Low mass platinum aluminide bondcoat for thermal barrier coating

During the last 30 years, Thermal Barrier Coating systems (TBCs) have been extensively used to protect the hottest part of aero-engines. They can extend significantly the lifetime of high pressure turbine blades and combustor walls by decreasing the superalloy substrate temperature by up to several hundreds o f degree C. TBCs are duplex systems consisting of a thermal insulative ceramic toplayer and an intermediate metallic bondcoat layer, whose function is to protect the substrate against corrosion and oxidation and to promote the ceramic adherence by forming an alumina scale at the interface with the ceramic. The lifetime of the TBCs is however limited by chemical, mechanical and thermal stresses in the coatings due to bondcoat oxidation and the mismatch of thermal expansion coefficient (CTE) between the ceramic, the bondcoat and the substrate. The bondcoat consideration is therefore of a substantial importance for the TBCs lifetime extension, and the present work has been focused on the development of a novel and innovative intermetallic overlay bondcoat, having a much thinner thickness than conventional bondcoats, acting as a diffusion barrier for substrate harmful elements, and promoting the formation of a pure, slow-growing and adherent alumina scale. The low-mass bondcoat system has been based on a 3-15 microns thick PtAh intermetallic layer, with the ternary addition of a reactive element (Hafnium, Zirconium, or Yttrium). Aluminium and Platinum are deposited sequentially by the sputtering process (Physical Vapor Deposition). The bondcoat is thus a multi-layer coating, and the layers react one with another exothermically by diffusion after a subsequent heat treatment at a relatively low temperature. The temperature of reaction between the layers and the stability of the obtained intermetallics has been studied by using Differential Thermal Analysis. Different platinum aluminides have been developed as bondcoats and the number of layer has been varied (up to 350 layers) in order to study the influence on the coating structure. Finally, the most successful systems have been cyclically tested to be compared to industrial bondcoats systems. These experimentations have led to the development of a highly controllable bondcoat deposition and formation process. Different morphologies and compositions can be accurately obtained by varying the individual layer thickness and Al/Pt thickness ratio within the coatings. A reactive element, which consists of either zirconium, yttrium or hafnium has been introduced into the aluminium layer by sputtering co-deposition and it has been therefore demonstrated the possibility of improving the efficiency of the low-mass bondcoat by adding such an element evenly through the coating. Whatever the composition or its structure, the low-mass bondcoat is adherent to the substrate and does not interact with the substrate during the deposition and the formation process. The bondcoat is thermally stable for a significant time of aging at 700°C, 900°C and 1100°C, but do not withstand cyclic oxidation testing better than industrial bondcoats. Nevertheless, to really assessed the potential of the low mass bondcoat, a cyclic oxidation test has to be performed after ceramic topcoat deposition, which would modify the local stress gradients on the thermally grown oxide, during cooling.MPhi

Biofuels and thermal barrier:a review on compression ignition engine performance, combustion and exhaust gas emission

The performance of an internal combustion engine is affected when renewable biofuels are used instead of fossil fuels in an unmodified engine. Various engine modifications were experimented by the researchers to optimise the biofuels operated engine performance. Thermal barrier coating is one of the techniques used to improve the biofuels operated engine performance and combustion characteristics by reducing the heat loss from the combustion chamber. In this study, engine tests results on performance, combustion and exhaust emission characteristics of the biofuels operated thermal barrier coated engines were collated and reviewed. The results found in the literature were reviewed in three scenarios: (i) uncoated versus coated engine for fossil diesel fuel application, (ii) uncoated versus coated engine for biofuels (and blends) application, and (iii) fossil diesel use on uncoated engine versus biofuel (and blends) use on coated engine. Effects of injection timing, injection pressure and fuel properties on thermal barrier coatings were also discussed. The material type, thickness and properties of the coating materials used by the research community were presented. The effectiveness and durability of the coating layer depends on two key properties: low thermal conductivity and high thermal expansion coefficient. The current study showed that thermal barrier coatings could potentially offset the performance drop due to use of biofuels in the compression ignition engines. Improvements of up to 4.6% in torque, 7.8% in power output, 13.4% in brake specific fuel consumption, 15.4% in brake specific energy consumption and 10.7% in brake thermal efficiency were reported when biofuels or biofuel blends were used in the thermal barrier coated engines as compared to the uncoated engines. In coated engines, peak cylinder pressure and exhaust gas temperature were increased by up to 16.3 bar and 14% respectively as compared to uncoated condition. However, changes in the heat release rates were reported to be between −27% and +13.8% as compared to uncoated standard engine. Reductions of CO, CO2, HC and smoke emissions were reported by up to 3.8%, 11.1%, 90.9% and 63% respectively as compared to uncoated engines. Significant decreases in the PM emissions were also reported due to use of thermal barrier coatings in the combustion chamber. In contrast, at high speed and at high load operation, increase in the CO and CO2 emissions were also reported in coated engines. Coated engines gave higher NOx emissions by about 4–62.9% as compared to uncoated engines. Combined effects of thermal barrier coatings and optimisation of fuel properties and injection parameters produced further performance and emissions advantages compared to only thermal barrier coated engines. Overall, current review study showed that application of thermal barrier coatings in compression ignition engines could be beneficial when biofuels or biofuel blends are used instead of standard fossil diesel. However, more research is needed combining coatings, types of biofuels and other engine modifications to establish a concrete conclusion on the effectiveness of the thermal barrier when biofuels are used in the compression ignition engine. Reduction of NOx emissions is another important R & D area

Les Dardanelles à travers la perception des acteurs

Raconter l’épisode militaire des Dardanelles revient à évoquer un drame. À l’échec stratégique se superpose une expérience humaine désastreuse par la durée et les conditions de l’événement. Des hommes durent s’accrocher pendant huit mois et demi à l’extrémité d’une presqu’île, dans des conditions intenables, face à des forces considérables, et furent finalement conduits à partir discrètement, sur la pointe des pieds, pour ne pas attirer l’attention. On les convoya alors vers Salonique, où ils furent invités à retenter leur chance sur un autre front avec des troupes de renfort. L’affrontement ne correspond pas vraiment aux idées reçues : sur les huit mois et demi d’occupation, les combattants français ne vécurent qu’une vingtaine de jours de combats rapprochés ; sept de nos témoins assistèrent au débarquement du mois d’avril 1915, la plupart des autres ne connurent que les pénibles conditions d’une guerre défensive sans espoir de victoire.To relate the military episode of the Dardanelles is to evoke a tragedy. To the strategic failure is superimposed a disastrous human experience by the length and the conditions of the event. Men had to hang on for eight and a half months at the end of a peninsula, in unsustainable conditions, in the face of considerable forces, and were finally driven away discreetly on tiptoe, not to attract attention. They were then sent to Salonika where they were invited to retry their chance on another front with reinforcements. The confrontation does not really correspond to the received ideas: over the eight and a half months of occupation, the French fighters lived only twenty days of fighting in hand‑to‑hand combat; Seven of our witnesses witnessed the landing of April 1915, most of the others knew only the painful conditions of a defensive war without hope of victory.Mία αφήγηση του στρατιωτικού επεισοδίου των Δαρδανελίων ισοδυναμεί με την ανάμνηση μίας τραγωδίας. Με τη στρατηγική αποτυχία επεκτείνεται μια ανθρώπινη εμπειρία καταστροφική από τη διάρκεια και τις συνθήκες της εμπειρίας. Οι άνδρες έπρεπε να παραμείνουν για οκτώμισι μήνες στην άκρη μιας χερσονήσου, σε μη βιώσιμες συνθήκες, μπροστά σε σημαντικές δυνάμεις, και τελικά οδηγήθηκαν μακριά σε βαθιά σιωπή, στις άκρες των δακτύλων να μην προσελκύσουν την προσοχή. Τότε αποστέλλονται στη Θεσσαλονίκη όπου κλήθηκαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε άλλο μέτωπο με ενισχύσεις. Η αντιπαράθεση δεν ανταποκρίνεται πραγματικά στις λαμβανόμενες ιδέες: από τους οκτώ και μισό μήνες κατοχής, οι Γάλλοι μαχητές έζησαν μόνο είκοσι ημέρες μάχης σε μάχη χέρι-χέρι. Επτά από τους μάρτυρες μας ήταν παρόντες τον Απρίλη 1915, οι περισσότεροι από τους άλλους γνώριζαν μόνο τις οδυνηρές συνθήκες ενός αμυντικού πολέμου χωρίς ελπίδα νίκης

Partir en Orient

Les hommes envoyés en Orient, selon leur culture, rêvent de la Belle Hélène, d’Azyadé, ou du Maroc, tous espèrent vivre moins difficilement qu’à Verdun. Aucun n’a conscience de la réalité. Le voyage jusqu’à Marseille, les premières escales apportent des bouffées d’exotisme, mais les conditions de navigation, le danger et le risque de mort permanent sont inquiétants et l’arrivée à Lesbos ne correspond pas à leurs espérances.Men sent to the East, according to their culture, dreamed of Belle Helene, Azyadé, or Morocco, all hope to live something less harmful than Verdun. None is aware of reality. The trip to Marseille, the first stopovers brought gusts of exoticism, but the conditions of navigation, the danger and the risk of permanent death were worrying and the arrival in Lesbos didn’t not correspond to their expectations.Oι άνδρες που αποστέλλονται στην Ανατολή, σύμφωνα με την κουλτούρα τους, ονειρεύονται την Belle Helene, την Azyadé ή το Μαρόκο, όλοι ελπίζουν να ζουν λιγότερη ζημιά από ό, τι στο Verdun. Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματικότητα. Το ταξίδι στη Μασσαλία, οι πρώτες στάσεις φέρνουν ριπές εξωτισμού, αλλά οι συνθήκες πλοήγησης, ο κίνδυνος και η παρουσία μόνιμου θανάτου είναι ανησυχητικοί και η άφιξη στη Λέσβο δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους

Les Désorientés

Plus de 80 000 soldats français ont été envoyés aux Dardanelles en 1915 par un gouvernement réticent, dans une expédition improvisée et organisée à la hâte. Quand l'échec devint évident, les survivants ont été convoyés vers Salonique pour une autre expédition encore plus importante en Macédoine, au total près de 400 000 soldats français sont passés par cette armée d’Orient. Les soldats partaient avec appréhension vers l’inconnu, mais les mots de Constantinople, Orient et Grèce, leur rappelaient des visions littéraires agréables, à eux comme à leur famille qui ignoraient tout du pays. Leurs mémoires montrent que les réalités furent tout sauf agréables : conditions naturelles, climat, approvisionnement, équipement, munitions, maladies ; mais leur correspondance, censurée et autocensurée, ne dit rien de cela en France et la presse se tait. Tout au contraire, elle répand l’image des plaisirs de Salonique que peuvent connaître les officiers et les correspondants de presse, image qui restera après la guerre et fait que leur contribution à la victoire des alliés sera sous‑estimée. Leurs souffrances et leurs sacrifices sont ignorés, on les croit « planqués » au soleil. Chez eux, l’amertume est grande : ils comprennent que gagner Constantinople est impossible, ils constatent que la Macédoine ne ressemble pas à la Grèce de leurs rêves, que toutes les populations ne sont pas grecques et que, même les Grecs, ne sont pas toujours heureux de les voir. Alors pourquoi aller mourir loin de chez soi quand votre propre gouvernement vous abandonne, en quoi cela contribue‑t‑il à défendre la France ? Ce livre, nourri des mémoires et souvenirs émouvants des soldats, témoigne à la fois de leurs conditions de vie et de combat extrêmement difficiles, de la crise morale qu’ils ont vécue en Macédoine telle qu’ils l’ont découverte avec sa toute sa diversité.More than 80,000 French soldiers were sent to the Dardanelles in 1915 by a reluctant government, in a poorly prepared and poorly organized expedition, condemned to failure. When this failure became evident, the survivors were sent to Salonika for another, even more important, expedition to Macedonia; more than 400,000 French soldiers have taken part in the French Oriental Expeditionary Force. The soldiers were leaving with apprehension towards the unknown, but the words Constantinople, East and Greece, reminded them of pleasant literary visions, they liked; as their family and the general staff headquarters, they knew nothing about the country. Their memoirs show that the realities were anything but pleasant: natural conditions, climate, supplies, equipment, ammunition, diseases; but their correspondence, censored and self‑censored, says nothing of that in France and the press is silent. On the contrary, it spreads the image of the pleasures of Salonica that can be known by the officers and the correspondents of press, image which will remain after the war and makes that their contribution to the victory of the allies will be underestimated. Their sufferings and their sacrifices are ignored, they are thought to be “hidden” from the real war, bathing in the sun. There is great bitterness among them: they understand that to win Constantinople is impossible, they find that Macedonia does not look like the Greece of their dreams, that not all populations are Greek and that even the Greeks are not happy to see them. So why go and die so far from home when your own government abandons you, how does it help to defend France? This book, fed by memoirs and moving memories of the soldiers, testifies at the same time of their conditions of life and extremely difficult fight, of the moral crisis that they lived and gives us data about the life in Macedonia as they have discovered with all its diversity.Περισσότεροι από 80.000 Γάλλοι στρατιώτες στάλθησαν στα Δαρδανέλια το 1915 από μια διστακτική κυβέρνηση, σε μια κακή προετοιμασία και ανεπαρκώς οργανωμένη αποστολή, καταδικασμένη σε αποτυχία. Όταν αυτή η αποτυχία έγινε εμφανής, οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη για μια ακόμη μεγαλύτερη αποστολή στη Μακεδονία, στο σύνολο περισσότεροι από 400.000 Γάλλοι πέρασαν από το Ανατολιτικό Στρατό. Οι στρατιώτες έφευγαν με ανησυχία προς το άγνωστο, αλλά οι λέξεις Κωνσταντινούπολη, Ανατολή και Ελλάδα, τους υπενθύμισαν ευχάριστα λογοτεχνικά οράματα. Ούτε αυτοί οι ίδιοι, ούτε η οικογένειά τους ούτε η ΓΓΕΣ δεν γνώριζε τίποτα για τη περιοχή. Τα απομνημονεύματά τους δείχνουν ότι οι πραγματικότητες ήταν κάθε άλλο παρά ευχάριστες: δύσκολες φυσικές συνθήκες, κλίμα, προμήθειες, εξοπλισμός, πυρομαχικά, ασθένειες. αλλά η αλληλογραφία τους, λογοκριμένη και αυτολογοκριμένη, δεν λέει τίποτα γι΄αυτό στη Γαλλία και ο Τύπος είναι σιωπηλός. Αντιθέτως, εξαπλώνει την εικόνα των απολαύσεων της Θεσσαλονίκης που είναι γνωστές μόνο από τους αξιωματικούς και τους ανταποκριτές του Τύπου, εικόνα που θα παραμείνει μετά τον πόλεμο και θα υποτιμήσει τη συμβολή τους στη νίκη των συμμάχων. Τα βάσανα και οι θυσίες τους αγνοούνται, θεωρούνται «κρυμμένα» ήσυχα στον ήλιο. Μέσα τους, η πίκρα είναι μεγάλη: καταλαβαίνουν ότι η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης είναι αδύνατη, συνειδητοποιούν ότι η Μακεδονία δεν μοιάζει με την Ελλάδα των ονείρων τους, ότι δεν είναι όλοι οι κάτοικοι Έλληνες και ότι ακόμα και οι Έλληνες δεν είναι πάντα ευχαριστημένοι με τον ερχομό τους. Γιατί λοιπόν να πας και να πεθάνεις μακριά από το σπίτι σου όταν η κυβέρνησή σου σ’ εγκαταλείπει, τι είδος βοήθειας δίνεις στην υπεράσπιση της Γαλλίας; Αυτό το βιβλίο, τροφοδοτούμενο από τα αναμνημονεύματα και τις συγκινητικές αναμνήσεις των στρατιωτών, μαρτυρά ταυτόχρονα τις συνθήκες ζωής τους και την εξαιρετικά δύσκολη μάχη, την ηθική κρίση που ζούσαν και δίνει τα στοιχεία της ζωής στη Μακεδονία καθώς την έχουν ανακαλύψει με όλη την ποικιλομορφία της

Conclusion

Nous avons tenté de montrer au cours de cette étude que l’expérience des combattants de l’armée d’Orient présentait des singularités ; les conditions de la guerre ont mis en évidence dans les témoignages les traumatismes indirectement liés au conflit, l’isolement en milieu inconnu et ingrat, la dureté de l’exil et la maladie, auxquelles s’ajoutent les descriptions réalistes des combats et des techniques de guerre. De plus, le simple mot d’Orient les a entourés d’un mythe fait de farniente, de..

Survivre en Macédoine

Les combattants du front d’Orient ont passé la majeure partie de leur temps à entretenir un front qui, comme celui de France, est resté stable pendant trois ans. Ce chapitre se propose d’analyser comment s’organise cette armée de soldats transplantés sur des territoires peu contrôlés. Quelle gestion des troupes ? Comment sont vécus les longs séjours à l’arrière ou sur un front de montagne isolé ? Quelle vision les combattants portent‑ils sur eux‑mêmes ? Quelles sont leurs préoccupations, leurs souffrances ? Il s’agit de la vie quotidienne des soldats français en Macédoine, telle qu’ils la perçoivent et la présentent. La Macédoine n’est pas la presqu’île de Gallipoli, l’espace est plus vaste, les hommes présents beaucoup plus nombreux. Néanmoins, nous pouvons observer des similitudes dans les perceptions et le vécu des hommes de cette armée « d’Orient » : la déception face aux paysages, au climat, aux populations de cet Orient, la déception aussi face à leur gouvernement qui les abandonne leur semble‑t‑il, dans des lieux inhospitaliers sans équipement adéquat.The Eastern Front fighters spent most of their time maintaining a front which, like that of France, remained stable for three years. This chapter aims to analyze how this army of transplanted soldiers is organized in poorly controlled territories. What management of the troops? How are long stays in the back or on an isolated mountain front experienced? What vision do the fighters carry on themselves? What are their concerns, their suffering? This is the daily life of French soldiers in Macedonia, as they perceive and present it. Macedonia is not the peninsula of Gallipoli, the space is larger, the men present much more numerous. Nevertheless, we can observe similarities in the perceptions and the lived experience of the men of this «Eastern» army: the disappointment with the landscapes, the climate, the populations of this Orient, the disappointment also vis-a-vis their government which abandons them, their it seems, in inhospitable places without adequate equipment.Οι μαχητές του Ανατολικού Μετώπου πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους διατηρώντας ένα μέτωπο το οποίο, όπως και εκείνο της Γαλλίας, παρέμεινε σταθερό για τρία χρόνια. Το κεφάλαιο αυτό στοχεύει να αναλύσει πώς ο στρατός αυτός των μεταφυτευμένων στρατιωτών είναι οργανωμένος σε ανεπαρκώς ελεγχόμενες περιοχές. Ποια διαχείριση των στρατευμάτων; Πώς βιώνουν μία μακρά παραμονή στο πίσω μέρος ή σε απομονωμένο βουνό; Πως βλέπουν οι μαχητές τον εαυτό τους; Ποιες είναι οι ανησυχίες τους, το πόνο τους; Αυτή είναι η καθημερινή ζωή των Γάλλων στρατιωτών στη Μακεδονία, όπως την αντιλαμβάνονται και την παρουσιάζουν. Η Μακεδονία δεν είναι η χερσόνησος της Καλλίπολης, ο χώρος είναι μεγαλύτερος, οι παρόντες άνδρες πολύ περισσότεροι. Παρόλα αυτά, μπορούμε να παρατηρήσουμε ομοιότητες στις αντιλήψεις και τις εμπειρίες των ανθρώπων αυτού του «ανατολικού» στρατού: η απογοήτευση με το τοπίο, το κλίμα, τους πληθυσμούς αυτής της Ανατολής, η απογοήτευση με την κυβέρνησή τους, που τους εγκαταλείπει, τους φαίνεται, σε αφιλόξενες θέσεις χωρίς επαρκή εξοπλισμό

La guerre en Macédoine

Ce chapitre se donne pour but de rapporter comment les soldats français ont perçu les différentes phases de la lutte en Macédoine qui les mit successivement en situation de guerre de mouvement et de position. Dans la phase de mouvement, on peut distinguer les opérations de grande envergure entraînant des déplacements importants d’une part, les actions locales visant à la conquête d’objectifs limités d’autre part. Ces actions se sont déroulées dans le cadre d’une véritable guerre de montagne qui dura trois ans.This chapter aims to report how the French soldiers perceived the different phases of the struggle in Macedonia which put them successively in situation of war of movement and position. In the movement phase, we can distinguish large-scale operations involving major displacements on the one hand, and local actions aimed at conquering limited objectives on the other. These actions took place in the context of a real mountain war that lasted three years.Tο κεφάλαιο αυτό στοχεύει να αναφέρει πώς οι Γάλλοι στρατιώτες αντιλαμβάνονταν τις διάφορες φάσεις του αγώνα στη Μακεδονία, οι οποίες τους έφεραν διαδοχικά σε κατάσταση πολέμου κίνησης και θέσης. Στη φάση της μετακίνησης, μπορούμε να διακρίνουμε αφενός μεγάλες πράξεις που συνεπάγονται μεγάλες εκτοπίσεις και, αφετέρου, τοπικές δράσεις που αποσκοπούν στην κατάκτηση περιορισμένων στόχων. Οι ενέργειες αυτές πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο ενός πραγματικού πολέμου στο βουνό που διήρκεσε τρία χρόνια

Salonique, le « poumon » de l’armée de Macédoine

L’armée d’Orient a souvent été appelée « armée de Salonique », c’est dire le rôle essentiel de la ville. Les soldats qui découvrent Salonique ont des réactions diverses : les Parisiens préfèrent... Paris, les villageois sont stupéfaits de voir une aussi grande ville, des quartiers modernes, des cafés, des cinémas. Tous remarquent et parfois critiquent son cosmopolitisme mais aussi la saleté des rues et la pauvreté des faubourgs. Quant aux voluptés et aux plaisirs de la ville, ils ne sont que pour les officiers supérieurs ; les soldats n’ont pas l’autorisation de s’y rendre sauf dans les bordels aménagés pour eux sur la route entre le port et le camp de Zeitenlik ; pour les soldats, la ville du plaisir est aussi celle des hôpitaux et beaucoup d’entre eux n’ont vu que la gare et le port. Comme leurs jugements sur les populations locales sont souvent critiques, surtout sur les Grecs et les Juifs, ils s’étonnent de la propagation rapide de l’incendie qui détruit la ville en 1917 mais le voient comme une sorte de punition divine.The army of the East has often been called «Army of Salonica», which is to say the essential role of the city. The soldiers who discover Salonika have different reactions: Parisians prefer ... Paris, the villagers are stunned to see such a big city, modern districts, cafes and cinemas. All note and sometimes criticize its cosmopolitanism but also the dirt of the streets and the poverty of the suburbs. As for the sensuousness and pleasures of the city, they are only for the superior officers; the soldiers are not allowed to go there except in brothels built for them on the road between the port and the Zeitenlik camp; for them, the city of pleasure is also that of the hospitals, and many of them saw only the station and the port. Since their judgments about local people are often critical, especially about Greeks and Jews, they are surprised at the rapid spread of the fire that destroyed the city in 1917, but see it as a kind of divine punishment.O στρατός της Ανατολής ονομάζεται συχνά «Στρατός της Θεσσαλονίκης», με έμφαση δηλαδή στον ουσιαστικό ρόλο της πόλης. Οι στρατιώτες που ανακαλύπτουν τη Θεσσαλονίκη έχουν διαφορετικές αντιδράσεις: οι Παριζιάνοι προτιμούν ... το Παρίσι, οι χωρικοί μένουν έκπληκτοι όταν βλέπουν μια τόσο μεγάλη πόλη, σύγχρονες συνοικίες, καφετέριες, κινηματογράφους. Όλοι σημειώνουν, και μερικές φορές επικρίνουν, τον κοσμοπολιτισμό της, αλλά και τη βρωμιά των δρόμων και τη φτώχεια των προαστίων. Όσο για τις απολαύσεις και τις ηδονές της πόλης, είναι μόνο για τους ανώτερους αξιωματικούς. Οι στρατιώτες δεν επιτρέπονται να πάνε εκεί πάρα μόνο στα πορνεία που έχουν κατασκευαστεί γι‘αυτούς στο δρόμο μεταξύ του λιμανιού και του στρατοπέδου Zeitenlik. Για τους στρατιώτες, η πόλη της ευχαρίστησης είναι επίσης αυτή των νοσοκομείων, και πολλοί από αυτούς έχουν δει μόνο το σταθμό και το λιμάνι. Καθώς οι κρίσεις τους για τους ντόπιους είναι συχνά επικριτικές, ειδικά για τους Έλληνες και τους Εβραίους, εκπλήσσονται από την ταχεία εξάπλωση της πυρκαγιάς που κατέστρεψε την πόλη το 1917, αλλά το βλέπουν ως ένα είδος θεϊκής τιμωρίας