Almost classical solutions to the total variation flow

The paper examines one-dimensional total variation flow equation with Dirichlet boundary conditions. Thanks to a new concept of "almost classical" solutions we are able to determine evolution of facets -- flat regions of solutions. A key element of our approach is the natural regularity determined by nonlinear elliptic operator, for which $x^2$ is an irregular function. Such a point of view allows us to construct solutions. We apply this idea to implement our approach to numerical simulations for typical initial data. Due to the nature of Dirichlet data any monotone function is an equilibrium. We prove that each solution reaches such steady state in a finite time.Comment: 3 figure

PROBLEM-BASED LEARNING AS A MEANS OF RESTORING SOCIAL FUNCTIONS TO GROUPS ALIENATED FROM THE URBAN SPACE

The article refers to the process of creating a project by designers from two culturally different countries during the Erazmus project. The project, set in the centre of urban space, aims to limit the alienation of the homeless from the urban environment and to slowly restore their social functions. The aim of the cooperation was to create a space in which designers would use not only technical and compositional knowledge but would consciously introduce information from social sciences. This project for homeless people, is sited in the city of Rzeszow, Poland. The inspiration to do this project was the nature and C2C theory. The architecture of the project is based on a modular architecture which, if necessary in the future, can be easily modified, for example, by adding new elements and thus respond to the current needs of the residents. Self-sufficiency is another important part of the project. They are also eco-buildings made of straw bales or recycled materials such as plastic bottles. Thanks to these efforts, a project was created not only for the homeless but for all the residents of the city.Artykuł odnosi się do procesu tworzenia projektu przez projektantów z dwóch różnych kulturowo krajów w ramach projektu Erazmus. Projekt, osadzony w centrum przestrzeni miejskiej, ma na celu ograniczenie wyobcowania bezdomnych ze środowiska miejskiego i powolne przywracanie im funkcji społecznych. Celem współpracy było stworzenie przestrzeni, w której projektanci wykorzystywaliby nie tylko wiedzę techniczną i tworzenia kompozycji, ale świadomie wprowadzaliby informacje z nauk społecznych. Projekt dla bezdomnych, zlokalizowany jest w Rzeszowie. Inspiracją do realizacji tego projektu była natura i teoria C2C. Architektura projektu opiera się na architekturze modułowej, która w razie potrzeby w przyszłości może być łatwo modyfikowana, np. poprzez dodawanie nowych elementów i tym samym odpowiadać na bieżące potrzeby mieszkańców. Inną ważną częścią projektu jest samowystarczalność. Są to również eko-budynki, zbudowane z bel słomy lub materiałów pochodzących z recyklingu jak np. plastikowe butelki. Dzięki tym zabiegom powstał projekt nie tylko dla osób bezdomnych ale dla wszystkich mieszkańców miasta

Problemy pielęgnacyjne pacjentów z chorobą Parkinsona — opis przypadku

Introduction. Parkinson’s disease is considered to be one of degenerative disorders of the central nervous system. It is classified as an incurable, progressive disease leading to significant deficits in self-care. It is regarded, just after Alzheimer’s disease, as a disease of the elderly, which relates to the central nervous system (CNS). The mechanisms being the basis of this disease have not been completely understood.Case Report. The case study refers to a 72-year-old woman diagnosed with Parkinson’s disease and comorbid dizziness. This work has presented nursing diagnosis and the nursing process. There have been defined patient’s problems, the purpose of the care and its implementation by planning activities. There has been also made an assessment, which is a comparison of the results of the care obtained with the objectives assumed. This work is a description of the case of a theoretical patient.Discussion. One of the most important persons taking care of a patient with PD is the nurse. In the proces of hospital treatment hospital nurse becomes the closest person to the patient. Therefore, she is required to maintain a professional therapeutic contact with the patient. The role of the nurse is primarily to motivate the patient to take actions which will lead to a slowdown in the progress of the disease (ie. encouragement to participate in activities with a therapist, to talk to a psychologist, exercise with a physiotherapist). The patient described has a problem with low self-esteem and a critical attitude towards herself. It is difficult for her to establish contacts and maintain relationship with another person. Such signals should be noticed by the nurse. The nurse is required to respond adequately to the aforementioned symptoms.Conclusions. Parkinson’s disease is defined as a primary degenerative process of the extrapyramidal system. In its course it is characterised by a slow and degenerative process. The patient described by us is fully aware of her state of health as well as of the nature of the disease. This involves a significant decrease of mood, apathy and fear. She cannot accept her condition and the developing deficit of self-care resulting from the progress of the disease. In the case of our patient after discharge from hospital there was recommended further therapy with a psychologist and participation in classes conducted by an occupational therapist and a physiotherapist. (JNNN 2016;5(4):156–161)Wstęp. Choroba Parkinsona jest zaliczana do zaburzeń zwyrodnieniowych centralnego układu nerwowego. Klasyfikowana jest jako nieuleczalne, postępujące schorzenie prowadzące do znacznych deficytów samoopieki. Uważa się ją, zaraz po chorobie Alzheimera, za chorobę ludzi starszych, która dotyczy ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Mechanizmy leżące u podstaw tego schorzenia nie zostały w pełni poznane.Opis przypadku. Studium przypadku odnosi się do 72-letniej kobiety z rozpoznaniem choroby Parkinsona i współwystępującymi zawrotami głowy. W pracy ukazana została diagnoza pielęgniarska i proces pielęgnowania. Ustalono problemy pacjentki, cel opieki oraz jego realizację poprzez zaplanowanie działań. Dokonano również oceny, która jest porównaniem uzyskanych rezultatów opieki z założonymi celami. Praca stanowi opis przypadku pacjenta teoretycznego.Dyskusja. Jedną z ważniejszych osób sprawujących opiekę nad pacjentem z PD jest pielęgniarka. W momencie hospitalizacji pielęgniarka staje się najbliższą osobą dla pacjenta. W związku z tym wymagany jest od niej profesjonalny kontakt terapeutyczny z pacjentem. Rolą pielęgniarki jest przede wszystkim motywowanie chorej do podejmowania działań, które będą prowadzić do wyjściowego spowolnienia rozwoju choroby (tj. zachęcanie do udziału w zajęciach z terapeutą, do rozmowy z psychologiem, do ćwiczeń z fizjoterapeutą). Prezentowana przez nas pacjentka ma kłopot z niską samooceną oraz krytycznym podejściem w stosunku do siebie. Trudność stanowi dla niej nawiązywanie kontaktów oraz relacja z drugim człowiekiem. Takie sygnały powinny być zauważane przez pielęgniarkę. Zobowiązana jest ona do odpowiedniego zareagowania na powyższe symptomy.Wnioski. Choroba Parkinsona definiowana jest jako pierwotny proces zwyrodnieniowy układu pozapiramidowego. W swym przebiegu charakteryzuje się powolnym oraz degeneracyjnym procesem. Opisywana przez nas pacjentka jest w pełni świadoma swojego stanu zdrowia i istoty choroby. Wiąże się to ze znacznym obniżeniem nastroju, apatią oraz lękiem. Nie potrafi zaakceptować swojego stanu zdrowia i pogłębiającego się deficytu samoopieki związanego z postępem choroby. W przypadku opisanej pacjentki, po wypisie ze szpitala zalecono dalszą terapię z psychologiem oraz udział w zajęciach prowadzonych przez terapeutę zajęciowego oraz fizjoterapeutę. (PNN 2016;5(4):156–161

Is a normal chest radiograph sufficient to exclude pulmonary abnormalities potentially associated with chronic cough?

Introduction: There are few original studies on the true role of normal chest radiograph (CXR) in exclusion of pulmonary conditions that may be associated with chronic cough. Thus, the aim of the study was to assess whether a plain CXR is a sufficient tool to exclude relevant pulmonary causes of chronic cough. Material and methods: A retrospective analysis of chest computed tomography (CT) scans in non-smoking patients with chronic cough and normal CXR was performed. The percentage of individuals in whom chest CT revealed relevant abnormalities was compared with the percentage of patients with irrelevant findings or normal chest CT scans. The negative predictive value (NPV) of the CXR in diagnosing the causes of chronic cough was calculated as a proportion of true negative CXRs (normal CXR AND irrelevant CT findings OR normal CT scan) to all negative CXRs (all patients, who had both a CXR and CT scan). Results: The study group consisted of 59 adult patients with chronic cough, normal CXR and CT scan performed to diagnose the cause of chronic cough. In 21 patients (21/59, 36%), chest CT revealed abnormalities that were classified as relevant to chronic cough. The most frequent were: bronchiectasis (7/59, 11.9%), bronchial wall thickening (6/59, 10.2%) and mediastinal lymphadenopathy (5/59, 8.5%). The NPV of a CXR in diagnosing the causes of chronic cough was 64%. Conclusions: In conclusion, the NPV of CXR in diagnosing pulmonary causes of chronic cough is relatively low. Thus, plain CXR seems to be insufficient to exclude pulmonary diseases potentially associated with chronic cough

The utility of oesophageal pH monitoring in diagnosing gastroesophageal reflux disease-related chronic cough

Wstęp: Przewlekły kaszel jest częstą dolegliwością, która może pogarszać jakość życia chorych oraz wywoływać liczne powikłania. J edną z częstych jego przyczyn jest choroba refluksowa przełyku (GERD). Do metod diagnostycznych stosowanych w celu potwierdzenia diagnozy kaszlu związanego z GERD należy pH-metria przełyku. Celem badania była ocena przydatności pH-metrii przełyku oraz określenie, który z parametrów mierzonych w czasie jej wykonywania jest najczulszy w diagnostyce kaszlu związanego z GERD.Materiał i metody: U 204 chorych z przewlekłym kaszlem wykonano 24-godzinną pH-metrię przełyku. Kobiety stanowiły 65% pacjentów, a mediana wieku wyniosła 59 lat. Epizod kwaśnego refluksu rozpoznawano, gdy nagły spadek pH poniżej 4 trwał co najmniej 12 sekund. Rozpoznanie GERD opierało się na całkowitym czasie pH poniżej 4, czasie pH poniżej 4 w pozycji stojącej lub leżącej oraz wskaźniku DeMeester. Kaszel związany z GERD diagnozowano, jeżeli epizody kaszlu odnotowane przez pacjentów pojawiały się nie później niż 2 minuty po epizodzie refluksu. Z wiązek pomiędzy epizodem refluksu i wystąpieniem kaszlu oceniono za pomocą następujących parametrów: symptom index (SI ≥ 50%) lub symptom association probability (SAP ≥ 95%).Wyniki: Na podstawie wyników pH-metrii przełyku u 135 chorych (135/204, 66%) wysunięto podejrzenie GERD. U większości z nich (117/135, 87%) diagnozę postawiono na podstawie wskaźnika DeMeester. Wśród pacjentów z GERD 61 osób (61/135, 45%) spełniło kryteria kaszlu związanego z GERD, co stanowiło 30% wszystkich pacjentów. U 36 pacjentów (36/61, 59%) kaszel związany z GERD zdiagnozowano na podstawie parametru SAP, u 12 chorych (20%) na podstawie parametru SI, natomiast u 13 (21%) na podstawie obu parametrów. Współczynnik korelacji Spearmana dla SAP ≥ 95% i SI ≥ 50% wyniósł 0,46 (p < 0,05).Wnioski: Na podstawie wyników pH-metrii GERD został zdiagnozowany 2-krotnie częściej niż kaszel związany z GERD. Parametr SAP jest bardziej czuły niż SI w diagnozowaniu kaszlu związanego z GERD. Introduction: Chronic cough is a common medical complaint, which may deteriorate patients’ quality of life and cause many complications. Gastroesophageal reflux disease (GERD) is one of the frequent reasons for chronic cough. Oesophageal pH monitoring is one of the diagnostic methods performed to confirm diagnosis of GERD-related cough. The aim of the study was to analyse the utility of oesophageal pH monitoring in diagnosing GERD-related cough and to identify the most sensitive pH monitoring parameters for diagnosing GERD-related cough.Material and methods: 24-hour oesophageal pH monitoring was performed in 204 patients suffering from chronic cough. The group consisted of 65% females and the median age was 59 years. An acid reflux episode was defined as a rapid drop in pH to a value below 4 for at least 12 seconds. The diagnosis of GERD was based on total fraction time of pH < 4, upright or supine fraction time of pH < 4, or DeMeester score. The diagnosis of GERD-related cough was made if cough episodes, marked by the patients, appeared within 2 minutes after the reflux. The association between reflux episode and appearance of cough was analysed using two parameters: symptom index (SI ≥ 50%) and/or symptom association probability (SAP ≥ 95%).Results: Based on results of pH monitoring, 135 patients (135/204, 66%) were diagnosed with GERD. Among them, 117 patients (117/135, 87%) were diagnosed based on DeMeester score. Among patients with GERD, 61 patients met the criteria of GERD-related cough (61/135, 45%), i.e. 30% of the group as a whole. Thirty-six patients (36/61, 59%) were diagnosed based on SAP, 12 patients (20%) based on SI, and 13 (21%) based on both parameters. Spearman rank correlation coefficient for SAP ≥ 95% and SI ≥ 50% was 0.46 (p < 0.05).Conclusions: Based on pH monitoring results, GERD was diagnosed twice as often as GERD-related cough. SAP index is more sensitive than SI for the diagnosis of GERD-related cough

Speech therapy in the management of difficult-to-treat chronic cough — preliminary results

Introduction: The efficacy of management of chronic cough in adults is limited. Speech therapy is one of the few therapeuticmethods which seems to be useful in patients with persistent chronic cough. However, the method has not been available inPoland so far. The aim of the study was to implement speech therapy and assess its efficacy in the management of patients withdifficult-to-treat chronic cough. Material and methods: Patients, who were diagnosed and managed due to difficult-to-treat chronic cough, were enrolled intothe study. Speech therapy was developed on the basis of the technique described by Vertigan. The entire therapy consisted ofeight weekly sessions, each lasting 45 minutes. Before and after speech therapy, cough severity and its impact on the quality oflife was assessed by the Visual Analogue Scale (VAS) and Leicester Cough Questionnaire (LCQ). Additionally, cough challengetest with capsaicin was performed. Results: Eighteen women were enrolled into the study, 15 of them (83%) attended all treatment sessions (median age 66 years,median duration of cough 60 months). There was a significant decrease in cough severity measured by VAS (46 vs 28 mm, p =0.016) after completion of speech therapy. A significant improvement in patients’ quality of life measured by LCQ (10.7 vs 14.6points, p = 0.004) and an increase in the threshold of cough reflex measured by capsaicin challenge were also demonstrated. Conclusions: Speech therapy resulted in a decrease in cough severity and improvement of quality of life of females with refractorychronic cough. Our results support the use of speech therapy as add-on treatment in females with difficult-to-treat cough

Czy prawidłowy radiogram klatki piersiowej wystarcza do wykluczenia nieprawidłowości związanych z przewlekłym kaszlem?

WSTĘP: Niewiele jest prac oryginalnych dotyczących roli prawidłowego radiogramu klatki piersiowej (RTG) w wykluczeniu chorób płuc, które mogą być przyczyną przewlekłego (> 8 tygodni) kaszlu u chorych niepalących. Dlatego celem badania była ocena, czy RTG jest wystarczającym narzędziem do wykluczenia istotnych płucnych przyczyn przewlekłego kaszlu. MATERIAŁ I METODY: Przeprowadzono retrospektywną analizę wyników tomografii komputerowej klatki piersiowej (TK) u niepalących chorych diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu, u których RTG był prawidłowy. Pacjentów, u których w badaniu TK klatki piersiowej wykazano nieprawidłowości mogące stanowić przyczynę kaszlu, porównano z chorymi, u których TK klatki piersiowej było prawidłowe lub wykazało niewielkie, nieistotne dla diagnostyki kaszlu, nieprawidłowości. Negatywna wartość predykcyjna (NPV) RTG w diagnozowaniu przyczyn przewlekłego kaszlu została określona jako procent prawdziwie negatywnych RTG (RTG prawidłowe i TK prawidłowe lub nieistotne zmiany w TK) w stosunku do wszystkich pacjentów z przewlekłym kaszlem, którzy mieli wykonane RTG i TK klatki piersiowej. WYNIKI: Analizie poddano 59 dorosłych (K: 75%, M: 25%, mediana wieku 59 lat, mediana czasu trwania kaszlu 56 mies., nigdy niepalący chorzy 56%, byli palacze 44%) diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu, u których RTG klatki piersiowej był prawidłowy i u których wykonano TK. U 21 chorych (21/59, 35,6%) w TK klatki piersiowej ujawniono nieprawidłowości, które zostały ocenione jako istotne dla przyczyny kaszlu. Najczęściej występowały: rozstrzenie oskrzeli (7/59, 11,9%), pogrubienie ściany oskrzeli (6/59, 10,2%) i limfadenopatia śródpiersia (5/59, 8,5%). Negatywna wartość predykcyjna radiogramu klatki piersiowej w diagnozowaniu przyczyn przewlekłego kaszlu wyniosła 64%. WNIOSKI: Podsumowując, wśród dorosłych diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu RTG klatki piersiowej jest niewystarczający, aby wykluczyć takie choroby płuc, które mogą być przyczyną kaszlu.WSTĘP: Niewiele jest prac oryginalnych dotyczących roli prawidłowego radiogramu klatki piersiowej (RTG) w wykluczeniu chorób płuc, które mogą być przyczyną przewlekłego (> 8 tygodni) kaszlu u chorych niepalących. Dlatego celem badania była ocena, czy RTG jest wystarczającym narzędziem do wykluczenia istotnych płucnych przyczyn przewlekłego kaszlu. MATERIAŁ I METODY: Przeprowadzono retrospektywną analizę wyników tomografii komputerowej klatki piersiowej (TK) u niepalących chorych diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu, u których RTG był prawidłowy. Pacjentów, u których w badaniu TK klatki piersiowej wykazano nieprawidłowości mogące stanowić przyczynę kaszlu, porównano z chorymi, u których TK klatki piersiowej było prawidłowe lub wykazało niewielkie, nieistotne dla diagnostyki kaszlu, nieprawidłowości. Negatywna wartość predykcyjna (NPV) RTG w diagnozowaniu przyczyn przewlekłego kaszlu została określona jako procent prawdziwie negatywnych RTG (RTG prawidłowe i TK prawidłowe lub nieistotne zmiany w TK) w stosunku do wszystkich pacjentów z przewlekłym kaszlem, którzy mieli wykonane RTG i TK klatki piersiowej. WYNIKI: Analizie poddano 59 dorosłych (K: 75%, M: 25%, mediana wieku 59 lat, mediana czasu trwania kaszlu 56 mies., nigdy niepalący chorzy 56%, byli palacze 44%) diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu, u których RTG klatki piersiowej był prawidłowy i u których wykonano TK. U 21 chorych (21/59, 35,6%) w TK klatki piersiowej ujawniono nieprawidłowości, które zostały ocenione jako istotne dla przyczyny kaszlu. Najczęściej występowały: rozstrzenie oskrzeli (7/59, 11,9%), pogrubienie ściany oskrzeli (6/59, 10,2%) i limfadenopatia śródpiersia (5/59, 8,5%). Negatywna wartość predykcyjna radiogramu klatki piersiowej w diagnozowaniu przyczyn przewlekłego kaszlu wyniosła 64%. WNIOSKI: Podsumowując, wśród dorosłych diagnozowanych z powodu przewlekłego kaszlu RTG klatki piersiowej jest niewystarczający, aby wykluczyć takie choroby płuc, które mogą być przyczyną kaszlu

Terapia mowy w leczeniu przewlekłego, uporczywego kaszlu — wstępne wyniki

WSTĘP: Skuteczność leczenia przewlekłego kaszlu u dorosłych jest ograniczona. Terapia mowy to jedna z niewielu metod leczenia, które wydają się skuteczne u pacjentów z uporczywym, przewlekłym kaszlem. Metoda ta jednak nie była dotychczas dostępna w Polsce. Celem badania było wdrożenie terapii mowy i ocena jej skuteczności w leczeniu pacjentów z przewlekłym, uporczywym kaszlem. MATERIAŁ I METODY: Pacjenci diagnozowani i leczeni z powodu przewlekłego, niepoddającego się leczeniu kaszlu zostali włączeni do badania. Terapię mowy opracowano na podstawie techniki opisanej przez Vertigan i wsp. Składała się z ośmiu 45-minutowych spotkań, odbywających się raz w tygodniu. Przed i po zastosowaniu terapii mowy oceniano nasilenie kaszlu i jego wpływ na jakość życia przy zastosowaniu analogowej skali wizualnej (VAS, visual analogue scale) i kwestionariusza jakości życia przeznaczonego dla chorych z kaszlem (LCQ, Leicester Cough Questionnaire). Dodatkowo wykonywany był test prowokacyjny z kasacyjną oceniający wrażliwość odruchu kaszlu. WYNIKI: Do badania włączono 18 kobiet, ale tylko 15 (83%) z nich wzięło udział we wszystkich sesjach (mediana wieku 66 lat, mediana czasu trwania kaszlu 60 miesięcy). Po zakończeniu terapii mowy stwierdzono istotne zmniejszenie nasilenia kaszlu ocenianego w skali VAS (46 v. 28 mm, p = 0,016), istotną poprawę jakości życia ocenianej w LCQ (10,7 v. 14,6 punktu, p = 0,004) oraz zwiększenie dawki kapsaicyny wywołującej kaszel w teście prowokacji. WNIOSKI: Zastosowanie terapii mowy spowodowało zmniejszenie nasilenia kaszlu i poprawę jakości życia kobiet z przewlekłym, uporczywym kaszlem. Wyniki niniejszego badania wskazują na skuteczność dołączenia terapii mowy do leczenia kobiet z uporczywym, przewlekłym kaszlem.WSTĘP: Skuteczność leczenia przewlekłego kaszlu u dorosłych jest ograniczona. Terapia mowy to jedna z niewielu metod leczenia, które wydają się skuteczne u pacjentów z uporczywym, przewlekłym kaszlem. Metoda ta jednak nie była dotychczas dostępna w Polsce. Celem badania było wdrożenie terapii mowy i ocena jej skuteczności w leczeniu pacjentów z przewlekłym, uporczywym kaszlem. MATERIAŁ I METODY: Pacjenci diagnozowani i leczeni z powodu przewlekłego, niepoddającego się leczeniu kaszlu zostali włączeni do badania. Terapię mowy opracowano na podstawie techniki opisanej przez Vertigan i wsp. Składała się z ośmiu 45-minutowych spotkań, odbywających się raz w tygodniu. Przed i po zastosowaniu terapii mowy oceniano nasilenie kaszlu i jego wpływ na jakość życia przy zastosowaniu analogowej skali wizualnej (VAS, visual analogue scale) i kwestionariusza jakości życia przeznaczonego dla chorych z kaszlem (LCQ, Leicester Cough Questionnaire). Dodatkowo wykonywany był test prowokacyjny z kasacyjną oceniający wrażliwość odruchu kaszlu. WYNIKI: Do badania włączono 18 kobiet, ale tylko 15 (83%) z nich wzięło udział we wszystkich sesjach (mediana wieku 66 lat, mediana czasu trwania kaszlu 60 miesięcy). Po zakończeniu terapii mowy stwierdzono istotne zmniejszenie nasilenia kaszlu ocenianego w skali VAS (46 v. 28 mm, p = 0,016), istotną poprawę jakości życia ocenianej w LCQ (10,7 v. 14,6 punktu, p = 0,004) oraz zwiększenie dawki kapsaicyny wywołującej kaszel w teście prowokacji. WNIOSKI: Zastosowanie terapii mowy spowodowało zmniejszenie nasilenia kaszlu i poprawę jakości życia kobiet z przewlekłym, uporczywym kaszlem. Wyniki niniejszego badania wskazują na skuteczność dołączenia terapii mowy do leczenia kobiet z uporczywym, przewlekłym kaszlem

The Impact of Nutritional and Dietary Factors on Hashimoto's Thyroiditis: A Comprehensive Review

Introduction. Hashimoto's disease (HD) is the main cause of hypothyroidism in countries where there is no iodine deficiency in the diet. Characteristic antibodies for it are anti-thyroid peroxidase (anti-TPO) and anti-thyroglobulin (anti-Tg) and their level positively correlates with the severity of HD. Whereas its occurrence is related to genetic, environmental and existential factors. Aim of study. The aim of this study was to analyze dietary factors (protein, fat, vitamin D, iodine, selenium, gluten) and intestinal microbiota on the risk of developing Hashimoto's disease and the influence of each of these factors on its course. Materials and methods. More than 90 articles addressing these issues were analyzed. They were found using the PubMed search engine, and the time frame of these publications covered the last 10 years. Results. Excess iodine is the most important environmental factor influencing the development of Hashimoto's disease. Also, selenium deficiency contributes to the development of HD. On the other hand, the concentration of vitamin D is lower in patients with Hashimoto's disease than in the general population. Furthermore, Vitamin D supplementation reduces the concentration of anti-Tg antibodies. In addition, different types of dietary fat affect thyroid hormone levels differently and a deficiency of protein in the diet causes an increase in TSH and a decrease in thyroid hormones. Moreover, changes in the gut microbiome have been observed in people suffering from Hashimoto's disease. Conclusions. The risk of developing Hashimoto's disease can be increased and decreased by diet and diet allows for the modification of hormone levels in the hypothalamus-pituitary-thyroid axis