Commentary on: Douglas Walton and Thomas F. Gordon\u27s How to formalize informal logic

N/

Thou Shalt Not Squander Life – Comparing Five Approaches to Argument Strength

Different approaches analyze the strength of a natural language argument in different ways. This paper contrasts the dialectical, structural, probabilistic (or Bayesian), computational, and empirical approaches by exemplarily applying them to a single argumentative text (Epicureans on Squandering Life; Aikin & Talisse, 2019). Rather than pitching these approaches against one another, our main goal is to show the room for fruitful interaction. Our focus is on a dialectical analysis of the squandering argument as an argumentative response that voids an interlocutor’s right to assertion. This analysis addresses the pragmatic dimensions of arguing and implies an argument structure that is consistent with empirical evidence of perceived argument strength. Results show that the squandering argument can be evaluated as a (non-fallacious) ad hominem argument, which however is not necessarily stronger than possible arguments attacking it

Generalised Compositional Theories and Diagrammatic Reasoning

This chapter provides an introduction to the use of diagrammatic language, or perhaps more accurately, diagrammatic calculus, in quantum information and quantum foundations. We illustrate the use of diagrammatic calculus in one particular case, namely the study of complementarity and non-locality, two fundamental concepts of quantum theory whose relationship we explore in later part of this chapter. The diagrammatic calculus that we are concerned with here is not merely an illustrative tool, but it has both (i) a conceptual physical backbone, which allows it to act as a foundation for diverse physical theories, and (ii) a genuine mathematical underpinning, permitting one to relate it to standard mathematical structures.Comment: To appear as a Springer book chapter chapter, edited by G. Chirabella, R. Spekken

Argumentacja w edukacji: postulaty badań edukacyjnych w polskiej szkole argumentacji

Uwzględniając dotychczasową działalność Polskiej Szkoły Argumentacji, w szczególności jej działalność edukacyjną wyeksponowaną podczas XV konferencji ArgDiaP, sformułowaliśmy postulaty dotyczące dalszej działalności edukacyjnej Szkoły. Ich realizacja w ciągu najbliższych lat mogłaby stanowić grunt dla długoterminowych celów edukacyjnych, takich jak (1) opracowanie spójnego programu nauczania sztuki argumentowania i krytycznego myślenia w szkołach podstawowych i średnich oraz (2) zaprojektowanie ogólnopolskich standardów i ram nauczania przedmiotów powiązanych z argumentacją i krytycznym myśleniem na poziomie studiów uniwersyteckich

Considering Carneades as a Framework for Informal Logic: A Reply to Walton and Gordon

The paper offers a critical analysis of the research program for formalizing informal logic proposed by Douglas Walton and Thomas Gordon (forthcoming). Since their proposal is based on employing the Carneades Argumentation System (CAS), this paper aims at answering two questions: what are main benefits of applying CAS as means for formalizing informal logic, and what are possible extensions of Walton and Gordon’s research program and modifications in employing CAS

Argumenty kondukcyjne

Conductive argumentsThe term “conduction” introduced by Wellman in 1971 is almost absent in the Polish literature on arguments. Contemporarily, conductive arguments are mostly understood as pro and contra arguments, which consist not only of normal pro-premises supporting a conclusion, but also of contra-premises exceptions denying it. We explain why such an interpretation seems to be attractive from the logical point of view, and we propose a formal method of representing conductive arguments and calculating the acceptability of their conclusions. The method allows infinitely many degrees of acceptability and reflects the cumulative nature of convergent reasoning usually present in conductive arguments.Conductive argumentsThe term “conduction” introduced by Wellman in 1971 is almost absent in the Polish literature on arguments. Contemporarily, conductive arguments are mostly understood as pro and contra arguments, which consist not only of normal pro-premises supporting a conclusion, but also of contra-premises exceptions denying it. We explain why such an interpretation seems to be attractive from the logical point of view, and we propose a formal method of representing conductive arguments and calculating the acceptability of their conclusions. The method allows infinitely many degrees of acceptability and reflects the cumulative nature of convergent reasoning usually present in conductive arguments

Formalna ocena argumentacji

Moim celem jest dostarczenie formalnego modelu oceny możliwie szerokiej klasy argumentacji, w szczególności tych, które pojawiają się w kontekstach naturalnych. We wprowadzeniu przedstawiam elementarne sposoby rozbudowywania argumentacji prostych w coraz bardziej złożone struktury. W drugim rozdziale podaję ścisłe definicje pojęć służących do opisu tych struktur – argumentację definiuję jako niepusty i skończony zbiór sekwentów, tj. jako niepustą i skończoną relację zachodzącą pomiędzy niepustymi i skończonymi zbiorami zdań a pojedynczymi zdaniami danego języka; wprowadzam także kilka pojęć (niespójność, rozbieżność, kolistość), które pozwalają wyróżniać niektóre nietypowe lub wadliwe struktury argumentacyjne. W trzecim rozdziale proponuję ogólną, liczbową metodę oceny siły argumentacji. Metoda ta pokazuje, jak wiarygodność przesłanek pierwszych przekłada się na wiarygodność konkluzji głównej w zależności od budowy argumentacji (wiarygodność wyrażam za pomocą liczb wymiernych z domkniętego przedziału ). Jedną z charakterystycznych własności argumentacji potocznej jest występowanie w niej wzajemnie wzmacniających się tzw. rozumowań równoległych. Dlatego za istotny składnik proponowanej metody należy uznać wzór: a ⊕ b = 2a + 2b − 2ab − 1. Wzór ten pozwala obliczyć wiarygodność (konkluzji) dowolnej argumentacji równoległej, składającej się z dwóch wzajemnie niezależnych rozumowań, które brane z osobna uwiarygodniają konkluzję w stopniach a oraz b (zakładamy przy tym, że obie te wartości są większe niż ½)

What is a good argument? : the method of expert discourse in argumentation research

Artykuł przedstawia Metodę Dyskursu Eksperckiego wraz z opisem jej praktycznego zastosowania w środowisku naukowym Polskiej Szkoły Argumentacji. Metoda opracowana została z myślą o zorganizowaniu skutecznej współpracy między specjalistami tej samej dziedziny. Na kolejne etapy składają się: sondaż wśród ekspertów, mający wyłonić stanowiska, wybranie na jego podstawie najważniejszych oraz najbardziej kontrowersyjnych kwestii, przedyskutowanie ich w grupach i poddanie analizie za pomocą narzędzia OVA+. Artykuł zawiera sprawozdanie z pracy nad zagadnieniem siły argumentu, mającym szczególne znaczenie dla programu badań w Polskiej Szkole Argumentacji.The article presents the Method of Expert Discourse, and a description of its practical application within the scientifi c community of the Polish School of Argumentation. The method was developed in order to effectively organize collaboration among specialists working in the same fi eld of investigation. The application of the method consists of the following stages: carrying out a survey addressed to experts, which is to reveal main positions; and, on this basis, selecting of some most important and controversial issues, and fi nally discussing them in groups and analyzing with help of OVA+, a tool for argument processing. The article contains a report on the research into the issue of argument force, which has a particular signifi cance for the research program of the Polish School of Argumentation