Clinical Approach to Ocular Cicatricial Pemphigoid

Objectives:To evaluate the demographic data, ocular and systemic findings, clinical management, and outcomes of patients with ocular cicatricial pemphigoid (OCP).Materials and Methods:The medical records of 11 patients diagnosed as having OCP in the ophthalmology department of Ege University between 2008 and 2021 were evaluated retrospectively.Results:The patients’ mean follow-up time was 14±5.76 months. All eyes (100%) had conjunctival involvement and 18 (81.81%) had corneal involvement. According to the Tauber staging system, 7 (31.81%), 8 (36.36%), and 7 (31.81%) of the eyes were stage 2, 3, and 4, respectively. The diagnosis was confirmed in 6 (66.66%) of 9 patients who underwent biopsy. Amniotic membrane transplantation was performed in 7 eyes, entropion surgery in 2 eyes, and electrocauterization for trichiasis in 5 eyes. Systemic involvement was observed in 45.45% (5/11) of patients, most commonly oral mucosal involvement (18.18%). Review of medical records showed that alkylating agents, steroids, and dapsone were used in patients treated before 2020. Mycophenolate mofetil was preferred to be used in combination with corticosteroids. Although treatment responses before mycophenolate mofetil usage could not be evaluated well because of loss to follow-up, 4 (66.66%) of 6 patients who received steroid treatment combined with mycophenolate mofetil showed partial or complete clinical remission. No serious side effects and drug withdrawal were observed.Conclusion:OCP is a sight-threatening autoimmune disease that affects older adults. Although positive biopsy results are valuable for diagnosis, negative results do not exclude the diagnosis. The main treatment is systemic immunosuppressives. Disease activity can be suppressed, especially with early initiation of drug therapy. These patients require a multidisciplinary approach. Especially in the presence of isolated ocular findings, ophthalmologists should be able to make the decision to start immunosuppressive treatment, and systemic treatment should not be delayed

Tanısal Yöntembilim Raporuna İlk Bakış

Gözyaşı Filmi ve Oküler Yüzey (Tearfilm and Ocular Surface) Çalışma Grubu’nun Kuru Göz Çalışma (Dry Eye Workshop) 2017 yılı raporu, tanısal yöntembilim açısından 2007 yılındaki gibi en geniş kapsamlı rapor bölümlerinden biridir. Raporun ilk yarısı, ileride yapılabilecek epidemiyolojik çalışmalar için çalışmacılara çok ciddi yöntemsel seçim ve çalışma planı bil- gisi vermektedir. Tanısal yöntembilim alt komitesi, bu raporda öncelikle tanı ve takipte kullanılması gereken test yöntemleri- ni, ardından kuru göz tanımını ve alt tanı gruplarının belirlenmesini belirleyen en uygun yöntemleri araştırmışlardır. Testlerin klinik pratikte uygulanabilirliklerini kolaylaştıran ve uygulanma sıralarının tespitini üçüncü, kuru göz ayırıcı ta- nısını ve eşlik eden hastalıkların tanınmasını da dördüncü hedef olarak belirleyen alt çalışma grubu bu kez daha net klinik öneriler ortaya koymuşlardır. Tanısal testlerden önce, kuru gözü taklit eden durumların ayırt edildiği triyaj soruları, tıbbi öykü basamağının standartlaştılması adına önemli bir adımdır. Semptom taraması yine göz hekimine ihtiyaç duyulmaksızın hastanın kendi başına veya göz hekimi olmayan sağlık çalışanı yardımıyla yapılabilecek iki anket ile sunulmuş: Kuru Göz Anketi (Dry Eye Questionaire-5; DEQ-5) ve Oküler Yüzey Hastalıkları İndeksi (Ocular Surface Diseases Index; OSDI). Tanı testleri, gözyaşı filmi kırılma zamanı (tercihen noninvazif olanı); ozmolarite ölçümü ve göz yüzeyi boyanması (flöresein ve lizamin yeşili ile kombine) ile başlatılmakta, bu testlerden en az bir belirtecin pozitifliği aranmaktadır. Meibomian bez fonk- siyon bozukluğu veya aköz eksikliğine ait alt grup spektrumundaki yer tayini için daha incelikli tanı araçları ve evrelemeleri derginin ücretsiz erişim verdiği genel ağ sitesinde videolarla örneklenmiştir.As in the 2007 report, the Tear Film and Ocular Surface Society’s 2017 Dry Eye Workshop report is one of the most compre- hensive report sections in terms of diagnostic methodology. The first half of the report provides extensive information regard- ing methodology selection and study planning to guide future epidemiological studies. The Diagnostic Methodology Subcommittee first investigated which test methods should be used for diagnosis and monitoring, followed by the most ap- propriate methods for defining dry eye and identifying its sub-classifications. Its third objective was to facilitate the appli- cability of the tests in clinical practice and determine their order and the fourth goal was determining the differential diag- nosis of dry eye and comorbid diseases. In pursuing these aims, the subcommittee has made clearer clinical recommenda- tions in this report. Prior to diagnostic tests, triage questions to distinguish conditions that mimic dry eye are an important step in standardizing the process of obtaining medical history. The report recommends two surveys for symptom screening that can be applied by the patient or non-ophthalmologist health personnel without an ophthalmologist present: the Dry Eye Questionnaire 5 (DEQ-5) and Ocular Surface Diseases Index (OSDI). Diagnostic tests are initiated with tear film breakup time (preferably noninvasive), osmolarity measurement, and ocular surface staining (with combined fluorescein and lis- samine green), with at least one positive result needed for diagnosis. More advanced tests for sub-classification on the spec- trum between meibomian gland dysfunction and aqueous deficiency and grading guidelines are freely accessible on the TFOS website with video examples

Diagnosis and management of descemet’s membrane detachment: A Cause of corneal edema after cataract surgery

Olağan seyirle tamamlanmış fakoemülsifikasyon cerrahisi sonrası akut kornea ödemi gelişen bir katarakt olgusunda, Descemet membran dekolmanının ayırıcı tanı ve etkin tedavisini sunmak. Yetmiş iki yaşında kadın hasta, sağ gözde 12 gün önce geçirilmiş olağan seyirli bir fakoemülsifikasyon cerrahisi sonrası postoperatif halen devam eden yoğun kornea ödemi ve görme bozukluğu ile kliniğimize refere edildi. Hastanın görme keskinliği sağ gözde 2 metreden parmak sayma, sol gözde 0,4 düzeyindeydi. Biyomikroskopik muayenede sağ gözde santralde ve medialde daha belirgin olmak üzere yaygın kornea ödemi izlenmekteydi. Sol gözde nükleer skleroz mevcuttu. Göz içi basınçları her iki gözde normaldi. Sistemik sorgusunda arteriyel hipertansiyon öyküsü mevcuttu. Hastaya slit aydınlatma ile tüm kornea alanı taranarak yapılan dikkatli muayene ile medialdeki yan giriş yakınında saptanan Descemet membran dekolmanı ve buna bağlı kornea ödemi tanısı konarak, ön kamaraya perfloropropan (C3F8) enjeksiyonu yapıldı. Enjeksiyonu takip eden 3. günde, kornea endotelinde parasantral Descemet kırışıklıkları dışında kornea saydamdı, sağ gözde görme keskinliği 0,5 düzeyine çıktı. (Turk J Ophthalmol 2014; 44: 486-9)To report the diagnosis and effective treatment of corneal edema due to Descemet’s membrane detachment following uneventfully completed phacoemulsification surgery in a case. A 72-year-old female patient was referred to our clinic with a continuing gradual deterioration of vision and diffuse corneal edema in her right eye, 12 days after an uneventful phacoemulsification surgery. Her visual acuity was counting fingers from 2 meters in the right eye and 0.4 in the left eye. Slit lamp examination revealed a corneal edema mostly prominent at the central and medial cornea with a Descemet’s membrane detachment near the medial site port area in the right eye. There was a mild nuclear cataract in the left eye. Intraocular pressures were normal in both eyes. The patient had a medical history of arterial hypertension. Descemet’s membrane detachment which was close to the medial side port area was detected on a detailed slit lamp examination, and anterior chamber tamponade was performed with perfluoropropane (C3F8) under topical anesthesia. At the third postoperative day, her right eye was comfortable, the corneal epithelial edema had almost cleared, and the Descemet’s membrane appeared to be reattached completely with only small wrinkles remaining. Her visual acuity improved to 0.5 in the right eye. (Turk J Ophthalmol 2014; 44: 486-9