A case of multiple abnormalities of the azygos venous system: a praeaortic interazygos vein

The posterior thoracic wall, an area drained by the azygos venous system, is a common site for surgical intervention. Since the venous part of the cardiovascular system is subject to most common variation, abnormalities in the azygos venous system are often reported. Some of the anatomical variants have significant clinical implications for computed tomography image assessment and mediastinal surgery. During dissection of the posterior mediastinum in a 76 year-old Caucasian male cadaver we found a rare variation in the azygos venous system. The hemiazygos vein drained the left 9th to 11th left posterior intercostal veins. While passing ventrally to the aorta at the level of the body of the eighth thoracic vertebra it was joined by two separate vessels found to be the continuations of the 7th and 8th left posterior intercostal veins. The resultant dilated vessel, termed the "interazygos vein", then opened into the azygos vein on the right side of the vertebral column. Variation in the azygos venous system has often been reported, but the abnormality observed by us appears to be extremely rare. The interazygos vein passing ventrally to the aorta may mimic enlarged lymph nodes and cause misinterpretation of a computed tomography image or, if accidentally damaged during mediastinal surgery, may lead to intraoperative haemorrhage. To the best of our knowledge this report provides new data of potential clinical significance

The importance of the economic evaluation of dispersed power generation in the pre-investment phase — agricultural biogas plants

In the case of dispersed power generation, such as renewable energy sources (RES), the investment risks are much higher than for fossil fuels. Higher are also the specific investment costs per MWel of installed power capacity. Therefore, the pre-investment phase for such projects should be elaborated with due diligence. In particular it refers to emerging market technologies, where there has been little or no record of their development in the past. Despite various support schemes, a professional feasibility study is not to be afforded by smaller investors. Therefore, other simplified tools must be made available for them, especially in the pre-investment phase. In this article agricultural biogas plants (ABP) were chosen to exemplify the complexity of the technoeconomic evaluation of dispersed generation in the pre-feasibility phase

C2 NIWA community – segmentation criteria and building brand associations on the example of a selected target group

Every organization which offers products or services wishes to communicate with their customers in the most effective way. This kind of communication is based on proper selection of target groups which are identified in the process of market segmentation. Therefore, it is very important to ask the question to whom the message is to be directed and what kind of a message we want to convey. This article describes the selection criteria for target groups in the Centre of Competence for Novel Infrastructure of Workable Applications (C2NIWA) which is organized in the structures of the Gdansk University of Technology. It is a place that provides advanced IT platforms for the production of various types of applications. C2NIWA users have access to the most current knowledge in this field, advisory services, and tools to collaborate on IT projects. They needed to be divided into target groups and the communication methods were adapted to their specifics. The result of this process is the establishment of appropriate associations with the brand. The article presents the results of a short research showing what kind of associations were successfully built in one of the target groups by using a system of visual identification – the logo of the C2NIWA

Wyznaczanie stref ochronnych wokół instalacji służących ochronie środowiska przy wykorzystaniu wyników prognozowania jakości zapachowej powietrza

Finding new locations for environmentally friendly infrastructural facilities (such as renewable energy sources or waste processing plants) is not an easy task. NIMBY (not in my backyard) effects usually accompany them: everybody wants to live in high quality place but nobody wants to bear costs. In this article trade-off procedures are described for the stipulation of protection zones around anaerobic digestion (biogas) plants. For facilities processing organic material odour nuisance has been identified as the biggest social acceptance problem. Therefore, legally binding solutions in other countries are outlined to exemplify how to deal with NIMBYism. Both a simplified procedure and dispersion modelling have been applied for two case studies in Poland. The aim of this article is to outline guidelines for spatial planners, environmental experts in Poland and other actors of the investment process.Wskazywanie nowych lokalizacji pod inwestycje służące ochronie środowiska (takie jak odnawialne źródła energii czy instalacje przetwarzania odpadów) nie jest zadaniem łatwym. Przedsięwzięciom takim towarzyszą zazwyczaj protesty społeczne z kategorii NIMBY (nie na moim podwórku). W niniejszym artykule przedstawiono procedury, które umożliwią podjęcie dialogu społecznego w zakresie uciążliwych inwestycji, poprzez wyznaczanie stref ochronnych na przykładzie instalacji fermentacji (biogazowni). W Polsce obawy przed uciążliwością zapachową zostały wskazane jako główna przeszkoda uniemożliwiająca uzyskanie akceptacji społecznej lokalnej ludności dla realizacji tego typu inwestycji. W artykule przybliżono rozwiązania prawne stosowane w innych krajach. Podjęto próbę określenia stref ochronnych przy pomocy procedury uproszczonej jak i modelowania dyspersji zanieczyszczeń zapachowych. Wyniki pracy posłużą do opracowania wytycznych dla planistów przestrzennych oraz specjalistów ds. ochrony środowiska w Polsce, którzy będą mogli wykorzystać je podczas procedur lokalizacyjnych

Spatial layout and architecture of inter-war Villas of the former Pogorzel manor, now part of the town of Otwock

Na tle historycznego układu parcelacyjnego części gruntów leśnych folwarku Pogorzel, włączonych w granice miasta i uzdrowiska Otwocka w 1932 r., zaprezentowano wyniki badań nad zabudową willową, powstałą na tym terenie w latach 1934-39. Analizy materiałów archiwalnych zgromadzonych w otwockim oddziale Archiwum miasta stołecznego Warszawy, w Archiwum Akt Nowych w Warszawie oraz Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Otwocku pozwoliły określić granice dawnego układu parcelacyjnego i rozpoznać wszystkie historyczne budynki istniejące obecnie na terenie dawnego folwarku Pogorzel. Część budynków stanowią dzieła znanych warszawskich architektów: Lucjana Korngolda, Wacława Wekera, Ludwika Krakowskiego a także popularnego radomskiego architekta Kazimierza Prokulskiego. Peryferyjna lokalizacja obiektów, jak również dotychczasowy brak rozpoznania ich wartości architektonicznej, historycznej, krajobrazowej doprowadziły do znaczących przekształceń i co za tym idzie degradacji, a w bardziej drastycznej sytuacji - do całkowitej rozbiórki. Jako przekład integralności kompozycji architektury z otaczającym ją ogrodem scharakteryzowano willę "Arcy" zaprojektowaną przez architekta Lucjana Korngolda dla małżeństwa Elżbiety i Szymona Rykwertów. Zaskakuje ona swoją oryginalną architekturą (niestety niefortunnie przekształconą), wystrojem wnętrz oraz ma odniesienia w twórczości tego i innych architektów. Artykuł jest kontynuacją wcześniejszych badań prowadzonych z inicjatywy Pani profesor Jadwigi Roguskiej. Zawiera wspomnienia Pana profesora Rykwerta dotyczące rodzinnej willi "Arcy".The historical parcel map of the forest lots in the manor of Pogorzel, which was incorporated into the boundaries of the town of Otwock in 1932, serves as the basis for the presentation of the research results into architectural designs of the villas located in this area in the years 1934-39. The analyses of the archival materials assembled in the Otwock Division of the City of Warsaw Archives Office, the Central Archives of Modern Records of Warsaw, and the Land and Mortgage Register Department of the Regional Court of Otwock, have allowed defining the boundaries of the old parcel plan and recognizing all historic buildings currently located on the premises of the former manor of Pogorzel. Some of the buildings were designed by renowned Warsaw architects: Lucjan Korngold, Wacław Weker, Ludwik Krakowski, as well as by popular architect Kazimierz Prokulski of Radom. The houses' peripheral location and the fact that so far their value has not been recognized in architectural, historical and landscaping terms, have led to substantial transformations, and therefore degradation, and in the more drastic cases, to complete dismantling of the buildings. The "Arcy" villa designed by Lucjan Korngold for Mr. Szymon Rykwert and Mrs. Elżbieta Rykwert has been presented as an example of integrity of composition between the architecture and the garden surrounding it. The facility's astonishing features include unique architecture (sadly, ineptly transformed), design of the interior, and shares the characteristics of Korngold and other architects' work. The article draws upon previous research inspired by Prof. Jadwiga Roguska and includes reminiscences of Prof. Rykwert about his family’s villa "Arcy"

Renewable energy in planning of sustainable urban units, is energy autarky possible in nZEB buildings?

Energy autarky is a concept commonly used in the context the of power off-grid or remote island systems. However, it has rarely reflected the idea of self-sufficiency of urban units, especially in cities with access to external technical infrastructures such as power and district heating networks. Energy autarky can also be considered auxiliary to nZEB calculation procedures, as an energy demand-supply balancing approach for calculating renewable energy shares. In fact, in Central and Eastern Europe for existing urban tissues buildings' self-sufficiency would be difficult to achieve due to a dominating role of space heating in energy demand shares. Proportions can, however, change in nZEB (nearly zero energy) buildings, with increasing importance and shares of electricity in the final energy consumption and a decreasing role of space heat. In this article a new approach to planning of energy (electricity) autarky at the level of an urban unit is presented, taking into account new nZEB standards at the same time. This is supposed to serve as a voice in the discourse on the formulation of future methodologies

Selected elements cations exchange in acidic medium on sorbents Surface based on modified brown coal

Przeprowadzono badania sorpcji i desorpcji wybranych kationów Na+, Ca2+, Mg2+, Mn2+, Cu2+, Cr3+, przez materiały wytworzone na bazie węgla brunatnego. Modyfikacja chemiczna materiału sorbentowego polegała na rozdrobnieniu z udziałem różnych związków nieorganicznych w tym z polimerami organicznymi. Próbki po modyfikacji chemicznej poddano działaniu podwyższonej temperatury przez kilka godzin. W celach porównawczych przeanalizowano także próbki surowego węgla brunatnego bez i po oczyszczeniu, bowiem wyseparowane czyste kwasy huminowe z węgla brunatnego są znane z największej kationowej pojemności wymiennej. Pojemność jonową określano w warunkach statycznych, mierząc różnicę stężenia kationów w sorbacie przed i po sorpcji (etap I), a następnie po przemyciu sorbentu (etap II) wodą destylowaną (A), oraz po procesie desorpcji kwasem solnym (B). Badania wykazały, że sorbenty na bazie zmodyfikowanego węgla brunatnego wykazały dość znaczne pojemności wymienne w granicach od 270−450 meq/100 g, w przypadku etapu pierwszego, i od 90−200 meq/100 g w przypadku etapu drugiego. Stwierdzono także, że najwyższą pojemność wymienną posiada oczyszczony kwas huminowy 450/200 meq/100 g, a najniższą modyfikat węgla brunatnego otrzymany w temperaturze 250°C. Pomiary desorpcji wykazały, że około 10% kationów jest wymywanych przez wodę destylowaną, pozostałość desorbuje się pod wpływem 10% kwasu solnego, jednakże suma kationów jest zgodna z pomiarem etapu drugiego. Powinowactwo sorpcyjne względem poszczególnych kationów jest różne. W przypadku pomiarów różnicy stężeń sorbenty modyfikowane wykazują najwyższe powinowactwo sorpcyjne względem wapnia, natomiast niemodyfikowany surowy węgiel brunatny względem chromu. Badania desorpcji wykazały, że najwyższy wpływ na powinowactwo sorpcyjne ma wartościowość kationu.Studies on the sorption and desorption of selected Na+, Ca2+, Mg2+, Mn2+, Cu2+ and Cr3+ cations by materials based on modified brown coal were carried out. The chemical modification of the sorbent material consisted of grinding involving different inorganic substances and organic polymers. Samples were subjected to chemical modification at elevated temperatures for several hours. For comparative purposes, as apart from brown coal, pure humic acids are known for the highest cations exchange capacity, samples of brown coal before and after purification were also analyzed. The ion capacity was determined under static conditions, measuring the difference in the concentration of cations in the sorbent before and after sorption and then after rinsing the sorbent with distilled water (A), and after the desorption process with hydrochloric acid (B). Studies have shown that sorbents based on modified brown coal have rather significant exchange capacities in the range of 270−450 meq/100 g for the first stage and 90−200 meq/100 g for the second stage. It was also found that purified humic acid (450−200 meq/100 g) has the highest exchange capacity and modified brown coal obtained at 250°C has the lowest. T he measurement of desorption showed that approximately 10% of the cations are already leached by distilled water and the residue is desorbed under the influence of 10% hydrochloric acid, but the total amount of cations is compatible with the measurement process of the second stage. The sorption affinity to various cations is different. In the case of the sorption measurements, modified sorbents show the highest sorption affinity with respect to calcium, while the unmodified raw brown coal with respect to chromium. The next stage of the measurement showed that the valence of the cation has the highest impact on the sorption affinity

Mechanism of Fire-extinguishing Aerosol’s Action

Cel: Celem artykułu jest dyskusyjne omówienie reakcji fizykochemicznych zachodzących w trakcie pożaru oraz przedstawienie mechanizmu działania inhibitorów palenia stosowanych w aerozolowych środkach gaśniczych. W artykule opisano również wyniki badań wpływu aerozolu gaśniczego na przedmioty muzealne. Wprowadzenie: Zazwyczaj w środkach gaśniczych wykorzystywany jest jeden z dwóch mechanizmów działania – obniżenie temperatury źródła pożaru (np. poprzez zastosowanie wody, proszków) albo odcięcie dostępu tlenu lub znaczne obniżenie jego ilości (np. za pomocą pian gaśniczych, z wyjątkiem tzw. gazów chlorowcopochodnych). Jednak w przypadku aerozoli gaśniczych zasada działania jest inna. Opiera się ona na przerwaniu reakcji fizykochemicznych zachodzących podczas spalania poprzez związanie wolnych rodników palenia prawdopodobnie powstałych z przekształcenia cząsteczek wody. Odbywa się to przy udziale aktywnych powierzchni nanoziaren aerozolu, który, w zależności od sposobu wyzwalania generatorów, może działać miejscowo lub objętościowo. Metoda ta jest bardzo efektywna. Mimo że nie zmniejsza poziomu tlenu w przestrzeni objętej pożarem, to w przeciwieństwie do proszków gaśniczych pozostawia śladową ilość zanieczyszczeń. Przede wszystkim nie wpływa negatywnie na środowisko poprzez zubożanie warstwy ozonowej i wzmożenie efektów cieplarnianych, gdyż w nowych aerozolach gaśniczych nie stosuje się halogenowych retardantów palenia. Metodologia: W pierwszej części artykułu dokonano przeglądu literatury z zakresu mechanizmów reakcji spalania, z uwzględnieniem udziału wody w tego typu procesach. W drugiej części artykułu skupiono się na przedstawieniu dyskusyjnego mechanizmu działania aerozolu gaśniczego, popierając te rozważania analizą wstępnych wyników badań dotyczących wykorzystania aerozolowych środków gaśniczych typu AGS 11/1 w celach ochrony eksponatów muzealnych, tj. figur drewnianych oraz starodruków. Wnioski: Przeprowadzona analiza literatury z zakresu mechanizmów reakcji spalania oraz działania aerozoli gaśniczych, a także wstępne wyniki badań pozwoliły na sformułowanie poniższych tez: – w początkowej fazie pożaru woda stanowi efektywny inhibitor palenia, jednak w późniejszych etapach aktywne rodniki powstałe na skutek jej rozkładu mogą podtrzymywać reakcję spalania płomieniowego, – aerozole gaśnicze nie wpływają na zmianę barwy figur drewnianych, ani nie zmieniają właściwości starodruków, przez co z powodzeniem mogą być stosowane w muzeach i budowlach zabytkowych.Aim: The aim of this article is to discuss the physicochemical reactions which occur during a fire and to present the mechanism of action of fire inhibitors used in fire-extinguishing aerosols. The article also presents the results of research into the impact of fire-extinguishing aerosols on museum items. Introduction: Typically, there are two mechanisms used to extinguish fire, i.e. by lowering the temperature of the fire (e.g. by applying water or powders) or by cutting off the supply of oxygen or its significant reduction (with the exception of so-called chlorinated gases) by blanketing it with fire-extinguishing foams. However, in the case of fire-extinguishing aerosols, their action principle is different. It is based on the stopping of combustion reactions by binding active radicals which probably result from the conversion of water molecules through the active surface effect (whether local or by volume) of aerosol nanograins. This method is very efficacious. It does not reduce the level of oxygen in the air but, in contrast to the powders, leaves a trace amount of impurities. Most of all, however, it does not adversely affect the environment by ozone depletion or enhance the greenhouse effect due to there being no release of halogen-based fire retardants (in the latest type of aerosols). Methodology: The first part of the article includes a review of the literature on fire mechanisms, with the involvement of water in these processes. The second part focuses on the presentation of the mechanism of action of fire-extinguishing aerosols. This presentation is supported by an analysis of the preliminary research results concerning the use of aerosols type AGS 11/1 for the purposes of museum exhibits protection, i.e. wooden figures and old prints. Conclusions: The literature analysis in the field of combustion reactions mechanisms and action of fire-extinguishing aerosols, as well as the preliminary results of the research, allowed us to draw the following conclusions: – water is an effective inhibitor of combustion at the initial stage of the fire, but at later stages, active radicals generated by its decomposition can maintain the flame combustion reaction; – fire-extinguishing aerosols do not affect the colour of wooden figures, nor change the properties of old prints, which is why they can be successfully used in museums and historical buildings

Regional planning for renewable energy sources – new approach

The energy market paradigm shift towards the so called “green revolution” assumes that in the next few decades dispersed energy sources will replace centralized generation systems. Despite growing energy related spatial conflicts, already accompanying the development of dispersed generation, it is not clear how to integrate new energy infrastructure into planning procedures. This article presents a new approach at the regional level, by unveiling the technology diffusion theory and its implications for the development planning of renewable energy sources (RES). It suggests how to integrate energy related issues into regional spatial policy, by presenting prospects for agricultural biogas plants (ABPs) in the Lubelskie region, Poland; dwelling on the experiences from a best practice region Lower Saxony, Germany