17β Östradiol Uygulanmış Overioktomize Sıçanlarda İnce Bağırsak Kasılımları Üzerine Nitrik Oksitin Etkisinin Belirlenmesi

Bu tez Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi Araştırma Fonu tarafından 08.VF.03 Proje numarası ile desteklenmiştir.Bu çalışmada ovaryumları çıkarılmış sıçanlarda 17β östradiolün ince bağırsak kasılımları üzerine etkisi ile bu etkinin ortaya çıkmasında nitrik oksitin rolü incelenmiştir. Bu amaçla çalışmada 3-6 aylık ve ortalama 270 ± 20 gr ağırlığında, 24 Sprague Dawley dişi sıçan kullanılmıştır. Hayvanlar her grupta 6 sıçan bulunacak şekilde, kontrol (Ov) ve 3 deneme gurubuna (östrojen) ayrılmıştır. Çalışmada kontrol grubuna günlük olarak kas içi susam yağı enjeksiyonları yapılmış (0,2 ml), birinci deneme grubundaki sıçanlara günlük 25 μg 17β östradiol, ikinci deneme gurubundaki sıçanlara günlük 50 μg 17β östradiol ve üçüncü deneme gurubundaki sıçanlara günlük 100 μg 17β östradiol kas içi uygulanmıştır. Üç uygulamadan sonra hayvanlara genel anestezi altında ötenazi yapılmıştır. Ötenaziyi takiben çıkarılan ince bağırsak, duodenum, jejenum ve ileum olarak ayrılmış ve izometrik düz kas hareketleri “force transducer” ve “acquisition system” yardımı ile bilgisayarda görüntülenerek kaydedilmiştir. Endojen nitrik oksit etkinliğinin belirlenmesi amacıyla L-Arginin, eksojen nitrik oksit yolunun değerlendirilmesi amacıyla SNP ve cGMP’ nin etkinliğini belirlenmesi amacıyla 8-Br-cGMP uygulaması yapılmıştır. Östrojenin duodenum ve ileumda spontan kasılımların şiddetini azaltırken jejenumda etkili olmadığı; L-Arginin, SNP ve 8-Br-cGMP uygulamalarının ise ince bağırsakta spontan kasılımların şiddetini azalttığı belirlenmiştir. Aynı zamanda östrojenin doza bağımlı olarak L-Arginin ve 8-Br-cGMP' nin bu gevşetici etkisini azalttığı, SNP' nin gevşetici etkisini ise artırdığı görülmüştür. Sonuç olarak 17β östradiolün duodenum ve ileumda spontan kasılımların şiddetini doza bağlı olarak azaltırken ince bağırsak motilitesi üzerine olan bu etkisinde nitrik oksitin ve ikincil habercilerden cGMP' nin aracılık etmediği belirlenmiştir.In this study, it was investigated the effects of different doses of 17β-estradiol on small intestinal contractility in 3-6 months old, 24 Sprague Dawley ovariectomized rats, weighting 270±20 gr. Animals were apportioned into one control (Ov) and three experimental groups (estrogen) (n=6 each). The control group received 0,2 sesame oil once daily for three days, whereas rats in the first, second and third experimental groups were treated with intra muscular 25, 50 and 100 μg 17β-estradiol, respectively. The rats were killed under general anesthesia, 18 hours after the termination of last treatment. Then, small intestinum of the animals were cut into duodenum, jejenum and ileum. Organ bath was used to evaluate isometric smooth muscle contractility. In order to determine endogenous and exogenous nitric oxide activity and to evaluate the efficiency of cyclic guanosine monophosphate (cGMP), L-Arginine, sodium nitro prusside (SNP) and 8-Br-cGMP were used, respectively. It was determined that estrogen decreased the tension of spontaneous contractility of duodenum and ileum but not in jejenum. However, L-arginine, SNP and 8-Br-cGMP were decreased the tension of spontaneous contractility of small intestinum. On the other hand, it was observed that estrogen decreased the relaxing activity of L-Arginine and 8-Br-cGMP, dose dependently but increased the activity of SNP. In conclusion, it was determined that 17β-estradiol decreased the tension of spontaneous contractility in duodenum and ileum, dose dependently and nitric oxide and cGMP did not mediate this activity

17β Östradiol Uygulanmış Overioktomize Sıçanlarda İnce Bağırsak Kasılımları Üzerine Nitrik Oksitin Etkisinin Belirlenmesi

Bu tez Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi Araştırma Fonu tarafından 08.VF.03 Proje numarası ile desteklenmiştir.Bu çalışmada ovaryumları çıkarılmış sıçanlarda 17β östradiolün ince bağırsak kasılımları üzerine etkisi ile bu etkinin ortaya çıkmasında nitrik oksitin rolü incelenmiştir. Bu amaçla çalışmada 3-6 aylık ve ortalama 270 ± 20 gr ağırlığında, 24 Sprague Dawley dişi sıçan kullanılmıştır. Hayvanlar her grupta 6 sıçan bulunacak şekilde, kontrol (Ov) ve 3 deneme gurubuna (östrojen) ayrılmıştır. Çalışmada kontrol grubuna günlük olarak kas içi susam yağı enjeksiyonları yapılmış (0,2 ml), birinci deneme grubundaki sıçanlara günlük 25 μg 17β östradiol, ikinci deneme gurubundaki sıçanlara günlük 50 μg 17β östradiol ve üçüncü deneme gurubundaki sıçanlara günlük 100 μg 17β östradiol kas içi uygulanmıştır. Üç uygulamadan sonra hayvanlara genel anestezi altında ötenazi yapılmıştır. Ötenaziyi takiben çıkarılan ince bağırsak, duodenum, jejenum ve ileum olarak ayrılmış ve izometrik düz kas hareketleri “force transducer” ve “acquisition system” yardımı ile bilgisayarda görüntülenerek kaydedilmiştir. Endojen nitrik oksit etkinliğinin belirlenmesi amacıyla L-Arginin, eksojen nitrik oksit yolunun değerlendirilmesi amacıyla SNP ve cGMP’ nin etkinliğini belirlenmesi amacıyla 8-Br-cGMP uygulaması yapılmıştır. Östrojenin duodenum ve ileumda spontan kasılımların şiddetini azaltırken jejenumda etkili olmadığı; L-Arginin, SNP ve 8-Br-cGMP uygulamalarının ise ince bağırsakta spontan kasılımların şiddetini azalttığı belirlenmiştir. Aynı zamanda östrojenin doza bağımlı olarak L-Arginin ve 8-Br-cGMP' nin bu gevşetici etkisini azalttığı, SNP' nin gevşetici etkisini ise artırdığı görülmüştür. Sonuç olarak 17β östradiolün duodenum ve ileumda spontan kasılımların şiddetini doza bağlı olarak azaltırken ince bağırsak motilitesi üzerine olan bu etkisinde nitrik oksitin ve ikincil habercilerden cGMP' nin aracılık etmediği belirlenmiştir.In this study, it was investigated the effects of different doses of 17β-estradiol on small intestinal contractility in 3-6 months old, 24 Sprague Dawley ovariectomized rats, weighting 270±20 gr. Animals were apportioned into one control (Ov) and three experimental groups (estrogen) (n=6 each). The control group received 0,2 sesame oil once daily for three days, whereas rats in the first, second and third experimental groups were treated with intra muscular 25, 50 and 100 μg 17β-estradiol, respectively. The rats were killed under general anesthesia, 18 hours after the termination of last treatment. Then, small intestinum of the animals were cut into duodenum, jejenum and ileum. Organ bath was used to evaluate isometric smooth muscle contractility. In order to determine endogenous and exogenous nitric oxide activity and to evaluate the efficiency of cyclic guanosine monophosphate (cGMP), L-Arginine, sodium nitro prusside (SNP) and 8-Br-cGMP were used, respectively. It was determined that estrogen decreased the tension of spontaneous contractility of duodenum and ileum but not in jejenum. However, L-arginine, SNP and 8-Br-cGMP were decreased the tension of spontaneous contractility of small intestinum. On the other hand, it was observed that estrogen decreased the relaxing activity of L-Arginine and 8-Br-cGMP, dose dependently but increased the activity of SNP. In conclusion, it was determined that 17β-estradiol decreased the tension of spontaneous contractility in duodenum and ileum, dose dependently and nitric oxide and cGMP did not mediate this activity

17β Östradiol overioktomize sıçanların ince bağırsağında nitrik oksit-cGMP’den bağımsız yolu etkinleştiriyor olabilirken bağımlı yolu engelliyor

Bu çalışmada ovaryumları çıkarılmış sıçanlarda 17?-östradiolün ince bağırsak kasılımları üzerine etkisi ile bu etkinin ortaya çıkmasında nitrik oksitin rolü incelenmiştir. Bu amaçla çalışmada 3-6 aylık ve ortalama 27020 g ağırlığında, 24 Sprague Dawley dişi sıçan her grupta 6 sıçan bulunacak şekilde, kontrol (Ov) ve 3 deneme grubu olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır. Çalışmada kontrol grubuna günlük olarak kas içi susam yağı enjeksiyonu yapılmış (0,2 ml), deneme gruplarına sırasıyla 25, 50 ve 100 ?g/sıçan 17?-östradiol, üç gün uygulanmıştır. Son uygulamadan 18 saat sonra genel anestezisi altında ötenazi yapılmıştır. Takibinde ince bağırsak, duodenum, jejenum ve ileum bölgelerine ayrılmış ve in vitro izometrik düz kas hareketleri kaydedilmiştir. 17?-östradiolün 50 ve 100 ?g/sıçan dozları spontan ileum kasılımlarının gerimini azaltırken duodenumda aynı etkiyi 100 ?g/sıçan dozunun oluşturdu gözlemlendi. Jejenumda ise gruplar arasında farklılık oluşmadığı görüldü. Buna karşın L-arjinine (10-5M), 8-Br-cGMP (10-6M) ve SNP (10-3M) uygulamaları duodenum, jejenum ve ileumda spontan düz kas kasılımlarını azalttı. Ayrıca 17?-östradiol uygulamasının L-arjinin ve 8-Br-cGMP’nin gevşetici etkisini azalttığı tersine SNP’nin etkinliğini ise doza bağımlı olarak arttırdığı gösterildi. Sonuç olarak 17?-östradiolün duodenum ve ileumda özellikle cGMP-PK etkinliğini engellemesine rağmen gevşetici etkiye sahip olduğu buna karşın 17?-östradiol aracılığıyla endojen NO-NOS yolunun bağırsağın sekresyon ve/veya siliyar etkinliklerinde rol oynayabileceği önerilmektedir.This study was designed to investigate the effect of 17β-estradiol on small intestinal motility of ovariectomized rats and the possible role of nitric oxide (NO) in this activity. A total of 24, 3 to 6 month-old female Sprague Dawley rats (270±20 g) were ovariectomized and divided into four groups as one control and three experimental groups. The control group received 0.2 mL, sesame oil once daily for three days, whereas the experimental groups were treated with 25, 50 and 100 μg/rat intramuscular 17β-estradiol, respectively. The rats were sacrificed by cervical dislocation under anaesthesia 18 h after the termination of last treatment. Immediately, duodenum, jejunum and ileum were isolated for organ bath contractility experiments to evaluate isometric smooth muscle motility in vitro. It was observed that application of 100 μg/rat 17β-estradiol showed a decreasing tension in duodenum, whereas none of the different doses of 17β-estradiol showed any significant difference in jejunum. The application of 50 and 100 μg/rat 17β-estradiol decreased the spontaneous contractile tension of ileum. However, L-arginine (10-5M), 8-Br-cGMP (10-6) and SNP (10-3M) decreased the spontaneous contractions of smooth muscle of duodenum, jejunum and ileum. Moreover, it was demonstrated that 17β-estradiol decreased the relaxing activity of L-arginine and 8-Br-cGMP but increased the activity of SNP in dose dependent manner. In conclusion, it is suggested that 17β-estradiol has a relaxative effect in duodenum and ileum and particulary inhibits the activity of cGMP-PK. However, endogenous NO-NOS pathway mediated by 17β-estradiol may play a key role in secretory and/or ciliary activity of intestinum

Experiences of Women in Turkey on Using Complementary and Alternative Medicine Methods Against the Symptoms of Menopause: A Descriptive Study

Objective: The purpose of this study was to determine the efficiency of Complementary and Alternative Medicine (CAM) applications that women have been using against the symptoms of menopause. Methods: The research was conducted in descriptive design with the women between the ages of 45 and 60 (n=629). A “Questionnaire Form” and “Menopause Rating Scale (MRS)” were used in data collection process. Results: It was determined that women, who were aged 55 and over, were married, had at least 5-year education, and had chronic diseases such as diabetes and hypertension and had treatment for her diseases, obtained higher scores than the total of MRS and sub-dimensions of the scale at a statistically significant level (p<0.05); 52% of the sample stated that they benefited at least one of CAM methods to cope with menopausal complaints. The most commonly used methods were determined to be praying/worship (33.2%), massage (19.2%) and phytotherapy (14.8%) respectively. Conclusion: An increase in menopausal complaints were observed in various sub-dimensions of the used scale for those who benefited from praying/worship, massage applications and vitamin/mineral supplements while a decrease in menopausal complaints and an

Assessment of Anti-inflammatory and Antioxidant Properties of Safranal on CCI4-Induced Oxidative Stress and Inflammation in Rats

Abstract: The present study aimed to determine the antioxidative and anti-inflammatory effects of safranal on damage induced by CCl4. Experimental animals were divided into five groups. The first group was determined as the control group and no treatment was conducted. Second group rats were administered 1 mL/kg-day CCI4 during the experiment. Rats in Groups 3, 4 and 5 were administered 1 mL/kg-day CCI4 and 25 mg/kg, 50 mg/kg; 100 mg/kg safranal, respectively via gavage. Oxidative-antioxidant parameters, liver function enzymes and inflammatory cytokine levels were determined in liver samples obtained from the rats. Data analysis demonstrated that oxidative stress and inflammation markers were significantly higher in CCI4 administered groups (p<0.05). Antioxidant parameters in high-dose safranal administered groups were not different when compared to the control group. Safranal had ameliorating effects on the increased liver function enzymes activities in CCI4 administered groups. In conclusion, it was observed that CCI4 administration led to hepatic damage and increased oxidative stress and inflammatory cytokine levels. It was observed that particularly high-dose administration of safranal promoted the antioxidant system. Safranal administration was not effective on IL-1β levels. However, high-dose (100 mg/kg) safranal was found to be inflammatory against TNF-α and IL-6 cytokines. In conclusion, it can be said that safranal has an anti-inflammatory potential and has a strong antioxidative effect

Assessment of Anti-inflammatory and Antioxidant Properties of Safranal on CCI4-Induced Oxidative Stress and Inflammation in Rats

PubMed ID: 31141017The present study aimed to determine the antioxidative and anti-inflammatory effects of safranal on damage induced by CCl4. Experimental animals were divided into five groups. The first group was determined as the control group and no treatment was conducted. Second group rats were administered 1 mL/kg-day CCI4 during the experiment. Rats in Groups 3, 4 and 5 were administered 1 mL/kg-day CCI4 and 25 mg/kg, 50 mg/kg; 100 mg/kg safranal, respectively via gavage. Oxidative-antioxidant parameters, liver function enzymes and inflammatory cytokine levels were determined in liver samples obtained from the rats. Data analysis demonstrated that oxidative stress and inflammation markers were significantly higher in CCI4 administered groups (p<0.05). Antioxidant parameters in high-dose safranal administered groups were not different when compared to the control group. Safranal had ameliorating effects on the increased liver function enzymes activities in CCI4 administered groups. In conclusion, it was observed that CCI4 administration led to hepatic damage and increased oxidative stress and inflammatory cytokine levels. It was observed that particularly high-dose administration of safranal promoted the antioxidant system. Safranal administration was not effective on IL-1? levels. However, high-dose (100 mg/kg) safranal was found to be inflammatory against TNF-? and IL-6 cytokines. In conclusion, it can be said that safranal has an anti-inflammatory potential and has a strong antioxidative effect

Sağlıklı Gebelerde Kas İskelet Sistemi Ağrıları; Lokalizasyon, Şiddet ve Karakter Değerlendirilmesi: Kesitsel Çalışma

Giriş ve amaç: Bu kesitsel çalışmada gebelikte görülen özgül olmayan kas iskelet sistemi ağrılarının lokalizasyonunu ve yayılımını, şiddetini ve karakterini ortaya koymak amaçlanmıştır.Gereç ve yöntemler: Çalışmaya yaş aralığı 18-35 yaş arası olan ve çalışmaya katılmaya gönüllü olan gebeler dahil edildi. Gebelerden fiziyatrist eşliğinde, ayaklı 40x55 cm’ lik laminat yazı tahtası üzerine çizilmiş insan ön ve arka yüzü figürü üzerinde ağrının yerini hissettiği bölgelerde olduğu gibi boyaması istendi. Boyama esnasında ağrının şiddetini belirlemek üzere 5 farklı (siyah: çok şiddetli, kırmızı: şiddetli-orta düzeyde, mavi: orta düzeyde, yeşil: orta- hafif düzeyde, sarı: oldukça hafif düzeyde) renk kullanması istendi. Boyama işleminden sonra hastanın ağrılı bölgeler üzerinde ağrının karakterini künt / zonklayıcı / yanıcı / dondurucu / karıncalanma / elektriklenme veya elektrik çarpması gibi / batma veya iğnelenme gibi /gerilme kelimelerini kullanarak tanımlaması istendi.Bulgular: Çalışmaya katılan 250 gebenin ortalama yaşı 26.44.1 idi. Gebelerden %25,6(64)’ sı birinci, %32,8 (82)’ ikinci ve %41,6 (104)’ sı üçüncü trimesterda idi. En sık ağrı uyulan bölgeler sırasıyla bel, kalça ve sırt bölgesi olarak belirtilirken, ağrı şiddeti en yüksek olan bölgeler ise sırasıyla el-el bileği, kalça kuşağı & uyluk ve bel bölgesi olarak belirtildi. Nöropatik karakterde ağrıların en sık el bileği ve ellerde, ayak bilekleri ve ayaklarda ve sırt bölgesinde görüldüğü izlendi.Sonuç: Sağlıklı gebelerde sıklıkla kendini sınırlayıcı kas iskelet sistemi ağrılarının iyi tanımlanması ilerleyici ve sekel bırakıcı durumların ayırt edilebilmesi açısından önemlidir