Przetoki tętnic wieńcowych. Lokalizacja anatomiczna i różnorodność objawów klinicznych

Wstęp: Przetoki tętnic wieńcowych są rzadkimi anomaliami. U dorosłych najczęściej powodują objawy kliniczne występujące w chorobie wieńcowej. W niniejszej pracy analizie poddano stwierdzone w koronarografii przypadki obecności tej anomalii. Materiał i metody: Przeanalizowano 4100 koronarografii. Przetoki stwierdzono u 11 chorych (0,27%). U 1 osoby przyczyną koronarografii była wada serca, u pozostałych 10 podejrzenie choroby wieńcowej. Spośród tej grupy u 3 osób stwierdzono istotne zmiany miażdżycowe, u 7 oprócz przetok nie obserwowano zmian organicznych w tętnicach wieńcowych. Oceniono stopień nasilenia dolegliwości podmiotowych i współistnienie innych schorzeń. U wszystkich chorych wykonano badania elektrokardiograficzne spoczynkowe i wysiłkowe oraz badanie echokardiograficzne. Szczególnej analizie poddano 7-osobową grupę pacjentów bez towarzyszących innych zmian w tętnicach wieńcowych. Wyniki: W 5 przypadkach przetoki rozpoczynały się w początkowym odcinku tętnicy zstępującej przedniej (LAD), także w 5 przypadkach - w początkowym odcinku prawej tętnicy wieńcowej (RCA), w 4 przypadkach - na obwodzie RCA, a w 1 przypadku - na obwodzie LAD. W 1 przypadku przetoki uchodziły do lewego przedsionka, w 5 - do tętnicy płucnej, w 5 - do prawej komory, a w 2 przypadkach - do prawego przedsionka. U wszystkich 7 chorych bez zmian miażdżycowych stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Jedna osoba przebyła zawał serca w zakresie tętnicy, od której odchodziła przetoka. Wnioski: Przetoki tętnic wieńcowych występują w różnorodnym układzie anatomicznym i mogą powodować objawy charakterystyczne dla choroby wieńcowej. Nie można wykluczyć, że nadciśnienie tętnicze sprzyja pojawieniu się objawów klinicznych u chorych z przetokami. Dokładniejsza ocena znaczenia przetok wymaga przeprowadzenia badań w większej grupie pacjentów. (Folia Cardiol. 2004; 11: 27-32

Przetoki tętnic wieńcowych. Lokalizacja anatomiczna i różnorodność objawów klinicznych

Wstęp: Przetoki tętnic wieńcowych są rzadkimi anomaliami. U dorosłych najczęściej powodują objawy kliniczne występujące w chorobie wieńcowej. W niniejszej pracy analizie poddano stwierdzone w koronarografii przypadki obecności tej anomalii. Materiał i metody: Przeanalizowano 4100 koronarografii. Przetoki stwierdzono u 11 chorych (0,27%). U 1 osoby przyczyną koronarografii była wada serca, u pozostałych 10 podejrzenie choroby wieńcowej. Spośród tej grupy u 3 osób stwierdzono istotne zmiany miażdżycowe, u 7 oprócz przetok nie obserwowano zmian organicznych w tętnicach wieńcowych. Oceniono stopień nasilenia dolegliwości podmiotowych i współistnienie innych schorzeń. U wszystkich chorych wykonano badania elektrokardiograficzne spoczynkowe i wysiłkowe oraz badanie echokardiograficzne. Szczególnej analizie poddano 7-osobową grupę pacjentów bez towarzyszących innych zmian w tętnicach wieńcowych. Wyniki: W 5 przypadkach przetoki rozpoczynały się w początkowym odcinku tętnicy zstępującej przedniej (LAD), także w 5 przypadkach - w początkowym odcinku prawej tętnicy wieńcowej (RCA), w 4 przypadkach - na obwodzie RCA, a w 1 przypadku - na obwodzie LAD. W 1 przypadku przetoki uchodziły do lewego przedsionka, w 5 - do tętnicy płucnej, w 5 - do prawej komory, a w 2 przypadkach - do prawego przedsionka. U wszystkich 7 chorych bez zmian miażdżycowych stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Jedna osoba przebyła zawał serca w zakresie tętnicy, od której odchodziła przetoka. Wnioski: Przetoki tętnic wieńcowych występują w różnorodnym układzie anatomicznym i mogą powodować objawy charakterystyczne dla choroby wieńcowej. Nie można wykluczyć, że nadciśnienie tętnicze sprzyja pojawieniu się objawów klinicznych u chorych z przetokami. Dokładniejsza ocena znaczenia przetok wymaga przeprowadzenia badań w większej grupie pacjentów. (Folia Cardiol. 2004; 11: 27-32

Zmienność rytmu zatokowego w nadciśnieniu tętniczym z różnymi typami przerostu i geometrii lewej komory serca

Cel pracy: Ocena równowagi sympatyczno-wagalnej (SVB), wyrażonej parametrami zmienności rytmu zatokowego (HRV), w różnych typach przerostu i geometrii lewej komory serca w nadciśnieniu tętniczym. Materiał i metody: Badaniami objęto 78 chorych, średnia wieku 50,9 ± 11, z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym samoistnym bez objawów choroby niedokrwiennej serca. Wyróżniono: prawidłową geometrię (N) - 15%, koncentryczny remodeling (RK) - 20%, przerost koncentryczny (PK) - 48% i przerost ekscentryczny (PE) - 17%. Grupę kontrolną (GK) stanowiło 16 osób zdrowych, średnia wieku 49 ± 6,8. Przeprowadzono analizę spektralną HRV i obliczano moc widma niskich i wysokich częstotliwości (LF, HF), wskaźnik równowagi sympatyczno-wagalnej (LF/HF). Przeprowadzono 24-godzinne monitorowanie ciśnienia krwi (ABPM). Na podstawie różnicy dzienno-nocnej średniego ciśnienia skurczowego i rozkurczowego wyróżniono model dippers i non-dippers. Wyróżniono arytmię komorową (VA) prostą (klasy = 3 według Lowna, n = 12). Wyniki: U osób z PK i PE znaleziono istotnie niższe wartości mocy widma HF w porównaniu z osobami z N i GK, odzwierciedlające zmniejszone napięcie układu parasympatycznego. Analiza regresji wykazała ujemne korelacje pomiędzy masą lewej komory (LVM) i składową LF i HF, odpowiednio r = -0,38, r = -0,27, oraz dodatnie korelacje pomiędzy zmiennością ciśnienia skurczowego (VSBP), komponentą LF i wskaźnikiem LF/HF, odpowiednio r = 0,41, r = 0,41. Krokowa analiza regresji wykazała, że niezależnymi czynnikami wpływającymi na wielkość składowej LF są LVM i jej wskaźnik oraz zmienność ciśnienia skurczowego w czasie czuwania, LVMI i VSBPD, przy r = 0,68. Czynnikami wpływającymi na komponentę HF okazały się LVM i VSBPD, przy r = 0,58. Wieloczynnikowa analiza, w której uwzględniano wpływ masy lewej komory, parametrów HRV i ABPM, modelu dippers i non-dippers na występowanie złożonej VA wykazała, że jedynie LVMI stanowił niezależny czynnik ryzyka dla występowania VA klasy > = 3 według Lowna - dla LVMI > 125 g/m2, r = 4,0. Wnioski: U osób z nadciśnieniem tętniczym z przerostem lewej komory wykazano zmniejszone napięcie układu przywspółczulnego wyrażone redukcją mocy widma HF w największym stopniu uwidocznione u osób z PK i PE. LVMI i VSBP okazały się najważniejszymi determinantami SVB. Nie wykazano zależności pomiędzy parametrami HRV a stopniem zaawansowania VA

Zmienność rytmu zatokowego w nadciśnieniu tętniczym z różnymi typami przerostu i geometrii lewej komory serca

Cel pracy: Ocena równowagi sympatyczno-wagalnej (SVB), wyrażonej parametrami zmienności rytmu zatokowego (HRV), w różnych typach przerostu i geometrii lewej komory serca w nadciśnieniu tętniczym. Materiał i metody: Badaniami objęto 78 chorych, średnia wieku 50,9 ± 11, z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym samoistnym bez objawów choroby niedokrwiennej serca. Wyróżniono: prawidłową geometrię (N) - 15%, koncentryczny remodeling (RK) - 20%, przerost koncentryczny (PK) - 48% i przerost ekscentryczny (PE) - 17%. Grupę kontrolną (GK) stanowiło 16 osób zdrowych, średnia wieku 49 ± 6,8. Przeprowadzono analizę spektralną HRV i obliczano moc widma niskich i wysokich częstotliwości (LF, HF), wskaźnik równowagi sympatyczno-wagalnej (LF/HF). Przeprowadzono 24-godzinne monitorowanie ciśnienia krwi (ABPM). Na podstawie różnicy dzienno-nocnej średniego ciśnienia skurczowego i rozkurczowego wyróżniono model dippers i non-dippers. Wyróżniono arytmię komorową (VA) prostą (klasy = 3 według Lowna, n = 12). Wyniki: U osób z PK i PE znaleziono istotnie niższe wartości mocy widma HF w porównaniu z osobami z N i GK, odzwierciedlające zmniejszone napięcie układu parasympatycznego. Analiza regresji wykazała ujemne korelacje pomiędzy masą lewej komory (LVM) i składową LF i HF, odpowiednio r = -0,38, r = -0,27, oraz dodatnie korelacje pomiędzy zmiennością ciśnienia skurczowego (VSBP), komponentą LF i wskaźnikiem LF/HF, odpowiednio r = 0,41, r = 0,41. Krokowa analiza regresji wykazała, że niezależnymi czynnikami wpływającymi na wielkość składowej LF są LVM i jej wskaźnik oraz zmienność ciśnienia skurczowego w czasie czuwania, LVMI i VSBPD, przy r = 0,68. Czynnikami wpływającymi na komponentę HF okazały się LVM i VSBPD, przy r = 0,58. Wieloczynnikowa analiza, w której uwzględniano wpływ masy lewej komory, parametrów HRV i ABPM, modelu dippers i non-dippers na występowanie złożonej VA wykazała, że jedynie LVMI stanowił niezależny czynnik ryzyka dla występowania VA klasy > = 3 według Lowna - dla LVMI > 125 g/m2, r = 4,0. Wnioski: U osób z nadciśnieniem tętniczym z przerostem lewej komory wykazano zmniejszone napięcie układu przywspółczulnego wyrażone redukcją mocy widma HF w największym stopniu uwidocznione u osób z PK i PE. LVMI i VSBP okazały się najważniejszymi determinantami SVB. Nie wykazano zależności pomiędzy parametrami HRV a stopniem zaawansowania VA

Percutaneous transluminal renal angioplasty as a continuation of revascularisation treatment of atherosclerotic lesions - case report

W pracy przedstawiono przypadek 72-letniego mężczyzny z chorobą niedokrwienną serca oraz z nadciśnieniem tętniczym niepoddającym się leczeniu farmakologicznemu. Na podstawie badania angiograficznego u chorego stwierdzono istotne, rozsiane zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych oraz obustronne zwężenie tętnic nerkowych. Chorego zakwalifikowano do leczenia kardiochirurgicznego, a w drugim etapie wykonano skuteczny zabieg przezskórnej angioplastyki lewej tętnicy nerkowej. W przeprowadzonych po kilku miesiącach badaniach kontrolnych wykazano dobrą odpowiedź na stosowane leczenie hipotensyjne oraz zdecydowanie lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego.A case of 72-year old man with coronary heart disease and hypertension resistant to pharmacological treatment is presented. During invasive diagnostic procedures the significant disseminated atherosclerotic lesions of coronary arteries and bilateral renal arteries stenosis were evaluated. Successful treatment based on coronary artery bypass surgery and then percutaneous transluminal renal angioplasty was performed. After several months of follow-up a good response to pharmacological treatment with better control of blood pressure was revealed

Chorzy trudni typowiWpływ zaostrzenia stanu klinicznego na zmianę metody rewaskularyzacji w chorobie wieńcowej. Omówienie metod postępowania na podstawie opisywanego przypadku

A case of a 52-year old woman with diabetes mellitus and symptomatic, multivessel coronary disease is presented. The patient underwent coronary angiography. Taking in consideration the intensity of atherosclerotic lesions and vessels diameter, she was initially selected for cardiovascular surgery. However, because of sudden deterioration of clinical condition caused by myocardial infarction the strategy of cardiac revascularisation was changed. The patient underwent multivessel percutaneous coronary intervention with good result in short- and 6-month observation

Arytmia komorowa w różnych typach przerostu i geometrii lewej komory serca w nadciśnieniu tętniczym

Wstęp: Dotychczas nie ustalono jednoznacznie, który typ przerostu i geometrii lewej komory w nadciśnieniu tętniczym wiąże się z najczęstszym występowaniem arytmii komorowej (VA). Cel pracy: Ocena częstości występowania i stopnia zaawansowania VA w różnych typach przerostu i geometrii lewej komory w nadciśnieniu tętniczym. Badano również zachowanie się wskaźników funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory w zależności od stopnia zaawansowania VA u chorych z nadciśnieniem. Materiał i metody: Badaniami objęto 78 chorych w wieku 50,9 &plusmn; 11 lat, w tym 42 mężczyzn i 36 kobiet, z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym samoistnym, bez objawów choroby wieńcowej. U każdej osoby wykonano badanie echokardiograficzne w prezentacjach M i 2D, 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi (ABPM) i 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera. Na podstawie wskaźnika masy lewej komory (LVMI) i względnej grubości ściany (RWT) wyróżniono 4 typy przerostu i geometrii lewej komory: prawidłową geometrię (N, n = 12), remodeling koncentryczny (RK, n = 16), przerost koncentryczny (PK, n = 37) i przerost ekscentryczny (PE, n = 13). Na podstawie 24-godzinnego monitorowania EKG metodą Holtera podzielono chorych na 2 grupy: z VA prostą (klasa > = 3 wg Lowna, n = 66) i z VA złożoną (klasa < = 3 wg Lowna, n = 12). Wyniki: Złożona VA występowała częściej u chorych z PE (25%) i PK (23%) niż u pacjentów z RK (13%). Nie zanotowano form złożonej VA w typie N. Wartości średnie LVM i LVMI były istotnie wyższe u chorych ze złożoną VA. Nie zanotowano istotnych różnic w wartościach średnich wskaźników funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory pomiędzy grupami w zależności od stopnia zaawansowania VA według Lowna ( = 3). W analizie wieloczynnikowej badano niezależny wpływ: wieku, wskaźników przerostu, wskaźników funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory i wartości ciśnienia z ABPM (dippers i non-dippers) na występowanie złożonych form VA w nadciśnieniu tętniczym. Wykazano, że niezależnymi czynnikami determinującymi występowanie złożonej VA były: wiek i LVMI. Dla osób powyżej 55 rż. wskaźnik względnego ryzyka (RR) wystąpienia złożonej VA wynosił 2,9 (p 125 g/m2 - 4,0 (p < 0,01). Wnioski: 1. Złożoną arytmię komorową (klasy > = 3 wg Lowna) zanotowano częściej u osób z przerostem koncentrycznym i ekscentrycznym niż u osób z remodelingiem koncentrycznym i prawidłową geometrią lewej komory. 2. Spośród analizowanych danych klinicznych, wskaźników echokardiograficznych oraz wartości ciśnienia pochodzących z ABPM, jedynie wiek i wskaźnik masy lewej komory stanowiły niezależne czynniki determinujące występowanie złożonej VA w wypadku nadciśnienia tętniczego

Choroba Takayasu czynnikiem ryzyka progresji miażdżycy? Skuteczny zabieg angioplastyki wieńcowej u pacjentki z oboma schorzeniami

Abstract: Takayasu arteritis is a rare, inflammatory disease affecting mainly young women and is more prevalent in Asia and Latin America. Its etiology is obscure. It involves the aorta and its main branches. The typical lesions are represented by obliteration and aneurysmatic dilatation of arteries and ostial stenosis. We report a case of a 51-year-old women with Takayasu arteritis and coronary disease, complaining from angina pectoris CCS class IV. The patient underwent successful angioplasty of LAD. During 6-month follow-up she remained asymptomatic. Various therapeutic options of revascularization are reviewed

Chorzy trudni typowiRatująca życie angioplastyka pnia lewej tętnicy wieńcowej u chorego wysokiego ryzyka

A case a of a life-saving angioplasty of left main coronary artery (LMCA) is presented. A 75 year old patient with a history of diabetes, previous CABG and carotid surgery was admitted to our hospital with symptoms of early post-infarct angina. Coronary angiography revealed significant stenosis of LMCA, in addition to previously known multi-vessel diffuse CAD. Taking into consideration a very high risk of repeat CABG surgery a decision was made to perform an angioplasty. The intervention was carried out with good angiographic effect and the patient was discharged home few days later, free from angina. In 9 month follow-up angiography there was no restenosis in LMCA. In patients to whom cardiac surgery presents very high risk, an angioplasty of LMCA can be life-saving, with good long term effects

Chorzy trudni typowiSkuteczny zabieg przezskórnej angioplastyki tętnicy nerkowej u chorego z ciężkim nadciśnieniem tętniczym i objawami hiperaldosteronizmu

Arterial hypertension may result from renal artery stenosis. In this type of hypertension renin-angiotensin-aldosterone system is activated and patients often produce signs of hyperaldosteronism. It must be distinguished from primary hyperaldosteronism in order to chose a proper therapy. In this paper we describe a case of a 65-years-old man with severe arterial hypertension, which was difficult to control pharmacologically. The patient revealed symptoms which suggested primary hyperaldosteronism (except normal plasma renin activity). Only imaging techniques allowed diagnose of renal artery stenosis and carry out successful percutaneous angioplasty of renal artery