Epidemiologia zmian masy ciała w przebiegu przewlekłej niewydolności serca

Wstęp. Przewlekła niewydolność serca (CHF) jest narastającym problemem medycznym i społecznym. Wiąże się ze złym rokowaniem. Utrata masy ciała jest czynnikiem dodatkowo pogarszającym przeżycie. Celem pracy było zbadanie epidemiologii zmian masy ciała i przedstawienie charakterystyki klinicznej oraz laboratoryjnej wyróżnionych kategorii zmian. Materiał i metody. W trakcie 35 miesięcy obserwacji (mediana) 994 pacjentów z CHF zmniejszenie masy ciała stwierdzono o 73,4% chorych. Mediana zmian masy ciała wynosiła –6,7%. Utrata co najmniej 5% masy ciała wystąpiła u 57,8% chorych. U 26,6% osób odnotowano przyrost masy ciała, a przyrost większy niż 5% u 15,2%. Zmiany masy ciała w granicach do 5% (od –5% do +5%) obserwowano u 27% chorych. Chorych podzielono na kwintyle zmian masy ciała (%zMC) i przeprowadzono analizę porównawczą pomiędzy podgrupami. Wyniki. U chorych z największą utratą masy ciała (1. kwintyl %zMC) stwierdzono większe zaawansowanie niewydolności serca oceniane za pomocą klasy czynnościowej według New York Heart Association, frakcji wyrzutowej lewej komory oraz stężenia N-końcowego peptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Ponadto w tej grupie chorych opisano bardziej nasilony stan zapalny (wyższe stężenia wysokoczułego białka C-reaktywnego) oraz gorszą funkcję nerek (mniejszy szacunkowy współczynnik fi ltracji kłębuszkowej) i wątroby (większe stężenie bilirubiny całkowitej). U tych chorych rzadziej stosowano inhibitory konwertazy angiotensyny i antagonistów receptora angiotensyny (ACEI/ARB) (analiza łączna 2 grup leków), a podawane dawki tych leków były mniejsze. U osób, u których odnotowano największy ubytek masy ciała (1. kwintyl %zMC), stwierdzono największy wskaźnik masy ciała (BMI) przed wystąpieniem objawów niewydolności i największe stężenia NT-proBNP w chwili włączania do rejestru. Wnioski. W pracy przedstawiono obraz zmian masy ciała populacji chorych z CHF. Utrata masy ciała w przebiegu CHF jest zjawiskiem częstym i wiąże się z większym zaawansowaniem choroby. Bez odpowiedzi pozostaje pytanie, czy gorsze rokowanie u chorych z niskim BMI wynika z małej masy ciała w trakcie CHF, większej jej utraty czy większego BMI przed wystąpieniem CHF

Telemonitoring chorych z niewydolnością serca

W związku z wciąż narastającą liczbą chorych z przewlekłą niewydolnością serca, rozszerzeniem wskazań do implantacji kardiowertera–defibrylatora, szczególnie w profilaktyce pierwotnej nagłego zgonu sercowego, oraz udowodnioną skutecznością terapii resynchronizującej w redukcji całkowitej śmiertelności w tej grupie chorych liczba implantowanych kardiostymulatorów, kardiowerterów–defibrylatorów oraz układów resynchronizujących z opcją kardiowertera–defibrylatora zwiększa się z roku na rok. Pacjenci z implantowanym urządzeniem wymagają kontynuacji opieki w warunkach ambulatoryjnych, a same urządzenia regularnej kontroli technicznej i adaptacji ich funkcji do indywidualnych potrzeb chorego. Od kilku lat dostępna jest w systemie opieki zdrowotnej możliwość zdalnego monitorowania chorych z implantowanymi urządzeniami, która umożliwia częstszą kontrolę urządzeń i lepszą opiekę nad pacjentami, zwłaszcza z zaawansowaną niewydolnością serca. Olbrzymi rozwój technologii pozwala na pozyskiwanie coraz większej liczby danych dotyczących samego urządzenia, jak i parametrów klinicznych, takich jak np. rytm serca, częstotliwość oddechów, aktywność pacjenta, stopień wyrównania niewydolności serca i innych. W artykule zdefiniowano pojęcia telemedycyny i telemonitoringu, przedstawiono doniesienia z badań potwierdzających skuteczność i bezpieczeństwo telemonitorowania chorych oraz zasygnalizowano kwestie prawne i ekonomiczne związane ze stosowaniem tej metody

Wytyczne diagnostyki i leczenia niewydolności serca w 2012 roku. Co się zmieniło?

Niewydolność serca to jedno z najważniejszych wyzwań współczesnej medycyny i ze względu naskalę oraz koszty problem daleko wykraczający poza perspektywę czysto medyczną. Badaniakliniczne przeprowadzone u chorych z niewydolnością serca zgodnie z wymogami medycynyopartej na dowodach umożliwiły opracowanie i publikacje kolejnych edycji zaleceń postępowaniadiagnostycznego i leczenia. Wytyczne te ulegały istotnym modyfikacjom, co było odzwierciedleniempublikacji wielu badań klinicznych i metaanaliz przeprowadzonych wcześniej prób.W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania, co zmieniło się w nowych wytycznychi w jakim zakresie zmiany te mogą wpłynąć na polską praktykę kliniczną

Zmienność morfologii wektora elektrokardiogramu. Analiza z cyklu na cykl

W pracy przedstawiono nową metodę analizy z cyklu na cykl w dziedzinie czasowo-częstotliwościowej morfologii wektora EKG. Na przykładowych rejestracjach EKG wysokiej rozdzielczości wskazano nowe możliwości diagnostyczne wynikające z odmiennych sposobów synchronizacji kolejnych cykli serca, odpowiednio załamkiem R i T. Zaproponowano nowy sposób liczbowego określania zmienności kształtu wektora QRS i T przy pomocy tzw. dyspersji kształtu

Zmienność morfologii wektora elektrokardiogramu. Analiza z cyklu na cykl

W pracy przedstawiono nową metodę analizy z cyklu na cykl w dziedzinie czasowo-częstotliwościowej morfologii wektora EKG. Na przykładowych rejestracjach EKG wysokiej rozdzielczości wskazano nowe możliwości diagnostyczne wynikające z odmiennych sposobów synchronizacji kolejnych cykli serca, odpowiednio załamkiem R i T. Zaproponowano nowy sposób liczbowego określania zmienności kształtu wektora QRS i T przy pomocy tzw. dyspersji kształtu

Tkanka tłuszczowa w niewydolności serca - wróg czy przyjaciel?

Starzenie się społeczeństwa i udoskonalanie metod leczniczych powoduje, że przewlekła niewydolność serca stanowi coraz częstszy problem kliniczny. Udokumentowanym czynnikiem rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego jest otyłość. Można przypuszczać, że nadmierna masa ciała u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca pogarsza rokowanie. W wielu badaniach epidemiologicznych nie potwierdzono tego przypuszczenia, sugerując istnienie tak zwanego paradoksu otyłości. Wyróżnia się tkanki tłuszczowe brunatną i białą. Biała tkanka tłuszczowa pełni funkcje magazynujące oraz posiada zdolności endokrynne. Brunatna tkanka tłuszczowa występuje u wszystkich nowo narodzonych ssaków, w tym u człowieka. Jej podstawową funkcją jest produkcja ciepła na drodze bezdrżeniowej termogenezy. Termin adiposopatia określa patologiczny stan tkanki tłuszczowej powstały w przebiegu przewlekłego dodatniego bilansu energetycznego i objawia się zaburzeniami funkcji tkanki. Obserwuje się przede wszystkim wzrost produkcji adipokin przez adipocyty, nasilenia chemotaksji komórek układu odpornościowego do tkanki tłuszczowej, prowadzący do rozwoju przewlekłego procesu zapalnego w obrębie tkanki. Ponadto zjawiskiem towarzyszącym rozwijającej się adiposopatii jest hiperleptynemia z ośrodkową opornością oraz spadek produkcji adiponektyny przez adipocyty. W niniejszej pracy przedstawiono zarys metabolizmu tkanki tłuszczowej w warunkach fizjologicznych, podstawowe nieprawidłowości tego metabolizmu w przebiegu przewlekłego dodatniego bilansu energetycznego oraz u osób z niewydolnością serca. Obecnie nie poznano dokładnie mechanizmu tak zwanego paradoksu otyłości w niewydolności serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 4: 232-241