Robot-assisted kidney transplantation with regional hypothermia using grafts with Multiple Vessels After Extracorporeal Vascular Reconstruction: results from the European Association of Urology Robotic Urology Section Working Group

Background: Kidney transplantation using grafts with multiple vessels (GMVs) is technically demanding and may be associated with increased risk of complications or suboptimal graft function. To date, no studies have reported on robot-assisted kidney transplantation (RAKT) using GMVs. Objective: To report our experience with RAKT using GMVs from living donors, focusing on technical feasibility and early postoperative outcomes. Design, setting, and participants: We reviewed the multi-institutional, prospectively collected European Association of Urology (EAU) Robotic Urology Section (ERUS)-RAKT database to select consecutive patients undergoing RAKT from living donors using GMVs between July 2015 and January 2018. Patients undergoing RAKT using grafts with single vessels (GSVs) served as controls. In case of GMVs, ex vivo vascular reconstruction techniques were performed during bench surgery according to the case-specific anatomy. Intervention: RAKT with regional hypothermia. Outcome measurements and statistical analysis: Intraoperative outcomes and early (30 d) postoperative complications and functional results were the main study endpoints. Multivariable logistic regression analysis evaluated potential predictors of suboptimal renal function at 1 mo. Results and limitations: Overall, 148 RAKTs were performed during the study period. Of these, 21/148 (14.2%) used GMVs; in all cases, single arterial and venous anastomoses could be performed after vascular reconstruction. Median anastomoses and rewarming times did not differ significantly between the GMV and GSV groups. Total and cold ischemia times were significantly higher in the GMV cohort (112 vs 88 min, p = 0.004 and 50 vs 34 min, p = 0.003, respectively). Overall complication rate and early functional outcomes were similar among the two groups. No major intra-or postoperative complications were recorded in the GMV cohort. At multivariable analysis, use of GMVs was not significantly associated with suboptimal renal function at 1 mo. Small sample size and short follow-up represent the main study limitations. Conclusions: RAKT using GMVs from living donors is technically feasible and achieved favorable perioperative and short-term functional outcomes. Larger studies with longer follow-up are needed to confirm our findings. Patient summary: In this study, we evaluated for the first time in literature the results of RAKT from living donors using kidneys with multiple arteries and veins. We found that, in experienced centers, RAKT using kidneys with multiple vessels is feasible and achieves optimal results in terms of postoperative kidney function with a low number of postoperative complications. (C) 2018 European Association of Urology. Published by Elsevier B.V. All rights reserved

Robotic kidney transplantation using right-versus left-sided grafts from living donors: an european multicentre experience (ERUS-RAKT working group)

Introduction: RAKT from living donors (LD) is increasingly performedin selected centers with experience in robotic surgery and kidneytransplantation (KT). Of note, KT from LD using right-sided graft (RSG)is challenging due to the brevity of the right renal vein and has beenassociated with a higher riskof perioperative complications in selectedseries. In this scenario, RAKT may facilitate the performance ofvascular anastomoses in case of short renal vessels thanks to theadvantages of the robotic platform. However, the evidence on thesafety and feasibility of RAKT using RSGs is lacking. The aim of thisstudy is to compare the surgical andearly perioperative outcomes after RAKT from LD using right- vs. left-sided grafts in a large prospectivemulticenter cohort (ERUS-RAKT working group)

Single-setting robot-assisted kidney transplantation consecutive to single-port laparoscopic nephrectomy in a child and robot-assisted living-related donor nephrectomy : initial Ghent experience

Introduction Kidney transplantation (KT) is the gold-standard treatment for end-stage renal disease (ESRD) in children. Robot-assisted kidney transplantation (RAKT) in adults is becoming increasingly common with potentially improved morbidity compared with open KT. The study objective was to evaluate feasibility and outcomes of RAKT in children. Patients & methods An 8-years-old boy with ESRD received a kidney transplant from his mother. Simultaneously in two operation theatres, the boy underwent single-port (GeIPOINT (R)) right laparoscopic nephroureterectomy (LNU), and his mother underwent robot-assisted left donor nephrectomy (RADN).Two full surgical teams were operating at the same time. Subsequently, the boy underwent RAKT, introducing the graft through the GeIPOINT (R). Results Total operative time for LNU, RADN, and RAKT was 180, 140, and 195 min, respectively, with warm, cold, and rewarming ischemia times 1.5, 200, and 47 min, respectively. Blood loss was 300, 20, and 50 cc, respectively. No intraoperative complications were noted. Convalescence of both donor and recipient was uneventful, with good kidney function at 1-year follow-up. Conclusion RAKT in children is technically feasible and safe, resulting in excellent graft function. Concomitant nephrectomy can be done laparoscopically through the single-site GeIPOINT (R). An experienced RAKT team with the full support of pediatric nephrologists is mandatory

Robot-assisted kidney transplantation (RAKT) from living donors using right- versus left-sided grafts: Results from the EAU Robotic Urology Section (ERUS)-RAKT working group

Introduction & Objectives: RAKT from living donors (LD) is increasingly performed in selected centers with experience in robotic surgery and kidney transplantation (KT). Of note, KT from LD using right-sided graft (RSG) is challenging due to the brevity of the right renal vein and has been associated with a higher risk of perioperative complications in selected series. In this scenario, RAKT may facilitate the performance of vascular anastomoses in case of short renal vessels thanks to the advantages of the robotic platform. However, the evidence on the safety and feasibility of RAKT using RSGs is lacking. The aim of this study is to compare the surgical and early perioperative outcomes after RAKT from LD using right- vs. left-sided grafts in a large prospective multicenter cohort (ERUS-RAKT working group)

Gezwollen benen en voeten

Zware benen, dikke voeten Tijdens de warme zomermaanden krijgen we sneller last van gezwollen benen, enkels en voeten. Het probleem wordt veroorzaakt door een plaatselijke ophoping van lichaamsvocht. Er zijn veel mogelijke oorzaken. De meeste zijn onschuldig en met een paar simpele leefregels kun je al heel wat minder last hebben van het probleem

Het andere circuit: lymfoedeem

Lymfoedeem van primaire of secundaire oorsprong komt frequenter voor dan men denkt. De prevalentie van primair lymfoedeem bedraagt zowat 1/6000 tot 1/10.000. Secundair lymfoedeem komt nog veel vaker voor: na borstamputatie met okselklier uitruiming voor borst carcinoom vertoont 7 tot 14% van de vrouwen een lymfoedeem van de ipsilaterale arm. Tevens bestaat er ook een hereditaire vorm van lymfoedeem. De diagnose van primair lymfoedeem is eerder een exclusie diagnose, waarbij de verschillende differentiaal diagnosen moeten onderzocht worden. Complicaties komen vaak voor en dienen op tijd aangepakt te worden om een ernstig stadium te vermijden. Probleem is dan dat het lymfoedeem irreversibel wordt met huidsveranderingen tot gevolg , of zelfs met risico op maligne ontaarding. De primaire therapie blijft een conservatieve therapie met compressie en lymfedrainage. Op chirurgisch vlak zijn er maar een beperkt aantal mogelijkheden voorhanden en deze zijn eerder experimenteel. Maar preventieve maatregelen en turnoefeningen zijn evenzeer belangrijk. Tijdens deze sessie gaan we dan ook in op al deze aspecten van diagnose, behandeling en preventie van complicaties

Beyond the limits of distal revascularization in chronic critical limb ischemia

Ongeveer 1op 1000 mensen zullen een kritische lidmaatischemie ( bloedtekort in been, KLI ) tijdens hun leven ontwikkelen . Hiervan overlijdt 25% na 1 jaar , hebben 30% een onderbeen of bovenbeensamputatie nodig en zijn er maar 45% na 1j nog in leven met 2 benen. Na 2j is zelfs meer dan 50% overleden indien geen adequate behandeling gebeurt.De voornaamste risicofactoren om een kritische lidmaatischemie te ontwikkelen zijn hypercholesterolemie, roken, diabetes, hoge bloeddruk en leeftijd. Deze patiënten hebben tevens een verhoogd risico op hartlijden en hersentrombose .Een invasieve behandeling om het been te sparen is uiterst belangrijk want 30 tot 50 % zal na 3 tot 5 jaar ook een kritische ischemie van het ander been ontwikkelen.De standaard behandeling voor KLI is een onderbeensoverbrugging met een eigen ader. Bij korte onderbeens vaatletsels kan een ballondilatatie worden overwogen , maar het nut van een stents op dit niveau werd tot nu toe niet bewezen. Bij afwezigheid van eigen materiaal om een infrapopliteale overbrugging te maken , zeker in geval van infectie in de buurt van de overbrugging ,hebben we kunnen aantonen dat donorsafenas een volwaardig alternatief zijn voor prothese materiaal , wat een groot voordeel is gezien zij resistent zijn tegen infectie in tegenstelling tot synthetisch materiaal.De enige restrictie is een tekort aan donoren. Bij zeer grote wonden thv het dragend oppervlak van de voet kon met een gecombineerde vaatoverbrugging en een vrije spierflap , bij 70% vande KLI patiënten een onderbeen of bovenbeenamputatie vermeden worden . Want diabetici met een voorgeschiedenis van een majeure amputatie hebben 30% kans om binnen de 5j hun ander been te verliezen. In tegenstelling tot de coronairen waar altijd wordt gestent worden in de bekken of bovenbeens bloedvaten enkel gestent bij technische peroperatieve problemen (recoil , dissectie en reststenose). Op infrapopliteaal gebied dat sterk vergelijkbaar is qua doormeter met de coronairen hebben we toch via een prospectieve studie kunnen aantonen dat een stent enkel aangewezen is bij technische problemen. In een 4e studie werd nagekeken of we de resultaten van alle infrapopliteale overbruggingen konden verbeteren. ¨Diabetici vertoonden betere resultaten dan andere oorzaken voor infrapopliteale bypassen bij gebruik van eigen materiaal, maar slechtere resultaten bij gebruik van donoraders, en moeten deze dus eerder vermeden worden. Het gebruik van statines had een duidelijk preventief effect op majeure amputatie. Met deze thesis werd aangetoond dat ondanks het stijgend aantal KLI patiënten men toch over technieken beschikt om het aantal amputaties te verminderen