Histopathologic Distribution of Eyelid and Periocular Region Tumors

Amaç: Kırıkkale ili ve çevresinde biyopsi alınarak histopatolojik değerlendirmesi yapılan göz kapağı ve perioküler bölge tümörlerinin epidemiyolojisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2008-2016 yılları arasında 217 hastaya ait 239 lezyonun histopatolojik tanısı, yerleşim yeri ve lateralizasyonu geriye dönük olarak taranmış ve sınıflandırılmıştır. Hastalara ait demografik bilgiler derlenmiştir. Bulgular: 217 hastanın 104' ü erkek (%47.9), 113'ü kadın (%52.1) idi. Hastaların Yaş ortalaması 46.0±2.04 olarak bulundu.Lezyonların 117'si sağ (%48.9) 122'si (%51.1) sol tarafta yerleşmiş idi. Olguların 99'u alt kapaktan (%41.4), 120'si üst kapaktan (%50.2), 17'si (%7.1) medial kantus 3'ü (%1.3) ise dış kantusta idi. 239 olgunun %36.8'i epitelyal tümör (n=88), %5.8'i adneksiyal (n=14), % 3.8'i vasküler (n=9), %5'i ksantomatöz (n=12), %15.8 pigmente - melanositik (n=38), %21.3 inflamatuvar veya enfeksiyöz (n=51) , %11.2 u ise malign (n=27) olarak dağılım göstermekteydi. Sonuç: Yaklaşık olarak yapılan her 10 biyopsiden birinin malignite tanısı aldığı görülmektedir. Bir kısım literatür ile uyumlu olan sonuçlarımızın bazıları ile ise farklılık göstermesinin çevresel faktörlerden kaynaklanabileceği düşünülmüştürAim: The aim of the study was to explore the distribution of eyelid and periocular mass lesions in kırıkkale , Middle Anatolia, Turkey, from a histopathological point of view.Methods: Two hundred and thirty nine lesions in 217 patients were classified according to their diagnosis, location and lateralization who admitted between 2008-2016. Demographic data were also reviewed.Results: One hundred and four (47.9%) were female and 113 (52.1%) were female patients. Mean age was 46.0 ±2.04 years. One hundred seventeen (%48.9) of the lesions were on the right side and 122 (%51.1) were on the left. Ninety nine lesions were located at lower eyelid (%41.4) 120 at upper eyelid, 17 (%7.1) at medial canthus (%5.6), 3 (%1.3) at lateral canthus. Two hundred twelve (%88.70) of the lesions were benign. Of these, %36.8 were epithelial (n=88), % 5.85 adnexial (n=14), % 3.7 vascular (n=9), %5 xanthomatous (n=12), %15.9 pigmentary (n=38), and %21.3 inflammatory (n=51) in nature. The rest 27 (%11.29) lesions were malign. Conclusions: Approximately one of every 10 biopsies is diagnosed as malignancy. Some of our results were consistent with literature. We think that inconsistencies were based on as a results of regional difference

Investigate of the chronic fatty acid binding protein 4 application on testicular tissue and serum biochemical fertility parameters in dietary obese mice

Bu çalışmada erkek farelerde diyetsel obeziteye bağlı bir komplikasyon olan fertilite bozukluğu modeli oluşturularak BMS309403 adlı ilacın serumda biyokimyasal parametreler, testis dokusunda spermatogenez ve apoptoz belirteçleri üzerine etkileri araştırıldı. Yöntem: Balb / c cinsi erkek fareler kontrol, obez kontrol, obez araç ve obez ilaç gruplarına ayrıldı. LOİ seviyelerine göre obezite gelişimi sonrası, obez ilaç grubuna 6 hafta boyunca oral BMS309403 uygulandı ve çalışma ötenazi ile sonlandırıldı. Kalpten alınan kanlar serum biyokimya tüplerine aktarıldı, santrifüj sonrası ayrılan serumlar - 80 ˚C' de saklandı ve çalışma günü ilgili testlerin analizleri yapıldı. Testis dokuları ise % 10' luk formalin ve parafin bloklara alındı ve çalışma günü ilgili testlerin analizleri yapıldı. Bulgular: FABP4 serum düzeyleri obez kontrol ve obez araç gruplarında, diğer iki gruba göre artmış bulundu. Serum total testosteron, FAI, inhibin B, SHBG düzeyleri, testis Bcl - 2 ekspresyonu ve Johnson skoru parametreleri tüm obez gruplarda kontrol grubuna göre azalmış bulundu. Bax ekspresyonu ve Tunel - pozitif hücre sayısı ise tüm obez gruplarda kontrol grubuna göre artmış bulundu. İnhibin B düzeyleri ve Johnson skorlaması sonuçları obez ilaç grubunda, diğer iki obez grubuna göre azalmış bulundu. Tunel - pozitif hücre sayısı obez ilaç grubunda obez araç grubuna göre azalmış bulundu. Sonuç: İlacın hormonal ve moleküler düzeyde erkek fertilite parametreleri üzerine olumsuz etkileri olduğu görüldü. Daha uzun süreli ilaç uygulamalarında ilacın etkilerini azaltıcı ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: BMS309403, Deneysel Obezite, Erkek İnfertilitesi, Yan EtkilerIn this study, the effects of the drug named BMS309403 on serum biochemical markers, testis tissue spermatogenesis and apoptotic markers were investigated by creating a model of dietary obesity induced fertility disorder complication on male mice. Material and Method: Balb / c strain male mice divided into control, obese control, obese vehicle and obese drug groups. After development of obesity based on LIO levels, BMS309403 was administered orally to obese drug group for six weeks and the study was terminated by euthanasia. Blood samples taken from hearts were transferred to serum - seperating tubes, after centrifugation the sera were stored at – 80 ˚C and relevant tests were performed on working day. Testicular tissues taken into 10 % formalin and paraffin blocks and relevant tests were performed on working day. Results: Serum FABP4 levels were higher in obese control group and obese vehicle group compared to other two groups. Serum total testosterone, FAI, inhibin B, SHBG levels, testicular tissue Bcl - 2 expression level and Johnson scoring parameters were lower in all obese groups compared to control group. Bax expression level and Tunel - positive cell counts were higher in all obese groups compared to control group. İnhibin B levels and Johnson scoring results were lower in obese drug group compared to other two obese groups. Tunel - positive cell count were also lower in obese drug group compared to obese vehicle group. Conclusion: Negative effects on hormonal and molecular level of male fertility parameters of the drug was shown. This increase in longer – term drug administration and further studies are required to investigate the effects of the drug. Keywords: BMS309403, Experimental Obesity, Male Fertility, Side Effect

Bir Üniversite Hastanesinde Hemoglobinopati ve Talasemi Verilerinin Değerlendirilmesi

Amaç: Hemoglobinopatiler, globin fonksiyonlarını bozan bir grup hastalıktır. HPLC, hemoglobinopati taramalarında tüm dünyada en sık kullanılan tekniktir. Çalışmada, Türkiye'de bir üçüncü basamak hastane laboratuvarında 3 yıllık retrospektif hemoglobinopati sıklığı değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Üniversite hastanemize başvuran 2461 hastanın 3 yıllık laboratuvar ve hastane kayıtları incelenmiştir. Hemoglobinopati taramasında Tosoh G8 HPLC cihazı kullanılmıştır Bulgular: HbA2%3,5 olan 668, %3,5HbA2%4 olan 19 sonuç saptanmıştır.19 sonuçtan 10'u betatalasemi minör olarak kabul edilmiştir. HbA2 %4 olan 649 sonuç vardır ve sonculara göre 602 hasta beta-talassemi minör olarak kabul edilmiştir. HbA2 düzeylerine göre, hastaların %25'i beta-talasemi minör olarak değerlendirilmiştir. HbF%2 olan 391 hasta saptanmış ve HbA2%3,5 olan 138 kayıt ayrıntılı incelemeye alınmıştır. Varyant analizi veri kümesi, 53 hasta içermektedir. HbA2%3,5 ve HbF%2 olan, varyant pikleri mevcut kayıtlar incelenmiş ve 28 vaka saptanmıştır. En sık görülen Hb varyantları sırasıyla HbH, HbS, HbD, HbC, HbE ve HbO-Arab'dır. Sonuç: Çalışmada en sık varyantlar sırasıyla HbH, HbAS, HbAD, HbAC, HbAE ve HbO-Arab olarak bulunmuştur. Beta talasemi minör sıklığı ülkemizin gelen popülasyonundan yüksek olarak %25 bulunmuştur. Özellikle hematolojik malignensiler, herediter sferositoz ve demir eksikliği anemisi gibi eşlik eden durumlar hemoglobinopati değerlendirmesinde akılda tutulmalıdır.Objective: Hemoglobinopathies are an array of disorders that affect hemoglobin (Hb) function. HPLC is by far the most common technique used for detection of hemoglobinopathies worldwide. The aim of this study is to evaluate 3-year retrospective data of a tertiary hospital in Turkey according to prevalence of hemoglobinopathies. Material and Methods: A three-year data of 2461 patients admitted to our university hospital laboratory were assessed by scanning laboratory and hospital records. Tosoh G8 HPLC instrument was used for screening. Results: 668 results with HbA23.5% and 19 results with 3.5% HbA2 4% were detected. 10 of 19 patients were considered as beta-thalassemia. Number of patients with HbA2 4% were 649 and 602 of them were assessed as beta-thalassemia-minor. 25% of patients were assessed as beta-thalassemiaminor, based on HbA2 levels. 391 patient results were found to be HbF2% and 138 of them with HbA23.5% were further investigated. Variant analysis dataset contains 53 patients. Samples with HbA23.5% and HbF2% showing variant peaks were scanned and 28 cases were detected. The most common variants were found to be HbH, HbS, HbD, HbC, HbE and HbO-Arab, respectively. Conclusion: In this study, the most common variants were found to be HbH, HbAS, HbAD, HbAC, HbAE and HbO-Arab, respectively. Moreover, the frequency of beta-thalassemia minor was found as 25% which is higher than general population prevalence of our country. Accompanying diseases especially hematological malignancies, hereditary spherocytosis and IDA should be kept in mind during evaluating hemoglobinopathy analysis