short briefing will be givenon the failed agreement, as well as possible prospects for re-creation of the famousEuropean Constitution

EUROPEAN UNION’S LEGAL FRAMEWORK REGARDLESS THE ENVIRONMENTAL LAW

Environmental law, as one of the essential fundamental human rights, often is a subjectof a debate, in terms of its content and in terms of its nature, which happens, especially in thelast few decades. The awareness for the protection of the Environmental law has recently been brought to a new level, in order to achieve the aim. In the world of Science, there are Expertswhose declare this right as the third generation of Human Rights.For the climate changes, as well as environmental protection, the EU takes actionsfor formulating and implementing climate policies and strategies, taking a leading role ininternational climate negotiations. The European Union is also playing a key role in promotingsustainable development on a global level. In fact, sustainable development is a key goalfor the EU, which is committed to a “high level of environmental protection and qualityimprovement” in accordance with Article 3 of the Treaty on European Union, which will beelaborated in more detail in this paper

Clostridium difficile Strains Associated with Nosocomial Infections - Laboratory Diagnosis, Prevalence, Susceptibility and Molecular Characterization of the Isolates

Иако во минатото не и Ñе придаваше големо значење на оваа бактерија, Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Clostridium difficile е еден од најзначајните агенÑи кои Ñе поврзуваат Ñо инфекции Ñтекнати во болничката Ñредина. Главната причина за ова е големата отпорноÑÑ‚ на Clostridium difficile како кон антибиотици, така и кон други надворешни влијанија како резултат на ÑпоÑобноÑта за Ñпорулација и Ñекако ÑпоÑобноÑта за лачење на токÑини. Во Република Македонија нема податоци за преваленцата на инфекциите Ñо оваа бактерија, ниту е одредена оÑетливоÑта и молекуларната карактеризација на изолираните Ñоеви.Ðнализирајќи 65 рецензирани трудови од оваа проблематика, најдени Ñо пребарување низ базата на податоци од „Пабмед централ“ добиваме интереÑни Ñознанија за изолираните Ñоеви на Clostridium difficile низ Ñветот, најчеÑто од хоÑпитализирани пациенти Ñо антибиотик аÑоцирана дијареа.Во Ð¾Ð´Ð½Ð¾Ñ Ð½Ð° дијагнозата Ñе препорачува триделниот алгоритам (директен Ñкрининг на глутамат дехидрогеназа-ГДХ, Ð¿Ð»ÑƒÑ Ñ„ÐµÐºÐ°Ð»Ð½Ð° детекција на токÑините Ри Ð’ и токÑикогена култура) како мошне ефикаÑен начин за детекција на овие инфекции. Со него би Ñе опфатиле многу Ñлучаи кои би биле пропуштени Ñо другите алгоритми. МожноÑта од детекција на повеќе Ñлучаи го намалува бројот на Ñлучаи по пат на транÑмиÑија во болниците, а Ñо тоа и вкупните трошоци како резултат на пролонгирана хоÑпитализација.Стандардна терапија за инфекции Ñо C. difficilе е орално метронидазол или ванкомицин. Пациентите Ñо тешки и рефракторни инфекции Ñо C. difficilе уÑпешно Ñе третираат интравенÑки Ñо тигециклин. Тигециклин има најниÑки вредноÑти за MИК90 за C. difficile, а понатаму Ñледат даптомицин, метронидазол и ванкомицин (1 μg/ml). Клиндамицинот покажал највиÑоки МИК вредноÑти од Ñите теÑтирани антимикробни агенÑи. Употребата на клиндамицин е поврзана Ñо виÑок ризик за индуцирање на инфекција Ñо C. difficilе.Во поголемиот број Ñтудии, Ñите Ñоеви биле оÑетливи на метронидазол, ванкомицин, даптомици и тигециклин, а единÑтвено Ñоевите од риботипот 018 биле оÑетливи на на мокÑифлокÑацин. Риботипот 018 е најчеÑтиот риботип и Ñите изолати од овој риботип покажале резиÑтенција на флуорокинолони, што укажува на тоа дека зголемената употреба на овие антибиотици одиграла главна улога во нивната Ñелекција и ширење.Епидемии на инфекции Ñо C. difficile, поÑебно Ñо токÑикогни Ñоеви како риботипот NAP1/027, многу чеÑто Ñе пријавувани во Европа, СÐД и Канада.Although there was not much attention about the role of this bacterium in the past, Clostridium difficile is one of the most important agents associated with nosocomial infections today. The main reason for this is its resistance against many antibiotics and environmental conditions as a result to its ability to form spores and to produce toxins.There are no data for the prevalence of the infections with Clostridium difficile in the Republic of Macedonia. Also, the resistance and the molecular characterization of the isolated strains haven’t been explored.Using the “Pubmed Central†database, we have analyzed 65 peer reviewed articles concerning this topic and we have collected interesting information about Clostridium difficile strains that had been isolated from hospitalized patients from all over the world, suffering mostly from antibiotic associated diarrhea.In terms of diagnosis, the tree-step algorithm has been recommended (direct screening of glutamate dehydrogenase- GDH, plus fecal detection of toxins A and B and toxigenic culture) as an effective way for the detection of this infection. That way, we would be able to detect many cases that would have been missed if using the other algorithms. As a result of this, direct transmission of C.difficile in the hospitals can be prevented and costs of prolonged hospitalization can be reduced.Oral metronidazole or vancomycin is the standard therapy for C. difficile infection.Patients with severe and refractory C. difficile infections have been treated successfully with intravenous tigecycline. Tigecycline had the lowest MIC90 values for C. difficile and was followed by daptomycin, metronidazole, and vancomycin (1 μg/ml). Clindamycin showed the highest MICs of all antimicrobial agents tested. The use of clindamycin is associated with a high risk of inducing C. difficile infection.In most of the studies, all of the strains have been susceptible to metronidazole, vancomycin, daptomycin and tigecycline whereas only strains belonging to ribotype 018 have been resistant to moxifloxacin. Ribotype 018 is the most frequent ribotype and all the isolates of this ribotype proved resistant to fluoroqinolones, suggesting that the increased use of this antibiotics has played a determinant role in selection and spread of this strains.Outbreaks of C. difficile infections, particularly toxigenic strains such as ribotype NAP1/027, were often reported in the Europe, United States and Canada

Евалуација на (1,3)--d-гликан есеј во дијагноза на инвазивни инфекции со Аspergillus

Invasive fungal infections caused by Aspergillus are a significant problem in immunocompromised and critically ill patients and associated with increased morbidity and mortality. Early diagnosis of invasive aspergillosis is still a big clinical and diagnostic challenge. Conventional methods are not sensitive enough, and therefore, there is a need for rapid, more sensitive methods for early diagnosis of invasive fungal infections with Aspergillus. The aim of this study was to evaluate the diagnostic performance, sensitivity and specificity of serological panfungal (1,3)-b-D-glucan marker compared to conventional method for diagnosis of invasive fungal infections with Aspergillus. Material and methods: Specimens of 125 patients divided into 4 groups (group I - immune deficiency, group II - prolonged ICU stay, group III - chronic aspergillosis, group IV - cystic fibrosis), classified according to clinical diagnosis and EORTC/MSG criteria, were analyzed at the Institute of Microbiology and Parasitology, with conventional and serological methods, during a period of two years. Results: A total of 71 isolates of Aspergillus were confirmed in this study. Four isolates were recovered from bloodculture of patients with primary immune deficiency. With BAL culture, Aspergillus was detected in the group of chronic aspergillosis (63.33%), followed by the groups of cystic fibrosis (56.67%), primary immune deficiency (51.43%), and the group with prolonged ICU stay (43.33%). Sensitivity and specificity of BAL culture were: 64.29% and 100%, 59.09% and 100%, 54.55% and 12.5%, 100% and 54.17%, in I, II, III and IV group, respectively. In 79.1% (53/67) from positive BAL cultures in all groups, A. fumigatus was confirmed, of which, 32.1% (17/53) in group III, followed by group I – 26.42% (14/53) and group IV – 26.42% (14/53), and 15.1% (8/53) in group II. Other species confirmed in BAL were A. flavus 16.42% (11/67) and A.terreus 4.48% (3/67). Sensitivity and specificity of the serological panfungal (1,3)-b-D-glucan (BDG) marker were: 64.71% and 85.71%, 50% and 87.5%, 36.36% and 50%, in groups I, II and III, respectively. No positive findings of the panfungal (1,3)-b-D-glucan (BDG) marker were found in the group with cystic fibrosis. Conclusion: The results obtained in this study have demonstrated that a positive (1,3)-b-D-glucan assay highlights the value of this test as a diagnostic adjunct in the serodiagnosis of invasive fungal infections with Aspergillus, and along with the results from conventional mycological investigation, helped in reaching a timely antifungal treatment with a favorable clinical outcome.  Инвазивните фунгални инфекции со Aspergillus претставуваат сериозен проблем кај имунокомпромитираните лица и критично болните лица, и се асоцирани со зголемен морбидитет и морталитет. Рана дијагноза на инвазивната аспергилоза е сѐ уште голем клинички и дијагностички предизвик. Конвенционалните методи не се доволно сензитивни, и заради тоа, се наметнува потреба за брзи и посензитивни методи за рана дијагноза на инвазивни фунгални инфекции со Aspergillus. Целта на оваа студија беше да се евалуира дијагностичкиот перформанс, сензитивноста и специфичноста на серолошкиот панфунгален маркер (1,3)-b-D-гликан споредено со конвенционалниот метод за дијагноза на инвазивните фунгални инфекции со Aspergillus. Материјал и методи: Примероци од 125 пациенти, поделени во 4 групи (група I - имун дефицит, група II - пролонгиран престој во ЕИЛ, група III - хронична аспергилоза, група IV - цистична фиброза), и класифицирани според клиничката дијагноза и EORTC/MSG критериумите, беа анализирани на Институтот за микробиологија и паразитологија, со конвенционални и серолошки методи, во тек на две-годишен период. Резултати: Вкупно 71 изолат на Aspergillus беа потврдени во оваа студија. Четири изолати беа докажани во хемокултура, кај пациенти со примарен имун дефицит. Со култура на БАЛ, Aspergillus најчесто беше детектиран во групата на хронична аспергилоза (63,33%), по што следуваа групите со цистична фиброза (56,67%), примарен имун дефицит (51,43%), и групата лица со пролонгиран престој во единиците за интензивно лекување (43,33%). Сензитивноста и специфичноста на културите на БАЛ беа: 64,29% и 100%, 59,09% и 100%, 54,55% и 12,5%, 100% и 54,17%, во I, II, III и IV група, соодветно. Во 79,1% (53/67) од позитивните култури на БАЛ во сите групи, беше докажан A.fumigatus, од кои, 32,1% (17/53) од група III, потоа 26,42 % (14/53) од група I и 26,42% (14/53) од група IV, како и 15,1% (8/53) од група II. Други специеси потврдени во БАЛ беа A.flavus 16,42% (11/67) и A.terreus 4,48% (3/67). Сензитивноста и специфичноста на серолошкиот панфунгален (1,3)-b-D-гликан (BDG) маркер беа: 64,71% и 85,71%, 50% и 87,5%, 36,36% и 50%, во групите I, II и III, соодветно. Не беа детектирани позитивни наоди од панфунгалниот (1,3)-b-D-гликан (BDG) маркер во групата со цистична фиброза. Заклучок: Резултатите од оваа студија покажаа дека позитивен наод на (1,3)-b-D-гликан ја истакнува вредноста на овој тест како дијагностичко надополнување во серодијагнозата на инвазивните фунгални инфекции со Aspergillus, и заедно со резултатите од конвенционалните миколошки испитувања, помагаат во навремена примена на антифунгална терапија, и постигнување поволен клинички исход.

De facto states

De facto states are also known as “unrecognized states”, “partially recognized states”, and states with limited recognition... They are the target of research, proving facts, debates, and analyses, about the applicability of international rules and segmenting which states can enter the group of de facto states, and which do not.For many, the Montevideo Convention is applicable here, to see the rights and obligations of states. But is there a list of these countries today? Many mention Kosovo, Northern Cyprus, Abkhazia, and South Ossetia, Palestine, Transnistria, Nagorno-Karabakh, Donetsk People’s Republic, and Luhansk People’s Republic... What is the status of these countries and why do they not yet have international recognition

Улогата на пробиотикот „Диастоп пробио” во превенција на колонизација и инфекција со Clostridium difficile кај хоспитализирани пациенти

Mechanisms for adaptation of microbes from the intestinal microbiome determine their quantitative and qualitative presence in the intestinal tract. One of the most important disturbing factors of the intestinal microbiome, which enable oportunistic bacteria of the gut to reveal their pathogenic properties and cause infections is the antibiotic treatment of infections with different locations. Clostridium difficile infection is a typical example of this kind. The aim of our study was to investigate the possibility of the probiotic Diastop probio in preventing colonization and infection of intestine with Clostridium difficile, in hospitalized patients. Material and methods: A total of 32 patients who were treated with any two of the following antibiotics: Ampicillin, Ceftriaxon, Clindamycin, Ciprofloxacin, Imipenem, Meropenem, Amikacin, were included in the study. Sixteen patients represented the respondent group that received the probiotic "Diastop probio" simultaneously with their antibiotic treatment and the other 16 patients represented the control group who were treated with antibiotics only. Two specimens from each patient were obtained for detection of C.difficile colonization or infection with classical microbiological methods. Qualitative presence of normal intestinal flora was simultaneously analyzed. Results: The percentage of toxigenic  C.difficile strains was three times higher in the respondent group of patients than in the control group of patients (p< 0.05). A significantly lower percentage of disbalance in the normal intestinal flora was registered in patients receiving probiotic simultaneously with their antibiotic treatment. In all patients who had not received probiotics, the normal intestinal flora was reduced or completely absent and in 43.57% of them other pathogenic microorganisms: P. aeruginosa, VRE, ESBL+ E. coli and Candida albicans were detected. Conclusions: The treatment of hospitalised patients with probiotic "Diastop probio" simultaneously with their antimicrobial treatment, contributes to: significant decrease of intestinal flora disturbance, as an important prerequisite for colonization of C. difficile, significant decrease of the frequency of C.difficile infection, which decreases the risk for development of life- threatening complications. Treatment of hospitalized patients with the examined probiotic simultaneously with their antimicrobial treatment should prevent gut colonization with microorganisms, known as causes of hospital infections.Механизмите за адаптација со кои располагаат микроорганизмите од цревниот микробиом го одредуваат нивното квалитативно и квантитативно присуство. Еден од најзначајните фактори кои значајно го нарушуваат цревниот микробиом, овозможувајќи им на условно патогените бактерии да предизвикаат инфекции, е употребата на антибиотиците во терапија на голем број инфекции. Токму таква е инфекцијата која ја предизвикува C. difficile. Целта на нашата студија беше да се испита дали пробиотикот „Диастоп пробио” може да ја превенира колонизацијата и инфекција со C. difficile кај хоспитализирани пациенти. Материјал и методи: Во студијата беа вклучени вкупно 32 пациенти, кои беа третирани истовремено со два од наведените антибиотици: Ceftriaxon, Clindamycin, Ciprofloxacin, Imipenem, Meropenem и Amikacin. Шеснаесет пациенти ја сочинуваа групата на испитаници, кои го примаа и пробиотикот „Диастоп пробио”, а другите 16 пациенти од контролната група не добиваа пробиотик. Од сите пациенти беа добивани по два примерока за детекција на колонизација или инфекција со C. difficile, со класични микробиолошки техники. Истовремено беше проценувана и квалитативната застапеност на нормалната цревна флора. Резултати: Кај пациентите од групата испитаници, процентот на детектираните токсични соеви на C. difficile беше 3 пати повисок во однос на пациентите од контролната група (p<0,05). Истовремено кај пациентите кои примаа пробиотик  беше забележан сигнификантно помал процент на дизбаланс во нормалната цревна флора (p<0,05). Кај сите пациенти кои не примаа пробиотик нормалната цревна флора беше редуцирана или потполно отсутна, а 43,75% од нив беа носители на патогени микроорганизми: P. aeruginosa, VRE, ESBL+ E. coli и Candida albicans. Заклучок: Третирањето на хоспитализираните пациенти со пробиотикот „Диастоп пробио”, како дополнување на нивната антибиотска терапија, придонесува за: значајно намалување на дизбалансот во цревната флора, кој е важен предуслов за колонизација со C. difficile, значајно намалување на фреквенцијата на инфекцијата со C. difficile, што резултира со намален ризик за развивање на некоја од можните живото загрозувачки компликации. Ординирањето на испитуваниот пробиотик истовремено со спроведување на антибиотската терапија кај хоспитализираните пациенти би го спречило населувањето на нивниот дигестивен тракт со значајни микроорганизми, за кои е познато дека предизвикуваат интрахоспитални инфекции

Влијанието на ортодонтските аномалии врз појавата на гингивална инфламација

Apart from dental plaque microbes, which are the main factors in the etiology of gingival inflammation, a local risk factor that has a major impact on clinical expression of inflammation are orthodontic anomalies because they create conditions for greater accumulation of dental plaque. The aim of this study was to evaluate the influence of orthodontic malocclusion crowding and open bite, as a local risk factor in relation to the accumulation of dental plaque, which is the primary etiological factor in the etiopathogenesis of gingival inflammation, and to determine the pathological influence of the dental plaque on the gingival tissue, by recording the index of gingival inflammation (IGI) and the index of gingival bleeding (IGB). For this purpose, 60 patients with orthodontic anomalies were observed; 30 of them with crowding and 30 with open bite. As a control group, 30 examinees were included. In all examined groups index of dental plaque (IDP), index of gingival inflammation (IGI) and index of gingival bleeding (IGB) were evaluated. The results showed a statistically significant difference in IDP, IGI and IGB values  between patients with crowding and open bite compared to examinees without orthodontic anomalies. All these obtained results point to the fact that orthodontic anomalies are a risk factor for gingival inflammation which is the introduction to periodontal disease. Education, motivation and use of appropriate mechanical and chemical means for maintenance of oral hygiene are necessary in patients with orthodontic anomalies in order to protect the already affected periodontal complexОсвен микроорганизмите од денталниот плак,  кои се основни чинители во етиологијата на гингивалната инфламација, локален ризик-фактор кој има големо влијание врз клиничката експресија на инфламацијата се ортодонтските аномалии, бидејќи создаваат услови за поголема акумулација на денталниот плак. Целта на нашиот труд беше да се утврди влијанието на ортодонтските аномалии - збиеност и отворен загриз, како локални ризик-фактори во однос на акумулацијата на денталниот плак кој е примарен етиолошки фактор во етиопатогенезата на гингивалната инфламација  и да се утврди патолошкото влијание на денталниот плак врз гингивалното ткиво, преку евидентирање на индексот на гингивална инфламација (ИГИ) и индексот на гингивално крвавење (ИГК). За таа цел беа опсервирани 60 пациенти со ортодонтски аномалии, од кои 30 со збиеност и  30 со отворен загриз. Како контролна група беа вклучени 30 испитаници без ортодонтски аномалии. Кај сите испитувани групи беше проследен индексот на дентален плак (ИДП), индексот на гингивална инфламација (ИГИ) и индексот на гингивално крвавење (ИГК). Резултатите покажаа дека постои статистички значајна разлика во вредностите на ИДП, ИГИ и ИГК помеѓу испитаниците со ортодонтски аномалии и испитаниците без ортодонтски аномалии. Добиените резултати укажуваат на фактот дека ортодонтските аномалии се ризик фактор за појавата на гингивална инфламација која е вовед во пародонталната болест. Кај пациентите со ортодонтски аномалии, неопходна е едукација, мотивација и користење на соодветни механички и хемиски средства за одржување на добра орална хигиена, со цел да се заштити веќе афектираниот пародонтален комплекс