An Overview on Ancient Quarries of Southeastern Attica. The Ancient Quarries of Hymettus Revisited

Based upon the information about the quarries of southeastern Attica presented in Kokkorou-Alevras et al. (2014), the research group of the National and Kapodistrian University of Athens has tried to throw light on the quarrying activity, that took place in these quarries during the antiquity and to update, to a certain degree, the data from past publications. New investigations were conducted in areas where ancient quarries had been located in the past (e.g. in Rhamnous, Marathon, Brauron, etc.) and important knowledge has been added about the quarrying activity of that region in antiquity. Our research focused on the Hymmetus marble quarries and was based upon both a new systematic investigation of the ancient quarry-faces on mount Hymettus and a search for possible unknown and smaller quarries on the mountain. Our work led us to a re-evaluation of the attested quarry-marks and the quarrying techniques on the extensive working-faces, as well as to a better understanding of the actual scale of the extraction and thus to a re-estimation of the bulk of the extracted blocks. Furthermore, we came to new conclusions about the scale of stone extraction during the Archaic period, judging from the distinctive technical features observed on the quarried rock

Lack of replication of higher genetic risk load in men than in women with systemic lupus erythematosus

Introduction: We aimed to replicate a recent study which showed higher genetic risk load at 15 loci in men than in women with systemic lupus erythematosus (SLE). This difference was very significant, and it was interpreted as indicating that men require more genetic susceptibility than women to develop SLE. Methods: Nineteen SLE-associated loci (thirteen of which are shared with the previous study) were analyzed in 1,457 SLE patients and 1,728 healthy controls of European ancestry. Genetic risk load was calculated as sex-specific sum genetic risk scores (GRS(s)). Results: Our results did not replicate those of the previous study at either the level of individual loci or the global level of GRS(s). GRS(s) were larger in women than in men (4.20 ± 1.07 in women vs. 3.27 ± 0.98 in men). This very significant difference (P < 10(-16)) was more dependent on the six new loci not included in the previous study (59% of the difference) than on the thirteen loci that are shared (the remaining 41%). However, the 13 shared loci also showed a higher genetic risk load in women than in men in our study (P = 6.6 × 10(-7)), suggesting that heterogeneity of participants, in addition to different loci, contributed to the opposite results. Conclusion: Our results show the lack of a clear trend toward higher genetic risk in one of the sexes for the analyzed SLE loci. They also highlight several limitations of assessments of genetic risk load, including the possibility of ascertainment bias with loci discovered in studies that have included mainly women

Αίμη και αιμοσφαιρινοπάθειες

Οι αιμοσφαιρινοπάθειες είναι από τις πιο κοινές γενετικές ασθένειες παγκοσμίως, με τα άτομα με καταγωγή από τροπικές χώρες να βρίσκονται περισσότερο σε κίνδυνο. Οι διαταραχές της σύνθεσης της αιμοσφαιρίνης (θαλασσαιμία) και της δομής (δρεπανοκυτταρική αναιμία) ήταν ανάμεσα στις πρώτες γενετικές ασθένειες που ταυτοποιήθηκαν και διερευνήθηκαν κατά τα τελευταία 40 χρόνια. Η λεπτομερής ανάλυση των γονιδίων των σφαιρινών έχει καθιερώσει πολλές από τις βασικές αρχές της μοριακής γενετικής. Υπό αυτό το πρίσμα, η παρούσα διπλωματική εργασία θα επικεντρωθεί στη διερεύνηση μηχανισμών έκφρασης των γονιδίων των σφαιρινών. Αρχικά, θα γίνει αναφορά στη δομή και λειτουργία της αιμοσφαιρίνης, στην παραγωγή των ερυθρών καθώς και τις διαφορές στην σύνθεση των αιμοσφαιρινικών αλυσίδων κατά τα στάδια της αναπτυξιακής πορείας του ανθρώπου. Στη συνέχεια, η εργασία θα εστιάσει στη δομή και οργάνωση των γονιδίων των σφαιρινών και των ρυθμιστικών στοιχείων που διέπουν την έκφραση τους. Η αμινοξική αλληλουχία κάθε σφαιρινικής αλυσίδας καθορίζεται από το αντίστοιχο γονίδιο. Τα ανθρώπινα γονίδια σφαιρίνης είναι διατεταγμένα σε πολυγονιδιακά συμπλέγματα (multigene clusters), τα οποία αποτελούν κοινό τρόπο οργάνωσης γονιδίων των θηλαστικών. Όσον αφορά τα γονίδια των σφαιρινών, υπάρχει ο α- και ο β-γονιδιακός τόπος. Η μεταγραφική ρύθμιση των συμπλεγμάτων της ανθρώπινης αιμοσφαιρίνης επιτυγχάνεται με τη βοήθεια των cis-ρυθμιστικών στοιχείων. Υποκινητές, ενισχυτές και αποσιωπητικές αλληλουχίες διέπουν την κατάλληλη αναπτυξιακή έκφραση των μεμονωμένων γονιδίων σφαιρίνης. Κάθε γειτνιάζων ρυθμιστικό στοιχείο, όπως ο υποκινητής, ο ενισχυτής ή ο αποσιωπητής, διαθέτει θέσεις δέσμευσης, για ερυθροειδικούς ή μη, μεταγραφικούς παράγοντες, που αλληλεπιδρούν με ποικίλους συμπαράγοντες. Ωστόσο, στην έκφραση γονιδίων σφαιρίνης, επιδρούν γονιδιακοί τόποι είτε συνδεδεμένοι (linked) είτε μη-συνδεδεμένοι (unlinked) με το γονιδιακό τόπο. Έτσι, ενώ τα cis-δραστικά στοιχεία συντελούν στην ποικιλομορφία της έκφρασης των σφαιρινικών γονιδιακών τόπων, μεγαλύτερο ποσοστό της ποικιλομορφίας των χαρακτηριστικών (trait variance) οφείλεται σε παράγοντες που δεν είναι συνδεδεμένοι με το σφαιρινικό σύμπλεγμα, δηλαδή σε trans- δραστικά στοιχεία. Επιπρόσθετα, θα γίνει μελέτη των θαλασσαιμικών συνδρόμων (α θαλασσαιμία, β θαλασσαιμία, δβ θαλασσαιμία, γδβ θαλασσαιμία, Ηb Lepore και κληρονομική παραμονή της ΗΒF), των δρεπανοκυτταρικών συνδρόμων (ομόζυγο, ετερόζυγο δρεπανοκυτταρική αναιμία καθώς και περιπτώσεις διπλής ετεροζυγωτίας) και άλλων σπανιότερων αιμοσφαιρινοπαθειών όπως η D, G αιμοσφαιρινοπάθεια και άλλες. Θα διερευνηθεί η μοριακή βάση καθώς και οι συχνότερα παρατηρούμενες μεταλλάξεις, αλλά θα συμπεριληφθεί και η κλινική εικόνα και οι τρέχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις των αιμοσφαιρινοπαθειών. Τέλος, θα γίνει αναδρομική μελέτη και στατιστική αξιολόγηση στα άτομα που ελέγχθηκαν για πιθανή αιμοσφαιρινοπάθεια στο αιματολογικό εργαστήριο του Λαϊκού νοσοκομείου τα 5 τελευταία χρόνια. Θα διερευνηθούν τα ποσοστά εμφάνισης αιμοσφαιρινοπαθειών στο δείγμα καθώς και θα αναφερθούν αξιοσημείωτα ευρήματα.Hemoglobinopathies are some of the most common genetic diseases worldwide, especially in people coming from tropical countries. Defects of composition (thalassemia) and structure (sickle cell anaemia) were among the first genetic diseases to be identified and investigated over the last 40 years. A detailed analysis of the globin genes has established many of the basic principles of molecular genetics. In this way, the present diploma thesis will concentrate on the investigation of expression mechanisms of globin genes. Initially, a reference to the structure and function of hemoglobin, the production of red blood cells and the differences in the composition of hemoglobin chains over the stages of human growth will be made. Furthermore, this thesis will focus on the structure and organization of globin genes and their regulatory elements. The aminoxic sequence of each globin chain is determined by a corresponding gene. Human globin genes are arranged in multigene clusters, a common organization in mammal genes. There is a- and b- gene locus. Transcriptional regulation of human hemoglobin gene clusters is accomplished with the aid of cis-regulatory elements. Promoters, enhancers and silencing sequences affect the developmental expression of globin genes. Each adjacent regulatory element, such as the promoter, the enhancer or silencer has binding sites for erythroid or non-transcriptional factors that interact with a variety of cofactors. However, as far as the expression of globin genes is concerned, there are gene loci, either linked or unlinked to the globin gene locus. Thus, while cis-acting elements contribute to the variety of gene expression, a greater percentage of trait variance is due to factors not associated with the gene complex (trans-acting elements). Additionally, a study of all thalassemia syndromes (a thalassemia, β thalassemia, δ thalassemia, γδ thalassemia, Hb Lepore and HPFH), sickle cell syndromes (homozygous, heterozygous sickle cell anemia as well as cases of dual heterozygosity) and other more rare hemoglobinopathies D, G and others will be carried out. The molecular basis as well as the most frequently observed mutations will be investigated. The clinical picture and current therapeutic approaches of hemoglobinopathies will be included as well. Finally, a retrospective study and statistical evaluation will be carried out on individuals who have been tested for possible hemoglobinopathy in the Haematological Laboratory of the “Laiko” Hospital for the past 5 years

Πρόταση μουσειολογικής ανάδειξης ενός αρχαιολογικού χώρου: η ανασκαφή στην Αρχαία Αλάσαρνα – Καρδάμαινα της Κω

Η Καρδάμαινα, η οποία απέχει 29 χλμ. από την πόλη της Κω και μόλις 5 χλμ. από το αεροδρόμιο «Ιπποκράτης», είναι το δημοφιλέστερο παραθεριστικό θέρετρο του νησιού, καθώς είναι κυρίως γνωστή για τις οργανωμένες παραλίες της και την έντονη νυχτερινή ζωή της. Παρά το γεγονός ότι στην αρχαιότητα η πόλη ήταν η πρωτεύουσα ενός από τους έξι δήμους της αρχαίας Κω, του δήμου των Αλασαρνιτών κι ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, παραμένει, από αρχαιολογική άποψη, ελάχιστα γνωστή στο ευρύ κοινό. Ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Αλάσαρνας είναι εξαιρετικά σημαντικός για την κατανόηση της οργάνωσης και της εξέλιξης των κοινωνιών στην αρχαιότητα, διότι η στρωματογραφία του χώρου εκτείνεται χωρίς διακοπή από την Ύστερη Γεωμετρική (8ος αι. π. Χ.) μέχρι την Ύστερη Ρωμαϊκή – Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο (μέσα του 7ου αι. μ. Χ.), όταν ολόκληρη η περιοχή της Αλάσαρνας εγκαταλείφθηκε. Η διαδικασία σχεδιασμού και ανάπτυξης μιας πρότασης ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας Αλάσαρνας στοχεύει στην αναβίωση της ιστορίας της μέσω των αρχαιολογικών καταλοίπων, στην αναπαράσταση του παρελθόντος, μα συγχρόνως και στην επίτευξη μιας άμεσης οπτικής επαφής με την ενεργή ανασκαφή και την παρουσίαση της εξέλιξης των ανασκαφών, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να επισκεφθεί την ανοιχτή αρχαιολογική αποθήκη και το εργαστήριο συντήρησης, γεγονός που αποτελεί καινοτομία για τα ελληνικά δεδομένα. Το όραμα του έργου της ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας Αλάσαρνας στην Καρδάμαινα της Κω υπήρξε η δημιουργία ενός ελκυστικού και επισκέψιμου αρχαιολογικού προορισμού με γνώμονα την ενσωμάτωσή του στη ζωή της σύγχρονης Καρδάμαινας, το άνοιγμα προς την κοινωνία και το δημόσιο όφελος, προκειμένου να ανακαλύψουμε και να μάθουμε όλα όσα έχει αυτός ο χώρος να μας διδάξει.Kardamaina, a small town of Kos Island in the East Aegean, 29 km from Kos town and just 5 km from Kos Airport “Hippocrates”, is the most popular summer destination on the island, as it is well known for its beaches with watersports facilities and night life. Despite the fact that in the ancient times the city was the centre of one of the six demes of ancient Kos, the deme of the Halasarnitae and a significant religious center, it still remains, from the archaeological point of view, unknown to the public. The archaeological site of ancient Halsarna is particularly important for the understanding of the organization and evolution of societies in antiquity, because of its stratigraphy expands continuously from the Late Geometric (8th c. B.C.) down to the Late Roman - Early Byzantine period (mid 7th c. A.D.), when the whole region of Halasarna was altogether abandoned. The process of designing and developing a proposal in order to make accesible the archaeological site of ancient Halasarna aims to revive its history through the archaeological remains, to represent the past, and at the same time to achieve a direct visual contact with the active excavation and a presentation of the evolution of the excavations, giving the opportunity to the public to visit the open archaeological storage and the conservation laboratory, which will be an innovation as far as the Greek data are concerned. The vision of making the archaeological site of ancient Halasarna in Kardamena at Kos accessible to the general public was the creation of an appealing archaeological destination, based on its integration into the life of contemporary Kardamaina, therefore, through the opening to society and the public benefit we will discover and will learn all of that this space has to teach us

Venetoclax Combination Treatment of Acute Myeloid Leukemia in Adolescents and Young Adult Patients

Over the past two decades, the prognosis in adolescents and young adults (AYAs) diagnosed with acute myeloid leukemia (AML) has significantly improved. The standard intensive cytotoxic treatment approach for AYAs with AML, consisting of induction chemotherapy with anthracycline/cytarabine combination followed by consolidation chemotherapy or stem cell transplantation, has lately been shifting toward novel targeted therapies, mostly in the fields of clinical trials. One of the most recent advances in treating AML is the combination of the B-cell lymphoma 2 (Bcl-2) inhibitor venetoclax with hypomethylating agents, which has been studied in elderly populations and was approved by the Food and Drug Administration (FDA) for patients over 75 years of age or patients excluded from intensive chemotherapy induction schemas due to comorbidities. Regarding the AYA population, venetoclax combination therapy could be a therapeutic option for patients with refractory/relapsed (R/R) AML, although data from real-world studies are currently limited. Venetoclax is frequently used by AYAs diagnosed with advanced hematologic malignancies, mainly acute lymphoblastic leukemia and myelodysplastic syndromes, as a salvage therapeutic option with considerable efficacy and safety. Herein, we aim to summarize the evidence obtained from clinical trials and observational studies on venetoclax use in AYAs with AML. Based on the available evidence, venetoclax is a safe and effective therapeutic option for R/R AML AYA patients. However, further research in larger cohorts is needed to confirm these data, establishing the benefits of a venetoclax-based regimen for this special population

Induction of innate immune responses by KPC-producing Klebsiella pneumoniae of the pandemic sequence type 258-clade I.

Klebsiella pneumoniae -carbapenemase-producing K. pneumoniae (KPC) sequence-type 258 (ST258) has emerged as an important human pathogen throughout the world. Although lacking known virulence factors, it is associated with significant morbidity and high mortality rates. The pathogenicity of KPC K. pneumoniae ST258 strains has not been fully elucidated yet. We sought to investigate the interactions of the KPC K. pneumoniae ST258-clade I with different components of innate immunity. Human serum was used to evaluate the serum bactericidal activity and the J774A.1 murine (BALB/c mice) macrophage cell-line was used to examine phagocytosis, mRNA expression and production of the pro-inflammatory cytokines IL-1β, TNF-α and IL-6. L-78, a KPC-producing K. pneumoniae ST258-clade I strain was used as representative of the strains circulating in Greek hospitals. K. pneumoniae ATCC 43816, a virulent K2 strain, was used for comparison. Strain L-78 was susceptible to human serum and rapidly phagocytosed by J774A.1 cells, in contrast to the virulent K2 strain, which was serum-resistant and slowly phagocytosed. Stimulation of the J774A.1 cells with the L-78 strain induced production of IL-1β at concentration levels significantly higher compared to K2, whereas production of TNF-α and IL-6 levels were comparable by the two strains. L-78 was able to induce IL-1β mRNA and NLRP3 mRNA expression. Our findings indicate that K. pneumoniae ST258-clade I is serum sensitive, rapidly phagocytosed and is capable of eliciting adequate innate immune response in terms of production of pro-inflammatory cytokines