Clinical value of thyrotropin receptor antibodies in patients with Gravesʹ orbitopathy/ophthalmopathy

Graves-ova orbitopatija (GO) je multifaktorska autoimuna bolest, još uvek nepotpuno istražene etiologije i patogeneze. Osnovu ove patologije čini inflamatorni poremećaj orbite. Obično se javlja u sklopu autoimunih bolesti tiroidne žlezde (AITB), prvenstveno Graves-ove bolesti (GB), međutim poznati su slučajevi njene izolovane pojave u odsustvu tiroidnih abnormalnosti. Graves-ova orbitopatija značajno remeti svakodnevne aktivnosti, funkciju vida i fizički izgled pacijenata, a u najtežim slučajevima može dovesti do potpunog gubitka vida. Smatra se da su autoreaktivna antitela na TSH receptore (TSHRAt) prisutna u orbiti i štitnoj žlezdi glavni uzročnici nastanka GO i GB. Glavni cilj ovog istraživanja bio je ispitivanje kliničkog značaja ovih autoreaktivnih antitela u dijagnostici GO, klasifikaciji pacijenata, predviđanju kliničkog toka i ishoda ove bolesti. Sa tim u vezi, analizirane su: raspodela ukupne koncentracije i funkcionalnog profila TSHRAt u različitim grupama pacijenata, njihova asocijacija sa kliničkom slikom bolesti i dijagnostičke karakteristike primenjenih analitičkih metoda za njihovo određivanje. Dodatni cilj je bio analiza citokinskog profila i oksidativnog statusa pacijenata, kao i njihovog međusobnog odnosa sa nivoima TSHRAt. U studiji je učestovao 91 pacijent sa postavljenom dijagnozom GO koji nije primao imunosupresivnu terapiju minimalno šest meseci u odnosu na datum uključenja u studiju. Pacijenti su lečeni na Klinici za endokrinologiju, dijabetes i bolesti metabolizma, Univerzitetskog kliničkog centra Srbije, a klasifikovani su u odnosu na vrstu primarne dijagnoze na: pacijente sa GB, Hašimoto tiroiditisom (HT) i na pacijente bez tiroidne disfunkcije (eutiroidna GO, ET GO). Osim toga, klasifikacija pacijenata je izvršena i prema kliničkim karakteristikama GO, pre svega prema aktivnosti i težini. Ukupna koncentracija TSHRAt (TSH vezujući inhibitorni imunoglobulini, TBII) određena je primenom komercijalne rutinske imunohemijske metode. Stimulatorna (TSHR-stimulatorna antitela, TSAb) i blokirajuća aktivnost antitela (TSHR-blokirajuća antitela, TBAb) određene su tehnikom bioeseja. Zasebno su kvantifikovana stimulatorna i blokirajuća antitela. Dodatno je koncentracija TSHRAt izmerena pomoću komercijalne imunohemijske metode koja koristi „sendvič“ princip. Ispitivani citokini i 8-hidroksi-2-deoksigvanozin (8-OhdG) su određeni komercijalnim enzimskim imunohemijskim testovima, dok su totalni oksidativni stres (TOS) i totalni antioksidantni status (TAS) određeni spektrofotometrijski, primenom komercijalnih testova...Graves' orbitopathy (GO) is a multifactorial autoimmune disease of insufficiently investigated etiology and pathogenesis. The basis of this pathology is characterized by an inflammatory disorder of the orbit. It is mostly occurring in patients with autoimmune thyroid diseases (AITD), primarily Graves' disease (GD). However, there are known cases of its isolated occurrence in the absence of thyroid abnormalities. Graves' orbitopathy seriously impairs patients’ daily activities, vision function and physical appearance, and in severe cases may cause blindness. Autoreactive antibodies to TSH receptors (TSHRAb) present in the orbit and thyroid are considered the main causes of both GO and GD. The primary goal of this study was to examine the clinical significance of these autoantibodies in the diagnosis of GO, patient classification, prediction of the clinical course and outcome of this disease. In this regard, we analyzed the distribution of the total TSHRAb concentration and functional profile in different patient groups, along with their association with the clinical profile of the disease and diagnostic accuracy of the applied analytical methods for their determination. An additional goal was to analyze the cytokine profile and oxidative status of patients, as well as their relationship with TSHRAb levels. Ninety-one patients diagnosed with GO were enrolled in this study. They had not received any form of immunosuppressive therapy for at least six months prior the recruitment. All patients were on a regular follow-up regimen at the Clinic for Endocrinology, Diabetes and Metabolic Diseases, University Medical Center of Serbia, and were classified according to their primary diagnosis into: patients with GD, Hashimoto's thyroiditis (HT) and patients without thyroid dysfunction (euthyroid GO, ET GO). Additionally, patients were classified according to the clinical characteristics, primarily activity and severity of GO. Total TSHRAb concentration (TSH binding inhibitory immunoglobulins, TBII) was measured using a commercial routine immunoassay. Stimulatory and blocking antibody activity (TSHR-stimulating antibodies, TSAb and TSHR-blocking antibodies, TBAb, respectively) were determined using a bioassay technique. Stimulatory and blocking antibodies were separately quantified. In addition, TSHRAb concentration was measured using a commercial "bridge" immunoassay..

Clinical value of thyrotropin receptor antibodies in patients with Gravesʹ orbitopathy/ophthalmopathy

Graves-ova orbitopatija (GO) je multifaktorska autoimuna bolest, još uvek nepotpunoistražene etiologije i patogeneze. Osnovu ove patologije čini inflamatorni poremećaj orbite.Obično se javlja u sklopu autoimunih bolesti tiroidne žlezde (AITB), prvenstveno Graves-ovebolesti (GB), međutim poznati su slučajevi njene izolovane pojave u odsustvu tiroidnihabnormalnosti. Graves-ova orbitopatija značajno remeti svakodnevne aktivnosti, funkciju vida ifizički izgled pacijenata, a u najtežim slučajevima može dovesti do potpunog gubitka vida.Smatra se da su autoreaktivna antitela na TSH receptore (TSHRAt) prisutna u orbiti i štitnojžlezdi glavni uzročnici nastanka GO i GB. Glavni cilj ovog istraživanja bio je ispitivanjekliničkog značaja ovih autoreaktivnih antitela u dijagnostici GO, klasifikaciji pacijenata,predviđanju kliničkog toka i ishoda ove bolesti. Sa tim u vezi, analizirane su: raspodela ukupnekoncentracije i funkcionalnog profila TSHRAt u različitim grupama pacijenata, njihovaasocijacija sa kliničkom slikom bolesti i dijagnostičke karakteristike primenjenih analitičkihmetoda za njihovo određivanje. Dodatni cilj je bio analiza citokinskog profila i oksidativnogstatusa pacijenata, kao i njihovog međusobnog odnosa sa nivoima TSHRAt.U studiji je učestovao 91 pacijent sa postavljenom dijagnozom GO koji nije primaoimunosupresivnu terapiju minimalno šest meseci u odnosu na datum uključenja u studiju.Pacijenti su lečeni na Klinici za endokrinologiju, dijabetes i bolesti metabolizma,Univerzitetskog kliničkog centra Srbije, a klasifikovani su u odnosu na vrstu primarne dijagnozena: pacijente sa GB, Hašimoto tiroiditisom (HT) i na pacijente bez tiroidne disfunkcije(eutiroidna GO, ET GO). Osim toga, klasifikacija pacijenata je izvršena i prema kliničkimkarakteristikama GO, pre svega prema aktivnosti i težini. Ukupna koncentracija TSHRAt (TSHvezujući inhibitorni imunoglobulini, TBII) određena je primenom komercijalne rutinskeimunohemijske metode. Stimulatorna (TSHR-stimulatorna antitela, TSAb) i blokirajućaaktivnost antitela (TSHR-blokirajuća antitela, TBAb) određene su tehnikom bioeseja. Zasebno sukvantifikovana stimulatorna i blokirajuća antitela. Dodatno je koncentracija TSHRAt izmerenapomoću komercijalne imunohemijske metode koja koristi „sendvič“ princip. Ispitivani citokini i8-hidroksi-2-deoksigvanozin (8-OhdG) su određeni komercijalnim enzimskim imunohemijskimtestovima, dok su totalni oksidativni stres (TOS) i totalni antioksidantni status (TAS) određenispektrofotometrijski, primenom komercijalnih testova...Graves' orbitopathy (GO) is a multifactorial autoimmune disease of insufficientlyinvestigated etiology and pathogenesis. The basis of this pathology is characterized by aninflammatory disorder of the orbit. It is mostly occurring in patients with autoimmune thyroiddiseases (AITD), primarily Graves' disease (GD). However, there are known cases of its isolatedoccurrence in the absence of thyroid abnormalities. Graves' orbitopathy seriously impairspatients’ daily activities, vision function and physical appearance, and in severe cases may causeblindness. Autoreactive antibodies to TSH receptors (TSHRAb) present in the orbit and thyroidare considered the main causes of both GO and GD. The primary goal of this study was toexamine the clinical significance of these autoantibodies in the diagnosis of GO, patientclassification, prediction of the clinical course and outcome of this disease. In this regard, weanalyzed the distribution of the total TSHRAb concentration and functional profile in differentpatient groups, along with their association with the clinical profile of the disease and diagnosticaccuracy of the applied analytical methods for their determination. An additional goal was toanalyze the cytokine profile and oxidative status of patients, as well as their relationship withTSHRAb levels.Ninety-one patients diagnosed with GO were enrolled in this study. They had notreceived any form of immunosuppressive therapy for at least six months prior the recruitment.All patients were on a regular follow-up regimen at the Clinic for Endocrinology, Diabetes andMetabolic Diseases, University Medical Center of Serbia, and were classified according to theirprimary diagnosis into: patients with GD, Hashimoto's thyroiditis (HT) and patients withoutthyroid dysfunction (euthyroid GO, ET GO). Additionally, patients were classified according tothe clinical characteristics, primarily activity and severity of GO. Total TSHRAb concentration(TSH binding inhibitory immunoglobulins, TBII) was measured using a commercial routineimmunoassay. Stimulatory and blocking antibody activity (TSHR-stimulating antibodies, TSAband TSHR-blocking antibodies, TBAb, respectively) were determined using a bioassaytechnique. Stimulatory and blocking antibodies were separately quantified. In addition, TSHRAbconcentration was measured using a commercial "bridge" immunoassay..

Dijagnostičke karakteristike serološkog access SARS-CoV-2 IgG imunohemijskog testa

Uvod i cilj. Pandemija bolesti izazvane teškim akutnim respiratornim sindromom korona- virus 2 (SARS-CoV-2) dovela je do ekspanzije seroloških testova za određivanje antitela i an- tigena virusa. Access SARS-CoV-2 IgG je serološki test namenjen je za detekciju IgG antitela virusa, i može se koristiti kao dodatno sredstvo prilikom detekcije patogena, praćenja stanja pacijenata, procene imuniteta nakon infekcije i vakcinacije. Cilj istraživanja je bio da se odre- de dijagnostičke karakteristike i klinički značaj Access SARS-CoV-2 IgG testa. Metode. Istraživanjem je obuhvaćeno 94 ispitanika sa potvrđenom prethodnom SARS- CoV-2 infekcijom (PCR metodom) i 104 kontrolna ispitanika. IgG antitela su određena u se- rumu ispitanika primenom Access Sars-CoV-2 IgG testa, proizvođača Beckman Coulter, na imunohemijskom Access 2 imunoanalizatoru iste firme. Rezultati. Titar IgG antitela je bio značajno veći kod ispitanika koji su preležali infekciju (3,95 (1,36 - 11,44 S/CO) u odnosu na kontrolne ispitanike (0,03 (0,02 – 0,16 S/CO) (p < 0,001). ROC analizom je utvrđena statistički značajna AUC (0,946, p < 0,001), a osetljivost i specifičnost za potvrdu infekcije su redom bile 81% i 95%, za graničnu vrednost 0,955. Pozitiv- na i negativna prediktivna vrednost su bile 94% i 85%, redom. Dodatno je utvrđeno da je titar IgG antitela bio najveći u grupi ispitanika sa teškim oblikom infekcije, u poređenju sa ispita- nicima koji su imali lakši oblik i ispitanicima koji su imali blagu ili asimptomatsku infekciju (p = 0,048). Zaključak. Naši rezultati ukazuju na to da analizirani Access SARS-CoV-2 IgG serološki test ima zadovoljavajuće dijagnostičke karakteristike i može biti klinički značajan za procenu stanja imuniteta nakon preležane infekcije

Analitičke i kliničke karakteristike seroloških imonoodređivanja anti-SARS-CoV-2 antitela

Uvod i cilj. Literaturni podaci ukazuju da serološka imunoodređivanja mogu biti adekvatna dopuna molekularnoj dijagnostici SARS-CoV-2 infekcije. Cilj ovog ispitivanja je da se proceni slaganje SARS-CoV-2 seroloških testova pet različitih proizvođača i ispita imuni odgovor na različite vrste vakcina. Metode. Korišćene su metode: Sars-CoV-2 IgG (Beckman Coulter) (I), SARS-CoV-2 ukupna antitela (BioRad) (II), SARS-CoV-2 IgG II Quant (Abbott) (III), SARS-CoV-2 IgG (Abbott) (IV) i Elecsys Anti-SARS-CoV-2 (Roche) (V). Paralelno je ispitivano metodom I i II 44 uzorka, I i III 84 uzorka, I i IV 53 uzorka, I i V 80 uzoraka. Dodatno je za procenu imunog odgovora na infekciju i različite vrste vakcina analizirano 153 uzorka. Ispitanici su proveravali prisustvo antitela zbog sumnje na asimptomatsku SARS-CoV-2 infekciju ili zbog prisustva simptoma. Rezultati. II i III metodom je dobijen značajno veći broj reaktivnih rezultata u odnosu na I metod (65,9% i 91,7% vs 52,3%). I i IV metode su pokazale slaganje u reaktivnosti (60,4% vs 69,8%), dok I i V metodom nije dobijeno slaganje u reaktivnosti rezultata (58,8% vs 93,8%). Najintenzivniji imuni odgovor postignut je nakon vakcinacije Phizer vakcinom. Imuni odgovor nakon Phizer i Sinopharm vakcine je pokazao značajnu korelaciju sa vremenom proteklim od imunizacije (P=0,032 i P=0,012). Žene su imale značajno viši titar antitela nakon vakcinacije u odnosu na muškarce (P=0,006). Nije dobijena značajna razlika u odnosu na tip vakcine i godina starosti ispitanika (P=0,197). Zaključak Iako serološka imunoodređivanja pokazuju značajne analitičke i kliničke karakteristike za detekciju SARS-CoV-2 i dalje postoji problem kompletne evaluacije testova i neizvesnosti u pogledu tačnosti rezultata i njihove uporedivosti

Osetljivost tri testa za određivanje antitela na receptor za tireostimulišući hormon kod pacijenata sa orbitopatijom udruženom sa štitnom žlezdom

Background: Thyrotropin receptor autoantibodies (TSH-R-Ab) are indispensable biomarkers in the laboratory assessment of thyroid-associated orbitopathy (TAO). Clinical sensitivity of three different assays for TSH-R-Ab determination was evaluated in patients with TAO. Methods: 87 consecutive TAO patients were enrolled and their serum samples analyzed in parallel with three assays. An ECLIA competitive binding and a chemiluminescent bridge immunoassay were used to measure total and bind-ing TSH-R-Ab concentration, while their functional activity was determined using a stimulatory TSH-R-Ab (TSAb) cell-based bioassay. Results: Compared to the two binding assays (ECLIA p<0.001, bridge p=0.003), the TSAb bioassay was more sensitive pertaining to the positive detection of TSH-R-Ab in TAO patients. No difference (p=0.057) was noted between the ECLIA and bridge assays regarding sensitivity rate. All patients with active and/or moderate-to-severe TAO tested positive in the TSAb bioassay (100% and 100%, respectively), while the positivity rates for bridge and ECLIA binding assays were 89.7% and 82.1% for active TAO, and 90.2% and 86.3% for severe TAO, respectively. Negative predictive values of the bioassay, bridge, and ECLIA assays were 100%, 75%, and 71%, respectively for active TAO, and 100%, 86%, and 71%, respectively for moderate-to-severe TAO. The superiority of the bioassay was most prominent in euthyroid (ET) TAO. Positivity rates of the TSAb bioassay, bridge and ECLIA binding assays were 89.6%, 75%, and 64.6%, respectively for inactive TAO; 86.1%, 69.4%, and 52.8%, respectively for mild TAO; 87.5%, 62.5%, and 12.5%, respectively for euthyroid TAO. The bridge assay correlated better with the ECLIA binding assay (r=0.893, p<0.001), compared to the bioassay (r=0.669, p<0.001). Conclusions: In patients with TAO of various activity and severity, the TSAb bioassay demonstrates a superior clinical performance compared to both ECLIA and bridge binding assays.Uvod: Autoantitela na receptore za tireostimulišući hormon (TSH-R-Ab) su nezamenljivi biomarkeri u laboratorijskoj proceni orbitopatije udru'ene sa štitnom žlezdom (TAO). U radu je procenjena klinička osetljivost tri različita testa za određivanje TSH-R-Ab kod pacijenata sa TAO. Metode: U studiju je ključeno 87 uzastopnih pacijenata sa TAO i njihovi uzorci seruma su analizirani paralelno sa tri testa. Za merenje ukupne i vezujuće koncentracije TSH-RAb korišćeni su ECLIA imunohemijski test kompetitivnog vezivanja i hemiluminiscentni imunohemijski "sendvič" test, dok je njihova funkcionalna aktivnost određena pomoću ćelijskog biološkog testa (bioeseja) za određivanje stimulatornih TSH-R-Ab (TSAb). Rezultati: U poređenju sa dva imunohemijska testa vezivanja (ECLIA P<0,001, "sendvič test" P=0,003), TSAb bioesej se pokazao najosetljivijim u pogledu pozitivne detekcije TSH-RAb kod TAO pacijenata. Nikakva razlika nije detektovana (P=0,057) između ECLIA i "sendvič" testa u pogledu stope osetljivosti. TSAb bioesej je bio pozitivan kod svih pacijenata sa aktivnom i/ili umerenom do teškom TAO (redom 100% i 100%), dok su stope pozitivnosti za sendvič i ECLIA imunohemijski test bile 89,7% i 82,1% za aktivnu TAO, i 90,2% i 86,3% za tešku TAO, redom. Negativne prediktivne vrednosti bioeseja, "sendvič" i ECLIA testova bile su redom 100%, 75% i 71%, za aktivnu TAO, odnosno 100%, 86% i 71%, redom za umerenu do tešku TAO. Superiornost biološke analize bila je najistaknutija kod eutiroidnog oblika (ET) TAO. Stope pozitivnosti TSAb bioeseja, "sendvič" i ECLIA testova vezivanja bile su redom 89,6%, 75% i 64,6%, za neaktivnu TAO; 86,1%, 69,4% i 52,8% za blagu TAO; 87,5%, 62,5% i 12,5% za eutiroidni TAO. "Sendvič" imunohemijski test je bio u boljoj korelaciji sa ECLIA testom kompetitivnog vezivanja (r=0,893, P<0,001), u poređenju sa bioesejom (r=0,669, P<0,001). Zaključak: Kod pacijenata sa TAO različite aktivnosti i težine TSAb bioesej pokazuje superiorne kliničke performanse u poređenju sa obe vrste imunohemijskih testova vezivanja (ECLIA i "sendvič test")

The Effects of Pregestational Overweight and Obesity on Maternal Lipidome in Pregnancy: Implications for Newborns’ Characteristics

Obesity is an important risk factor for the development of pregnancy complications. We investigated the effects of pregestational overweight and obesity on maternal lipidome during pregnancy and on newborns’ characteristics. The study encompassed 131 pregnant women, 99 with pre-pregnancy body mass index (BMI) < 25 kg/m2 and 32 with BMI ≥ 25 kg/m2. Maternal lipid status parameters, plasma markers of cholesterol synthesis and absorption and sphingolipids were determined in each trimester. Data on neonatal height, weight and APGAR scores were assessed. The results showed a higher prevalence (p < 0.05) of pregnancy and childbirth complications among the participants with elevated pregestational BMI. Levels of total cholesterol, HDL-cholesterol (p < 0.05) and LDL-cholesterol (p < 0.01) were significantly lower, and concentrations of triglycerides were higher (p < 0.05) in women with increased pre-gestational BMI. Lower concentrations of the cholesterol synthesis marker, desmosterol, in the 2nd trimester (p < 0.01) and the cholesterol absorption marker, campesterol, in each trimester (p < 0.01, p < 0.05, p < 0.01, respectively) were also found in this group. Markers of maternal cholesterol synthesis were in positive correlation with neonatal APGAR scores in the group of mothers with healthy pre-pregnancy weight but in negative correlation in the overweight/obese group. Our results indicate that gestational adaptations of maternal lipidome depend on her pregestational nutritional status and that such changes may affect neonatal outcomes

Clinical value of thyrotropin receptor antibodies in patients with Gravesʹ orbitopathy/ophthalmopathy

Graves-ova orbitopatija (GO) je multifaktorska autoimuna bolest, još uvek nepotpuno istražene etiologije i patogeneze. Osnovu ove patologije čini inflamatorni poremećaj orbite. Obično se javlja u sklopu autoimunih bolesti tiroidne žlezde (AITB), prvenstveno Graves-ove bolesti (GB), međutim poznati su slučajevi njene izolovane pojave u odsustvu tiroidnih abnormalnosti. Graves-ova orbitopatija značajno remeti svakodnevne aktivnosti, funkciju vida i fizički izgled pacijenata, a u najtežim slučajevima može dovesti do potpunog gubitka vida. Smatra se da su autoreaktivna antitela na TSH receptore (TSHRAt) prisutna u orbiti i štitnoj žlezdi glavni uzročnici nastanka GO i GB. Glavni cilj ovog istraživanja bio je ispitivanje kliničkog značaja ovih autoreaktivnih antitela u dijagnostici GO, klasifikaciji pacijenata, predviđanju kliničkog toka i ishoda ove bolesti. Sa tim u vezi, analizirane su: raspodela ukupne koncentracije i funkcionalnog profila TSHRAt u različitim grupama pacijenata, njihova asocijacija sa kliničkom slikom bolesti i dijagnostičke karakteristike primenjenih analitičkih metoda za njihovo određivanje. Dodatni cilj je bio analiza citokinskog profila i oksidativnog statusa pacijenata, kao i njihovog međusobnog odnosa sa nivoima TSHRAt. U studiji je učestovao 91 pacijent sa postavljenom dijagnozom GO koji nije primao imunosupresivnu terapiju minimalno šest meseci u odnosu na datum uključenja u studiju. Pacijenti su lečeni na Klinici za endokrinologiju, dijabetes i bolesti metabolizma, Univerzitetskog kliničkog centra Srbije, a klasifikovani su u odnosu na vrstu primarne dijagnoze na: pacijente sa GB, Hašimoto tiroiditisom (HT) i na pacijente bez tiroidne disfunkcije (eutiroidna GO, ET GO). Osim toga, klasifikacija pacijenata je izvršena i prema kliničkim karakteristikama GO, pre svega prema aktivnosti i težini. Ukupna koncentracija TSHRAt (TSH vezujući inhibitorni imunoglobulini, TBII) određena je primenom komercijalne rutinske imunohemijske metode. Stimulatorna (TSHR-stimulatorna antitela, TSAb) i blokirajuća aktivnost antitela (TSHR-blokirajuća antitela, TBAb) određene su tehnikom bioeseja. Zasebno su kvantifikovana stimulatorna i blokirajuća antitela. Dodatno je koncentracija TSHRAt izmerena pomoću komercijalne imunohemijske metode koja koristi „sendvič“ princip. Ispitivani citokini i 8-hidroksi-2-deoksigvanozin (8-OhdG) su određeni komercijalnim enzimskim imunohemijskim testovima, dok su totalni oksidativni stres (TOS) i totalni antioksidantni status (TAS) određeni spektrofotometrijski, primenom komercijalnih testova...Graves' orbitopathy (GO) is a multifactorial autoimmune disease of insufficiently investigated etiology and pathogenesis. The basis of this pathology is characterized by an inflammatory disorder of the orbit. It is mostly occurring in patients with autoimmune thyroid diseases (AITD), primarily Graves' disease (GD). However, there are known cases of its isolated occurrence in the absence of thyroid abnormalities. Graves' orbitopathy seriously impairs patients’ daily activities, vision function and physical appearance, and in severe cases may cause blindness. Autoreactive antibodies to TSH receptors (TSHRAb) present in the orbit and thyroid are considered the main causes of both GO and GD. The primary goal of this study was to examine the clinical significance of these autoantibodies in the diagnosis of GO, patient classification, prediction of the clinical course and outcome of this disease. In this regard, we analyzed the distribution of the total TSHRAb concentration and functional profile in different patient groups, along with their association with the clinical profile of the disease and diagnostic accuracy of the applied analytical methods for their determination. An additional goal was to analyze the cytokine profile and oxidative status of patients, as well as their relationship with TSHRAb levels. Ninety-one patients diagnosed with GO were enrolled in this study. They had not received any form of immunosuppressive therapy for at least six months prior the recruitment. All patients were on a regular follow-up regimen at the Clinic for Endocrinology, Diabetes and Metabolic Diseases, University Medical Center of Serbia, and were classified according to their primary diagnosis into: patients with GD, Hashimoto's thyroiditis (HT) and patients without thyroid dysfunction (euthyroid GO, ET GO). Additionally, patients were classified according to the clinical characteristics, primarily activity and severity of GO. Total TSHRAb concentration (TSH binding inhibitory immunoglobulins, TBII) was measured using a commercial routine immunoassay. Stimulatory and blocking antibody activity (TSHR-stimulating antibodies, TSAb and TSHR-blocking antibodies, TBAb, respectively) were determined using a bioassay technique. Stimulatory and blocking antibodies were separately quantified. In addition, TSHRAb concentration was measured using a commercial "bridge" immunoassay..

Usklađenost POCT metode sa potpuno automatizovanom metodom za određivanje HbA1c

Previous research suggests that point-of-care (POCT) determination of glycated hemoglobin (HbA1c) is a diagnostic test that can be an adequate alternative to measuring HbA1c in the laboratory. The main goal of this study was to examine the analytical characteristics of the novel INCLIX POCT method for HbA1c determination in order to test its performance before introducing this method into routine use. HbA1c is measured in a duplicate in 44 EDTA blood samples parallel on INCLIX POCT device (Sugitech, Inc.) and using automated turbidimetric immunoinhibition test on Olympus AU400 (Beckman Coulter). The within run imprecision was 7.58%, between runs imprecision was 6.63% and 6.22%, and day-to-day imprecision was 8.80% and 7.51%. Total laboratory imprecision was in agreement with those stated by the manufacturer. A statistically significant Pearson correlation coefficient was calculated (r = 0.871, P < 0.01; linear R2 = 0.757). Using Deming regression analysis, the following equation was obtained: y = - 1.80 + 1.304x. Our results indicate statistically significant correlation, linear relationship, and a significant degree of compatibility between the two analyzed methods. However, the negative bias of the HbA1c values determined on the POCT analyzer compared to the Olympus AU400 was confirmed, highlighting the need to standardize the INCLIX method.Prethodna istraživanja sugerišu da je „point-of-care“ metoda (POCT) za određivanje glikoziliranog hemoglobina (HbA1c) dijagnostički test koji može biti adekvatna alternativa merenju HbA1c u laboratoriji. Glavni cilj ovog istraživanja bio je da se ispitaju analitičke karakteristike nove INCLIX POCT metode za određivanje HbA1c kako bi se testirale karakteristike izvođenja pre uvođenja ove metode u rutinsku upotrebu. HbA1c je meren u duplikatu u 44 uzorka EDTA krvi paralelno na INCLIX POCT uređaju (Sugitech, Inc.) i automatskim turbidimetrijskim imunoinhibicijskim testom na Olympus AU400 biohemijskom analizatoru (Beckman Coulter). Nepreciznost u seriji bila je 7,58%, nepreciznost između serija bila je 6,63% i 6,22%, a nepreciznost iz dana u dan bila je 8,80% i 7,51%. Ukupna laboratorijska nepreciznost bila je u slaganju sa podacima koje je naveo proizvođač. Izračunat je statistički značajan Pearsonov koeficijent korelacije (r = 0,871, P < 0,01; linearni R2 = 0,757). Demingovom regresionom analizom dobijena je sledeća jednačina: y = -1,80 + 1,304x. Naši rezultati ukazuju na statistički značajnu korelaciju, linearnu povezanost i značajan stepen kompatibilnosti između dve analizirane metode. Međutim, potvrđen je negativan bias vrednosti HbA1c određenih na POCT analizatoru u odnosu na Olympus AU400, što ističe potrebu za standardizacijom INCLIX metode

Poređenje imunohemijske metode i elektroforetske tehnike za određivanje koštanog izoenzima alkalne fosfataze kod pacijenata na hemodijalizi

Background: Problem of the variability between the different methods using for bone alkaline phosphatase(bALP) determination greately influences the clinical significance of bALP as direct marker of bone metabolism.The aim of this study was to compare immunoassay with electrophoresis technique for bALP determination. Methods: We measured bALP in 71 patients on hemodialysis with agar gel electrophoresis (ISO-PAL, SEBIA) and immunoassay (OSTASE, Beckman Coulter).Results: The analyzed methods showed significant correlation (Spearman’s rho: 0.776, P < 0.01), but we found statistically significant (P < 0.01) positive bias (27%)for the results measured by immunoassay. In support of this, using electrophoresis technique we have detected presence of the intestinal isoenzymes of alkaline phosphatase in 55% of patients with median value of 30% of the total alkaline phoshatase and presence of liver-2 alkaline phosphatase isoform in 42% of patients with median value of 16.6%. The Kendall’s W of 0.787 (P<0.0001) revealed significant concordance between two analysed methods.Cusum test showed no significant deviation from linearity(P=0.850).Conclusions:Despite good agreement between immunoassay methods and electrophoresis technique for bALP determination, interchangeability between these two methods is questionable. Although immunoassays are increasingly used, as fully automated methods, in a large number of laboratories and become routine methods for bALP determination, it should be beared in mind, besidesvarious interferences, also the heterogeneity of the bALP itself, especially in patients on hemodialysis.Uvod: Problem varijabilnosti između različitih metoda pomoću kojih se određuje koštani izoezim alkalne fosfataze (bALP) u velikoj meri utiče na klinički značaj bALP kao direktnog markera metabolizma kostiju. Cilj ove studije bio je poređenje imunohemijskog testa sa elektroforetskom tehnikom za određivanje bALP. Metode: bALP je određen kod 71 pacijenta na hemodijalizi, agar gel elektroforetskom tehnikom (ISO-PAL, SEBIA) i imunohemijskom metodom (OSTASE, Beckman Coulter). Rezultati: Analizirane metode pokazale su značajno slaganje (Spearmanov rho: 0,776, P < 0,01), ali je uočen statistički značajan (P < 0,01) pozitivan bias (27%) za rezultate izmerene imunohemijskom metodom. U prilog ovome, primenom elektroforetske tehnike, otkrili smo prisustvo intestinalnih izoenzima alkalne fosfataze u 55% bolesnika, sa srednjom vrednosti od 30% ukupne alkalne fostataze, kao i prisustvo jetrenih izoformi alkalne fosfataze kod 42% bolesnika sa srednjom vrednosti od 16,6%. Kendall-ov W od 0,787 (P < 0,0001) ukazivao je na značajno slaganje između dve analizirane metode. Cusumov test nije pokazao značajno odstupanje od linearnosti (P = 0,850). Zaključak: Uprkos tome što postoji dobro slaganje između imunohemijske metode i elektroforetske tehnike za određivanje bALP-a, međusobna zamenjivost ove dve metode je pod znakom pitanja. Iako se imunohemijske metode sve više koriste kao potpuno automatizovane, u velikom broju laboratorija i postaju rutinske metode za određivanje bALP-a, treba imati na umu, osim različitih interferencija, i heterogenost samog bALP, posebno kod bolesnika na hemodijalizi

Je li aluminijev oksid pogodan za postupak ekstrakcije čvrste faze katekolamina iz moždanoga tkiva?

Occupational and environmental toxicology specialists find catecholamine fluctuations in brain tissue relevant for research of neurotoxicity, such as that induced by manganese or zinc, pesticides, industrial solvents, plastic, air pollution, or irradiation. Considering that catecholamine tissue concentrations are generally very low, their extraction requires a reliable and optimal method that will achieve maximum recovery and minimise other interferences. This study aimed to evaluate whether the aluminium (III) oxide (Al2O3, alumina) based cartridges designed for catecholamine isolation from plasma could be used for solid-phase extraction (SPE) of catecholamine from the brain tissue. To do that, we homogenised Wistar rat brain tissue with perchloric acid and compared three extraction techniques: SPE, the routine filtration through a 0.22 µm membrane filter, and their combination. In the extracts, we compared relative chromatographic catecholamine mobility measured with high performance liquid chromatography with electrochemical detection. Chromatographic patterns for norepinephrine and epinephrine were similar regardless of the extraction technique, which indicates that the alumina cartridge is good enough to isolate them from brain tissue. However, the dopamine pattern was unsatisfactory, and further experiments are needed to identify the issue and optimise the protocol. © 2023 Duško Mirković et al., published by Sciendo. Promjene razine katekolamina (KAT) u moždanom tkivu značajne su za brojna područja profesionalne toksikologije odnosno ekotoksikologije u kojima se istražuje neurotoksičnost izazvana različitim agensima poput mangana ili cinka, pesticida, industrijskih otapala, plastike, aerozagađenja ili zračenja. Niske koncentracije KAT-a u tkivu zahtijevaju pouzdanu i učinkovitu tehniku ekstrakcije kojom se postiže maksimalni „prinos“ katekolamina i minimalni sadržaj interferirajućih spojeva. Cilj istraživanja bio je procijeniti mogu li se kolone na bazi aluminijeva (III) oksida (Al2O3), dizajnirane za izolaciju KAT-a iz plazme, koristiti za ekstrakciju čvrstom fazom (eng. solid-phase extraction – SPE) KAT-a iz moždanoga tkiva. Nakon homogenizacije tkiva Sprague Dawley štakora upotrebom perklorne kiseline, primijenjene su tri tehnike ekstrakcije: SPE, filtracija kroz 0,22 µm membranski filtar, koji je zapravo rutinska tehnika za izolaciju KAT-a iz mozga, i kombinacija tih dviju tehnika. U ekstraktima je relativna kromatografska pokretljivost KAT-a analizirana HPLC metodom s elektrokemijskom detekcijom. Ponašanje norepinefrina i epinefrina tijekom kromatografije bilo je slično, bez obzira na tehniku ekstrakcije, što upućuje na to da aluminijev oksid ima zadovoljavajuća svojstva izolirati ta dva KAT-a iz moždanoga tkiva. Međutim, uočeni su problemi s ekstrakcijom dopamina, koji zahtijevaju dodatne eksperimente kako bi se otkrio njihov uzrok i osmislio protokol optimizacije. Author keywords aluminijev oksid; aluminium oxide; brain; catecholamines; ekstrakcija čvrste faze; katekolamini; mozak; solid phase extraction; tissue; tkivo © This record is sourced from MEDLINE/PubMed, a database of the U.S. National Library of Medicine 1of1 Top of page Cited by 0 documents Inform me when this document is cited in Scopus: Related documents Find more related documents in Scopus based on: Authors KeywordsPromjene razine katekolamina (KAT) u moždanom tkivu značajne su za brojna područja profesionalne toksikologije odnosno ekotoksikologije u kojima se istražuje neurotoksičnost izazvana različitim agensima poput mangana ili cinka, pesticida, industrijskih otapala, plastike, aerozagađenja ili zračenja. Niske koncentracije KAT-a u tkivu zahtijevaju pouzdanu i učinkovitu tehniku ekstrakcije kojom se postiže maksimalni „prinos“ katekolamina i minimalni sadržaj interferirajućih spojeva. Cilj istraživanja bio je procijeniti mogu li se kolone na bazi aluminijeva (III) oksida (Al2 O 3), dizajnirane za izolaciju KAT-a iz plazme, koristiti za ekstrakciju čvrstom fazom (eng. solid-phase extraction – SPE) KAT-a iz moždanoga tkiva. Nakon homogenizacije tkiva Sprague Dawley štakora upotrebom perklorne kiseline, primijenjene su tri tehnike ekstrakcije: SPE, filtracija kroz 0,22 μm membranski filtar, koji je zapravo rutinska tehnika za izolaciju KAT-a iz mozga, i kombinacija tih dviju tehnika. U ekstraktima je relativna kromatografska pokretljivost KAT-a analizirana HPLC metodom s elektrokemijskom detekcijom. Ponašanje norepinefrina i epinefrina tijekom kromatografije bilo je slično, bez obzira na tehniku ekstrakcije, što upućuje na to da aluminijev oksid ima zadovoljavajuća svojstva izolirati ta dva KAT-a iz moždanoga tkiva. Međutim, uočeni su problemi s ekstrakcijom dopamina, koji zahtijevaju dodatne eksperimente kako bi se otkrio njihov uzrok i osmislio protokol optimizacije